நவீன விருட்சம்

பூனைக்குட்டி                                    

அழகு இராமானுஜன்

மனசைக் கவரும் பூனைக்குட்டி
மஞ்சள் நிறக்குட்டி
எனது காலைப் புண்படாமல்
பிராண்டும் செல்லக்குட்டி

எங்கள் அப்பா மெத்தை மீது
ஏறிப்படுக்கும் குட்டி
தங்கை பள்ளி போகும்போது
வழியனுப்பும் குட்டி

தனது அம்மா கற்றுத் தந்த
üமியாவ்ý….மியாவ்  மொழியில்
தனக்குத் தெரிந்த கீதம் பாடி
மகிழ வைக்கும் குட்டி

குட்டி இன்பம் கோடி இன்பம்
கூறக்கூறப் பெருகும்
குட்டி ஒன்று வாங்கிப் போய் நீ
வளர்த்தால் உண்மை புரியும்

போ…………போ……..போ…………

(நன்றி : சிறுவர் மணி – 14.03.2015 )

நிழல்கள்

ந மகாகணபதி

விரல்களை சுருட்டி பிரித்து
வாழ்வின் முறையை விளக்கினார் வகுத்து
விரல்களின் நிழல்கள்
சுவற்றில் விழுந்தன
வேறுவேறு வல்லூறுகள் 

செருப்புகள்

தி க கலாப்ரியா



நாங்கள் பிறந்த
உடனே
இணைந்து விட்டோம்
அந்தப் பாவத்திற்காகக்
காதலிக்கத் தொடங்கும்போது
அடிமைகளாகி விட்டோம்.

மனிதர்கள் உறங்கும்போதுதான்
எங்களால் – சிரித்துப் பேசிச் சேர முடிகிறது.

மீதி நேரங்களில்
ஒரே பாதையில்
ஒரே திசையில்
அருகருகே போனாலும்
அணைத்துக் கொள்ள
முடிவதில்லை

எங்கள் வாலிபத்தை
மனிதர்கள் மிதித்தே
சிதைத்து விடுகிறார்கள்.

வீதிகளே சொந்தமான
விபச்சாரிகள் – நாங்கள்
வீடுகளுக்குள் புகவே
முடியாது

ஹமார்பாரி, துமார்பாரி, நோக்ஷல்பாரி

ஐராவதம்

என் இடம், உன் இடம், நோக்ஷல்பாரி
போய் பணம் கொண்டு வா
போய் பணம் கொண்டு வா
இன்னும் ஒருநாள் என் வசமில்லை
சோறும் குழம்பும் ஆக்குவதற்குப்
போய் பணம் கொண்டு வா
போய் பணம் கொண்டு வா

வேலையற்று வெறித்து நோக்கு.
நகரத் தெருக்களில் பிரமாதங்கள்
விரைந்து போகும் ; விரைந்து வரும்

உன்னுடைய பட்டினி
குழிந்த
உன் தலையினுள் இன்னும் தொடரும்.

உன்னுடைய இதயத்தின்
இடையறா ஓசை
ஓயத் தொடங்கும்.
உன்னுடைய சாமான்
சலித்துத் தொங்கும்

அசைவற்று, பசியுடன்
அழுக்காய் இருக்கும் நீ
பிறப்பு என்ற, சாவு என்ற
இரு பெரும் எல்லைகளை
மீறத் துணிந்தாய்.
உன்னுடைய சட்டைப் பையில்
காகிதத் துண்டுகள்,
ஆணிகள்,
தீப் பெட்டி.
சிலுவையில் அறையவோ?
சிதையில் வைக்கவோ?

ஹமார்பாரி, துமார்பாரி, நோக்ஷல்பாரி

பாவக் குழந்தை              

அம்பைபாலன்

என் மனைவியின் தோழி
அழகின் அவதாரம்
அவள் குழந்தை
புட்டியில் வளர்ந்த
பாவக் குழந்தை.

எனது மனைவியும்
அழகில் சளைத்தவளல்ல
தோழியைப்
பழித்தவள்
பாலே கொடுத்தாள்.
பாவக் குழந்தைக்குப்
பால்தான் இல்லை.

மூன்றாவது வகை


                                                             இந்தி மூலம் : டாக்டர் பச்சன்
                                                                                                                                                     

தமிழில் : கோ.ராஜாராம்

ஒருநாள்
பயந்த நெஞ்சுடன்
அவலக் குரலுடன்,
அதனினும் அதிகமாய்த்
துளிர்த்த விழிகளுடன்
நான் சொன்னேன்:

என் கையைப் பற்றிக்கொள்
ஏனெனில்,
என் வாழ்க்கைப் பாதையின் துன்பத்தைத்
தனியாய் சகிக்க இயலாது
நீயுந்தான் யாரிடமேனும்
இதையே சொல்ல நினைத்திருப்பாய்;
தனிமைப் பாதை
உன்னையும் உறுத்தியிருக்கும்.
ஆனால், என்னைப்போல் நீ
பயந்த வார்த்தை பகர்ந்திடவில்லை;

சரி, வாழ்க்கையில்
ஏற்ற, இறக்கம் நாமும்
ஏராளம் கடந்துவந்தோம்
இருட்டு, வெளிச்சம்
புயல், மழை, வெளிச்சம்
சேர்ந்தே சகித்தோம்.
காலத்தின் நெடும் பயணத்தில்
ஒருவர் மற்றவர்க்கு
உதவியாய், துணையாய் இருந்தோம்.

ஆனால்,
தள்ளாடும் கால்களுடன்,
நானும், நீயும்
ஒருவருக்கொருவர் போதுமாயில்லை,
வேறொரு மூன்றாவது கை
எனதையும் உன்னதையும் தாங்கிட வேண்டுமென
ஒப்புக்கொள்வதில்
நாணமென்ன நமக்கு?

தலைவிதி

நான்
ஏழை
என்பதற்கு
இன்னுமொரு
எடுத்துக்காட்டு:
எனது
தலைமயிர்கள்
இரும்புச் சரிகைகள
– வெள்ளியல்ல