தன் திசையில் வெகுதூரம்..

புத்தக விமர்சனம்

  



‘காலங்களைக்
கடந்து வருபவன்’ சுஜாதா செல்வராஜின் கவிதைத் தொகுப்பு – ஒரு பார்வை 
 ராமலக்ஷ்மி

விதைகளின் நோக்கம் வாழ்வின் அழகியலை, தத்துவங்களை, உண்மைகளைத்
தேடுவதாக மட்டுமே இருந்து விடுவதில்லை. இத் தேடல்கள் அனுபவங்கள் சார்ந்தவையாக,
கவிஞரின் ஆழ்மனதில் எழும்பும் கேள்விகளை முன் வைப்பவையாக இருக்கின்றன. உண்மையோ
கற்பனையோ, பொதுவான சம்பவங்களைச் சுற்றியவையோ அல்லது கேள்விப்படாத விசித்திரங்களை
வெளிச்சத்துக்கு கொண்டு வருபவையோ, மனதை வருடுபவையோ அல்லது அதிர வைப்பவையோ..  எல்லா
வகை அனுபவங்களையும் உள்ளடக்கியவை கவிதைகள்.  நம்மைச் சுற்றி நாம் வளர்த்துக்
கொண்டிருக்கும் பாதுகாப்பான எச்சரிக்கை வளையங்களைத் துணிச்சலுடன் வெட்டியெறிந்து
முற்றிலுமாக கவிஞரின் கோணத்தில் வாழ்க்கை அனுபவங்களைக் கடத்துகிறவை.
கவிஞர் சுஜாதாவின்
கவிதைகள் இதை அநாயாசமாகச் செய்திருக்கின்றன. பெண்ணின் பார்வையில் நகருகிற
பெரும்பாலான கவிதைகள் ஆணினால், சமூகத்தினால் ஏற்படும் தீராத மன அழுத்தத்தை,
அதிலிருந்து மீள இயலாத துயரத்தை, சந்திக்கும் துரோகத்தை, இதுதான் யதார்த்தம் என
ஏற்றுக் கொண்டு நகர வேண்டியிருக்கும் இயலாமையை மட்டுமின்றி எரிதழலாய் வெடித்தெழும்
சாத்தியக் கூறுகளையும் வெளிப்படுத்துவதாக இருக்கின்றன. 
பெண்ணின் ஒவ்வொரு
அசைவையும் ஒரு மோப்ப நாயினை ஒத்துத் தொடரும் சமூகத்தைச் சாடுகிறது “நான் ஒருஓவியம்
வரைந்தேன்”. அன்பின் வயப்பட்டு உதாசீனங்களைப் பொருட்படுத்தாது தன் இருப்பைத்
தொலைத்து நிற்கும் பெண்ணைப் பார்க்கிறோம் ‘அன்பின் தீக்கொடி’யில்.
‘இசைக்குறிப்புகள்’,, ‘நதி இலை எறும்பு’ ‘அவ்வளவே’, ‘‘நிழல் கொதிக்கும் உன்
போர்க்களத்தில்’, ‘யுத்தத்திற்கான சாட்சி’, ‘அதிர்ந்த கனவின் ஒற்றையடி நீள்பாதை’ என
நீள்கிறது நிராகரிப்பின், இயலாமையின் வலியைப் பேசும் கவிதைகள்:
என்றுமே நீ
அறியப் போவதில்லை
வனம்
அளக்கும்
பறவையின்
சிறகிற்கும்
கூண்டு
தாண்டும்
பறவையின்
சிறகிற்கும்
வானம் வேறு
என்பதை..
.” [‘வானம் மறுதலிக்கும் சிறகுகள்’]
“..மருண்டு
தேயும் பிறைநிலவை
நீ நிமிர்ந்து
காண எத்தனிக்காதே
எறும்புகள்
ஊரும்
வெறித்த காட்டு
மானின்
விழிகளை அங்கே
நீ காணக்கூடும்
” [ ‘அங்கிருந்த காட்சிப்பிழை’]

மன்னிப்பை
முகத்தில் வீசுபவனிடமிருந்து,
கண்ணனின்
கருணையாய் ரட்சிக்கவரும்
கவிதைக்குள்
ஒளிய முயன்று
பாடுபொருள்
எங்கெங்கும்
உன் முகம் கண்ட
அயர்ச்சியில்,
சற்று தலை
சாய்க்கிறேன்
வானம் அறியா
குயில் குஞ்சு ஒன்றின்
ஈரம் உலரா
சிறகின் அடியில்
”… ‘ஆசுவாசம்’ தேடும் இவ்வரிகளின் பிரதிபலிப்பாகவே
அமைந்துள்ளன பல கவிதைகள்.
இருப்பைப் பற்றிய கேள்வி எப்போதும் இவரது மனதில் சுழன்று
கொண்டிருப்பதை அறிந்து கொள்ள முடிகிறது, ‘கொத்தித்துளைக்கத் தொடங்கும் நட்சத்திர
வானம்’, ‘இருப்பின் ஒரு பிரதி’,  மற்றும் ‘உறவுச் சிக்கலில்..’
“போக்குவரத்து
நெரிசலுக்குள் சிக்கிக்கொண்ட
குட்டிநாயினைப்
போல்
அஞ்சி அலைகிறது
எனது இருப்பு”
எல்லாவற்றையும்
கலைத்து அடுக்கும் மரணம், நம்மை நிதானிக்க வைக்கிறது:
“புழுங்கும்
இருண்மைக்குள்
ஒரு விளக்கு
போல
வந்துசேர்கிறது
இந்த மஞ்சள்
மரணம்” [விஸ்
தாரம் அடையும் பாதைகள்]
இவரது மஞ்சள்
ஃப்ராக் கடவுளை தரிசிக்கும் போது இலேசாகிப் போகிறது மனது. 
பல கவிதைகளிம்
தலைப்புகளே ஒரு குறுங்கவிதையாக இரசிக்க வைக்கின்றன: ‘கடலின் முடிவில் மறையும்
போலுள்ள வானம்’, நன்நீர் ஓடையில் வாழ்ந்த இருப்பின் துளி பிரதி’.
“நீ நான் நிறைந்த
நாம் இவ்வுலகைக்
கைவிட்ட தருணம்..” என அற்புதமான காதலை அழகாகக் கொண்டாடும் கவிதைகள் யாவும் அழகு.
‘நீலநிறக் கடலொன்றின் ஓயாத அலைகள்’ குறிப்பாக என் மனம் கவர்ந்த ஒன்று. கனிந்த
பொழுதொன்றில் காதலர்களிடம் வந்து சேருகின்ற பூனைக்குட்டி திருமணப் பந்தமாகவும்
இருக்கலாம். அல்லது உருக்கொண்ட கருவாகவும் இருக்கலாம். ஏதோ ஓர் நிர்ப்பந்தத்தால்
வேண்டாம் என ஒரு மனதாக இருவரும் அதைக் காட்டில் கொண்டு விடத் தீர்மானித்து  நடக்கத்
தொடங்குகிறார்கள். பிறகு என்ன செய்தார்கள் என்பதை நீங்களே வாசித்து
அறிந்திடுங்கள்.
தன் இலக்கைத்
தீர்மானிக்கும் ‘நீங்கள்’ ஆகிய நம்மைக் கடந்து, தன் திசையில் வெகுதூரம் சென்று
கொண்டிருக்கிறார் கவிஞர். திரும்பிப் பாராது அப்பயணம் தொடரட்டுமாக!
*
‘காலங்களைக்
கடந்து வருபவன்’
சுஜாதா
செல்வராஜ்
‘புது எழுத்து’
வெளியீடு [ puthuezuthu@gmail.com ]
86 பக்கங்கள்,
விலை ரூ.90/- 

**

கசடதபற APRIL 1971 – 7வது இதழ்

வெப்பம்


பாலகுமாரன்



நீரோடு கோலம் காணா
நிலைப் படியும்
நெளிந்தாடு சேலையில்லாத
துணிக்கொடியும்
மலரவிட்டு தரை உதிர்க்கும்
பூச் செடியும்
வாளியும்
கிணற்றடியும்
துவைக்கும் கல்லும்
வரளுகின்றன – என்னைப் போல்
அவளில்லா வெறுமையில்.

கசடதபற MARCH 1971 – 6வது இதழ்

ஞானக்கூத்தன்

அன்று வேறு கிழமை

நிழலுக்காகப் பாடையின் கீழ்
பதுங்கிப் போச்சு நாயொன்று

பதுங்கிப் போன நாய் வயிற்றில்
கிழக்குக் கோடிப் பிணந்தூக்கி
காலால் உதைத்தான்.  நாய் நகர
மேற்குக் கோடிப் பிணந்தூக்கி
எட்டி உதைத்தான்.  அது நகர
தெற்குக் கோடிப் பிணந்தூக்கி
தானும் உதைத்தான்.  அது விலக
வடக்குக் கோடிப் பிணந்தூக்கி
முந்தி உதைத்தான்.  இடக்கால்கள்
எட்டா நிலையில் மையத்தில்
பதுங்கிப் போச்சு நாய் ஒடுங்கி.

நான்கு பேரும் இடக்காலை
நடுவில் நீட்டப் பெரும்பாடை
நழுவித் தெருவில் விழுந்துவிட
ஓட்டம் பிடித்து, அவர்கள் மீண்டும்
பாடை தூக்கப் பாடையின் கீழ்
பதுங்கிப் போச்சு நாய் மீண்டும்….

முத்துசாமியின் நாடக வெளியிட்டு விழா

அழகியசிங்கர்
ந முத்துசாமியின் நாடகங்கள் வெளியீட்டு விழா போதி வனம் என்ற அமைப்பின் மூலம் நேற்று (30.05.2015) மினி ஹால், மியூசிக் அக்கடமியில் நடந்தது.  காலை 10 மணி முதல் மாலை 7 மணிவரை.  கூட்டத்திற்குச் செல்வதற்கு முன், நான் சில சில்லறை வேலைகளை எல்லாம் முடித்துக் கொண்டு நுழையும் போது, உட்கார இடம் கிடைக்கவில்லை.  நிஜ நாடக இயக்குநர் ராமசாமி என்பவர் பேசிக்கொண்டிருந்தார்.  ஒரு வழியாக இடம் தேடி  உட்கார இடம் கண்டுபிடித்து உட்கார்ந்தேன்.  
 கூத்துப் பட்டறை என்ற அமைப்பை ஆரம்பித்து, அதில் தீவிரமாக இயங்கியவர் முத்துசாமி.  அவர் பல நடிகர்களை கூத்துப் பட்டறை மூலம் உருவாக்கியவர்.  
அவர் வெளிப்படையாகப் பேசக் கூடியவர்.  முதன் முதலில் அவருடைய சுவரொட்டிகள் என்ற நாடகத்தை லலித்கலா அகாதெமியில் நடைபெறும்போது பார்த்திருக்கிறேன்.  அப்போது என் அலுவலகத்தில் பணிபுரிந்த ரமணன் என்ற நண்பரையும் சந்தித்திருக்கிறேன்.  எனக்கு இந்த நாடகம் சுத்தமாகப் புரியவில்லை.  அப்போது நான் புரியவில்லை என்பதுபோல் ரமணனைப் பார்த்தேன்.  அவரும் அப்படித்தான் தலையை ஆட்டினார். முதலில் இந்த நாடகம் ஒரு மேடையில் குறுகிய இடத்தில் நடைபெறாமல், வெளியில் நடைப்பெற்றது. எப்படி இதை நாடகம் என்று நம்புகிறார்கள் என்று யோசித்தக் கொண்டிருந்தேன்.  ஆனால் முத்துசாமியின் நாடகம் வேறு தளத்தில் எனக்கு நாடகம் பார்த்து ரசிக்கும் தன்மையை ஏற்படுத்தி விட்டது.
நானும் வித்தியாசமாக நடக்கும் நாடகங்களைப் பார்க்கும் நபராக மாறிவிட்டேன்.  பரீக்ஷா என்ற நாடகக் குழுவுடன் சேர்ந்து மூர்மார்க்கெட் என்ற நாடகத்தில் நடித்திருக்கிறேன்.  பின் அங்கிருந்த எடுத்த ஓட்டம் நாடகப் பக்கம் திரும்பவில்லை.  
பரீக்ஷா முத்துசாமியின் நாற்காலிகாரர் என்ற நாடகத்தை அரங்கேற்றம் செய்திருக்கிறது.  அதில் ஒரு கதா பாத்திரத்தை என்னால் மறக்க முடியாது.  அசோகமித்திரன்தான் அது.  அவர் எந்த வசனமும் பேசாமல் நாற்காலியில் உட்கார்ந்து கொண்டிருப்பார்.  
முத்துசாமியின் நாடகங்கள் அவ்வளவு எளிதாகப் புரியாது.  ஆனால் அவர் கூத்துப்பட்டறை என்ற அமைப்பு அமைத்து, அதன் மூலம் பல நாடகங்களை எழுதி அவரே இயக்கியிருக்கிறார். அசாத்தியமான துணிச்சல்காரர். ஏற்கனவே அவர் நாடகங்களை க்ரியா புத்தகங்களாகக் கொண்டு வந்திருக்கின்றன.  
 

ஒரு நாடகத்தில் வசனம் எப்படி பேச வேண்டும் என்பதற்காக தீவிரமான பயிற்சி கொடுப்பவர் முத்துசாமி.  ஒருமுறை நான் ஏற்பாடு செய்த விருட்சம் கூட்டடத்தில் ஞானக் கூத்தன் கவிதைகள் சிலவற்றை எடுத்து நாடகமாக அவர் நடிகர்களை வைத்து நடித்துக் காட்டினார்.  அவர் சிறுகதை எழுத்தாளரும் கூட.  சிறப்பாக பல சிறுகதைகள் எழுதியிருக்கிறார். அவர் பேசுவதும் எழுதுவதும் ஒரே மாதிரியாக இருப்பதுபோல் தோன்றும்.  அவர் பேசும்போது அவரைச் சுற்றி அவருடைய ரசிகர்கள் கூட்டம் இருந்துகொண்டு  இருக்கும்.  21 நாடகங்கள் கொண்ட ஆயிரம் பக்கங்கள் கொண்ட புத்தகம் இது.  பார்க்கும்போது பிரமிப்பாக இருந்தது.   ரூ700 க்கு இப் புத்தகத்தை  நேற்று போதி வனம் விற்றுக்கொண்டிருந்தது.

கலந்துகொண்ட மே மாத இலக்கியக் கூட்டங்கள்



அழகியசிங்கர்
                                                                                    1. 
சமீபத்தில் நான் கலந்துகொண்ட இலக்கியக் கூட்டங்களைப் பற்றி என் நினைவில் என்ன எழுத முடியுமென்று யோசித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.  
ஒவ்வொரு மாதமும் கணையாழி நடத்தும் ஒரு கூட்டத்தில் இந்த மாதம் 16.05.2015 சனிக்கிழமை அன்று நானும் பிரமிள் பற்றி பேசியிருக்கிறேன்.  அந்தக் கூட்டத்தில் அமிர்தம் சூர்யா ஒரு சிறப்பான பேச்சை வழங்கி உள்ளார்.  நான் அந்தக் கூட்டத்திற்கு தயாராகும்போது, எழுதி கட்டுரையாக வாசிக்க நினைத்தேன்.  அதன்படி கட்டுரை ஒன்றையும் பத்து அல்லது பதினைந்து பக்ககங்களுக்குள் தயாரித்துக் கொண்டேன்.  ஆனாலும் பிரமிள் பற்றி எழுதிப் படிக்க வேண்டாம் என்ற எண்ணம் தோன்றியது.  அதனால் மனதிலிருந்து பேச தீர்மானித்திருந்தேன்.  எதைப் பற்றி பேச வேண்டுமென்று யோசித்துக்கொண்டிருந்தேன்.  அவர் படைப்புகளைப் பற்றி பேச வேண்டும் என்றால் இன்னும் நன்றாகத் தயாரிக்க வேண்டுமென்று நினைத்தேன்.  
எழுத்து காலத்தில் அவர் எழுதிய கவிதைகள் எல்லாம் ஆன்மிகம் சம்பந்தப்பட்டது என்று ஒரு இடத்தில் பிரமிள் குறிப்பிடுகிறார்.  ஆனால் அவர் கவிதைகளை படிம நிலையில் ஒரு நிதான வாசிப்பில் வாசகர்களை ஆழ்த்துகிறார் என்று தோன்றியது. மேலும் அவர் எழுத்து காலத்தில் ஒரு விதமாகவும், அதன் பின் வேறு விதமாகவும் கவிதைத் தன்மையை மாற்றிக் கொண்டு விட்டார் என்று பட்டது.    நான் பிரமிளுடன் என் நட்பைப் பற்றி பேசினேன்.  பொதுவாக எழுத்து மீது உள்ள அபிமானத்தில் பல எழுத்தாளர்களுடன் எனக்கு நட்பு உண்டு.  பிரமிளும் அவர்களில் ஒருவர்.  அவருக்கு ஏற்பட்ட மரணம் என்னை ரொம்பவும் சங்கடப் படுத்தியது.  அவருடைய தீவிரமான மனப் போக்கு  என்னை ஆச்சரியப்படுத்தத் தவறவில்லை.  நான் பிரமிளைப் பற்றி நன்றாகப் பேசியதாக அமிர்தம் சூர்யா அவர் பேச்சில் குறிப்பிட்டவுடன் நிம்மதி அடைந்தேன்.  
அடுத்துப் பேசிய அமிர்தம் சூர்யா, பேசுவதில் கலையைக் கற்றவர் மாதிரி தென்பட்டார்.  எங்கே நிறுத்த வேண்டுமோ அங்கே நிறுத்துகிறார், எப்படிப் பேச வேண்டுமோ அப்படிப் பேசினார்.  மே மாதத்தில் வெளிவந்த கணையாழியின் சிறந்த கதையையும், கவிதையையும் அவர்தான் தேர்ந்தெடுத்தார்.  இணையத்தின் முன்பும்,பின்பும் என்ற தலைப்பில் அவர் சொல்வதை அலசி இருந்தார். 
எப்போதும் எழுத்து பிரசுரம் ஆவது என்பது இணையத்திற்கு முன்பு பிரச்சினைக்குரிய ஒன்றாக இருந்துள்ளது.  நகுலன் ஒரு நோட்டுப் புத்தகம் வைத்துக்கொண்டு தோன்றுவதை எழுதிக்கொண்டே போவார்.  பின் அவற்றை தேவையான பத்திரிகைகளுக்கு அனுப்புவார்.  பத்திரிகை ஆசிரியருக்கு கடிதம் அனுப்பும் போது, பிடிக்காவிட்டால் பிரசுரம் செய்ய வேண்டாம் என்று எழுதி அனுப்புவார்.   அமிர்தம் சூர்யா அவர் எழுத்துக்களை எந்தந்தப் பத்திரிகைகள் எப்படியெல்லாம்  பிரசுரம் செய்யும் என்ற நுணுக்கத்தை அறிந்து வைத்திருந்தார். சவ ஊர்வலம் என்ற கவிதையை விருட்சம் பத்திரிகைக்கு அனுப்பியதாகவும், அதை பிரச்சார நெடி உள்ள கவிதை என்று நான் நிராகரித்ததையும் குறிப்பிட்டிருந்தார். எனக்க உண்மையில் ஞாபகம் இல்லை. 
அமிர்தம் சூர்யா, ப்ரியம், தமிழ் மணவாளன் கவிதைகளை நான் விருப்பத்துடன் விருட்சத்தில் பிரசுரம் செய்திருக்கிறேன்.  இதெல்லாம் முன்பு.  இது இணையதளம் காலம். யார் வேண்டுமானாலும் எதை வேண்டுமானாலும் இணையம் மூலம் பிரசுரம் செய்து கொள்ளலாம்.  எல்லோருக்கும் ஒருவித சுதந்திரம் வந்து விட்டது.  உண்மைதான்.  ஆனால் எழுதத் தெரிந்திருக்க வேண்டும்.  ஊடகம் மூலம் அபத்தங்கள் அதிகமாகப் பெருகத் தொடங்கி விட்டன.  கூட்டத்தை சிறப்பான முறையில் கணையாழி ஆசிரியர் ம ரா நெறிப்படுத்தினார். வாழ்த்துகள்.
கணையாழி கூட்டத்திலிருந்து நான் அடுத்தக் கூட்டத்திற்கு வந்து விட்டேன்.  பேசுபவனாக இருப்பதைவிட பார்வையாளனாக இருப்பது சால சிறந்தது.  இக் கூட்டம் கிருஷ்ணகான சபாவில் 22ஆம் தேதி அன்று மே மாதம் நடந்த கூட்டம்.  இதை சுப்பு என்பவர் நடத்துகிறார் என்று நினைக்கிறேன்
.  தமிழ் அறிஞர்களைப் பற்றிய கூட்டம் இது. 14வது கூட்டம் என்று நினைக்கிறேன்.   இக் கூட்டத்திற்கு வ.வே.சுப்பிரமணியனும், ஆர் வெங்கடேஷ் அவர்களும் கலந்துகொண்ட கூட்டம்.  அவர்கள் தேர்ந்தெடுத்த தமிழ் அறிஞர் ராஜாஜி.  நான் ராஜாஜியை அரசியல் ராஜ தந்திரியாகத்தான் அறிந்திருக்கிறேன்.  பெரியாரும் ராஜாஜியும் வேறு வேறு கருத்துக்கள் கொண்டிருந்தாலும், நெருங்கிய  நண்பர்கள்.  எளிமையான மனிதர் ராஜாஜி.
  அவருடைய மகாபாரதத்தையும், இராமயணத்தையும் அறியாதவர்கள் யாரும் இருக்க முடியாது.  முதன் முதலாக அந்தப் புத்தகங்கள் அச்சில் வெளிவந்தபோது ஒரு லட்சம் பிரதிகள் விற்றதாக சொல்வார்கள்.  வவேசுவும், வெங்கடேஷ÷ம் ஒருவரை ஒருவர் ராஜாஜியைப் பற்றி பேசிக்கொண்டே போனார்கள்.  இது புதுமாதிரியாக இருந்தது.  திக்கற்ற பார்வதி என்ற நாவல் ஒன்றை ராஜாஜி எழுதியிருப்பதாக என் ஞாபகத்தில் இருந்தது.  அதை ராணிமுத்து புத்தகமாகக் கொண்டு வந்ததாகக் கூட நினைப்பு.  அக் கூட்டத்தில் கேட்ட பேச்சிலிருந்து ராஜாஜி தமிழ் மொழிக்கு பல பங்களிப்பை அளித்திருப்பதாக அறிந்தேன்.  கூட்ட முடிவில் ராஜாஜியின் புத்தகங்களை வாங்கிப் படிக்க வேண்டுமென்று நினைத்துக் கொண்டேன்.  கிருஷ்ணகானசபாவில், காமகோடி அரங்கம் என்ற ஒன்று உள்ளது.  அந்த அரங்கம் முழுவதும் நிரம்பி வழிந்தது.  
                                                                  (இன்னும் முடியவில்லை)

புத்தக விமர்சனம் 4

அழகியசிங்கர்




நடைவெளிப் பயணம் என்ற அசோகமித்திரன் புத்தகத்தைப் படித்து முடித்தேன்.  40 வாரங்கள் குங்குமம் இதழில் தொடராக வந்திருந்த கட்டுரைத் தொகுப்பு இது. பலவிதங்களில் இப் புத்தகம் சிறப்பாக இருப்பதற்குக் காரணம், 83வயதாகும் அசோகமித்திரன் தன் அனுபவங்களைச் சாராகப் பிழிந்து கொடுத்திருப்பதுதான்.
பொதுவாக புத்தகம் படிக்கும் அனுபவம் மகத்தானது.  பெரும்பாலோருக்கு இது பிடிபடுவதில்லை.  புத்தகம் படிக்கும் பலரைப் பார்த்திருக்கிறேன்.  ஒரு புத்தகத்தைப் படித்து முடித்தவுடன் அடுத்தப் புத்தகத்திற்கு அவர்களுடைய மனம் தாவிவிடும்.  முதல் புத்தகம் என்ன என்பதுகூட அவர்கள் முழுவதும் மறந்து விடுவார்கள்.
ஒவ்வொரு புத்தகத்தையும் நாம் திரும்பவும் படிக்கும்போது அப் புத்தகத்தின் நுன்ணுணர்வு நம்மிடம் வந்து சேரும்.
  எப்போதும் பாதுகாப்பாக வைத்துக்கொள்ள வேண்டிய தொகுதியாகவே எனக்கு இப் புத்தகம் தோன்றுகிறது.  இதில் பலதரப்பட்ட மனிதர்கள், பலதரப்பட்ட இடங்களைப் பற்றி விஸ்தாரமாகச் சொல்லிக்கொண்டே போகிறார் அசோகமித்திரன்.
‘மேலும் படிக்க’ என்ற தலைப்பில் அமி அவர்கள் என்னன்ன புத்தகங்கள் ஒவ்வொருவரும் வாங்கிப் படிக்கலாம் என்பதையும் குறிப்பிடுகிறார்.  அவர் குறிப்பிடும் புத்தகங்களை வாங்கிப் படிக்க வேண்டுமென்ற எண்ணத்தை படிப்வர்களுக்கு உண்டாக்குகிறார்.
இப்படி படிக்க என்ற பகுதியில் புத்தகங்களின் மேன்மையைப் பற்றிக் கூறும் போது, அசோகமித்திரன் இப்படியும் எழுதுகிறார் :
   `இந்தப் பகுதி வந்ததிலிருந்து நெருங்கிய நண்பர் முதல், என்னைத் துச்சமாகக் கருதுபவர்கள் வரை, அவர்கள் நூல்களைச் சிலாகித்து எழுத வற்புறுத்துகிறார்கள்.  நம்பகத்தன்மை என்று ஒன்று இருக்கிறது.  நான் மட்டுமே பாராட்டினால் போதுமா?  வெறும் புகழ்ச்சி நம்பகத்தன்மை இல்லாதது.  |  அவர் குறிப்பிடுவது எவ்வளவு உண்மை.
பல ஆண்டுகளாக நான் மேற்கு மாம்பலவாசி.  ஆனால் என் வீட்டில்அருகில் இருக்கும் பப்ளிக் ஹெல்த் சென்டரைப் பற்றிய விபரம் எனக்குத் தெரியாது. அதென்ன பழைய மாம்பலம் என்ற கட்டுரையில்  எம் சி சுப்பிரமணியன் மூலம் உருவான மருத்துவமனையைப் பற்றியும் குறிப்பிட்டு அசோகமித்திரன் எழுதி உள்ளார்.
  
`இன்று ஆஸ்பத்திரி என்பது ஓர் வாணிபச் சாதனம்.  ஆனால் இந்த இருபதாம் நூற்றாண்டில் அதைக் கலப்படமற்ற தொண்டாகச் செய்யலாம் என்பதை எம்.சி நிரூபித்துக் காட்டினார்.  கடைசிவரை கதர் உடுத்தி முதிர்ந்த வயதில் தொண்டனாகவே உயிரைத் துறந்தார்.  என் அனுமானம், அவருடைய புகைப்படம் கூடக் கிடையாது.  அவரைப் பாரத்துநானும் பல ஆண்டுகள் கதரே அணிந்தேன்.’  என்று அவர் விவரித்துக் கொண்டு போகிறார்.  
இப்புத்தகம் இன்னொரு விதத்திலும் கவனம் பெறுகிறது. எந்தக் கட்டுரையை எடுத்துப் படித்தாலும், படிப்பவருக்கு பயனுள்ள கருத்து கிடைக்காமல் இருக்காது.
என்னை நெகிழ வைத்த கட்டுரை ஒன்று உள்ளது.  ‘ஜனதா  அடுப்பு’ என்ற கட்டுரை.  அதை வாங்கி வர டில்லியிலிருந்து ஆதவன் என்ற எழுத்தளரைக் கேட்டுக்கொள்கிறார்.  அவருக்கு சிரமம் தரக் கூடாது என்று சென்னை சென்டரலில் தில்லி ரயிலுக்காக அமி காத்துக் கொண்டிருக்கிறார்.  வண்டி அன்று பார்த்து மூன்று மணிநேரம் தாமதமாக வந்தது.  அதைவிட வருத்தம் ஆதவன் ஜனதா அடுப்பு வாங்கி வரவில்லை என்பதுதான்.  இக் கட்டுரையில் எந்த இடத்திலும் ஆதவனை குறை கூற வில்லை.  தன் விதியை நினைத்து வருந்தவுமில்லை.  
அசோகமித்திரரன் கட்டுரையில் அவ்வப்போது நகைக்சுவை தன்மையும் வெளிப்பட்டுக் கொணடிருக்கும்.  தி.க.சியின் தங்கத் தாமரை நாட்கள் என்ற கட்டுரையில், ‘என் பக்கத்து வீட்டுக்காரர், “உங்களுக்குத் தினம் இவ்வளவு தபால்கள் வருகின்றனவே, என்னிடமும் ஒரு பத்திரிகையைத் தாருங்களேன்,” என்று கேட்டார்.  நான் அவரிடம் ‘சோவியத் பலகனி’ சில இதழ்கள் கொடுத்தேன்.  அவர் என்னோடு பேசுவதையே விட்டுவிட்டார்’  இப்படி எழுதுவதுதான் அசோகமித்திரன்.  
அசோகமித்திரனின் கதைப் புத்தகத்தைப் படித்தாலும், கட்டுரைப் புத்தகத்தைப்படித்தாலும் பெரிதாக வித்தியாசம் தெரியாது. 
கட்டுரைகளைக் கூட கதைகள் மாதிரிதான் அவர் எழுதுவார். வாசகனைக் கவர்ந்திழுக்கும் திறமையை அவர் அறிந்து வைத்திருக்கிறார்.
நடைவெளிப் பயணம் – கட்டுரைத் தொகுதி – அசோகமித்திரன் – பக்கம் : 168 – விலை ரூ. 130 – வெளியீடு : சூரியன் பதிப்பகம், 229 கச்சேரி ரோடு, மயிலாப்பூர், சென்னை 600 004 
 

நண்பர்களே,

வணக்கம்.

நவீன விருட்சம் என்ற 97வது இதழ் வெளிவந்து விட்டது.  வழக்கம்போல் கதைகள், கவிதைகள், கட்டுரைகள் என்று 64பக்கங்கள் கொண்ட இதழ்.
இதழில் பங்கு கொண்ட படைப்பாளிகளின் விபரம்.

1. என் தஙகையைப் புகழ்ந்து – விஸ்லாவா ஸிம்போர்ஸ்கா
மொழி பெயர்ப்பு : பிரம்மராஜன்
2. எதிர்பாராத சந்திப்பு – விஸ்லாவா ஸிம்போர்ஸ்கா
மொழி பெயர்ப்பு : தேஜøகிருஷ்ணா
3. விபத்தில் சிதைந்த காதல் கதை – சிறுகதை – உஷாதீபன்
4. நான் ஒரு சகாதேவன் – கட்டுரை – வைதீஸ்வரன்
5. ஏன் இப்படி ஆயிற்று – சிறுகதை – அழகியசிங்கர்
6. ம.பொ.சியின் ஆறு கதைகள் – கட்டுரை – பெ சு மணி
7. ஒரு பூவின் சாலை மரணம் – கவிதை – ஜெ பாஸ்கரன்
8. சந்திரா மனோகரன் கவிதை
9. மயிலாடுதுறை பாசஞ்சர் – கவிதை – சபரீஸ்
10. இரு கதைகள் – மா தக்ஷ்ணமூர்த்தி
11. புத்தக விமர்சனம் – அழகியசிங்கர்
12. பூத்துக் குலுங்கும் நித்தியம் –
கவிதை – நா கிருஷ்ணமூர்ல்த்தி
13. ஜன்னவி கவிதைகள்
14. இரண்டு கவிதைகள் – அழகியசிங்கர்
15. அஞ்சுகிறேன் – கவதை – பிரதிபா
16. துரை ஜெயபிரகாஷ் கவிதைகள்
17. அற்புதத்தின் ஒரு துளி – கவிதை – நந்தாகுமாரன்
18. கல்தூண் – கவிதை – எஸ் வி வேணுகோபாலன்
19. முதற்சான்றிதழ் – கவிதை – ஜெ பாஸ்கரன்
20. கடிதங்கள்
21. எனக்குத் தெரிந்த ஜெயகாந்தன்
22. முட்டையினுள் -குந்தர் கிராஸ் – மொ பெ கவிதை

விருட்சம் இலக்கிய சந்திப்பு – 11.

டாக்டர் பாஸ்கரன்’ 


விருட்சம் தனது 11 ஆவது இலக்கிய சந்திப்பு நிகழ்வினை 25- 4 – 2015 அன்று
மாலை, தி நகர் அலமேலுமங்கா திருமண மண்டபத்தில் நடத்தியது. சமீபத்தில்
விஷ்ணுபுரம் பரிசு பெற்ற கவிஞர் திரு ஞானக்கூத்தன் அவர்கள் ‘படைப்பின்
இரக்சியம்’ பற்றிப் பேசினார்.
கொல்லன் பட்டறையில் ஈயாக நானும் இக்கூட்டத்தில் கலந்து கொண்டேன்!
முதுபெரும் எழுத்தாளர் திரு அசோகமித்திரன் அவர்களைச் சந்திக்கும் அவா
மேலோங்கியிருந்தது !

சுஜாதா அவர்கள் பல கட்டுரைகளில், பல சந்தர்ப்பங்களில்
ஞானக்கூத்தனைவாசிக்கச் சொல்லுவார்! கவிதையுலகில் தனக்கென ஒருதனியிடம்
உள்ளவர் – அவர் கவிதைகள், காலம் கடந்தும் அவர் புகழ் பாடும். அவரது கவிதை
உள்ளமும், வார்த்தைகளை அலசி ஆராயும் திறனும், தொலை நோக்குப் பார்வையும்,
பரந்துபட்ட இலக்கிய அறிவும், அவரது “கவிதைக்காக” ( கட்டுரைகள்,
மதிப்புரைகள்) – விருட்சம் வெளியீடு – புத்தகத்தை வாசிக்கும்போது
புலப்படும் ! அவரைப் போல்,வரிகளுக்கிடையே, வார்த்தைகளுக்கு நடுவே,
எழுத்துக்களுக்குப் பின்னே என அழகாகப் பொருள் சொல்லமுடியாது – அதற்கு,
அவருள் இருக்கும் கவிஞனின் பார்வையும், தேடலும் தேவை ! ’கவிதைக்காக’
புத்தகம் பற்றி சற்று விரிவாக வேறொரு சமயம் சொல்லவேண்டியிருக்கிறது .

முதலில், ஞானக்கூத்தன் அவர்களைப் பற்றிய ஆவணப் படம் ஒன்று திரையிடப்பட்டது.
மிகச் சிறப்பான முறையில் தயாரிக்கப் பட்டிருந்தது. திருவல்லிக்கேணியில்
அவர் வாழும் வீடு, தெரு,பார்த்தசாரதி கோயில், கறவைப் பசு, சைக்கிள்,
மனிதர்கள் எல்லாம் கவிதை பேசின ! இலக்கிய ஆளுமைகள், உறவினர்கள், நண்பர்கள்
மற்றும் ஞானக்கூத்தன் ஆகியோரது கருத்துக்களை அவர்களே சொல்லுவதுபோல் நல்ல
முறையில் தொகுத்திருந்தார்கள். இரயிலின் கடைசீப் பெட்டி மெதுவாக ஊர்ந்து
மறைய, அது மனதில் ஏற்படுத்தும் வெறுமையைக் கூறும் ஞானக்கூத்தனின் கவிதை
வரிகளுடன் படம் முடிவது நல்ல முத்தாய்ப்பான நெகிழ்ச்சி. இப்படத்தினைத்
தயாரித்த அனைவருமே பாராட்டுக்குரியவர்கள் !

கணையாழியில் தான் எழுதிய ஞானக்கூத்தன் பற்றிய கட்டுரையை திரு மூர்த்தி
அவர்கள் வாசித்தார் – தொடர்ச்சியாக மூன்று வருடங்களாக ஞானக்கூத்தன் பற்றிய
அவர் கட்டுரைகள் வெளியாவதாகக் குறிப்பிட்டார். மூன்று கட்டுரைகள்
போதாதுதான் !

பிறகு பேசிய ஞானக்கூத்தன் அவர்கள், மொழி, சொற்கள், அவை உணர்த்தும் ‘இலை மறை
காய்’ அர்த்தங்கள் எனத் தன் அனுபவங்களைப் பகிர்ந்து கொண்டார். ஒரு
படைப்பாளி எப்படித் தன் தூக்கத்தை இழக்கிறான் என்று விளக்கிய அவர், அந்தக்
காரணத்தாலேயே கூட்டங்களுக்கு அதிகம் பேச வருவதில்லை என்றும் கூறினார்.
நல்லவற்றை எழுத, ஒரு படைப்பாளி நல்ல மனமுடையவனாகவும் இருப்பது அவசியம்
என்றார்.

கேள்வி பதில் நேரத்தில், சில கவிதைகளை அவற்றின் போக்கிலேயே, இடம், காலம்
சார்ந்து பொருள் கொள்ளவேண்டும் என்றார். மற்றொரு கேள்விக்கு பதில்
அளிக்கையில்,” காலைத் தூக்கி நிற்பவர்தான் நடராஜர் – இல்லையேல் அது அவர்
இல்லை “ என்றும், ‘காலைத் தூக்கி’ என்று எழுதுவதற்கும், ’தூக்கிய திருவடி’
என்பதற்குமான இலக்கிய நய வேறுபாட்டை அழகாக எடுத்துரைத்தார்.

திரு அசோகமித்திரன் அவர்கள் எழுத்தாளர்கள் தூக்கம் இழப்பதைப் பற்றியும்,
ஒரு கவிதை எந்த சூழலில் எழுதப்படுகிறது என்பதின் முக்கியத்துவத்தைப்
பற்றியும் அழகாகப் பேசினார். இந்தத் தள்ளாத வயதிலும் அவர் காட்டும் இலக்கிய
ரசனை இன்னும் இளமையாக இருப்பது வியப்புக்குரியது !
நன்றி கூறிய ஆடிட்டர் திரு கோவிந்தராஜன், புதியவர்கள் பலர்
இக்கூட்டங்களுக்கு வருகை தருவது மகிழ்ச்சிக்குரியது என்றார். மார்ச் மாத
சிறந்த சிறுகதைக்கான பரிசினை திரு அசோகமித்திரனுக்கும், சிறப்புரை ஆற்றிய
ஞானக்கூத்தன் அவர்களுக்குப் பரிசினையும் வழங்கியவுடன் கூட்டம்
நிறைவடைந்தது.

நல்ல இலக்கிய சிந்தனையுடனும், மகிழ்ச்சியான மன நிறைவுடனும் விருட்சம் இலக்கியக் கூட்டம் நிறைவடைந்தது !

விருட்சம் இலக்கியச் சந்திப்பின் பதினோராவது கூட்டம்

அழகியசிங்கர்
ஆச்சரியமாக இருக்கிறது.  11 கூட்டங்கள் நடந்து முடிந்து விட்டதை எண்ணி.  முதலில் நானும் ஆடிட்டர் கோவிந்தராஜன் அவர்களும் சேர்ந்து நடத்தும் கூட்டம், சில கூட்டங்களில் நின்று விடுமென்று நினைத்தேன்.

ஆனால் கூட்டம் தொடர்ந்து நடத்துவதென்பது சாத்தியமாக எனக்குத் தோன்றவில்லை.  ஒவ்வொரு கூட்டம் முடிவிலும் ஒவ்வொன்றை சரி செய்ய வேண்டுமென்று நான் நினைப்பேன்.  ஸ்ரீ அசோகமித்திரனை வைத்து முதல் கூட்டம் ஆரம்பித்தபோது, மைக் முதலில் வாங்கி வைத்துக்கொள்ள வேண்டுமென்று நினைத்தோம்.  உடனே வாங்கினோம்.  இப்போது மைக் மூலமாகத்தான் கூட்டத்தைத் தொடர்ந்து நடத்துகிறோம்.

கூட்டத்திற்கு எத்தனைப் பேர்கள் வருகிறார்கள் என்பதைப் பற்றி நாங்கள் கவலைப்பட வில்லை.  எனக்கும் ஆடிட்டருக்கும் இதில் தெளிவான பார்வை உண்டு.  ஆனால் ஒவ்வொரு மாதமும் கூட்டத்திற்காக செலவழிக்கும் நேரத்தை உபயோகமாகக் கழிக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் எப்போதும் எனக்கு உண்டு.  அதனால் கூட்டத்தில் பேசுவதை பதிவு செய்ய வாய்ஸ் ரெக்கார்டரை நான் பயன் படுத்துவது வழுக்கம்.  சோனியின் இந்த வாய்ஸ் ரெக்கார்டர் மூலம் பல கூட்டங்களைத் துல்லியமாக பதிவு செய்திருக்கிறேன்.
என் நெடுந்நாளைய நண்பரும், கவிஞருமான ஞானக்கூத்தனை இந்த முறை பேசக் கூப்பிட்டேன்.  அவரும் பெரிய மனது பண்ணி பேச இசைந்தார்.  அவர் என்னைவிட 15 ஆண்டுகளுக்குமேல் மூத்தவர்.  மேலும் திருவல்லிக்கேணியிலிருந்து அவர் கூட்டம் நடக்குமிடத்திற்கு வரவேண்டும்.  எந்தத் தலைப்பில் அவர் பேசப் போகிறார் என்று கேட்டதற்கு அவர் உடனே படைப்பின் ரகசியம் என்ற தலைப்பில் பேச ஒப்புக் கொண்டார்.
முன்னதாக ஸ்ரீ வினோத் என்பவர் விஷ்ணுபுரம் இலக்கிய வட்டம் சார்பில்  ஞானக்கூத்தன் குறித்து ஒரு குறும்படம் எடுத்திருந்தார். அதைச் சிறப்பாகவே அவர் எடுத்திருந்தார்.  ஆரம்பத்தில் எனக்கு ஸ்ரீ வினோத் மீது அவநம்பிக்கையே கூடி இருந்தது.  ஆனால் அந்த குறும்படத்தைப் பார்த்தபோது ஆச்சரியமாகப் போய்விட்டது.  கச்சிதமாகவும் திறமையாகவும் அந்தப் படம் தயாரிக்கப்பட்டிருந்தது.  அந்தக் குறம்படத்தைக் காட்டிவிட்டு பின் கூட்டம் ஏற்பாடு செய்யலாமென்று தோன்றியது.  அதன்படியே குறும்பட நிகழ்ச்சியை முதலில் ஆரம்பித்தோம்.
குறும்படம் முடிய 45 நிமிடங்கள் ஆனது. ஞானக்கூத்தன் பேசுவதற்கு முன் தேவகோட்டை வா மூர்த்தி என்ற எழுத்தாளர் ஞானக்கூத்தன் குறித்து எழுதிய கட்டுரையை வாசிக்க விரும்பினார்.  கிட்டத்தட்ட 15 நிமிடங்கள் கட்டுரையை வாசித்தார்.  அக் கட்டுரை 1960ல் கணையாழியில் எழுதிய கட்டுரை.  தொடர்ந்து இப்போதும் ஞானக்கூத்தன் கவிதைகள் எழுதி வருகிறார்.  அது குறித்து அவர் என்ன நினைக்கிறார்.  பின் ஞானக்கூத்தன் தன்னுடைய உரையைத் துவக்கினார்.  கிட்டத்தட்ட அரைமணி நேரம் அவர் பேசினார்.  கடந்த 11 கூட்டங்களில் நான் கேட்ட  சற்று கனமான உரை வீச்சை அன்றுதான்  உணர்ந்தேன்.  கொஞ்சம் கவனக்குறைவாக இருந்தால் அவர் என்ன பேச வருகிறார் என்பது தெரியாமல் போய்விடும்.   ஆரம்பத்தில் அவர் சொல்வது சற்று புரியாமல்தான் போயிற்று.  
ஞானக்கூத்தன் பேசும்போது குறிப்பிட்டார், ‘எனக்கும் தமிழ்தான் மூச்சு, ஆனால் பிறர் மேல் விட மாட்டேன்.  இந்தக் கவிதையை எல்லோரும் சொன்னதை நான் கவிதையாக எழுதி உள்ளேன்.  நான் சொல்லலை அது மாதிரி,’ என்றார். 
‘எழுத்தெல்லாம் படிக்கறவங்க மனசுல புகுந்து கொள்கிறது.  அதனால் எழுதறவங்க படிக்கிறவங்க மனசை கெடுக்காமல் எழுத வேண்டும்.’
அசோகமித்திரன் ஞானக்கூத்தனைப் பற்றி எடுத்த குறும்படம் சிறப்பாக எடுக்கப்பட்டிருப்பதாக குறிப்பிட்டார்.  கூட்டம் வழக்கம்போல் எட்டுமணிக்கு முடிந்துவிட்டதுஞி
 

மகளிர் மட்டும் !

SMALL STORY 
ஜெ.பாஸ்கரன்
‘சே, என்ன டிராஃபிக்; மூணு கிலோமீட்டர் ஊர்ந்து வரதுக்கு மூணு மணி நேரம்’ சலித்துக் கொண்டே வந்தமர்ந்தாள் சுலோசனா – மேல்நாட்டு பெர்ஃப்யூம் அவளைச் சுற்றி மூன்றடிக்கு விரவியிருந்தது !
அன்று அவள் பள்ளித் தோழி காஞ்சனாவின் மகளுக்குத் திருமணம். இது போன்ற குடும்ப நிகழ்ச்சிகளில் பள்ளித் தோழிகள் சந்தித்துப் பழங்கதைகளையும் புதுச் சுவையோடு பகிர்ந்து கொள்வது அவர்களது பழக்கம் !
காஞ்சனாவின் கணவர் பெரிய தொழிலதிபர் – டெல்லியில் சென்ட்ரல் மினிஸ்டர் வரைக்கும் நல்ல செல்வாக்கு. அவர்களது ஒரே பெண் அனன்யாவுக்கு, ஊரையே கூட்டித் திருமணம். மண்டபம் நிரம்பி வழிந்தது.
எங்கு பார்த்தாலும் பட்டுப் புடவை சர சரக்க, பெரிய்ய ஜன்னலில் இரண்டு நூல் கட்டின முதுகு தெரிய, வைரம் பள பளக்க,நுனி நாக்கு வார்த்தையும், பளிச்சென்ற பற்கள் உதட்டுச் சாயத்தில் படாத சிரிப்புமாய் மண்டபமே களை கட்டியிருந்தது !
‘ காஞ்சனாவுக்குப் பெரிய மனசுடீ – பொண்ணுக்கு  நூறு பவுன் நகையும், பதினைந்து கிலோ வெள்ளியும்னு பிரமாதமா கல்யாணம் பண்றா ‘என்றாள் சுலோசனா.
‘ ஆமாமாம், பட்சண சீரெல்லாம் கூட நூற்றி ஒண்ணு, ஏழு வகை சுவீட்டு, பத்து சுத்து சீர் முறுக்குன்னு சபை நெறைவா பண்றா – இது ஏஜிஎஸ் வந்தனா.
அமெரிக்கா மாப்பிள்ளை, பாத்த உடனேயே பொண்ண புடிச்சுப் போச்சாம் – அடுத்த முகூர்த்தத்திலேயே கல்யாணம், அந்தப் பொண்ணுக்கும் அதிர்ஷ்டம்தான்னு வெச்சுக்கோ ‘ என்றாள் மீனா – அவள் வீட்டுக்காரன் பெரிய டிராவல்ஸ் கம்பெனி வெச்சிருக்கான், பெரிய கைதான்.
’அவரையும் சும்மா சொல்லக் கூடாது, காஞ்சனா கிழிச்ச கோட்ட தாண்ட மாட்டார்.- பொண்ணுக்கு என்னென்ன வேணுமோ, கேட்டு நீயே எல்லாத்தையும் செஞ்சுடுன்னுட்டாராம் – பொட்டி நெறையப் பணம், டிரைவரோட காரையும் கொடுத்தார் – இவ சூப்பரா எல்லாத்தையும் ஆர்கனைஸ் பண்ணிட்டா – என்ன இருந்தாலும் காஞ்சனா ஸ்மார்ட் தான்’ என்றாள் சுலோசனா.
அவ ஸ்கூல் நாட்கள்ளேயே அப்படித்தானே – எல்லார்கிட்டேயும் பணம் கலெக்ட் பண்ணி, நல்ல கிஃப்ட்டா செலெக்ட் பண்ணி,க்ளாஸ் டீச்சருக்குப் பள்ளி ஆண்டு விழாவிலெ கொடுத்து அசத்திடுவாளே என்றாள் மீனா.
முகூர்த்தம் முடிஞ்சு, வந்த விருந்தினருக்கெல்லாம் ’மில்க் ஷேக்’ ஓடிக்கொண்டிருந்தது – ஆளுக்கொரு காகிதக் கோப்பையைக் கையில் வைத்துக் கொண்டு, அரட்டை தொடர்ந்தது..
‘ என்னடீ பண்றான் உன் பிள்ளை ,சாய்ரமேஷ் ? என்றாள் மீனா.
‘ ஃபைனல் இயர் – கேம்பஸ்லயே நல்ல வேலை கெடச்சிடுத்து. ஏகப்பட்ட பணத்தைக் கட்டி படிச்ச படிப்பு, வீணாகலை. பங்களூரோ, ஹைதராபாத்தோ, கிளம்பிடுவான். இவருக்கு ஒண்ணும் தெரியாது- எல்லாத்துக்கும் நான்தான் போகணும். சம்பாதிச்சா மட்டும் போதுமா இந்தக் காலத்திலெ – இந்த ஆம்பளைங்களுக்கு எங்கே இதெல்லாம் புரியுது? என்றாள் சுலோசனா.
‘ ஒரு வென்னீர் வெச்சுக்கத் தெரியாது- அது ஏன், அடுப்பே பத்த வெக்கத் தெரியாது ! ஏதோ ஆபீஸ் போய்ட்டு வந்துட்டா எல்லாம் தானா நடந்துடும்னு ஒரு நெனப்பு. வீட்டுக்கு வந்தா, காபி டிபன் ரெடியா இருக்கணும்- நாம்பதான் சமையல்காரியாட்டமா எப்பவும் அடுப்படியிலேயே வேகணும்… எப்போதான் இந்த மேல் சாவனிஸம் ஒழியுமோ’ அலுத்துக்கொண்டாள் வந்தனா.
எங்க வீட்ல கொஞ்சம் பெட்டர் ! காலையில் எழுந்து, பால் காய்ச்சி, டிகாக்‌ஷன் போட்டு, காபி தயார் பண்ணிடுவார்- அவருக்கு காலைல முதல் காபி குடிச்சாகணும், இல்லேன்னா அடுத்த வேலை ஓடாது – இது மீனா.
’ காலங்கார்த்தாலெ அப்படி என்னப்பா வேலை – வாக் போவாரோ?’ என்றபடி மில்க் ஷேக் ஒரு மிடறு விழுங்கினாள் வந்தனா..
‘ம்ஹூம், அதுக்கெல்லாம் அவருக்கு நேரமில்லப்பா; குளிக்கப் போறதுக்குள்ள, காய்கறி கொஞ்சம் நறுக்கி வெச்சிட்டுப் போவார் – குழந்தைகளைக் குளுப்பாட்டி, யூனிஃபார்ம் போட்டு ஸ்கூலுக்கு அனுப்புற வேலையெல்லாம் இப்போ இல்லே – பெரிய குழந்தைகள் தானா காலேஜுக்கு போயிடறதுகள் ! என்றாள் மீனா.
இதையெல்லாம் கேட்ட சுலோசனாவுக்கு கொஞ்சம் வருத்தமாயிருந்தது – எல்லா வீட்டுக்காரரும் ஏதாவது உதவி செய்யறாங்க – நம்ம வீட்லேயும் ஒண்ணு இருக்கே, சதா ‘உர்’ ருன்னு மூஞ்சியெ வெச்சுண்டு- ஒரு துரும்ப எடுத்துப் போடாது1 எல்லாம் நம்ப வந்த வழி – கழிவிரக்கம் அவள் கண்ணில் தெரிந்தது.
‘ என்ன சுலோ,ஸைலெண்ட் ஆய்ட்டெ ? வீட்டு ஞாபகம் வந்துருச்சா ? இது எல்லா வீட்டுலேயும் நடக்கறதுதான், கவலைய விடு’ – என்றபடி வந்தனா காகிதக் கோப்பையை அருகிலிருந்த குப்பைத் தொட்டியில் வீசினாள்.
’ நாளைக்கு மயிலாப்பூர் சபாவில ஒரு நாட்டிய நாடகம் அரங்கேற்றம் இருக்கு, வரயா போகலாம் ? வீடுதான் எப்பொவும் இருக்கே; யோசிக்காம வந்துடு’ என்றாள் ஆறுதலாய் வந்தனா.
‘ பாக்கலாம் வந்தனா, நாளைக்கு இவர் எங்கேயோ நண்பர் வீட்டுக் கல்யாணத்துக்குப் போகணும்னார் ‘
 ’ நீ போகலைன்னா எங்க கூட வாயேன் ‘  என்றாள் வந்தனா “நீயும்தான்”  என்றாள் மீனாவைப் பார்த்து.
தாலி கட்டி முகூர்த்தம் முடிந்த கையோடு மணமேடைக்குச் சென்று மணமக்களை வாழ்த்தினர். பல வண்ணங்களில் சிறிதும் பெரிதுமாய் பரிசுப் பொட்டலங்கள் கை மாறின ! கேமரா பளிச்சிட,புன்னகையுடன், பட்டுப் புடவைக்குள் பூவையரும் பளிச்சென்று கண் மினுக்கினர் !
‘ஏய், எல்லோரும் சாப்பிட்டுட்டுப் போங்க  அப்புறம் கிளப்ல பாக்கலாம் ‘ என்றாள் காஞ்சனா அகமும் முகமும் மலர !( அந்தப் புது வைர மாட்டல் டாலடிக்குது – கண்ணைப் பறிக்குது !)
யூனிஃபார்ம் போட்ட ஆண்களும் பெண்களுமாக பந்திகளைக் கவனித்தனர். தள்ளு வண்டிகளில் வகை வகையாகப் பொடிகளும்,பொறியல் , கூட்டு என எல்லாம் கொண்டு வரப்பட்டு,இலைகளில் அணிவகுத்தன! இந்த விருந்தைப் பார்க்கும் எவனும் காசு கொடுத்தாலும், இந்தியா ஒரு ஏழை நாடு என்று ஒத்துக்கொள்ள மாட்டான்! பந்தி முடிந்து, பாதி இலைக்கு மேல் மீதம் வைத்துக்,காகித டவலில் கை துடைத்து வெளியே வந்தனர். ஐந்து வகை ஐஸ்கிரீம், நேர்த்தியாக வெட்டப் பட்ட பழ வகைகள் மற்றும் வெற்றிலைப் பாக்கு,இஞ்சி முறபா, காய்ந்த நெல்லிக்காய், கிராம்பு, என வாய் மணக்க விருந்து முடிந்தது !
கூப்பிய கையுடன் தாம்பூலப் பை வாங்கிக் கொண்டு வெளியே வந்தனர்.
போன் பண்ணுடீ, கிளப்புல பாக்கலாம் – மீனா காரில் ஏறிக்கொண்டே ‘பார்லருக்குப் போப்பா’ என்றாள் டிரைவரிடம்.
வந்தனா மந்தைவெளியில் உள்ள முன்னணி நடிகையின் தையற்கடைக்குக் கிளம்பினாள் !
காரில் வீட்டுக்குத் திரும்பினள் சுலோசனா !
தெரு முனையில் ஒரு சிறு கும்பல் – நிற்கமுடியாமல் தள்ளாடிய குடிகாரக் கணவனுடன் அவன் மனைவி சண்டை – கிழிந்து, கலைந்த அழுக்குப் புடவையில் தலைவிரி கோலமாய் அவள் கூச்சலிட்டுக் கொண்டிருந்தாள் ‘’ ஐயோ., வூட்லேர்ந்த துட்ட எல்லாம் இப்பிடிக் குடிச்சிட்டு வந்து நிக்கிறியே, நல்லா இருப்பியா நீ, நாசமாப் போவ “
அவிழ்ந்த லுங்கியுடன், கண்கள் சிவக்க, ஏதோ கெட்ட வார்த்தை சொல்லி, கையை ஓங்கி அடிக்க வந்தவன், தட்டுத் தடுமாறி தரையில் விழுந்தான் ! சாராய நெடியில் சிறுநீர் மணந்தது !
‘நாலு வூட்ல வேலெ செஞ்சி சேத்து வெச்ச காசையெல்லாம், குடிச்சி அழிக்கிறியே, அந்த மாரியாத்தா உன்னெ வாரிக்கினு போவாதா?’ அழுது புலம்பினாள் அவள்.
தெருக் கூச்சல் மெல்லக் காற்றில் கரைய, வீடு வந்து சேர்ந்தாள் சுலோசனா.- ‘என்ன மன்ஷனுங்க; இவன்களையெல்லாம்; அப்படியே கட்டிவெச்சி தோலை உரிக்கணும்’ பல்லைக் கடித்தாள் சுலோசனா.. தலை விரி கோலமாய் அலரிய அப்பெண்னின் முகம் மனதில் வந்து போனது.
காரிலிருந்து இறங்கியவள், ஃப்ளாட் வாசலில் வாட்ச்மேன் முனுசாமியின் மனைவி பொன்னாத்தாள் நிற்பதைக் கண்டாள். போன வாரம் அவள் கொடுத்த சில்க் காட்டன் புடவையை மிக நேர்த்தியாகக் கட்டிக்கொண்டு, மஞ்சள் முகம் மலர, பெரிய குங்குமப் பொட்டுடன் சிரித்தாள் பொன்னாத்தா.
‘என்ன பொன்னு, முனுசாமிக்கு சாப்பாடா ?’
‘ஆமாம்மா, வெளீல துண்ணா ஒத்துக்கறதில்லை; வவுத்து வலீன்றாரு. பீடியவு வுட மாட்டேன்றாரு; பொழுதன்னைக்கும் வேல பாக்குறாரு- அதான், வூட்லெயே ஆக்கிக் கொண்டாந்தேன்’  என்றாள். ’இப்படியும் இந்தக் காலத்தில் பெண்கள்’ என்று வியந்தவாறே, லிப்டில் மாடியேறி, காலிங் பெல் பட்டனை ஒற்றினாள்.
கதவு ஒரு ‘கிளிக்’ குடன் திறந்தது !
“ ஹை சுலோ, நல்லா நடந்துதா கல்யாணம் ?” என்றபடி உள்ளே சென்றான் அவள் கணவன். ஹாலில் சோபாவில் சாயுமுன் கேட்டது உள்ளிருந்து சமையல்காரரின் குரல், “ மாமி, காபி ரெடி ! ”