Category: Uncategorized

Author virutchamPosted on

கசடதபற மே 1971 – 8வது இதழ்



விதி

     கலாப்ரியா




அந்திக் கருக்கலில்
இந்தத் திசை தவறிய
பெண் பறவை,
தன் குஞ்சுக் காய்,
தன் கூட்டுக்காய்,
அலைமோதிக் கரைகிறது.
எனக்கதன்
கூடும் தெரியும்,
குஞ்சும் தெரியும்,
இருந்தும் எனக்கதன்
பாஷை புரியவில்லை.

Author virutchamPosted on

புத்தக விமர்சனம் 6

  அழகியசிங்கர்

எப்போதும் விடிந்து கொண்டிருக்கிறது என்பது தேவதச்சனின் கவிதைத் தொகுதியின் பெயர்.  எப்படி இந்தப் பெயரை தலைப்பாக தேவதச்சன் வைத்தார் என்று யோசித்தேன்.  ஏன்எனில் சினிமா தயாரிப்பாளர்கள் பார்த்தால் இந்தப் பெயரை ஒரு படத்தின் தலைப்பாக வைத்துக்கொள்ள விரும்பலாம்.  
இன்று பரவலாக தேவதச்சன் பெயர் பலரால் உச்சரிக்கப் படுகின்றது. எழுபதுகளின் ஆரம்பத்தில் கசடதபற இதழ்களில் அவர் எழுத ஆரம்பித்தபோது, அவருடன் இன்னும் பலரும் கவிதைகள் எழுத ஆரம்பித்தார்கள்.  அவர்களில் பலர் இன்று எங்கே இருக்கிறார்கள் என்பதுகூட தெரியவில்லை.  பெரும்பாலோர் கவிதை எழுதுவதை விட்டிருப்பார்கள்.  
அதிகமாக விளம்பரப்படுத்திக் கொள்ளாமல் தேவதச்சனும் கவிதைகள் மட்டும் எழுதிக் கொண்டிருக்கிறார்.  1982ல் முதன் முதலாக அவருடைய கவிதைத் தொகுதி அவரவர் கைமணல் ஆனந்த் கவிதைகளுடன் சேர்ந்து வெளிவந்தது.  1982க்குப் பிறகு 2000ல்தான் அவருடைய மற்றொரு கவிதைத் தொகுதி வெளிவருகிறது.  தன்னுடைய கவிதைகள் புத்தகமாக வர வேண்டுமென்று ரொம்ப ஆர்வமாக இருக்க மாட்டார்.  
அவரைப் பார்க்க வருகிற நண்பர்களிடம் மட்டும் கவிதைகள் பற்றி, இன்னுப் பல விஷயங்களைப் பற்றி  பேசிக் கொண்டிருப்பார். அவருடன் பேசுவது ஒரு நல்ல அனுபவமாக இருக்கும்.  பேச வேண்டுமென்று நண்பர்கள் சிலர் எப்போதும் இருந்து கொண்டிருப்பார்கள்.
48 கவிதைகள் கொண்ட இத் தொகுதியில் தேவதச்சன் எப்போதெல்லாம் கவிதை எழுதினார் என்பதைக் குறிப்பிடவில்லை.  
எப்போதும் ஒரு கவிதைத் தொகுதியைப் படிக்கும்போது, யாராவது கேட்டால் உடனே கொடுத்துவிடத் தோன்றும்.  அப்படி கொடுத்துவிட்டப் பின் அந்தத் தொகுதி வேண்டும் என்று கேட்கக் கூடத் தோன்றாது.   நம்மை விட்டுப் போனால் போகட்டும் என்று கூடத் தோன்றும். கவிதைத் தொகுதி விற்கவும்விற்காது.  அதுபோல் ஒரு இடத்திலிருந்து இன்னொரு இடத்திற்கு எளிதாக மாறிவிடக் கூடியதும் கவிதை. நூல்தான்.  ஆனால் தேவதச்சனின் இந்தத் தொகுதியை அப்படி கொடுத்துவிட மனம் வராது.  
அதேபோல் இன்னொரு விதி.  எந்தக் கவிதைத் தொகுதியும் அதிக எண்ணிக்கை விற்காது.  ஆனால் ஒரு பெண்மணி அவர் கவிûத்தொகுதிக்கு ராயல்டி கிடைத்தது என்று சொன்னார்.  என்னால் நம்ப முடியாமல் இருந்தது. 
கவிதை புரிய வேண்டுமா வேண்டாமா?  கவிதை புரியவும் வேண்டும் அதேசமயத்தில் ரொம்பவும் புரிந்து விடக். கூடியதாக இருக்கக் கூடாது.  நான் முன்பெல்லாம் தேவதச்சன் கவிதைகளைப் படிக்கும்போது, அவர் கவிதை மூலம் புதிர் போடும் தன்மையைக் கொண்டு வருகிறாரா என்று நினைப்பேன்.  அவர் எளிமையாக கவிதைகளை எழுதுகிறார்.  வித்தியாசமாக சொல்ல வருகிறார் என்றே தோன்றுகிறது.
இத் தொகுதியில் 18 ஆம் பக்கம் நிர்வாணம் என்ற கவிதை.
யாருமில்லை என்பதால்
வீட்டில் சில நேரம் 
நிர்வாணமாக இருந்தாள்
யாருமில்லை என்பதால்
நிர்வாணமாக இல்லை.
ஒருவிதத்தில் இக் கவிதையைப் படிக்கும்போது புதிர் தன்மை உடையதாக இருந்தாலும், நிர்வாணம் என்பது என்ன என்று கேள்வி கேட்டே இக் கவிதை முடிந்து விடுகிறது.  தேவதச்சன் இப்படித்தான் ஒவ்வொருவரையும் வித்தியாசமாக யோசிக்க வைக்கிறார்.
இவர் கவிதைகளின் இன்னொரு விசேஷம் எப்போதும் இவர் கவிதைகளை எடுத்து வாசிக்கும்போது, இன்னொரு முறை வாசிக்க வேண்டுமென்ற எண்ணத்தை ஏற்படுத்துவது.  ஒவ்வொரு முறையும் படிப்பவர்களுக்கு ஒவ்வொரு விதமாய் தோன்றும்.     
கொஞ்சம் யோசித்துப் பார்க்கும்போது, வரிகளை வைத்து கவிதை எழுதுவதன் மூலம் ஒரு விளையாட்டை விளையாடுகிறார் தேவதச்சன் என்று தோன்றுகிறது.
பக்கம் 34ல் உள்ள ன்மீ என்ற கவிதையை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள்.
ஒருபோதும்
மீன்கள் திரும்புவதில்லை
திரும்பக் கூடுவதுமில்லை
கடல்கள் திரும்பிக் கொண்டிருக்கின்றன
மீன் திரும்பினால்
ன்மீ ஆகிவிடுமே
யாராவது
ன்மீயைப் பார்த்திருக்கிறீர்களா
வலைவீசிப் பிடித்திருக்கிறீர்களா
மேலும் 
ன்மீயை எப்படித்தான்
சமைப்பது
ஆனால், திரும்பி
திரும்பிக் கொண்டிருக்கும்
ன்மீயை எப்போதும் விரும்பி
பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.
இப்படித்தான் தேவதச்சன் ஒவ்வொரு கவிதையையும் ஒவ்வொரு விதமான விளையாட்டாக விளையாடத் தொடங்குகிறார். அவர் கவிதைகள் படிப்வர்களை பரவசமூட்ட தவறுவதில்லை.  அவருக்கு கவிதை மூலம் சொல்வதில் எந்தக் குழப்பமும் இல்லை.  படிப்பவர்களுக்குத்தான் குழப்பம் இருக்கும்.
தேவதச்சனின் எந்தத் தொகுதியையும் வாங்கி வைத்துக் கொள்ள வேண்டுமென்று தோன்றுகிறது.
எப்போதும் விடிந்து கொண்டிருக்கிறது – கவிதைகள் – தேவதச்சன் –  பக்கம் : 62 – விலை ரூ.40 – உயிர்மைப் பதிப்பகம் – 11/29 சுப்பிரமணியம் தெரு, அபிராமபுரம், சென்னை 600 018
 
Author virutchamPosted on

இன்றைக்கு ஸ்டெல்லா புரூஸ் பிறந்தநாள்….


அழகியசிங்கர்





பொதுவாக நான் யார் பிறந்தநாளையும் ஞாபகம் வைத்துக்கொள்ள மாட்டேன்.  ஆனால் சமீபத்தில்தான் இந்த பிறந்தநாள் ஞாபகம் என்னிடம் ஒட்டிக் கொண்டுள்ளது.  குறிப்பாக ராம் மோஹன் பிறந்த நாளை நான் மறப்பதில்லை.  ராம் மோஹன் என்பவர் வேறு யாருமில்லை ஸ்டெல்லா புரூஸ்.  அவருடைய பிறந்த நாள் இன்று.  அவர் உயிரோடு இருந்திருந்தால், இன்று 75 வயதாவது அவருக்கு ஆகியிருக்கும்.  உண்மையில் எனக்கு அவருடைய பிறந்த தேதி மாதம் மட்டும் ஞாபகம் இருக்கிறது.  அவர் எந்த வருடம் பிறந்தார் என்பது ஞாபகத்தில் இல்லை.  அவர் சொன்னதும் இல்லை. தானாகவே உயிரை மாய்த்துக் கொண்ட எழுத்தாளர்களில் இவர் ஒருவர், ஆத்மாநாம் இன்னொருவர்.  ஸ்டெல்லா புரூஸ் அதுமாதிரி செய்தது சரியான செயலாக நான் கருதவில்லை.  
அவர் ஏன் ராம் மோஹன் என்று எழுதாமல் ஸ்டெல்லா புரூஸ் என்ற பெயரில் எழுதினார் என்பதற்கு ஒரு கதை உண்டு.  அவர் நேசித்த பெண்ணிற்கு வேறு சிலரால்  அந்நியாயம் நடந்ததால் அந்தப் பெண் தற்கொலை செய்து கொண்டு விட்டாள்.  அவள் நினைவாக அந்தப் பெயர் அவர் வைத்துக் கொண்டார்.
ஸ்டெல்லா புரூஸ் காளி-தாஸ் என்ற பெயரில் எளிமையான கவிதைகள் பல எழுதி உள்ளார்.  அவர் கவிதைகள் ழ என்ற பத்திரிகையிலும், விருட்சத்திலும் பிரசுரமாயிருக்கின்றன.  
மையம் வெளியீடாக வெளிவந்த நானும்  நானும் என்ற கவிதைத் தொகுப்பு 1996ஆம் ஆண்டு வந்துள்ளது.  அதைத் திரும்பவும் விருட்சம் வெளியீடாக கொண்டு வந்துள்ளேன்.  அந்தப் புத்தகத்தின் விலை ரூ.50 தான்.   அந்தப் புத்தகம் விரும்புவோர்.  அழகியசிங்கர், விருட்சம் வெளியீடு, 7 ராகவன் காலனி, மேற்கு மாம்பலம், சென்னை 33ல் என்னிடம் தொடர்பு கொள்ளலாம்.  தொலைபேசி எண்.9444113205
நானும் நானும் என்ற தொகுப்பிலிருந்து, ஸ்டெல்லா புரூஸ் நினைவாக ஒரு கவிதையை இங்கே வெளிப்படுத்த விரும்புகிறேன்.
ஆட்டம்
கற்றுக் கொள்ள முடியாது இனி
காலம் கழியும்
ஆட வேண்டும் எனக்கு உடனே
நிமிஷங்களுக்கு மேடையில இல்லை
வாழ்க்கை பூரா
நிறுத்தாமல்
களைத்து விடாமல்
நினைத்துப் பார்க்கத் தெரியாமல்
ஆட்டமே மிஞ்ச
ஆட்டமாக நிறைய
ஆடி விட வேண்டும் – ஒரே ஆட்டம்
முடிவு இல்லாத ஆட்டமாகத் துவங்குகிறேன்
இப்போது ஆடிக் கொண்டிருப்பது
ஆட்டம் மட்டும்தான்
Author virutchamPosted on

புத்தக விமர்சனம் 5


 அழகியசிங்கர்

                                                                             

கொஞ்ச நாட்களாய் நான் படிக்கும் புத்தகத்தைப் பற்றி எனக்கு என்ன தோன்றுகிறதோ அதை எழுதலாம் என்று நினைக்கிறேன்.  நான் தினமும் புத்தகங்களைப் படிப்பதை வழக்கமாகக் கொண்டிருக்கிறேன்.  ஆனால் வேகமாக என்னால் ஒரு புத்தகத்தைப் படிக்க முடிவதில்லை.  மேலும் ஒரே புத்தகத்தை மட்டும் நான் எடுத்துப் படிப்பதில்லை.  ஒவ்வொரு புத்தகத்திலும் ஒரு சில பக்கங்களை நான் படித்துக் கொண்டு வருகிறேன்.
சமீபத்தில் நான் படித்து முடித்த புத்தகம் மலர்வதி எழுதிய தூப்புக்காரி என்ற நாவல்.   இந்த நாவலும் யுவபுரஸ்கார் விருது பெற்ற நாவல்.  
தலித் எழுத்தை ஒரு தலித்து எழுதுவதுதான் சிறப்பாக அமையும்.அந்த வகையில் தூப்புக்காரி என்ற நாவல் ஒரு தலித்தால் எழுதப்பட்ட நாவல்.
இப்போது ஒரு கேள்வி எழுகிறது.  ஒரு தலித் நாவலை தலித் மட்டும்தான் எழுத முடியுமா?.  ஜெயகாந்தன் எப்படி ஒரு பிராமண நாவலை பிரமணர்களை விட நன்றாக எழுத முடிந்ததோ, அதேபோல் ஒரு தலித் நாவலை பிரமணரோ அல்லது மேல் வகுப்பினரோ எழுதமுடியுமா?  எது எழுதினாலும் அது கலைத்தன்மை கொண்டதாக இருக்க வேண்டும்.  அந்த விதத்தில் யோசித்துப் பார்க்கும்போது, ஒரு பிரமணர் அல்லது மேல் ஜாதிக்காரர் ஒரு தலித் நாவலை எழுதலாம். ஆனால் கலைத் தன்மை கொண்டதாக அதைக் கொண்டு வர வேண்டும்.
பிப்பரவரி 2015 உயிர்மை இதழில் இமையம் 2000க்கு சற்று முந்தைய காலத்திலிருந்து, பிராமணர்கள் தமிழ் மொழியிலிருந்து தங்களைத் துண்டித்துக் கொண்டதாக எழுதி உள்ளார்.   இப்போது பிராமண வாழ்க்கையை பிராமணர்கள் எழுதுவதில்லை என்றும் குறிப்பிடுகிறார். அவர் கருத்தை ஏற்றுக் கொள்ள முடியாது.
இன்று தமிழகத்தில் எத்தனையோ நிகழ்ச்சிகள் நடைபெறுகின்றன.  அதெல்லாம் நாவலில் வெளிப்பட வேண்டுமா? இமையம் கூறுவது போல் நிகழ்ந்த சரித்திர சான்றுகள் கதைகளாக மாறப்படுவதில்லை.  அதற்கான சாத்தியமும் குறைவு.  ஒரு நாவல் இதுமாதிரி சரித்திர சான்றுகளைக் கொள்ளமல் தன் மனம்போல் வெளிவருவதுதான் உண்மையான படைப்பாக நாம் ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும்.  மேலும் சரித்திர சம்பவத்தை கலைத் தன்மையாக மாற்றுவது கடினம்.  
மலர்வதி எழுதிய தூப்புக்காரியின் கதை மிகச் சாதாரண மனிதரைப் பற்றிய கதைதான்.  அந் நாவலின் வெற்றி அந்த வாழ்க்கையில் தென்படுகிற அவலங்களை அப்படியே விவரிப்பதில்தான் அமைகிறது.  அந்த நாவலில் மலர்வதி கையாளும் மொழி.  அப்படி ஒரு மொழியைக் கொண்டு வருவது கடினமாகத்தான் இருக்கும்.  இப்போதெல்லாம் பிரமண எழுத்தாளர்கள் பிராமண மெழியைப் பயன்படுத்துவதில்லை.  பிராமண மொழி பலரால் பேசப்பட்டு கிண்டலுக்கு உரிய மொழியாக மாறிவிட்டதால், அவர்கள் பயன் படுத்தும் பேச்சு மொழி அவர்களுக்கே அந்நியமாக மாறிவிட்டது.  அவர்கள் பொது மொழியில்தான் எழுதுகிறார்கள்.  சில வட்டார எழுத்தாளர்கள் வட்டார மொழியில் கதைகள் எழுதுகிறார்கள்.  ஆனால் படிப்பவர்களை வட்டார மொழியில் எழுதுபவர்கள் எந்த அளவிற்கு ஈர்ப்பார்கள் என்பது தெரியவில்லை.  
அப்படி எழுதப்படுகிற கதைகளைப் படிப்பதற்கு சற்று சிரமமாக இருக்கும்.  ஆனால் மலர்வதி எழுதிய இந்த நாவலில் எனக்கு இந்தப் பிரச்சினை ஏற்படவில்லை.  
ஆனால் இந் நாவல் வழக்கமான நாவல்தான்.  ஒரு பெண் காதல் என்ற பெயரில் ஏமாற்றப்படுகிறாள்.  அதனால் அவள் வாழ்வில் ஏற்படுகிற ஏடாகூடமான நிகழ்ச்சிகள்.  அதை அவள் துணிச்சலாக எதிர் கொள்கிறாள்.  தன் அம்மாதான் தூப்புக்காரியாக வாழ்ந்து வந்தாள்,  தானும் அவ்வாறு இருக்கக் கூடாது என்று நினைக்கிறாள் பூவரசி.   பூவரசியால் அவள் அம்மா தற்கொலை செய்து கொண்டு விடுகிறாள்.   விதி பூவரசியையும் தூப்புக்காரியாக மாற்றி விடுகிறது.  தன் விதியை நொந்துகொண்டே அவள் வாழ்க்கையை எதிர்கொள்கிறாள்.  காதலில் தோல்விகண்ட பூவரசியை மாரி என்பவன் அவள் மீது உள்ள அன்பால் ஏற்றுக்கொள்கிறான்.  அவனோடு அவள் சேர்ந்துதான் வாழ்கிறாள்.  அவள் காதலன் மனோ மூலம் அவளுக்கு உண்டான குழந்தையை மாரி ஏற்றுக்கொள்கிறான்.  ஆனால் விதி அவனையும் விட்டுவிட வில்லை.  எதிர்பாராதவிதமாய் விபத்தில் மாரி இறந்து விடுகிறாள்.  
பூவரசி அந்தக் குழந்தையை வைத்துக்கொண்டு போராடுகிறாள்.  அவள் அம்மா கனகம் எப்படி பூவரிசியை வைத்துக் கொண்டு போராடுகிறாளோ அதேபோல் பூவரசியும் போராடுகிறாள்.கதையில் தென்படுகிற முக்கிய குறை கதை ஆசிரியரின் தலையீடு.  அங்கங்கே நடக்கிற நிகழ்ச்சிக்கு சமாதானம் கூறுவதுபோல் ஆசிரியரின் தலையீடு அதிகமாகவே தெரிகிறது.  கதையின் ஆரம்பம்தான் கதையின் முடிவாக மாறி விடுகிறது.  கதையின் ஆரம்பிக்கும்போது, கனகம் அவள் பெண் பூவரசி இருக்கிறார்கள்.  அதேபோல் பூவரசியும் அவள் பெண்ணும் இருக்கிறார்கள் நாவல் முடிவில்.  
தூப்புக்காரி – நாவல் – மலர்விழி – பக்கம் : 136 – வெளியீடு : அனலகம், தண்ணீர் பந்தல், கருங்கல் 629 157 குமரி மாவட்டம் – விலை ரூ.75/-

   

Author virutchamPosted on

என் தாய்மொழி தமிழ்.

ஜெ.பாஸ்கரன்


‘ அம்மா ‘ என்றுதான் என் அன்னை எனக்கு அறிமுகமானாள்
!
நினைவு தெரிந்த நாள் முதல், நான் பேசியும், பழகியும் வருவது
தமிழில்தான்.
பள்ளியில் கற்றதும் தமிழ்வழிக் கல்விதான் ! (தமிழ்
மீடியம்)
முறையாகப் பள்ளியில் சமஸ்கிரதமும், ஹிந்தியும் நான் கற்றுக்
கொள்ளத் தடை செய்யப்பட்டவன்.
செய்யும் தொழில் கருதியும், பிற
மாநில,நாடுகளுடன் என்னைத் தொடர்பு கொள்ளவும் நான் கற்ற பிற மொழி, கிழக்கிந்தியக்
கம்பெனியின் ஆங்கிலம்.
தமிழ்ப் பாடல்கள், தமிழ்க் கதைகள், தமிழ் வழக்குகள்
எனக்கு, சிறு வயதிலிருந்தே அறிமுகம் செய்யப் பட்டவை – செய்தது, என் முன்னோர்கள் –
அவர்கள் தாய்மொழியும் தமிழ்தான் !
ஆழ்வார்கள் பிரபந்தங்களையும்,
நாயன்மார்கள் தேவார, திருவாசகங்களையும் பாடியது என் தாய்மொழி தமிழிலேயேதான் –
அதனால் ஓரளவுக்கு எளிதில் அவை எனக்குப் புரிந்தன !
ஆத்திச்சூடியும்,
நாலடியாரும், கம்பராமாயணமும், திருக்குறளும், சிலப்பதிகாரமும், சீவகசிந்தாமணியும்,
இன்ன பிறவும் அவ்வாறே எனக்குப் பயிற்றுவிக்கப் பட்டன ! இலக்கியத்துக்கும்,
வரலாற்றுக்கும் அதிக வேற்றுமை தெரியாமல் அவை என்னுள் தாய்மொழியிலேயே செலுத்தப்
பட்டன !
என் சிந்தனைகளும், செயல்களும் தமிழிலேயே என்னுள் உதிக்கின்றன
!
ஆங்கிலத்தில் உரையாடும்போது கூட, மனதில் தமிழில் தோன்றுகின்ற சொற்களின்
ஆங்கில மொழிமாற்றுச் சொற்களைத் தேடிப்பிடித்து, சொல்லாட வேண்டியுள்ளது !
அது
போலத்தான், மாற்றுக் கருத்துக்களும் எனக்குத் தமிழிலேயே புரிகின்றன – இருக்கிறது
என்பவரும், இல்லவே இல்லை என்பவரும், இரண்டுக்கும் இடையிலே ‘ எனக்குத் தெரியாது ‘
என்பவரும், தமிழிலேயே எனக்குப் புரிகின்றனர் !
நான் தமிழ் நாட்டின்
ஓட்டுரிமை பெற்ற ஓர் இந்தியத் தமிழ் பிரஜை !
நான் கற்றது தமிழ் மருத்துவம்
அல்ல – ஆங்கில வழி மருத்துவம்.
தம் வலிகளையும், வேதனைகளையும் தமிழில்
விவரிக்கும் என் சக மனிதர்களுக்கு, நோய்க்கான காரணிகளைச் சிந்தித்து, சிகிச்சை
அளிக்கும்போது, தமிழிலேயே அவர்களுடன் உரையாடுகிறேன்.
தமிழ்ப் படங்களையே
பெரும்பாலும் விரும்பிப் பார்க்கிறேன் – தமிழ் புரியுமென்பதால் !
தமிழ்ப்
பாடல்கள் என்னை ஆட்கொள்ளும் அளவுக்குப் பிற மொழிப் பாடல்கள் ஆட்கொள்வதில்லை –
கருத்துக்கள் மனதில் நிற்காததால் !
இசைக்கு மொழியில்லையெனினும், மனம்
இலயிக்க, மொழி வழி விளக்கம் அவசியமாகிறது !
‘ குட்மார்னிங் ‘ – என் காலை
வணக்கங்களையே எதிர்கொள்கின்றது !
‘ நன்றி ‘யும், ‘ வாழ்த்துக்களும் ‘ பல
முறை நான் விரும்பிக் கூறும் தமிழ்ச் சொற்கள் !
என் வாழ்வின் புரிதல்
தமிழிலேயேதான் நிகழ்கின்றது !
அண்மையில், மருத்துவம் சார்ந்த இரு
புத்தகங்கள் எழுதி வெளியிட்டபோது, பலர் என்னைக் கேட்ட கேள்வி எனக்கு
வியப்பளிக்கவில்லை – மாறாக, என் தாய் மொழி பற்றி நான் கொண்டுள்ள என் கருத்துக்களைக்
கூற ஒரு வாய்ப்பளித்தது !
“ தமிழ் அறியும் என் தமிழ் மக்களுக்கு, சில
பொதுவான நோய்களைப் பற்றிய தெளிவான கருத்துக்கள் வேண்டும் – மருத்துவர் சொல்வது
அவர்களுக்குப் புரிய வேண்டும் – நோய் பற்றிய தவறான தகவல்களை அவர்கள் புறம்
தள்ளவேண்டும். மேலும், ஆங்கிலத்தில் ஏராளமான் மருத்துவப் புத்தகங்கள் கிடைக்கின்றன
– மற்றுமொன்று அவசியமில்லை “ என்பதே என் பதிலாக இருந்தது !
என் பிறப்பிலும்,
இரத்தத்திலும் ஒன்றரக் கலந்திருக்கின்ற என் தமிழ் மொழி மீது எனக்குள்ள காதல்,
வெறும் வார்த்தைகளால் வடிக்க இயலாது.
திருநெல்வேலித் தமிழில் என்
தமிழகத்தின் கிராமங்களைக் கண்டிருக்கிறேன் – அவர்கள் குறும்பு என்னை வாய் விட்டு
சிரிக்க வைக்கிறது.
கோயம்புத்தூர்த் தமிழின் மரியாதை கலந்த கோபமும்,
கேலியும் என்னைக் கிறங்க வைக்கின்றன.
மதுரையின் சங்கம் வளர்த்த தமிழ் –
‘வாடி’ ‘போடி’ என்று கேலியாகவும், ‘நொண்ணைகளா’ என்று உரிமையோடும் உறவாடுவது
எனக்குப் பிடிக்கும்.
தஞ்சைத் தமிழ் – ஆன்மீக, வாழ்வியல், இலக்கியப்
பரிமாணங்களைக் கொண்ட தமிழ் – காவிரிக் கரையின் சிலம்புத் தமிழ், என்றும் என்னை
நெகிழவைக்கும் கன்னித் தமிழ் !
‘ இன்னாம்மே, எப்டி கீரே ? சொம்மா குந்திகினே
இருந்தா, எப்போ வாத்யார் படத்துக்கு போவர்து ? கலீஜ் பண்ணாமெ கெளம்பு, படம்
கண்டுக்கினு, அப்பால பிரியாணி துண்லாம் ‘ – புரிதலுக்கும், சொல்லாடலுக்கும் மிகவும்
கடினமான சென்னைத் தமிழ் – அதன் சரளத்தில் என்னை நான் பலமுறை
இழந்திருக்கிறேன்.
தெலுங்கையும், மலயாளத்தையும், வடமொழியையும் தாய்
மொழியாகக் கொண்டு, வீட்டில் தன் தாய்மொழியையும், மேடையில் என் தமிழைத் தன்
தாய்மொழியெனவும் வீரமுழக்கம் செய்து உரிமை கொண்டாடுவோரின் தமிழ்ப் பற்று எனக்குப்
பிடிக்கும் – ஆனால் அது என் தாய்மொழிப் பற்றுக்குச் சமமாகாது!
தமிழைத்
தாங்குகிறேன் என்று சொல்லி, புதிய சொல்லாடல் என்கிற பெயரில், தமிழின் அழகை,
இனிமையைக் குறைக்கும் வகையில் என் தாயைச் சிதைப்பதில் எனக்கு உடன்பாடு
கிடையாது.
தமிழ்க் கவிதைகளில் பிறமொழிக் கலப்புகளை, ‘புதுமை’ என்ற பெயரில்
தமிழ்த் தாயை மானபங்கப் படுத்துவதை ஏற்றுக் கொள்ள
மாட்டேன்.
பிறமொழிகளிலிருந்து நல்ல பல கருத்துக்களை மொழி மாற்றம் செய்வதை
வரவேற்கிறேன் – ஆனால் ஆங்கிலத்தில் சிந்தித்து, அதை என் தமிழில் மொழிமாற்றம்
செய்யும் போது, புதிய புரியாத சொற்களை நவீனம் என்ற பெயரில் திணிப்பதை புறம் தள்ளவே
விரும்புகிறேன்.
தமிழில் உரையாடி, தமிழர்களுடன் உறவாடி, எல்லோருக்கும்
நல்லவனாய், நன்மைகள் பல செய்பவனாய், விருந்தோம்பலில் சிறந்தவனாய், வாரிக்
கொடுப்பதில் பாரியாய், மனதுக்கும், மகிழ்வுக்கும் நேர்மையான தமிழனாய் இருக்கவே
விரும்புகிறேன்!
எல்லாம் சரி – நான் யார் ?
Author virutchamPosted on

கசடதபற மே 1971 – 8வது இதழ்

அநாசாரம்

                                                                    நீலமணி

வண்டோடு சம்போகம்
செய்துவிட்டுக்
குளிக்காமல
கடவுள் தோளேறும்
மாலைப் பூ

எழுத்து காலத்திற்குப் பிறகு, கசடதபற ஒரு முக்கியமான இடத்தைப் பெறுகிறது.  எழுத்தில் வெளிவந்த கவிதைகள் கசடதபற இதழ்களில் வெளிவர வாய்ப்பு உள்ளது.  ஆனால் கசடதபற இதழ்களில் வெளிவந்த கவிதைகள் எழுத்துவில் பிரசுரம் ஆக வாய்ப்பில்லை.

உதாரணமாக நீலமணி என்ற கவிஞர் கசடதபற இதழ்களில் முக்கியமான கவிஞராகத் தென்படுகிறார்.  பாலுணர்வை வெளிப்படையாக கவிதைகள் மூலம் முதன் முதலாக கசடதபற இதழ்கள் வெளிக்கொண்டு வர இவர் ஒரு காரணம்.

ஏற்கனவே அழைப்பு என்ற கவிதை எல்லோருடைய கவனத்தையும் கவர்ந்த ஒன்று.

நிரோத் உபயோகியுங்கள்
நிரோத் உபயோகியுங்கள்
என்று விளம்பரங்கள்
வலியுறுத்துகின்றன
வாயேன்.

அதேபோல் கசடதபற இதழ்களில் பெண் கவிஞர்கள் யாருமில்லை.  ஆனால் பெண்களைப் பற்றிய கவிதைகள் நிறையா உண்டு.

Author virutchamPosted on

அப்துல்கலாம் பற்றிய எளிய குறிப்புகள்….

அழகியசிங்கர் 


எதிர்பாராதவிதமாய் நேற்று இரவு 7 மணி சுமாருக்கு டிவியை ஆன் செய்தேன்.  பிரதம மந்திரி கலாமை புகழ்ந்து பேசிக் கொண்டிருந்தார். ஏன் புகழ்ந்து பேசிக் கொண்டிருக்கிறார் என்று யோசித்தப் போதுதான் தெரிந்தது.  அப்துல்கலாம் மாணவர்களிடம் பேசிக் கொண்டிருக்கும்போது மரணம் அடைந்து விட்டார் என்ற துக்கச் செய்தியை அறிய நேர்ந்தது.  சமீபத்தில் ஒரு கூட்டத்தில் அப்துல்கலாம் பேசுவதைக் கேட்டேன்.  அவர் ரொம்பவும் வயதாகிப் போய், பேசும்போதே தடுமாறுவதுபோல் தோன்றியது.  
நான் 2004ல் பந்தநல்லூர் என்ற ஊரில் உள்ள வங்கிக் கிளையில் பணிபுரிந்து கொண்டிருந்தேன்.  அப்போது ஒரு துயரமான சம்பவம் நடந்தது.  கும்பகோணத்தில் உள்ள ஒரு பள்ளிக் கூடம் எரிந்து, தப்பிக்க முடியாமல் பல சிறார்கள் எரிந்த சாம்பலாகி விட்டார்கள். பெரிய துயரமான சம்பவம்.  என் அலுவலகத்தில் உள்ள ஒரு பெண்மணி, இந்தச் செய்தியைக் கேட்டவுடன், அழ ஆரம்பித்துவிட்டார்.  
இது மாதிரியான துயரத்தை எப்படி கவிதையாக வரிகளில் கொண்டு வருவது என்று யோஜனை செய்து கொண்டிருந்தேன்.  வெறும் வார்த்தைகளால் வடித்து விடலாம்.  ஆனால் அதை கவிதை வரிகளில் வடிப்பது என்பது சாத்தியமில்லை என்றே தோன்றியது.  ஏதோ எழுதலாம்.  ஆனால் அதைக் கவிதையாக ஏற்க முடியாது.
அந்தத் தருணத்தில்தான் குடியரசு தலைவராக இருந்த அப்துல்கலாம் தினமணியில் கும்பகோணத்தில் தீயில் கருகிய குழந்தைகளைக் குறித்து ஒரு கவிதை எழுதியிருந்தார்.  அதைப் படித்துவிட்டு அசந்து விட்டேன்.  சாதாரணமாக பொது துக்கத்தை கவிதையாகக் கொண்டு வருவது அவ்வளவு சுலபமல்ல.  அக் கவிதையை எடுத்து என் இதழில் மறுபடியும் பிரசுரம் செய்தேன்.
அக் கவிதை இதுதான்:
 அன்றுஏன் கதிரவன் கடும் கரும் மேகங்களை ஊடுருவவில்லை
 அன்று ஏன் குடந்தைத் தென்றல் கனலாக மாறியது
 அன்று ஏன் தாயுள்ளங்கள் பதறித் துடித்தன
 இளஞ்சிறார்கள் அக்னித் தேவனின் சினத்தில் தத்தளித்தனர்
 அன்று ஏன் அச்சிறார்களை இறைவன் அக்னிக் குஞ்சுகளாகப்
                                                                                                பரிணமித்தான்?
 
 இறைவா இதுவோ கொடுமையிலும் கொடுமை
 வளர்ந்து கல்விகற்று பணிசெய்யும் பருவத்தில்
 பழுத்த வயதில் மறைந்த தாய்தந்தையரை பூமிக்குக் கொடுப்பர்
 இன்றோ காண்பது கொடுமையிலும் கொடுமை
 பாலர்களை ஒவ்வொன்றாய் தந்தையர் பூமியில் புதைக்கும் காட்சி
  
 தாய்கண்ட கனவு, தந்தைகண்ட கனவு, சிறார்கள் கண்ட கனவு
 எல்லாமே அக்னியின் வேகத்தில் கரிக்குஞ்சாய் பரிணமித்தன
 இறைவா குழந்தைகள் உன் படைப்பு – அவர்கள்
 உன்னிடமே அடைக்கலத்தில் அடைந்தார்கள்
 உன் அருளால் அக் குழந்தைகள் எங்கிருப்பினும் நன்றிருக்க
 கையேந்தி பிரார்த்திக்கிறோம் கையேந்தி பிரார்த்திக்கிறோம்
 இறைவா உன் அருளால் – தம் குழந்தைகளை இழந்து
 தவிக்கின்ற பெற்றோருக்கு மன அமைதி பாக்கியத்தை
 மறுபடியும் வாழவிலருள் – அவர்கள் எப்பொழுதும் 
 உனை நம்பி அமைதி வாழ்வு வாழ பிரார்த்திக்கிறேன்.
                                                                                                                   (22.07.20094)
அந்த இதழ் நவீன விருட்சத்தை அவருக்கு அனுப்பினேன். அவரிடமி0ருந்து பதில் வந்தது.  
அவரிடமிருந்து 26.10.2004 ந்தேதி ஒரு பதில் கடிதம் வந்தது. அதை இன்னும் பாதுகாத்து வருகிறேன். அதில் இவ்வாறு எழுதி இருந்தார்.
திரு அழகியசிங்கர் அவர்களுக்கு,
வணக்கம்.
தங்களது கடிதமும், üüநவீன விருட்சம்ýý கவிதை இதழும் (செப்டம்பர் 2004) கிடைத்தது.  நன்றி.  üபரிவுý கவிதை நன்றாக உள்ளது. 
உங்களுக்கு என் வாழ்த்துக்கள்.
                                                                               அன்புடன்,
                                                                                                              (ஆ.ப.ஜெ.அப்துல் கலாம்)
அவர் ரசித்த கவிதையை காளி-தாஸ் எழுதியது.
அக் கவிதை வருமாறு:
பரிவு
எங்கள் வீட்டு 
செடிகளுக்கு  கொட்ட நீர்
கிடையாது
கடும் தண்ணீர் தட்டுப்பாடு
                குளிக்கும் நீர் ஓடி
செடிகளுக்கு பாய வழி செய்தோம்
நாங்கள் இப்போது
சோப் உபயோகிப்பதில்வைல குளிக்கையில்
சமீபத்தில் மக்கள் மனதில் நிரந்தரமாகக் கூடிக் கொண்ட துக்கமாக கலாமின் மரணம் இருக்கக் கூடும் என்று தோன்றுகிறது. 
                                               
                                      
 
 
 
Author virutchamPosted on

எதையாவது சொல்லட்டுமா……….99



அழகியசிங்கர் 
கிட்டத்தட்ட 35 ஆண்டுகளுக்கு முன், நான் என் அப்பாவின் மேட் இன் இங்கிலாந்த் சைக்கிளை எடுத்துக்கொண்டு, ஒரு குதிரை மேல் ஏறி ஓட்டுவதுபோல் மேற்கு மாம்பலத்திலிருந்து மயிலாப்பூர் வரை ஒரு நண்பரின் வீட்டிற்கு வாரம் ஒரு முறை தவறாமல் போவேன்.  பின் நானும் அந்த நண்பரும் கடற்கரைக்குச் செல்வோம்.  அங்கு வேறு சில நண்பர்கள் வந்திருப்பார்கள்.  நாங்கள் இலக்கியத்தைப் பற்றி பேசுவோம்.  இதெல்லாம் ஒரு காலத்தில் ஆத்மாநாம் நண்பர்களைச் சந்தித்த இடத்தில்தான் சந்திப்போம்.  
நான் என் நண்பரைப் பார்த்தபோது, ஆத்மாநாம் உயிரோடு இல்லை.  ஆனால் மற்ற நண்பர்களுடன் சந்திப்பு நிகழாமல் இல்லை.  எங்கள் கூட்டத்திற்கு ஞானக்கூத்தன்தான் எப்போதும் தலைமை.  என்றாவது கூட்டத்திற்கு அவர் வராவிட்டால் கூட்டம் களை இழந்ததுபோல் இருக்கும். 
நான் முதலில் சைக்கிளிலும் பின் லாம்பி ஸ்கூட்டரிலும் வாரத்தில் ஒருநாள் மாம்பலத்திலிருந்து மயிலாப்பூருக்கு பறந்து பறந்து வருவேன்.  பின் திருவல்லிக்கேணிக்கும் அடிக்கடி போவேன்.  பஸ்ஸில் போக எனக்குப் பிடிக்காது.  சைக்கிள், ஸ்கூட்டர்தான்.  
என் நண்பருக்கு நான் இப்படி வருவது ஆச்சரியமாக இருக்கும்.  அவரால் அதைக் கற்பனை செய்து பார்க்கக் கூட முடியவில்லை. ஆனால் அந்த நண்பர் ஒருமுறை கூட மயிலாப்பூரிலிருந்து மேற்கு மாம்பலம் வர முயற்சி செய்ததில்லை.  ஏன் என்று காரணம் புரியாது?
இப்படி பல ஆண்டுகள் சந்திப்பது என்பது, கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நின்றே விட்டது. ஒரு இடத்திலிருந்து இன்னொரு இடத்திற்குப் போவதற்குள் போதும் போதுமென்று ஆகிவிடுகிறது.  கூட்ட நெரிசல். இப்போது லாம்பி ஸ்கூட்டரை விட பிரமாதமான ஹ÷ரோ ஹோன்டாவும், காரும் இருக்கின்றன. ஆனால் நண்பர்களைச் சந்திக்க முடியவில்லை.  சந்திக்கவும் ஆர்வம் இருப்பதில்லை.  பரஸ்பரம் பேசுவதற்குக் கூட ஒன்றும் இல்லாமல் போய்விட்டது.  
ஏன் போனில் கூட பேச முடியாமல் போய்விட்டது.  ஒருவிதத்தில் பேசுவதெல்லாம் பேசி தீர்த்தாகி விட்டது போல் தோன்றுகிறது.  ஆனால் சில தினங்களுக்கு முன், பாகுபலி என்ற சினிமா படத்தை தேவி தியேட்டரில் 4மணிக்குப் பார்த்துவிட்டு, அண்ணாசாலையிலிருந்து, மாம்பலம் வந்து கொண்டிருந்தேன்.  பெரிய ஹோன்டா வண்டியை ஓட்டிக்கொண்டு வந்தேன்.  பின்னால் என் உறவினர் பையன்.  அவன் என்னை விட வெயிட்.  அதனால் கூட்ட நெரிசலில் வரும்போது, என் கை சுவாதீனமாக செயல் படவில்லை.  அதனால்,  வண்டியை குலுக்கி குலுக்கி ஓட்டியபடி சமாளித்தபடி வந்தேன்.   வீட்டிற்கு வந்தவுடன் போதும் போதுமென்று ஆகிவிட்டது.  மாம்பலத்திலேயே இருக்கும் நான் தேவி தியேட்டரில் படம் பார்த்தே ரொம்ப வருஷம் ஆகிவிட்டது.
நாம் ஒரு இடத்திலிருந்து இன்னொரு இடத்திற்குப் போய் ஒருவரை சந்திப்பதே முடியாத விஷயமாக இப்போது மாறிவிட்டது.  என் நண்பர் தாம்பரத்தில் புதியதாக வ்ளாட் வாங்கியிருக்கிறார், புதிய இடத்திற்கு அவரைப் பார்க்கக் கூப்பிட்டுக்கொண்டே இருக்கிறார்.  என்னால் போகவே முடியவில்லை.  கூட்டம்.  நெரிசல்.  போக்குவரத்து பயம்தான். 
அதேபோல் என்னைப் பார்க்க வருகிற நண்பர்களும் தெளிவாக இருக்கிறார்கள்.  அவர்களை என் வீட்டிற்குக் கூப்பிட்டால் வரவே பயப்படுகிறார்கள்.   ஒரு எழுத்தாள நண்பரின் சிறுகதைத் தொகுதியை நான் புத்தகமாக பல ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் கொண்டு வந்துள்ளேன். அற்புதமான சிறுகதைத் தொகுதி அது.  ஆனால் அப் புத்தகம் என்னை விட்டுப் பிரிய மனமில்லாமல்,  அப்படியே என்னிடம் இருந்துகொண்டு இருக்கிறது.   ஒவ்வாரு புத்தகக் கண்காட்சியின்போது ஒரு சில பிரதிகள்தான் விற்கும்.   ஐந்நூறு ரூபாய்க்குப் புத்தகம் விற்கும் காலத்தில், அப் புத்தகம் விலை வெறும் ஐம்பது ரூபாய்தான்.  ஆனால் மக்களுக்கு எது நல்ல இலக்கியம் என்று தெரிவதில்லை.  அப்புத்தகத்தை நண்பர் அவ்வப்போது 25 பிரதிகள் 50 பிரதிகள் கேட்டு என்னிடமிருந்து வாங்கிக்கொண்டு  இருப்பார்.  அவர் புத்தகம் கேட்கும்போது ஒவ்வொருமுறை பக்கத்தில் இருக்கும் அவருடைய உறவினர் வீட்டில் கொடுத்து அவரிடம் சேர்க்கச் செய்வேன்.  
இந்த முறை அவர் கேட்டபோது, அவரை வீட்டிற்கு வரச் சொன்னேன். அதுவும் அந்த நண்பர் அடுத்தநாள் கே கே நகரில் உள்ள அவர் உறவினர் வீட்டிற்கு வரப்போவதை அறிந்து அவரை அழைத்தேன்.  மேலும் நானும் ரிட்டையர்ட் ஆகி வீட்டில் இருப்பதால் அவரை வரச் சொன்னேன்.  அவர் கடுமையாக என் வீட்டிற்கு வர முடியாது என்று சொன்னது எனக்கு சற்று வருத்தமாக இருந்தது.  
அதன்பின் எனக்கு ஒன்று தோன்றியது.   நண்பர்கள் யாரையும் அவர்கள் வீட்டிற்குப் போய்ப் பார்க்கக் கூடாது என்றும், அதேபோல் நண்பர்கள் யாரையும் வீட்டிற்குக் கூப்பிடக் கூடாது என்றும், அவர்களைப் பார்க்க வேண்டுமென்றால், பொதுவான இடத்தில் அதாவது பூங்கா, ரயில் நிலையம், ஓட்டல், தெரு, அல்லது எதாவது இலக்கியக் கூட்டத்தில் சந்திப்பது என்றும் தோன்றியது.  அறுபது வயதில் நண்பர்கள் என்று யாரும் கிடையாது என்று புதிய தத்துவம் வேறு தோன்றியது.  நான் சொல்வது சரியா?
Author virutchamPosted on

நானும் பார்க்கிறேன் சினிமாக்களை……

 

அழகியசிங்கர்

30 06.2014 அன்று நான் பார்த்த படம் சான்று ( PROOF).  ஷேக்ஸ்பியர் இன் லவ் என்ற திறமையான படததை எடுத்து இயக்குநர்தான் இந்தப் படத்தையும் எடுத்துள்ளார்.  ஆஸ்கர் வெற்றிப் பெற்ற சிறந்த நடிக்கைக்கான விருதுபெற்ற கெயிநத் பால்ரோ Gwyneth Paltrow (Best Actress, Shakespeare in Love, 1998) , அந்தோனி ஹாப்கின்ஸ் (சிறந்த நடிகர் விருதுபெற்றவர்), ஹோப் டேவிஸ் போன்ற வர்கள் சிறப்பாக நடித்தப் படம் ‘சான்று’ என்ற இப் படம்.  27 வயது நிரம்பிய காத்ரின் என்ற  பெண்  நடுசாமத்தில் டிவி பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறாள். அவள் குடிப்பதற்கு மது கொடுக்கிறார் அவள் அப்பா.  சிறிது நேரம் அவர்கள் இருவரும் புத்தி பிறழ்ச்சியைப் பற்றி பேசிக்கொணள்டிருக்கிறார்கள். அந்தப் பேச்சு முடியும்போது ஒரு விஷயம் தெரிகிறது.  அவள் அப்பா ராபர்ட் போனவாரம் இறந்து விட்டார்.  அவரை நாளை அடக்கம் செய்யப் போகிறரர்கள்.  காத்ரின் அவளுடைய அப்பாவைப் பற்றி நினைவுகளுடனும், அவளுடைய எதிர்காலம் பற்றிய நிச்சயம் இன்மையுடனும் வாழ்கிறாள்.   அவள் இப்படிபட்ட கனவுடன் விழித்துக் கொள்ளும்போதுதான் அவளுக்குத் தெரிகிறது   அப்பாவுடைய மாணவனான ஹால் அவருடைய அறையில் உள்ள புத்தகங்களைப் படித்துக் கொண்டிருக்கிறான். அவளுடைய போராட்டம்தான் இப்படம்.  ராபர்ட் என்கிற அவளுடைய அப்பாவை பல ஆண்டுகளாக பாதுகாத்து வருகிறாள்   அவளுடைய அப்பா நிச்சயமில்லாமல் இருக்கிறார்.  அவர் கணக்கில் மிக சிறந்த நிபணர்.  வயதோகத்தால் அவரிடமிருந்து அவருடைய நிபுனத்துவம் குறைந்துகொண்டே போகிறது.  அவர் போகும்போது ஒரு ரசகியத்தை விட்டுச் செல்கிறார்.  அந்த ரகசியம் அவளை துன்புறுத்துகிறது.  அது அவளுடைய புனிதத்தன்மையைப் பாதிக்கிறது. 


    அப்பாவின் தூண்டுதலால் புதிய கணக்கு முறையை அவள் கண்டுபிடித்து ஒரு நோட்டில் எழுதுகிறாள்.  அதை அவளைச் சுற்றி இருக்கிற அவளுடைய சகோதரி, அவளுடைய காதலன் நம்ப மறுக்கிறார்கள்.   அந்த நோட்புக்கில் எழுதியிருப்பவை அவளுடைய கையெழுத்தில்லை என்று சொல்கிறார்கள்.  அதை நிரூபிக்க அவள் தடுமாறுகிறாள்.  அவளுடைய பிரச்சினை நிகழ் காலத்தை அவளால் நம்ப முடியாமல் இருப்பது.  அவளுடைய தந்தையைப் பற்றிய நினைவு அவளைத் துரத்துகிறது.  அவள் தடுமாறுகிறாள்.

    அவள் அப்பா வைத்துவிட்டுப் போன வீடு, பொருட்கள் எல்லாவற்றையும் விற்றுவிட்டு அவள் சகோதரியுடன் நியூயார்க் பயணமாகத் தயாராகிறாள்.  உண்மையில் அவளுக்கு அவள் சகோதரியுடன் போவதற்கு விருப்பமில்லை.
 
    அவள் காதலன் அந்த நோட்டில் எழுதிய கணக்கு சமன் அவர் அப்பா கண்டுபிடித்தது அல்ல என்பதை கண்டு பிடித்துவிடுகிறான்.  காத்ரினை நோக்கி அவன் அதைச் சொல்வதற்கு ஓடி வருகிறான்.  முதல் சந்திப்பின் போது தவறுதலாக சொன்னதால், காத்ரீன் மனம் உடைந்து போய் நிற்கிறாள்.  அந்தச் சந்தர்ப்பத்தைப் பயன்படுத்திக் கொண்டு பலவீனமான காத்ரீனை நியூயார்க் அழைத்துக்கொண்டு போக அவளுடைய  சகோதரி தயாராகிறாள்.  வேறு வழியில்ûலாமல் அவளுடன் பயணம் ஆகிறாள்.  அவள் தந்தையை பார்த்துக்கொண்டிருந்த அருமையான வீட்டை விட்டுப் போகிறாள்.  அவள் காதலன் ஓடிவந்து காத்ரீன்தான் அந்த கணக்குச் சமனை எழுதியிருப்பதாக வாதாடுகிறான்.  அவள் நம்ப மறுக்கிறாள்.  அந்த நோட்டில் உள்ள கையெழுத்து அவள் அப்பாவின் கையெழுத்து மாதிரி இருந்தாலும், பல ஆண்டுகளாக அப்பா அவளுடன் இருப்பதால், அதே மாதிரி கையெழுத்து வர வாய்ப்பு உள்ளது என்கிறான்.  அந்த இடத்தைவிட்டு போகக் கூடாது என்று அடம் பிடிக்கிறான்.

    அவள் எதையும் கேட்க தயார் இல்லாத மனநிலையில் இருக்கிறாள்.  விமானத்தில் ஏறுவதற்கு முன் அவளும், அவள் சகோதரியும் காத்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள்.  அவளுக்கு காப்பி வாங்கிக்கொண்டு வர அவள் சகோதரி போகிறாள்.  திரும்பவும் அவள் மனநிலை புரண்டு போகிறது.  சகோதரியுடன் போகக் கூடாது என்று நினைக்கிறாள்.  

    சகோதரி காப்பியை நீட்ட, காப்பி சாப்பிடக் கூடாது, என் உடலுக்குக் கெடுதல் என்று கூறியபடி அந்த இடத்தைவிட்டு ஓடி விடுகிறாள்.  திரும்பவும் பழைய இடத்திற்கு வருகிறாள்.  அவள் காதலன் அவளைப் பார்க்க வருகிறான்.  அந்தக் கணக்கு சமனை திரும்பவும் உறுதிப் படுத்தலாம் என்று உற்சாகம் ஊட்டுகிறான்.  

    ஒரு திறமையாக எடுக்கப்பட்ட படம். கணக்கை அடிப்படையாகக் கொண்டு பல படங்கள் வெளிவநதிருக்கின்றன.  அதில் இந்தப் படம் எல்லாப் படங்களை விட சிறந்த படம்.
Author virutchamPosted on

இரவல் புத்தகங்கள்


ஜெ.பாஸ்கரன் 

நீங்கள் ஒரு புத்தகப்
பிரியரா ? ஆம் என்றால் மேலே படியுங்கள் – இல்லை என்றால் மேலே சென்று விடுங்கள் ( அடுத்த
போஸ்டுக்கு என்று அர்த்தம்) ! அல்லது பிரியமான டிவி சானலின் முன் அமர்ந்துகொள்ளுங்கள்
!
’ நூலின்றி அமையாது
உலகு ‘ – இப்புத்தகம் பேராசிரியர் இரா.மோகன் தொகுத்துள்ள, ’புத்தகம்’ பற்றிய கட்டுரைகள்.
புத்தக விரும்பிகள் அவசியம் வாங்கிப் படிக்கவேண்டிய புத்தகம் (வானதி பதிப்பகம்)!
‘ புத்தகம் வாங்கிப்
படிப்பது ‘ என்பதில்  ‘ விலை கொடுத்து ‘ அல்லது
’இரவல்’ என, இரு நிலைகள் மறைந்திருப்பதை அறிக ! சொந்தப் புத்தகத்தைச் சிறிது சோம்பலாய்,
அலமாரியில் வைத்துப் பிறகு மெத்தனமாய் வாசிக்கலாம். இரவல் புத்தகம் சிறிது அவசரமாய்ப்
படிக்க வேண்டியிருக்கும் – இது திருப்பிக் கொடுக்கும் பழக்கம் உள்ளவர்களுக்கு மட்டும்
! – கொஞ்சம் டென்ஷன் !
புத்தகம் படிப்பவர்கள்
பல ரகம் ! விரும்பிய புத்தகங்களைப் புதியதாய் வாங்கிப் படிப்பவர்கள், வாங்கியவர்களிடம்  இரவல் வாங்கி விரும்பிப் படிப்பவர்கள், லைப்ரரியில்
அமர்ந்து படிப்பவர்கள் ( நேரம் அவர்கள் வசத்தில் இருப்பவர்கள் மட்டும்!), சர்குலேஷன்
லைப்ரரியில் புத்தகம் வாங்கிப் படிப்பவர்கள் (லெண்டிங் லைப்ரரிகள் இன்னும் உள்ளனவா
?), பழைய புத்தகக் கடையில் தேடிப் புத்தகங்கள் படிப்பவர்கள் ( மூர் மார்கெட் முடங்கிய
போது மூச்சு முட்ட வருந்தியவர்கள் இவர்கள்), புத்தகக் கடையில் புத்தகம் வாங்குவதுபோல்,
பல புத்தகங்களை மேய்பவர்கள் என புத்தக விரும்பிகள் எங்கும் உள்ளனர் !
மணிவிழா மலர்கள்,
கோயில் கும்பாபிஷேக மலர்கள், பக்தி மஞ்சரி / திரட்டு, விளம்பரங்களால் நிரப்பப் பட்டு,
ஓரிரு வியாசங்களுடன் வெளிவரும் சாவனீர்கள் – இவை பரிசாகக் கிடைத்தாலும், யாராவது படிக்கிறார்களா
என்று தெரியவில்லை !  
மனிதர்களைப் போலவே,
புத்தகங்களுக்கும் பல முகங்கள் உண்டு !
சில புத்தகங்கள்
ஒரு முறை படிக்கத்தக்கவை – சில பாதியிலேயே மூடி வைக்கத் தூண்டுபவை!
சில திரும்பத்
திரும்ப படிக்க வைப்பவை – புதிய சிந்தனைகளைக் கிளறுபவை.
சில நம் வாழ்நாள்
முழுவதும் அவ்வப்போது படித்து ரசிக்கத்தக்கவை !
புத்தகங்களை இரவல்
வாங்குவது எல்லோருக்கும் பிடிக்கும் – திருப்பிக் கொடுக்கும்போது மனம் சிறிது சிரமப்படும்
!
கொடுத்த புத்தகங்கள்
திரும்பி வராத நிலையில், யாரிடம் கொடுத்தோம் என்பதும் மறந்து தொலைக்க, ‘ கடன்பட்டார்
நெஞ்சம் போலக் கலங்கினான் இலங்கை வேந்தன் ‘ மன நிலைதான் புத்தக தானப் பிரபுவுக்கு
!
டாக்டர் மோனிகா
ஃபெல்டன் (14 வருடங்கள் இந்தியாவில் தங்கி, புத்தகங்கள் எழுதியவர்),  இராஜாஜி அவர்களைப் பேட்டி கண்டபோது, புத்தகம் ஒன்றை
இரவலாய்க் கேட்க, அவர் மறுத்திருக்கிறார் ! இரவல் சென்ற புத்தகங்கள் திரும்புவதில்லை
என்பது அவரது எண்ணம் ! அதற்கு அவர் கூறிய ஒரு நிகழ்ச்சி:
கேம்ப்ரிஜ் பேராசிரியர்
ஒருவர் தன் அழகிய நூலகத்தைக் காண்பித்து, ‘ நான் யாருக்கும் நூல்களை இரவல் தருவதில்லை;
ஏனெனில், அவை திரும்பக் கிடைப்பதில்லை ‘ என்றாராம். உடனிருந்தவர்கள் உடனே, ‘ இரவலே
கொடுக்காதபோது, எப்படி அவை திரும்பாது என்று நீங்கள் நிச்சயமாகக் கூறுகிறீர்கள் ?
‘என்று கேட்டார்களாம். அதற்கு சிரித்துக்கொண்டே பேராசிரியர், தன் நூலகத்தில் அழகாக
அடுக்கி வைக்கப் பட்டிருந்த புத்தகங்களைக் காண்பித்து, ‘ இங்கு சேர்ந்துள்ள இந்தப்
புத்தகங்களே அதற்குச் சாட்சி ‘ என்றாராம் !
டாக்டர் மோனிகாவும்,
இராஜாஜியிடம் வாங்கிய இரண்டு புத்தகங்கள், திருப்பிக் கொடுக்கப் படாமல், தன்னுடனேயே
தங்கி விட்டதை, கட்டுரையின் கடைசீச் செய்தியாகக் குறிப்பிடுகிறார் !
இரவல் வாங்கிப்
படிப்போர் கவனத்திற்கு் சில குறிப்புகள்:
·        
இரவல்
என்பதும் பரிசு என்பதும் ஒன்றல்ல என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள் – குறித்த நேரத்தில்
திருப்பிக் கொடுங்கள் !
·        
பிறர்
புத்தகத்தில் காபி, வடை,பஜ்ஜி எண்ணை, தண்ணீர் கரைகள் படுவதைத் தவிருங்கள் – உங்கள்
புத்தகத்துக்கும் இதே விதிதான் !
·        
பாதியில்
படித்த பக்கத்துக்கு ‘புக் மார்க்’ வையுங்கள் – பக்கத்தின் மூலையை நாய்க் காது போல்
மடிக்காதீர்கள் – அது உங்கள் புத்தகமாகவே இருந்தாலும் !
·        
படுத்துக்கொண்டு
படிக்க வசதியாக, புத்தகத்தை முழுதுமாகப் பிரித்து, அதன் முதுகை உடைத்து விடாதீர்கள்
– மீண்டும் பைண்டு செய்ய வைத்து விடாதீர்கள்.
·        
பிறர்
புத்தகத்தில் அடிக்கோடிடுதல், மார்ஜினில் குறிப்புகள் எழுதுதல் போன்றவைகளைச் செய்யாதீர்கள். 
·        
இரவல்
வாங்கிய புத்தகத்தைப் பிறருக்கு இரவல் கொடுத்து, புதியதாக ஒரு சர்குலேஷன் லைப்ரரி தொடங்கி
விடாதீர்கள் !
 
“ புஸ்தகம் வனிதா விந்தம் பரஹஸ்தகதம் கதம் 1
  
அதவா புனராகச்சே ஜ்ஜீர்ணம் ப்ரஷ்டாச கண்டச: 11

 ஒருவனுடைய புத்தகமும், ஸ்திரீயும், பணமும் பிறர்
கையில் அகப்பட்டால், போனதேயாம். ஒருவேளை திரும்பி வந்தாலும், முழுமையாக வருவது சந்தேகமே
என்கிறது நீதி சாஸ்திரம் !
திரு வலம்புரி
ஜான் அவர்கள் தன் லைப்ரரி வாசலில் எழுதி வைத்திருந்த வாசகம் எல்லோர் கவனத்துக்கும்
உரியது. “ இங்கு உள்ளவை அனைத்தும் என் குழந்தைகள் – கவனமாகக் கையாளவும் ! “
உண்மைதானே !