Tag: குமரி எஸ். நீலகண்டன்

அந்த நகரத்தின் நடுவே
ஒற்றை அடையாளமாய்
இருந்த அந்த
பழைய அரசமரமும்
அன்று வெட்டி

கூட்டின் குஞ்சுகளுக்கு
நிலாவைக் காட்டி
நாளை அந்த
கூட்டிற்கு போகலாம்
யாரும் எதுவும்
செய்ய முடியாதென
சமாதானம் கூறி
வாயில் உணவை
ஊட்டிற்று தாயன்போடு
காகம். 

அலையற்ற நீர்

தூக்கத்தில் நிலா.
நிலவிற்கு இரங்கி
நீரைத் தொடாமல்
விலகிச் செல்கிறது
காற்று.
இரவின் அமைதியில்
எங்கிருந்தோ வந்து
விழுந்த தவளையின்

நெளிந்தது நிலா. 

பித்தளை குட்டுவத்தின்
நீரில் நிலா மிதக்க
ஐந்து வயது சிறுவன்
ஒரு தட்டால் நிலாவை
சிறை வைத்தான்.
அடுத்த நாள்
மூடியை பத்திரமாக
திறந்து பார்த்தான்.

கொஞ்சம்
கரைந்துமிருந்தது.

வைத்து விட்டு
அடுத்த நாள் பார்த்தான்.

நாட்கள் செல்லச்
செல்ல முழுவதும்
கரைந்திருந்தது.
நிலா முழுவதும்
நீரில் கரைந்து
விட்டதாக எண்ணி
மூடியைத் திறந்தே
வைத்திருந்தான்.
நீர் ஆவியாகி
வானத்தில் நிலாவாகப்
படியத் தொடங்கியது.
நீர் ஆவியாக
ஆவியாக
நாட்கள் செல்லச்
செல்ல வானத்தில்
நிலாப் படிமம்
வளரத் தொடங்கியது
முழு நிலாவாக. 

நீரில் மிதந்த எறும்பு
அலையினில் அசைந்து
கொண்டிருந்த நிலாவை
கடித்து கடித்து இழுத்தது.
எறும்பின் கூர்வாய்க்குள்

இழுபடுவது போல் தோன்ற
இன்னும் உற்சாகமாய்

நிலாவைத் தின்ற
எறும்பின் சுவையறிந்த
ஒரு பறவை
எறும்பைக்
கவ்விப் பறந்தது.

பௌர்ணமி இரவில்

குதித்தது.. எட்டவில்லை..

இருந்தேன். என்னைத்

தொடர்ந்து கொண்டே

இருந்தது நிலா.

இரவின் தனிமை

என்னை

நடந்த தூரங்கள் முழுக்க

தொடர்ந்து உரையாடிக்

கொண்டே வந்தது நிலா…

நான் நுழைந்த

அந்த வீட்டிற்குள்

மட்டும் நுழையவில்லை

அந்த நிலா..

எவ்வளவு நேரம்

எனக்காக வெளியே

காத்திருந்ததோ

எனக்குத் தெரியவில்லை…