13வது சென்னை சர்வதேச திரைப்பட விழாவில் ரசித்தப் படங்கள்…

அழகியசிங்கர்


13வது சென்னை சர்வதேச திரைப்பட விழா சென்னையில் ஆறாம் தேதி ஜனவரி மாதம் துவங்கியது.  காலையில் 10.30 மணிக்கு ஒரு படமும், மாலை 6 மணிக்கு ஒரு படமும் பார்த்தேன்.  உட்லாண்ட்ஸ் தியேட்டரில் காலையில் எக்ஸிக் என்ற துருக்கி படம் பார்த்தேன்.  இதை இயக்கியவர் பாரிஸ் அட்லே.
நான் ஒரு பாமர ரசிகன்.  சினிமாப் படங்கள் பார்ப்பது எனக்குப் பிடிக்கும். உலகத் தரம் வாய்ந்த படங்களைப் பார்க்கும்போது, பாமரத் தனமான பார்வை சற்று விசாலமாகிறதாக தோன்றுகிறது.  
மேலேக் என்ற பெண்மணி கர்பமாக இருக்கிறாள்.  அவளுடைய கணவன் ஒரு புரட்சியாளன். இராணுவப் புரட்சியிலிருந்து அவன் தப்ப முடியவில்லை. மனைவியுடன் தரதரவென்று இழுத்துச் சென்று ராணுவத்தினரால் கொல்லப்படுகிறான்.  இந்த அதிர்ச்சியிலிருந்து மீண்டு வந்த அவன் மனைவி குறைபாடுள்ள ஒரு குழந்தையைப் பெற்றுவிடுகிறாள்.  
இந்தக் குறையுள்ள பையனுடன் அவள் அவளுடைய மாமனார் வீட்டிலிருந்து துரத்தப் படுகிறாள்.  அவளுடைய மூத்தப் பையன்  டெனிஸ் அவளுடைய மாமனார் வீட்டில் வளர்கிறான்.  
மாமனார் வீட்டில் அவன் வளர்ந்த விதம் சரியில்லை.  30 வயது வரை அவன் அம்மாவைப் பார்க்கக் கூட செல்லவில்லை.  அவன்  எப்போதும் குடித்துக்கொண்டே இருக்கிறான். அல்லது சிகரெட் பிடித்துக்கொண்டே இருக்கிறான்.  அவன் காவல் காக்கும் இடத்தில் குடிக்கக் கூடாது என்பது விதி.
.  ஆனால் டெனிஸ் அதை மீறி அங்கேயும் குடித்துக்கொண்டிருக்கிறான். அவனால் குடிப்பதிலிருந்து விடுபட முடியவில்லை. அவனுடைய செய்கை அவனுடைய முதலாளிக்குத் தெரிந்து ஒருநாள் அவனைக் கண்டபடி திட்டி வேலையைவிட்டு துரத்தி விடுகிறான்.  அந்த வேலைக்கு சிபாரிசு செய்த நண்பனை சந்திக்கிறான் டெனிஸ்.  அவனிடம் அன்று இரண்டு பீர்தான் குடித்தேன் என்கிறான்.  நண்பனும் அவனைத் திட்டுகிறான்.  அவனுக்கு எந்த உதவியும் செய்ய முடியாது என்று போய் விடுகிறான்.
இங்கு ஒரு வார்த்தை சொல்லவேண்டும்.  இவர்கள் இங்கே திட்டிக்கொள்வது அசிங்கம் அசிங்கமாக திட்டிக்கொள்கிறார்கள்.  தமிழில் இப்படி திட்டுவதுபோல படம் எடுக்க முடியாது.
 பல ஆண்டுகளாகப் பார்க்க வராத அம்மாவைப் பார்க்க அம்மா வீட்டிற்கு வருகிறான் டெனிஸ்.  அம்மாவிற்கு அவனைப் பார்த்து சந்தோஷம்.  அவள் குறையுள்ள அவனுடைய சகோதரனை வளர்த்து வருகிறாள்.  அவன் வாய் பேசமுடியாமல் நாற்காலியிலே முடவனாக காட்சி அளிக்கிறான்.  எந்த உடல் உபாதைக்கும் அவன் பிறரை நம்பித்தான் இருக்க வேண்டும். கோர்வையாகப் பேசக் கூட முடியாது.  இந்தக் கதாபாத்திரத்தில் நடித்திருப்பவர் யார் என்று தெரியவில்லை.  தத்ரூபமாக அந்தப் பாத்திரத்தில் நடித்திருக்கிறார்.
தம்பியை முதலில் பார்க்க வரும்போது டெனிஸிற்குப் பிடிக்கவில்லை. அவன் அம்மாவிற்கு உதவி செய்ய ஒரு பெண்ணும் அவன் சகோதரனை  ஆறுதல் படுத்த வருகிறாள்.  அவள் கணவனை இழந்தவள்.  டெனிஸ் அமமா வீட்டிற்கு வந்தாலும் குடிகாரனாக இருக்கிறான். எப்போதும் சிகரெட் பிடிப்பவனாகவும், குடிப்பவனாக தென்படுகிறான். அவனுக்கு எந்த வேலையும் கிடைக்கவில்லை.   சகோதரனுடன் போராடும் அவன் அம்மாவைப் பார்த்து அவனுக்கு இரக்க உணர்ச்சி எல்லாம் உண்டாகவில்லை. எப்போதோ இறந்து போன அப்பாவையும் அம்மாவையும் வெறுப்பவனாக டெனிஸ் தென்படுகிறான்.
இந்தப் படத்தைப் பார்க்கும்போது இந்தப் படத்தில் இன்னும் என்ன இருக்கப் போகிறது என்றுதான் தோன்றும்.  டென்னீஸ் வீட்டிற்குள்ளே எப்போதும் சிகரெட் பிடித்துக்கொண்டும், குடித்துக் கொண்டும் இருப்பவனாகக் காட்சி படுத்தியிருக்கிறார்கள்.  அம்மா இருக்கும் வரை தம்பிக்கு உதவி செய்ய வர மாட்டான்.  அவன் ஒரு முரட்டுத்தனமான மனிதனாக இருக்கிறான்.
அவன் அபார்ட்மெண்டின் பக்கத்தில் வசிக்கும் ஒரு பெண் டென்னீûஸப் பார்த்தவுடன், வேகமாக அவள் வீட்டில் புகுந்து கொள்வாள்.  இதை இரண்டு மூன்று காட்சிகளில் காட்டியிருக்கிறார்கள். அவனைக் கண்டாலே அவளுக்குப் பிடிக்காது.  அவள் அம்மாவிற்கு உதவி செய்ய கணவனை சமீபத்தில் இழந்த விதவைப் பெண் வருகிறாள்.  அவள் மீது அவனுக்கு ஒரு ஈர்ப்பு ஏற்படுகிறது.  அவள் அம்மா அவளுக்கு டெனீûஸ அறிமுகப்படுத்துகிறாள். டெனீஸிடம் அந்தப் பெண் தன் சோகத்தை வெளிப்படுத்துகிறாள்.  அவளுடன் பழகுவதை உரிமை எடுத்துக்கொண்டு அவள் அலுவலகத்திற்கே சென்று அவளுடன் தகாத உறவில் ஈடுபட விரும்புகிறான்.  எல்லா விஷயங்களிலும் அவன் முரட்டுத் தனமாக நடந்து கொள்கிறான்.   அவனுடைய தகாத செயலைத் தடுக்க நினைக்கிறாள்.  தன் வேலைக்கே உலை வைத்துவிடுவார்கள் என்று அவள் பயப்படுகிறாள். இந்த இடத்தில் அவள் அலுவலகத்தில் யாருமில்லை.  அவள் மட்டும்தான் இருக்கிறாள். வாடிக்கையாளர்களும் யாரும் தென்படவில்லை. 
டெனிûஸப் பார்த்தவுடன் வாழ்க்கையில் தொடர்ந்து  வாழ  விரும்பாமல் அவன் தாய் தற்கொலை செய்து கொள்கிறாள்.  தமிழ் படமாக இருந்தால் இதைப் பெரிய காட்சியாகக் காட்டி ஊரையே கூட்டி விடுவார்கள்.  இந்தப் படம் அவள் தாய் இறந்து விட, அடுத்தக் கட்டத்திற்கு நகர்ந்து விடுகிறது.  டெனிஸ் சகோதரனைப் பார்த்துக்கொள்ளும்படி நிர்பந்திக்கப் படுகிறான். பார்வையாளனுக்கே இந்தக் காட்சியைப் பார்க்கும்போது சரியில்லாத சகோதரன் நிலையை எண்ணி வருத்தம் ஏற்பட்டு விடும்.   
சகோதரனுக்காக எல்லாம் செய்தாலும் டெனிஸ்  ஒருவித முரட்டுத் தனத்தோடு செயல்படுகிறான்.  குடியைப் பற்றி அறியாத சகோதரனை குடிக்க வற்புறுத்துகிறான்.  ஒருமுறை அவன் அப்பா எழுதிய கடிதத்தை சகோதரனுக்காக சத்தமாக படிக்கிறான்.  அந்தச் சமயத்தில் சகோதர்கள் கண் கலங்குகிறார்கள். உண்மையில் அவனுடைய சகோதரனால் அம்மாவின் இழப்பை முழுவதுமாக ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை.  
அவன் சகோதரன் முடமாக இருந்தாலும் தன்னுடைய உணர்வுகளை வெளிப்படுத்தாமல் இருக்க மாட்டான்.  ஒரு இரவு டெனிஸ் சரியாக கவனிக்காமல் அந்த விதவைப் பெண்ணுடன் சல்லாபித்துக் கொண்டிருக்கிறான்.  அப்போது அவன் சகோதரன் இயற்கை உபாதையால் அவதிப்பட்டு பெரிதாக அழுது சத்தம் போடுகிறான். டெனிஸ் வெறுப்புடன் வந்து தம்பியைப் பார்த்துக் கத்துகிறான்.  அவன் தம்பியோ அழுகையை நிறுத்தாமல் பெரிதாக சத்தம் போட்டபடி இருக்கிறான்.  அவனை எப்படி சமாதானம் செய்வது என்று தெரியாமல், டெனிஸ் தன் கையில் துப்பாக்கியை வைத்துக்கொண்டு தம்பியைப் பார்த்து அழுகையை நிறுத்தும்படி கத்துகிறான்.  வெறுப்படைந்து டெனிஸ் உடன் இருந்த விதவைப் பெண் அந்த இடத்தை விட்டு ஓடிப் போய்விடுகிறாள்.
இந்தத் தருணத்தில் எனக்கு படம் பார்க்கும்போது திக்கு திக்கு என்றிருந்தது.   இனிமேல் தம்பியை டெனிஸ் என்ன செய்வான் என்ற திக்குதான்.  ஒருமுறை தனக்கு வேலை கிடைத்து விட்டதாக தம்பியிடம் சொல்லிவிட்டு சந்தோஷத்துடன் குடித்துக்கொண்டே பேசிக்கொண்டே இருக்கிறான்.  தம்பியும் அவன் மகிழ்ச்சியில் பகிர்ந்து கொண்டு சந்தோஷமாக இருக்கிறான்.  குடி வேகம் அதிகமாக டெனிஸ் கீழே விழுந்து விடுகிறான். எழுந்து கொள்ளவே இல்லை.  அந்தக் காட்சியைப் பார்க்கும்போது பார்வையாளனாக இருக்கும் எனக்கு திகைப்பாகவே இருந்தது.
அவன் எழுந்திருக்காததைப் பார்த்து தம்பி பயங்கரமாக கத்தி ஆர்பாட்டம் செய்கிறான்.  உதவிக்கு யாரும் வரவில்லை..  பின் கண்ணாடி ஜன்னலை ஓங்கி ஓங்கி தலையால் முடட்டி உடைக்கிறான்.  அந்தத் தலை முட்டலில் அவன் தலை உடைந்துவிடுகிறது. 
பக்கத்தில் குடி இருக்கும் பெண் மெதுவாக  இதைக் கவனித்து ஏதோ விபரீதம்ஆகி விட்டதாக எண்ணி மருத்துவமனைக்கு போன் செய்கிறாள்.  மருத்துவ மனையிலிருந்து வந்தவர்கள் அவர்கள் இருவரையும் எடுத்துச் சென்று விடுகிறார்கள்.
இந்தத் தருணத்தில் அவர்கள் இருவருக்கும் என்ன ஆயிற்று என்ற துடிப்பு பார்வையாளருக்கு ஏற்படுகிறது. ஆனால் அடுத்த நிமிடமே டெனிஸ் தலையில் கட்டுடன் தெருவில் நடந்து வருகிறான்.  டெனிஸிற்கு ஒன்றும் ஆகவில்லை என்ற ஆறுதல் நமக்கு ஏற்பட்டாலும், அவன் தம்பியின் மரணத்தை வெளிப்படுத்தியபடி இந்தப் படம் முடிகிறது.  தலையால் முட்டி மோதி ஜன்னலின் கண்ணாடிக் கதவை உடைத்த இடத்தில் சுவரில் ரத்தம் ஆறாய் உரைந்து கிடக்கும்.  டெனிஸ் வருத்தத்துடன் பார்த்துக் கொண்டிருப்பதாக அந்தக் காட்சி முடியும். 
குடியால் ஒருவன் எல்லாவற்றையும் இழந்து நாசமாகப் போவதைக் இப் படம் காட்டுகிறதா?  பல சமயம் தெருவில் டெனிஸ் நடந்து சென்று கொண்டிருப்பான்.  அதில் ஒருவித வெறுமை வெளிப்படும்.   அப்படி அவன் செல்வது யாரையும் பார்ப்பதற்கு அல்ல.  பெரும்பாலும் குடிப்பதற்குத்தான் அவன் செல்வான்.  குடியைப் பற்றி இப் படம் இருந்தாலும், பிரச்சாரமாக இந்தப் படம் இல்லாமல், கலாபூர்வமாக படம் எடுக்கப் பட்டிருக்கிறது.  

மறக்க முடியாத 2015………..

அழகியசிங்கர்

கிட்டத்தட்ட 62 ஆண்டுகள் கொண்ட வாழ்க்கை சூழ்நிலையில் நான் மறக்க முடியாத ஆண்டு 2015.  அது தொடர்பான பல நிகழ்ச்சிகளை இப்போது நினைக்கும்போதும் கதி கலங்குகிறது.  
சென்னையில் மேற்கு மாம்பலத்தில் இருக்கும் நான், மற்றவர்களுடன் பேசக் கூட முடியாமல் தொடர்பு எல்லைக்கு அப்பாற்பட்டு போய்விடுவேன் என்பதை கற்பனை செய்து கூட பார்க்கவில்லை.
தீபாவளி அன்று பெய்த மழையில் எங்கள் தெருவில் எந்த மழை நீரும் வரவில்லை.  மழை பெய்து கொண்டே இருந்தது.  ஆனால் சினிமா போவதற்காக என்னுடைய நானோ காரை எடுத்துக்கொண்டு வந்தேன்.  பக்கத்தில் உள்ள உதயம் தியேட்டருக்கு நானே எடுத்துக் கொண்டு போவது மனைவிக்குப் பிடிக்கவில்லை.  மழையில நனையாமல் போகலாம்  என்று எடுத்துக்கொண்டு வந்தேன்.  மேலும் மழை பெய்தாலும் என் கார் ஓட்டும் திறமையை  காட்ட நினைத்தேன். 
நல்லபடியாகத்தான் ஓட்டிக்கொண்டு போனேன்.  ஆனால் தியேட்டரில் கார் வைக்கும்போது பிரச்சினையாகி விட்டது.  இன்னொரு காருக்கு இணையாக என் காரை நிறுத்தச் சொல்லி காரைப் பார்த்துக் கொள்பவன் சொல்ல, நானும் முயற்சி செய்தேன்.  ஆனால் காரை நெருக்கமாக இன்னொரு காருடன் நிற்க வைக்க முடியவில்லை. அப்போது உதயம் தியேட்டர் ஸ்டாலில் இருப்பவன், üகொடுங்கள் சார் நான் காரை நிறுத்துகிறேன்,ý என்று காரை வாங்கிக்கொண்டு, ஓட்டுகிறேன் பேர்வழி என்று என் காருக்கு முன்னால் நிற்கும் காரின் பின் பகுதியில் பயங்கரமாக இடித்து விட்டான்.  அவன் பிரேக் பிடிப்பதற்குப் பதில் ஆக்ஸிலேட்டரை அழுத்தி விட்டான். அந்தக் கார் முன்னால் யாராவது நின்றிருந்தால் பெரிய விபத்து நடந்திருக்கும். என் கார் இதுதான் சாக்கென்று சப்பையாகி விட்டது.  இதுமாதிரியான அதிர்ச்சி சம்பவம் நடந்தால், நான் ஸ்தம்பித்துப் போய்விடுவேன்.  அன்றும் அப்படித்தான் நடந்தது.
பின் கார் இடித்ததால் ஏற்பட்ட சேதத்திற்கு ரூ 5000 எனக்கும், அந்தக் கார் வைத்திருப்பவருக்கும் கிடைத்தது.  எனக்குத்தான் சேதம் அதிகம்.
வண்டியை எடுத்துக்கொண்டு டாடா ரீச்சிற்குப் போனேன்.  வண்டியை சோதித்தவர் ரூ25000 வரை ஆகுமென்றார்.  வேற வழியில்லாமல் வண்டியைக் கொடுத்து விட்டு வந்துவிட்டேன். கார் கிடைக்க ஒரு வாரம் மேல் ஆகும் என்றும் சொல்லி அனுப்பி விட்டார்.
அடுத்தவாரம் டிசம்பர் 1 ஆம்தேதி என் பிறந்தநாள்.  நேர்பக்கம் என்ற பெயரில் அவரசமாக தயாரித்தப் புத்தகத்தை கட்டுக் கட்டாக கீழே உள்ள அறையில் கொண்டு வந்து  பெஞ்சில் வைத்திருந்தேன்.  மழையால் யாரையும் பார்க்க முடியவில்லை.
அன்று இரவு ஒரு கனவு.  பயங்கர கனவு.  ஒரு கருப்பு நாய் என் தொடையைக் கவ்வுவது போல.  அந்த நாய் என்னைக் கடிக்கவிலலை.  கவ்வும்போது நான் கத்துகிறேன்.  யாரும் உதவிக்கு வரவில்லை. ஏன் இதுமாதிரி ஒரு கனவு வந்து தொல்லை செய்தது என்று யோசித்தேன்.  பொதுவாக இது மாதிரி ஒரு நிகழ்ச்சி நடந்தால் நான் யாருக்கும் சொல்லமாட்டேன்.  முதலில் கேட்பவர் பயந்து விடலாம்.  அல்லது இன்னொரு முறை நானே சொன்னால் நானே திரும்பவும் பயப்படலாம்.  கனவுக்கு பெரிய அர்த்தம் இல்லை.  அதைப் பொருட்படுத்தத் தேவையில்லை என்றுதான் நினைத்தேன்.
ஆனால் நம் நிஜ வாழ்க்கைக்கும் கனவுக்கும் மெல்லிய கோடுபோல் ஏதோ சம்பந்தம் இருக்கும் என்று தோன்றுகிறது. ஆனால் விளக்க முடியாத தொடர்பு அது.  
அடுத்த நாள் மழை வெள்ளம் எங்கள் தெரு வாசலில் எட்டிப் பார்த்தது. எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது.  நான் கீழே இறங்கி என் டிஜிட்டல் காமெராவில் படம் பிடித்துக் கொண்டிருந்தேன்.  அப்போது வெள்ள நீர் எதிர் வீட்டில் கீழே குடியிருப்போர் வீட்டிற்குள் சென்று விட்டது.  அப்போதே அவர்கள் வீட்டு டீவி, பிரிட்ஜ், கட்டில் எல்லாம் நாசமாகி விட்டது.  எங்கள் வீடு மேடாக இருப்பதால் தெருவில் உள்ள அத்தனைப் பேர்களும் எங்கள் வீட்டில் டூ வீலர்களையும், கார்களையும் வைத்துக் கொண்டார்கள்.  என் காரோ டாடா ரீச்சிலிருந்து எடுத்துக் கொண்டு வரவில்லை.
அப்புறம் அடித்த வெள்ள நீர் என் வீட்டையும் சூழ்ந்துகொண்டு கீழ் அறையில் உள்ள புத்தகங்கள், பின் கார்கள், டூ வீலர்கள் என்று எல்லாம் மூழ்கி எங்கள் மாடிப்படி வழியாக முதல் மாடிக்கு அழையாத விருந்தாளியாக வர முயற்சி செய்தது.  புத்தகம் கீழே இருந்தாலும், நாங்கள் முதல் மாடியில்தான் குடியிருந்தோம். தண்ணீர் தெரு முழுவதும் ஆறடிக்கு மேல் போய்க் கொண்டிருந்தது.  கோவிநதன் ரோடில் கங்கையில் செல்லும் வெள்ளம் போல் வேகமாகப் போய்க் கொண்டிருந்தது.  பீதியில் தெருவில் உள்ள எல்லோரும் மொட்டை மாடியில் நின்று கொண்டிருந்தோம்.  எதிர் வீட்டில் குடியிருப்பில் உள்ள சில வீராதி வீரர்கள் ஏதோ ஆற்றில் நீச்சலடிப்பதுபோல் நீச்சல் அடித்துக்கொண்டு தெருவில் சுற்றிக் கொண்டிருந்தார்கள்.  சென்னையில் மற்ற பகுதியில் உள்ள எல்லோரிடமும் போன் பேசமுடியாமல் துண்டிக்கப்பட்டு மனதில் பயத்துடன் இருந்தோம்.  என் பையன் அமெரிக்காவிலிருந்து பேசினான். டிரான்சிஸ்டர் என்ற கருவியின் உபயோகத்தை அப்போதுதான் தெரிந்து கொண்டேன். பிலிப்ஸ் டிரான்சிஸ்டரை பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பே வாங்கி வைத்திருந்தேன்.  ஆனால் பயன் படுத்தியதே இல்லை.   முன்பு இதை ஏன் வாங்கினேன் என்று கூட யோசிப்பேன். 
உண்மையில் என் வண்டி டாடா ரீச்சில் இருந்ததால் வெள்ளம் பாதிப்பு இல்லாமல் காப்பாற்றப் பட்டு விட்டது. ரிப்பேர் செய்த நிலையில் வெள்ளம் பாதிப்பு இல்லாமல் அங்கு பத்திரமாக இருந்தது.   மறறவர்கள் வண்டிகள் எல்லாம் நாசமாகி விட்டது.  கார் வைத்திருந்தவர்கள் எல்லோருடைய காரும் நாசம்.  டூ வீலர்கள் நாசம். நான் என் புதிய புத்தகமான நேர் பக்கத்தை எடுத்துக்கொண்டு வரும்போது, ஆட்டோ டிரைவர் ஒரு கட்டை எடுத்து உள்ளே வைக்கும்போது, அந்தக் கட்டு கை தவறி உடைந்து புத்தகங்கள் எல்லாம் சிதறி விட்டன.  என்னடா இப்படி ஒரு நிகழ்ச்சி நடக்கிறதே என்று அப்போது நினைத்தேன்.  அதன் பலாபலன்தான் வெள்ளத்தால் என் அத்தனை புத்தகக் கட்டுகளும் கீழே விழுந்து விசிறி அடிக்கப்பட்டு விட்டன.
கொஞ்சம் யோசிக்கும்போது அபத்தமான உதயம் தியேட்டர் விபத்து, கருப்பு நாயின் கவ்வின கனவுக் காட்சி, முன் கூட்டியே புததகக் கட்டு விழுந்து நொறுங்கியது என்றெல்லாம் யோசித்துப் பார்க்கிறேன்.  என் கார் வெள்ளத்தில் மாட்டியிருந்தால் நாசமாகிப் போயிருக்கும் காரே காணாமல் போயிருக்கும்.  இந்த அபத்தமான சிறு விபத்துதான் காரை காப்பாற்றி விட்டது.  
கறுப்பு நாயின் கனவுக் காட்சி பெரிய ஆபத்தை சுட்டிக் காட்டி என்னை விட்டு விலகிப் போய்விட்டது.  புத்தகம் விற்பதில்லை என்று நான் அடிக்கடி முணுமுணுப்பதால் புத்தகம் கடுப்பாகி வெள்ளத்தில் பாதிக்கப்பட்டு விட்டதாக தோன்றுகிறது.  இதில் எந்த சம்பவத்திற்கு எந்தத் தொடர்பு ஏற்படுத்தி விட முடியாது.  ஆனால் நான் சும்மா தொடர்பு பண்ணி பார்க்கிறேன். உண்மையில் நான் சொல்ல வருவது இதுதான். கனவுக்கும் நிஜமான சம்பவத்திற்கும் ஏதோ சம்பந்தம் இருக்கிறதா?  முன்பே இதுமாதிரி நடக்க வாயப்புண்டு என்று சொல்ல முடியுமா?
வெள்ளத்தைப் பற்றி இதுவரை 3 கட்டுரைகளும் ஆறு கவிதைகளும் எழுதி விட்டேன்.   இதைப் பாராட்டி எனக்கு ஒரு இலக்கிய அமைப்பு பரிசு அளிக்க உள்ளது.  இது கனவுமல்ல, நிஜமுமில்லை சும்மா கற்பனை.  எந்த இலக்கிய அமைப்பு அப்படி அல்ல. 
 மொத்தத்தில் என்னால் மறக்க முடியாது ஆண்டு 2015தான்.
 

எனக்கு பிடித்த படங்கள்

பிரபு மயிலாடுதுறை
சில ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் தி ஹிண்டு ஃப்ரைடே ரிவியூவில் முக்கியமான தமிழ் இயக்குனர்கள் தங்களுக்குப் பிடித்த தமிழ் படங்களின் பட்டியலை அளித்திருந்தனர்.அதை ஒரு நிமித்தமாகக் கொண்டு நான் எனக்குப் பிடித்த படங்களைப் பட்டியலிட்டுப் பார்த்தேன்.அப்பட்டியலை இங்கே அளிக்கிறேன்.இவை ரசிகனின் பட்டியலே.விமரிசகனின் பட்டியல் அல்ல!
1.தில்லானா மோகனாம்பாள்
ஒவ்வொரு பங்களிப்பாளரின் ஆகச் சிறந்த திறமை முற்றிலும் வெளிப்பட்ட மிக அபூர்வமான தருணம் இத்திரைப்படம் மூலம் தமிழுக்குக் கிடைத்தது என்பது என் எண்ணம்.உலக சினிமா இவ்வாறான தருணத்தையே சினிமாவாக வரையறுத்துக் கொள்கிறது.மிக நேர்த்தியாக அமைக்கப்பட்ட திரைக்கதை, இயக்குனர் திரு.ஏ.பி.நாகராஜன் அவர்களின் சாதனை.அழகர் கோவில்,மதுரை,தஞ்சாவூர்,திருவாரூர் மற்றும் நாகப்பட்டினம் ஆகிய ஊர்களும் கதாமாந்தரைப் போன்றே முக்கியத்துவம் பெற்றிருப்பது தமிழில் புதுமையானது (அநேகமாக அவை அனைத்தும் ‘செட்’களே).சிவாஜி கணேசன்,பத்மினி,நாகேஷ் மற்றும் மனோரமா ஆகியோரின் ஆகச் சிறப்பான நடிப்புத் திறனுக்கான சான்று இப்படம்.நாதஸ்வரக் கலைஞராக சிவாஜியின் உடல்மொழி அசாத்தியமான ஒன்று.
2.சந்தியா ராகம்
கிராமத்திலிருந்து வந்த முதியவர் தன் வாழ்நாளின் எஞ்சிய பகுதியை சென்னையில் வாழ முற்படுவதின் கதை.நகரில் ’தண்ணீர்’ என்ற வஸ்து அரிதாக இருக்கிறது.ஒரு வாளித் தண்ணீரில் குளிப்பதை குளியலாக எண்ண மறுக்கிறார்.தன் பேத்தியுடன் ஓயாது உரையாடுகிறார்.நடைபாதைக் கடை வடையை அவளுக்கு வாங்கித் தருகிறார்.குழந்தைக்கு உணவு ஒவ்வாமை ஏற்படுகிறது.கிழவர் மேல் எல்லோருக்கும் வருத்தம்.அவரும் வருந்தி யாரிடமும் சொல்லாமல் முதியோர் இல்லத்துக்கு செல்கிறார்.காணாமல் போன பெரியவரைத் தேடும் காட்சி சிறப்பானது.சென்னை சாலையொன்றில்-பேருந்து இயங்கும்;தள்ளுவண்டி இயங்கும்;மோட்டார் வாகனம் ஓடும்;மிதிவண்டி ஓடும்;ஒலிப்பான் கேட்கும்-சட்டகத்திற்குள் இருக்கும் அனைவரும் ஏதோ ஒரு பணியில்-பூ விற்றவாறு,பழங்களை பேரம் பேசியவாறு,அலுவலகம் சென்றவாறு,பேருந்துக்கு காத்திருந்து- ஈடுபட்டிருப்பார்கள்.அந்நகருக்கு – அம்மக்களின் மனோபாவத்துக்கு அன்னியமாகிப் போன முதியவரைத் தேடும் காட்சி சிறப்பானது.
3.வீடு
ஐ.நா சபையால் வீடு மற்றும் வாழிடம் அற்றவர்களுக்கான சர்வதேச ஆண்டாக அறிவிக்கப்பட்ட 1989ம் ஆண்டு வெளியான படம்.ஒரு நடுத்தர இந்தியக் குடும்பம் பழகியிருக்கும் தனது பாதையில் எதிர்கொள்ளும் குறுக்கீடுகளை அடையாளம் காட்டியவாறு செல்வது இப்படத்தின் பலம்.பேத்தியை நேசிப்பவனிடம் “துளசியை ஏமாற்றி விட மாட்டாயே” என கலங்குகிறார் பாகவதர்.பெண்ணை நல்ல இடத்தில் கட்டிக் கொடுப்பது ஒன்றே பெரிதாக இருக்கும் அவருக்கு காதல் ஒரு குறுக்கீடாக இருக்கிறது.அலுவலகத்தில் வீட்டுக் கடன் வழங்க மேலாளர் முறையற்று நடக்க முயல்வது அதிகாரவர்க்கத்தின் குறுக்கீடு.”கேவலம்…மொளகா கிலோ பதினாறு ரூபாய் விற்கிறது எனக் கூறும் அரசு அதிகாரி ஊழலின் குறுக்கீடு.
4.முதல் மரியாதை
முல்லையாற்றங்கரையில் அமைந்திருக்கும் கிராமம் ஒரு முக்கியமான கதாபாத்திரம்.மண வாழ்க்கையால் காயம்பட்டுப் போன பண்ணையாருக்கு இரு பிணைப்புகள் இருக்கின்றன.முதலாவது,அவர் பெறாத மகள் மீது கொள்ளும் பரிவு.இரண்டாவது தோணிக்காரியின் நேசம்.’முதல் மரியாதை’ பண்ணையாருக்கும் தோணிக்காரிக்குமான நேசமாகவே பெரும்பாலானோர் எண்ணுகின்றனர்.ஆனால் நான் அதனை பண்ணையாருக்கும் அவரது மகளுக்குமான உறவின் கதையாகவே பார்க்கிறேன்.தனது தாயின் கூற்று மூலம் தான் இதுநாள் வரை தான் தந்தையாகக் கொண்டிருந்தவர் தனது தந்தை இல்லை என அதிர்ச்சிகரமாக அறிய நேரிடும் போது கனத்த இதயத்துடன் அவரிடம் ஒரு வரத்தை யாசிக்க அனுமதி கோருகிறாள்.அவள் கேட்பதற்கு முன்னதாகவே,’’அடுத்த ஜென்மம் என்று ஒன்று இருந்தால் அதிலும் நீதான் எனக்கு மகள்.நான் தான் உன் தகப்பன்’’என்று கூறுகிறார் தந்தை.இவ்வளவு ஆழமான உணர்வெழுச்சி ஒட்டுமொத்த தமிழ் சினிமாவில் காணக் கிடைக்காதது என்பது என் எண்ணம்.
5.அலைபாயுதே
ஒரு பெண்ணை-பெண்ணின் உணர்வுகளை-அவளது மகிழ்ச்சிகளை-ஏக்கங்களை-துக்கங்களை மையப்படுத்தி எடுக்கப்பட்ட படம் என்பதால் எனது மனச்சாய்வு எப்போதும் அலைபாயுதேவுக்கு உண்டு.வாழ்வின் சாம்பல் படராத இளம் பெண்ணின் வாழ்க்கைச் சித்திரம்.சக்தி கார்த்திக்கிடம்,’’எனக்கு இந்த உலகத்துல பத்து பேர் முக்கியமா இருப்பாங்களா…அதுல உன் கூட பேசணும்னா அவங்க கூட இருக்க முடியாது.அவங்க கூட இருக்கணும்னா உன் கூட பேசக் கூடாதுன்னா எப்படி’’ என கேட்கும் காட்சி இளம் தமிழ்ப்பெண்கள் அகத்தின் வெளிப்பாடு.
6.தில்லுமுல்லு
ஹாஸ்யத்துக்கான படம்.இப்படத்தின் ஒவ்வொரு வசனத்திலும் ஹாஸ்யம் மிளிறுகிறது.ஒவ்வொரு காட்சியிலும் ஹாஸ்யம் இருக்கிறது.கே.பாலசந்தர்,ரஜினிகாந்த் மற்றும் தேங்காய் சீனிவாசனைப் போன்றே இப்படத்தில் முக்கியத்துவம் வாய்ந்தவர் வசனகர்த்தா விசு.
‘’அதிர்ச்சியா இருக்கா?’’
‘’இல்லை சார்!ஆச்சர்யமா இருக்கு.எப்படி சார் நீங்களும் உங்க வீட்டு தோட்டக்காரனும் ஒரே மாதிரி இருக்கீங்க?’’
7.மௌனராகம்
மணிரத்னம் மௌனராகத்தில் துவக்கிய ஒன்று அலை பாயுதேவில் பூர்த்தியானது.இப்படத்தின் டைட்டில் தமிழில் இல்லாத ஒன்று.
8.நாயகன்
தமிழ் வணிகத் திரைப்பட வரலாற்றில் ஒரு திருப்புமுனையை உருவாக்கிய படம்
9.தேவர் மகன்
தமிழ் திரைக்கதையில் ஒரு முக்கியமான முன்னெடுப்பையும் பெரும் பாய்ச்சலையும் நிகழ்த்திய படம்.கமர்ஷியல் சமரசங்கள்(சில பாடல்கள்) தவிர்க்கப்பட்டிருந்தால் முழுமை பெற்றிருக்கும்.
10.இருவர்
படத்தின் முதல் காட்சி:ஒரு குழந்தை தன் கண்களால் ஓடிக் கொண்டிருக்கும் ரெயில் வண்டியின் சன்னல் வழியே உலகைக் காண்கிறது.படத்தின் கடைசி காட்சி:அக்குழந்தை பால்யம் தாண்டி இளமையில் செயல்பட்டு முதுமையில் மரணிக்கிறது.அம்மரண ஊர்வலத்தை உலகமே காண்கிறது.
இவ்விரு காட்சிகளுக்கு இடைப்பட்ட சம்பவங்களே திரைக்கதை.
11.ஆடுகளம்
கடந்த பத்தாண்டுகளில் வெளியான படங்களில் மிக முக்கியமான படம்.சேவல் சண்டையை பின்புலமாக்கி மனித அகத்தின் ஒளியையும் இருளையும் துல்லியமாக சித்தரிப்பதில் இயக்குநர் பெற்ற வெற்றியே இப்படம்.
12.விஸ்வரூபம்
அமெரிக்காவையும் ஆஃப்கானிஸ்தானையும் கதைக்களமாகக் கொண்டு,துல்லியமான திரைக்கதை மற்றும் கூரிய வசனக்கள் மூலம் தீவிரவாதம் உலகலாவிய அளவில் உருவாக்கும் இடர்களைத் துணிச்சலாகப் பேசிய படம்.

ஞானக்கூத்தன் கவிதை வாசிக்கிறார்….


சமஸ்கிருதம்

ஞானக்கூத்தன் சமீபத்தில் எழுதிய கவிதையான சமஸ்கிருதம் என்ற கவிதையும் வாசிக்கிறார்.  கேட்கவும்

ஞானக்கூத்தன் பேட்டி அளிக்கிறார்.

இந்தத் தலைப்பில் இதுவரை மூன்று பேர்களை பேட்டி அளித்துள்ளேன்.  தற்போது நவீன விருட்சம் சார்பாக ஞானக்கூத்தன் பேட்டி வெளியாகிறது.  இதைப் பார்த்து உங்கள் கருத்துகளை நல்கும்படி கேட்டுக் கொள்கிறேன்.

விஷ்ணுபுர விருதும் தேவதச்சனும்….

விஷ்ணுபுர விருதும் தேவதச்சனும்….
அழகியசிங்கர்
இந்த ஆண்டு விஷ்ணுபுரம் இலக்கிய வட்டம் விருது தேவதச்சனுக்கு அளிக்கபபட்டிருக்கிறது.  கவிதை எழுதுபவர்களுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்து இந்த விருது அளிக்கப்பட்டிருக்கிறது. இதுவரை தேவதேவன், ஞானக்கூத்தன், தேவதச்சன் என்று மூன்று முக்கிய கவிஞர்களுக்கு இந்த விருது அளிக்கப்பட்டிருக்கிறது.  இந்த விருதில் இன்னும் ஒருவரும் இருக்கிறார்.  எழுத்து காலத்திலிருந்து எழுதிவரும் வைதீஸ்வரன்தான் அவர். 
 இது மாதிரி விருது வழங்குவதன் மூலம் படைப்பாளிகள் உற்சாகமடைவார்கள். பொதுவாக எந்த விருது வழங்கினாலும், அவருக்குக் கொடுத்தது சரியில்லை அல்லது சரி என்று விவாதம் நடக்கும்.  ஆனால் விஷ்ணுபுரம் இலக்கிய வட்ட விருதில் அதுமாதிரி விவாதத்திற்கு வாய்ப்பில்லை என்றுதான் தோன்றுகிறது.  
இந்த விருதை கொடுப்பது மட்டுமல்ல.  அந்த நிகழ்வை ஒரு கொண்டாட்டமாக இந்த விருது கொடுப்பவர்கள் மாற்றி விடுகிறார்கள்.  தற்செயலாக இந்த நிகழ்வைப் கோவையில் பார்க்க   ஞாயிற்றுக்கிழமை மாலை சந்தர்ப்பம் கிடைத்தது.  பார்த்தபோது மகிழ்ச்சியாக இருந்தது.  
ஜெயமோகன் பேசும்போது ஒன்றை குறிப்பிட்டார்.  ‘இந்த விருதை தேவதச்சன் பாதங்களில் சமர்ப்பிக்கிறோம்,’ என்று. இப்படி சொல்வதற்குப் பெரிய மனது வேண்டும்.  இந்தக்  குழுவினருக்கு அது மாதிரி சொல்கிற தைரியம் இருக்கிறது.  தேவதச்சனுக்கு விருது வழங்கும்போது கிட்டத்தட்ட அந்த ஹால் முழுவதும் நிரம்பி விட்டது.  
அந்த மேடையில் பேசின அத்தனைப் பேர்களும் எனக்கு நன்கு அறிமுகமானவர்கள்.  அவர்கள் ஒவ்வொருவரும் வித்தியாசமான முறையில் பேசினார்கள்.  அவர்கள் பேச்சைக் கேட்டுக்கொண்டு அங்கு கூடியுள்ள கூட்டம் அமைதியாக இருந்தது.  எனக்கு லட்சுமி மணிவண்ணன் பேசியது ரொம்பப் பிடித்திருந்தது.  அவர் பேசிய விதமும் நன்றாக இருந்தது.  அவர் நம் முன் ஒரு கூட்டம இருக்கிறது.  அதற்காகப் பேசுகிறோம் என்றில்லாமல் அவருக்காக பேசுவதுபோல் பேசினார். முதலில் அவர் ஆரம்பிக்கிறபோது எங்கே தேவதச்சனைப் பற்றி பேசாமல் இருந்து விடுவாரோ என்று கூடத் தோன்றியது. அதேபோல் அவர் எங்கே பேச்சை முடிக்காமல் போய்விடுவாரோ என்று கூடத் தோன்றியது.  
தேவதச்சனைப் பற்றி பேசும்போது யுவன் உணர்ச்சி வசப்பட்டு விடுவார்.  மேடையில் அவர் பேசும்போது அப்படித்தான் இருந்தது.  நான் தேவதச்சனை யுவன் மூலமும் ஆனந்த் மூலமும் பேசிக் கேட்டிருக்கிறேன்.  இரண்டு முறை அவரை ஆனந்த்தைப் பார்க்கும் சந்தர்ப்பத்தில் சந்தித்துப் பேசியிருக்கிறேன்.   யுவன் ஒவ்வொரு முறையும் கோவில்பட்டியில் தேவதச்சனைப் பார்த்து பரவசப்பட்டு எங்களிடம் (ஆனந்திடமும் என்னிடமும்) பேசுவதைக் கேட்டிருக்கிறேன்.   அது மாதிரி பேச்சைக் கேட்கும்போது எனக்கு ஆச்சரியமாக இருக்கும்.  இதெல்லாம் முன்பு.  
பொதுவாக தேவதச்சன் தன்னைப் பற்றி விளம்பரப் படுத்திக் கொள்ள மாட்டார்.  தன் கவிதைக்குக் கிடைத்த அங்கிகாரத்தைக் கூட பெரிதாக எடுத்துக்கொள்ள மாட்டார்.  ஆனந்த் பையன் திருமணத்தின் போது அவரைப் பார்த்துக் கேட்டேன்.  அந்த சமயத்தில் அவருக்கு விளக்கு பரிசு கிடைத்திருந்தது.  உங்கள் கவிதைக்காக விளக்கு பரிசு கிடைத்திருக்கிறதே என்று.  தன் கவிதைக்காக இது மாதிரி பரிசு கிடைத்திருப்பது பெரிய விஷயமாக நினைத்துதான் அவர் பேசினார். அவர் பேசியதைக் கேட்கும் போது, நான் சாதாரண ஆள். ஏதோ கவிதைகள் எழுதுவேன்.  இந்த அங்கிகாரம் அதிகம்தான் என்பதுபோல்தான் பேசினார்.  எனக்கு அதைக் கேட்கும்போது ஆச்சரியமாகத்தான் இருந்தது.  நான் பேசியது அவ்வளவுதான்.  அதற்குள் தேவதச்சனை வேற யாரோ தேடி வந்து விட்டார்கள்.
குரு ஸ்தானத்தில் அவருடைய நெருங்கிய நண்பர்கள் அவரை வைத்திருக்கிறார்கள்.    அவருடைய நெருங்கிய நண்பர்கள் பலவிதங்களில் பிரபலமாகி விட்டார்கள்.  அவர்கள் பிரபலம் ஆகும்போது தேவதச்சனும் பிரபலம் ஆகாமல் இருக்க முடியாது.  அதுதான் நிகழ்ந்திருக்கிறது. புதியதாக எழுத வருபவர்கள் கூட தேவதச்சனை தேடிப் போகிறார்கள்.  இப்படி அபூர்வமான ரசிகர் கூட்டம் எந்த எழுத்தாளருக்கும் அதுவும் குறிப்பாக கவிஞருக்குக் கிடைக்காது.   யாரும் அவரைத் தேடி வராமல் இருந்தால்கூட அவர் பேசாமல்தான் இருப்பார்.  அதைப் பற்றி அவர் கவலைப் பட மாட்டார். 
அவர் கவிதைகளையும் ரொம்ப குறைவாகத்தான் எழுதி உள்ளார். அதை உடனடியாக பிரசுரம் செய்ய வேண்டுமென்று நினைக்கவும் மாட்டார். அவருடைய கவிதைப் புத்தகங்கள் பிரசுரமானது கூட மற்றவர்கள் முயற்சியாகத்தான் இருக்கும். யாராவது கவிதைத் தொகுதி கொண்டு வந்தால் தேவதச்சன் பெயரை அதில் தெரியப் படுத்தினால் அந்தத் தொகுதிக்கு ஒரு மதிப்பு கூடத்தான் செய்யும்.  
அவர் எதை எழுதினாலும் ஆயிரம் அர்த்தங்களைக் கொண்டதாக இருக்கும்.   
1988ல் நான் விருட்சம் ஆரம்பித்தபோது, தேவதச்சன் எனக்கு சில கவிதைகளை அனுப்பினார். கவிதை அனுப்பும்படி கேட்டுக் கொண்டதால்தான் அனுப்பினார். அதில் ஒரு கவிதை.  என்னை ரொம்பவும் யோசிக்க வைத்தது.  அந்தக் கவிதையின் பெயர் : ஒரு நிமிஷம்.  இக் கவிதைவிருட்சம் 2வது இதழில் வெளிவந்தது. அதாவது அக்டோபர் – டிசம்பர் 1988ல்.
உயிர் பிரிவதற்கு
எப்போதும்
ஒரு நிமிடம்தான் இருக்கிறது

மகிழ்ச்சி துண்டிக்கப்பட்டு
துயரத்தில் சாய்வதற்கும்
எப்போதும் ஒரு நிமிஷம்தான் 
இருக்கிறது.

இருட்டு, பயம், திகைப்பு, இவற்றின்
இருண்ட சரிவில் உருள்வதற்கும்
எப்போதும் ஒரு நிமிஷம்தான்
இருக்கிறது.

இவ்வொரு 
நிமிஷத்தில் 
அண்டசராசரம் ஆடி
ஒரு நிமிஷம் 
வளர்ந்து விடுகிறது.
இந்தக் கவிதையை நான் படித்தபோது விருட்சம் இதழையே கொண்டு வரவேண்டாம் என்று அப்போது நினைத்தேன்.  ஏன் கவிதைகள் எல்லாம் இப்படி நம்மை தொந்தரவு செய்கிறது என்று என் சிந்தனை போயிற்று. அதன் பின் அவர் எனக்கு அனுப்பிய கவிதை டினோசரை நெருங்குவது எப்படி?  என்பது.  
விஷ்ணுபுரம் கூட்டம் முடிய இரவு 9 மணி ஆகிவிட்டது.  நான் தேவதச்சனை நேரிடையாகப் பார்த்து வாழ்த்துத் தெரிவிக்க நினைத்தேன்.   ஆனால் அவரைச் சுற்றி கூட்டமாக இருந்தது.  நான் அங்கு போய் அவரைப் பார்த்து வாழ்த்த முடியாது என்று திரும்பிப் போய்விட்டேன்.  விஷ்ணுபுரம் இலக்கிய வட்டம் அவரைப் பற்றி ஒரு ஆவணப்படம் எடுத்திருந்தது.  அநதப் படத்தில் தேவதச்சன் பேசியது எனக்கு சரியாகப் புரியவில்லை.  அவர் குரல் சரியாக எடுபடாமல் இருந்ததுபோல் தோன்றியது.  நான் தூரத்தில் உட்கார்ந்திருந்ததால் அப்படித் தோன்றியிருக்கும்.  என் பக்கத்தில் அமர்ந்திருந்த சுப்ரபாரதி மணியனைக் கேட்டேன்.  அவரும் ஆமாம் என்றார்.  மேலும் üஅத்துவான வெளியின் கவிதைý என்ற தலைப்பில் விஷ்ணுபுரம் இலக்கிய வட்டம் ஒரு புத்தகம் கொண்டு வந்துள்ளார்கள்.  144பக்கங்கள் கொண்ட புத்தகம் அது.  தமிழில் இந்த அளவிற்கு ஒரு கவிஞரை கௌரவப்படுத்தியதை நினைக்க மகிழ்ச்சியாகத்தான் இருக்கிறது.
 

சொல்வனம் – விருட்சம் சேர்ந்து நடத்தும் கூட்டம்


                     கலந்து உரையாடல்

பங்கேற்பவர்கள் : ஜெயந்தி சங்கர், சத்தியனந்தன்
                இவர்களுடன் சொல்வனம் ரவி சங்கரும்,
                அழகியசிங்கரும்

        இடம் :                  பனுவல் விற்பனை நிலையம்
                        112 திருவள்ளுவர் சாலை
                        திருவான்மியூர், சென்னை 600 041

        தேதி            02.01.2016 (சனிக்கிழமை)

        நேரம்           மாலை 5.30 மணிக்கு

                          பேசுவோர் குறிப்பு :

ஜெயந்தி சங்கர் : சிறுகதை, புதினம், மொழிபெயர்ப்பு என்று பல துறைகளில்
தன் ஆளுமையைப் பதித்தவர்.

சத்தியனந்தன் :  சிறுகதை, புதினம், மொழிபெயர்ப்பு, இலக்கிய விமர்சனம்
என்று பல துறைகளில் ஈடுபாடு கொண்டவர்

அனைவரும் வருக,

அன்புடன்
ரவி சங்கர் – அழகியசிங்கர்

புத்தக விமர்சனம் 13

அழகியசிங்கர்
சங்கவை என்ற பெயரில் இ ஜோ ஜெயசாந்தி எழுதிய 927 பக்கங்கள் கொண்ட மெகா நாவலை எல்லோரும் படிக்க வேண்டும்.  ஒரு பெண் எழுத்தாளர் இத்தனைப் பக்கங்கள் ஒரு நாவலை எழுதியிருப்பது ஆச்சரியமாக இருக்கிறது.  இன்றைய தமிழ் சூழ்நிலை மெகா நாவல் சூழ்நிலை.  ஆனால் யார் இத்தனைப் பக்கங்களைப் படிப்பது என்ற கவலையும் பலருக்கு ஏற்பட வாய்ப்புண்டு. எழுதுபவர்களுக்கு அதுமாதிரி கவலை இருப்பதாக தெரியவில்லை. இன்னொரு விஷயத்தையும் இங்கே குறிப்பிட விரும்புகிறேன்.  சமீத்தில் பெண் எழுத்தாளர்கள் யாரும் அவ்வளவாக நாவல் எழுதுவதாக தோன்றவில்லை.  கவிதைகள் அதிகமாக எழுதி புத்தகமாக வருகிறது.  அல்லது சிறுகதைத் தொகுதி வெளிவருகிறது.  மெகா நாவல் மாதிரி யாரும் முயற்சி செய்வதில்லை. 
ஒரு நாளைக்கு ஒரு மணி நேரத்தில் நான் 30 பக்கங்கள் படிப்பேன் என்று வைத்துக்கொண்டால்  900 பக்கங்கள் படிக்க 30 நாட்கள் ஆகும்.  இதில் என்ன பிரச்சினை என்றால் புத்தகம் படித்துக்கொண்டிருக்கும்போது கதா பாத்திரங்களை  ஞாபகம் வைத்துக் கொண்டிருக்க வேண்டும்.
சங்கவை நாவலைப் படிக்கும்போது அது ஒரு நல்ல அனுபவமாக இருந்தது.  படித்து முடித்தப்பின் நான் திரும்பவும் எதாவது ஒரு பக்கத்திலிருந்து அந்தப் புத்தகத்தைப் படிக்கத் தொடங்குவேன்.  இப்படி பலமுறை படித்துக் கொண்டிருந்தேன். இந்தப் புத்தகத்தைப் பற்றி எழுதவேண்டுமென்ற எண்ணம்தான் முக்கிய காரணம்.  இந்த நாவல் ஆரம்பம் முதல் முடிவு வரை எந்த விரசமுமில்லாமல் ஜெயசாந்தி கொண்டு போகிறார். அலுக்காத சரளமான நடையை கையாள்கிறார். இன்றைய நவீன நாவலில்ன தன்மையில் நாவல் முழுவதும் எதோ ஒரு இடத்தில் சிறுகதையைக் கொண்டு எழுதுவார்கள், ஒரு இடத்தில் கட்டுரைத் தன்மையைக் கொண்டு வருவார்கள், சிலர் கவிதைவரிகளை நாவலில் அங்கங்கே தெளிப்பார்கள்.  ஜெயசாந்தி கதைத் தன்மையையும். கவிதைத் தன்மையையும் நாவலில் கொண்டு வருகிறார்.
சமீபத்தில் நான் படிக்கும் புத்தகங்களை விமர்சனமாக எழுத முயற்சி செய்கிறேன்.  இப்படி எழுதுவதால் எந்த அளவிற்கு இதில் வெற்றி பெறுகிறேன் என்பது தெரியவில்லை.          
ஜெயசாந்தியின் இந்த நாவல் மூன்று கல்லூரி மாணவிகளை  சுற்றி வரும் நாவல்.  ஒரு கல்லூரி விடுதியில் தங்கியிருந்து நட்புடன் பழகும் மூன்று பெண்களைப் பற்றிய நாவல் இது.   இன்றைய காலத்தில் இப்படி விகற்பமில்லாமல் நட்புடன் பழகக் கூடியவர்கள் இருப்பார்களா என்பது தெரியவில்லை.  இந்த மூன்று பேர்களில் ஒருவர் பெயர் சங்கவை, இன்னொருவர் பெயர் ஈஸ்வரி, மூன்றாமவள் பெயர் தமிழ்ச்செல்வி.  இந்த மூன்று பேர்களைப் பற்றியும் அவர்களைச் சுற்றியுள்ள நட்பு வட்டம், உறவினர் வட்டம் குறித்துதான் இந்த மெகா நாவல்.  
ஒரு விதத்தில் இந்த நாவல் ஈடெறாத ஆசையைக் குறிவைத்து எழுதப்படுகிறதா என்று தோன்றுகிறது.     இந்த மூன்று பெண்களுக்கும் ஒவ்வொரு பிரச்சினை.  அதில் அவர்கள் ஆழ்ந்து அதைப்  பற்றிய கவலைகளுக்கும், கலக்கத்திற்கும் ஆளாகிறார்கள்.
எல்லோரும் சங்கவி என்ற பெண்ணிடம் ரொம்ப அன்பு பாராட்டுகிறார்கள். யாரைச் சுற்றி இந்தக் கதை நகர்கிறது என்று பார்த்தால், சங்கவி என்ற பெண்ணைச் சுற்றித்தான் நடக்கிறதா என்றால் இல்லை.  இது எல்லாவற்றைப் பற்றியும் சொல்கிறது.
ஒவ்வொருவருக்கும் உள்ள பிரச்சினையைப் பற்றி பேசுகிறது. ஆனால் மூன்று பேர்களாலும் அவர்கள் எதிர்த்து நடக்கும் சம்பவங்களை அவர்களால் எதிர் கொள்ள முடியவில்லை. எதைக் குறித்தும் எதுவும் செய்ய முடியவில்லை.  ஈஸ்வரியால் அவள் அக்கா கலைவாணியைக் காப்பாற்ற முடியவில்லை.    இந் நாவலில் தினமும் கேள்விப்படும் நம்மைச் சுற்றி நிகழும் எல்லா அக்கிரமங்களும் வெளிப்படுகின்றன.  கல்வி நிலையங்களிலோ பணிபுரியும் இடங்களிலோ பெண்கள் எதிர் கொள்ளும் பிரச்சினை பாலியல் பிரச்சினை.  இப்படி பாலியல் பிரச்சினையில் உள்ளாகும் பெண்கள் அதை எதிர்த்து வெற்றி பெற முடியாத அவல நிலையை இந் நாவல் வெளிப்படுத்துகிறது.  பாலியல் தொல்லைக்கு உள்ளாகும் ஒரு தமிழ் பேராசிரியை தன் உள்ளக் குமறல்களை டைரியில் எழுதி  வைக்கிறாள்.   ஈஸ்வரியின் சகோதரி கலைவாணியோ தான் படிக்கும் படிப்புக்கு டாக்டர் பட்டம் வாங்க தனக்கு மேலே உள்ள பேராசிரியரின் பாலியல தொந்தரவு தாங்க முடியாமல் தற்கொலை செய்து கொள்கிறாள்.  தன் துன்பத்தை ஏன் மற்றவர்களிடம் பகிர்ந்து கொள்ளவில்லை என்பது தெரியவில்லை.   
அதேபோல் மணல் கொள்ளையைத் தடுக்க ஒரு கிராமம் நினைக்கிறது. ஆற்று மணலிலிருந்து இரவு நேரத்தில் யாருக்கும் தெரியாமல் எடுத்துப் போகும் மணலை தடுக்க கண் விழித்து காவல் காக்கிறார்கள் மூன்று பேர்கள்.   அவர்களுக்குத் தெரியாமல்  அதில் கலந்துகொண்ட பூத்துரை தமிழ்ச்செல்வியின் கிராமத்தில் உள்ள ராஜகனியின் கணவன் மணல் லாரியில் அடிப்பட்டு சாகிறான்.  மணல் கொள்ளையைத் தடுக்க ஒரு உயிரைப் பலிகொடுக்கும் இயலாமையை இந்த நாவல் விவரித்துச் செல்கிறது.  
எபி என்கிற கிருத்துவப் பையனைக் காதலிக்கிறாள் தமிழ்ச்செல்வி. ஒவ்வொரு நேரத்திலும் அவனைப் பற்றி நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறாள். எபியின் பெற்றோர்கள் ஒரே ஒரு வேண்டுகோளை வைக்கிறார்கள்.  அந்தப் பெண் முழுக்க ஞானஸ்நானம் எடுத்துக் கொண்டு கர்த்தருக்குள்ளே வரவேண்டும் என்கிறார்கள்.  தமிழ்ச்செல்வி ஒரு ஏழைக் குடும்பத்தைச் சார்ந்த பெண்.  இந்த மதமாற்றத்திற்கு அவள் தயங்குகிறாள்.  ஏன் தயங்குகிறாள் என்பது தெரியவில்லை.  தனக்குப் பிடித்தப் பையனுடன் வாழ ஏன் விரும்பவில்லை.  மதம் ஏன் இதற்கு தடையாக உள்ளது என்பது புரியவில்லை.   அவள் மீது விருப்பப் பட்டாலும் எபியும் வேற பெண்ணைத் திருமணம் செய்து கொள்ளும் நிர்பபந்தத்திற்கு ஆளாகிறான்.  எபியின் இந்த முடிவை சங்கவை ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை.  சங்கவி என்ற கதாபாத்திரத்தை தனக்குச் சுற்றி நடக்கும் நிகழ்ச்சிகளின் பாதிப்பால் அவதிப் படுபவள் போல் இந்த நாவலில் ஜெயசாந்தி வெளிப்படுத்துவது போல் காட்டுகிறார்.
இந்த எதிர்பாராத திருப்பம் நாவலை முடிவு நிலைக்கு கொண்டு போகிறது. இந்த நாவலின் புரியாத புதிர் சங்கவி.  வெள்ளப் பெருக்கில் ஒரு குழந்தையைக் காப்பாற்றப் போகும்போது தாமிரபரணி ஆற்றில் அடித்துச் செல்லப்படுகிறாள்.  அவளை யாராலும் கண்டு பிடிக்க முடியவில்லை.
நிமலோ என்ற பிரஞ்சுக்காரர் உலகம் முழுவதும் ஏதோ ஆன்மிகத் தேடலுக்காக சுற்றுபவர்.  சங்கவி நினைவிலேயே தன்னைக் கரைத்துக் கொண்டவர்.  உண்மையில் சங்கவி மீது காதல் வயப்பட்ட அவர் அவளைத் திருமணம் செய்துகொள்ளக் கூட நினைக்கிறார்.  ஆனால் அவள் அதை மறுத்து விடுகிறாள்.  வழக்கம்போல் நிராசை. திருநெல்வேலிக்கு அவர் திரும்பவும் வரும்போது, அவர் சங்கவி ஆற்றில் அடித்துச் செல்லப்பட்ட விபரத்தை அவளுடைய சகோதரன் ஆனந்த் மூலம் அறிந்து பெரிதும் கலக்கம் அடைகிறார். 
இறுதியில் காவி உடையில் தலையை முக்காடிட்டு சங்கவி புத்தத் துறவியாக கியோட்டாவில் தெரிகிறாள் என்பதாக கதை எதிர் பாராமல் கதை முடிகிறது.
இப்படிப்பட்ட முடிவுடன் ஏன் இந்த நாவலை ஜெயசாந்தி முடித்தார் என்று எனக்குப் புரியவில்லை. 
இந்த நாவல் முழுவதும் ஆண் பெண் உறவு நிலையை சுமுகமாக தீர்க்க இந் நாவலாசிரியை விரும்பவில்லை.
27.12.2015 அன்று கஸ்தூரி சீனிவாசன் அறக்கட்டளை சார்பில் ரங்கம்மாள் நினைவு தமிழ் நாவல் விருதை ஜெயசாந்தி அவர்கள் கவிஞர் சிற்பி பாலசுப்பிரமணியனிடமிருந்து பெற்றுக்கொண்டார்.  அந்த வைபவத்திற்கு நானும் சென்றேன்.  கவிஞர் சிற்பி பாலசுப்பிரமணியன் இந்த நாவலை சிலாகித்துப் பேசும்போது ஒரு விஷயத்தைத் தெளிவாகச் சொன்னார்.  இந்த நாவலை எழுத ஜெயசாந்திக்கு துணிச்சல் வேண்டுமென்று.  கல்லூரி நிர்வாகத்தை எதிர்த்துப் போராடும் துணிச்சல் தனக்கு இருந்ததில்லை என்றும் தெரிவித்தார்.  இன்னொன்றும் சொன்னார் கல்லுரி மாணவிகள் ஒவ்வொருவரும் இந்த நாவலைப் படிக்க வேண்டும் என்று.  
நானும் ஒப்புக்கொள்கிறேன்.
சங்கவை – நாவல் – இ ஜோ ஜெயசாந்தி – 927 பக்கங்கள் – விலை ரு. 820 – வெளியீடு : விருட்சம், சீத்தாலட்சுமி அடுக்ககம், 7 ராகவன் காலனி, மேற்கு மாம்பலம், சென்னை 33 – தெ.பே : 9444113205

அறிவிப்பு

   
 அழகியசிங்கர்
 
 

 
 திருமதி ரங்கம்மாள் நினைவு தமிழ் நாவல் போட்டியின் பரிசளிப்பு விழா
 2013 மற்றும் 2014ம் ஆண்டுகளில் வெளியாகி இவ்வாண்டு பரிசுப் போட்டிக்கு வந்த நாவல்களில் விருட்சம் வெளியீடாக வந்த எழுத்தாளர் இ ஜோ ஜெயசாந்தி எழுதிய üசங்கவைý என்ற நாவல் 2015ம் ஆண்ட திருமதி ரங்கம்மாள பரிசுக்குத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டு பரிசளிப்பு விழா  27.10.2015 ஞாயிற்றுக்கிழமை காலை 10 மணிக்கு கஸ்தூரி சீனிவாசனம் அறநிலையம், கோயமுத்தூரில் நடைபெற உள்ளது.

 அன்று காலை நாவலாசிரியையும், நாவலைப் பிரசுரம் செய்த பதிப்பாளரையும் கௌரவம் செய்கிறார்கள். 

 அந்த விழாவிற்கு பதிப்பாளர் என்ற பொறுப்பில் நானும் செல்கிறேன் என்பதை மகிழ்ச்சியுடன் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.

 1983ஆம் ஆண்டிலிருந்து திருமதி ரங்கம்மாள் பரிசு நாவல்களுக்குப் பரிசு கொடுத்து வருகிறார்கள்.  1985ல் பாலங்கள் என்ற சிவசங்கரி நாவலுக்குப் பிறகு, இ ஜோ ஜெயசாந்திக்கு 2015ல் தேர்ந்தெடுக்கப் பட்டுள்ளார்.  நாவலுக்குப் பரிசாக 17 முறைகள் கொடுக்கப்பட்ட விருதில், இரண்டே இரண்டு பெண் எழுத்தாளர்கள்தான் இதுவரை பரிசு பெற்றுள்ளார்கள் என்பதைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.

சார்வாகன் இறந்துதான் விட்டார்…………

அழகியசிங்கர்



நான் பார்க்க வேண்டுமென்று நினைத்த எழுத்தாளர்களில் ஒருவர் சார்வாகன்.  இன்னொருவர் ராஜம் கிருஷ்ணன்.  இவர்கள் உயிரோடு இருக்கும்போது சந்தித்துப் பேச வேண்டுமென்று நினைத்தேன்.  ஆனால் அது சாத்தியம் இல்லாமல் போய்விட்டது.  முதல் காரணம்.  நான் பார்க்க நினைத்த எழுத்தாளர்களை யாராவது ஒருவராவது அவர்களுக்குத் தெரிந்தவர்கள் எனக்கு அறிமுகப் படுத்தி இருக்க வேண்டும்.  புத்தகம் மூலம் இந்த எழுத்தாளர்களை எனக்குத் தெரிந்திருந்தாலும் முழுமையாக இவர்கள் எழுதிய புத்தகங்களை நான் படித்தவனில்லை. ஏன்எனில் புத்தகம் படிப்பது எனக்குப் போராட்டமாக இருக்கிறது.  நான் விரும்பும் எழுத்தாளர்களின் புத்தகங்களைப் படிக்கும்போது பெரிய போருக்குத் தயாராவது போல் இருப்பேன்.  அதே சமயத்தில் புத்தகம் படிப்பது போல் அற்புதமான விஷயம் வேறு எதுவுமில்லை என்றும் நினைப்பவன்.
ராஜம்கிருஷ்ணன் புத்தகங்களை நான் ஆரம்ப காலத்திலேயே படித்திருக்கிறேன்.  க்ரியா வெளியீட்டின் மூலம் வெளிவந்த சார்வாகனின் சிறுகதைத் தொகுதியான üஎதுக்குச் சொல்றேன்னா,ý என்ற புத்தகத்தை அது வந்த சமயத்திலேயே வாங்கி வைத்திருக்கிறேன்.  ஆனால் வழக்கம்போல் சில கதைகளைப் படித்துவிட்டு வைத்துவிட்டேன்.  ஒரு புத்தகத்தை எடுத்து நான் பிறகு படிக்கலாம் என்று வைத்து விட்டால், அதைத் திரும்பவும் கண்டு பிடித்து படிப்பது எனக்கு சிரமமாகிவிடும்.  இந்த விதத்தில் சார்வாகன் எழுத்தை முழுதும் படிப்பதை விட்டுவிட்டேன். இதே போல் பல எழுத்தாளர்களை நான் படிப்பதை விட்டிருக்கிறேன். ஆனால் என் மனதில் சார்வாகன் ஒரு முக்கியமான எழுத்தாளர் என்ற எண்ணம் எப்போதும் இருந்து கொண்டே இருந்தது. 
அதன்பின் 40 சிறுகதைகளும் 3 குறுநாவல்களும் கொண்ட 500 பக்கங்கள் கொண்ட சார்வாகன் கதைகள் என்ற புத்தகம் நற்றிணை பதிப்பக வெளியீடாகக் கிடைத்தப் புத்தகமும் எனக்குக் கிடைத்தது.   எப்போது முழுவதும் படிக்க ஆரம்பிப்பது என்று யோசித்துக் கொண்டிருந்தேன்.  அந்தச் சமயத்தில் நான் அழகிரிசாமியின் கதைகளைப் படித்துக் கொண்டிருந்தேன். ஒவ்வொரு சமயமும் சார்வாகன் கதைகள் புத்தகம் பார்ப்பதற்குக் கிடைக்கும்போது, ஆரம்பிக்கவேண்டும் ஆரம்பிக்க வேண்டும் என்று நினைத்து வைத்துவிடுவேன்.
ஆனால் சமீபத்தில் வந்த வெள்ளம் என் அறையைச் சூறை ஆடியது.  அதில் சார்வாகன் கதைகளும் மாட்டிக்கொண்டது.  தண்ணீரில் நனைந்து நன்றாக ஊறிப் போய்விட்டது.  ஆனால் அந்தப் புத்தகத்தை நான் தூக்கிப் போடவில்லை.  நனைந்து விட்டது என்று கொஞ்சம் வருத்தப்பட்டேன்.  ஆனால் இப்போது அவர் புத்தகத்தைப் படிக்க ஆரம்பித்து விட்டேன்.
சமீபத்தில் நான் வைதீஸ்வரன் என்ற கவிஞரைப் பார்க்கச் சென்றிருந்தேன்.  அவர் சார்வாகன் நண்பர்.  üஒரு சோகமான விஷயம்,ý என்றார்.  ‘என்ன?’ என்று கேட்டேன்.  “சார்வாகன் உடம்பு முடியாமல் இருக்கிறார்.  தன் உடம்புக்கு மருத்துவரை அணுகாமல் மருந்து எதுவும் சாப்பிடாமல் இருக்கிறார்,” என்றார். 
சார்வாகனைப் போய் பார்க்க வேண்டுமென்று நினைத்தேன்.  ஆனால் உடல்நிலை சரியில்லாத ஒருவரை போய்ப் பார்ப்பதை நான் சங்கடமாக நினைப்பவன்.  மேலும் சார்வாகனுக்கு என்னை யார் என்று தெரியாது.  யோசனையில் இருந்தேன்.  ஆனால் 21ஆம் தேதி எனக்கு தளம் ஆசிரியர் பாரவியிடமிருந்து ஒரு குறுஞ்செய்தி வந்தது.  “மோசமான நிலையில் சார்வாகன் இருக்கிறார்.  வந்து பார்க்கவும்,” என்று.  அச் செய்தியைப் பார்த்தவுடன், அசோகமித்திரனுக்கு போன் செய்தேன்.  “சார்வாகன் மோசமான நிலையில் இருக்கிறாராம்.  நாளை போய்ப் பார்க்கலாமா?” என்று கேட்டேன்.  அவரும் போய்ப் பார்க்கலாம் என்றார்.
ஆனால் சிறிது நேரத்தில் பாரவியிடமிருந்து இன்னொரு செய்தி வந்தது.  சார்வாகன் இறந்து விட்டார் என்று.  எனக்கு வருத்தமாகப் போய்விட்டது.  நான் பார்த்துப் பேச வேண்டுமென்று நினைத்த எழுத்தாளர் ஒருவர், நான் பார்க்காமலேயே இறந்து விட்டாரே என்று.
சார்வாகன் விஷயத்தில் ஏற்கனவே 1988ஆம் ஆண்டு அவர் இறந்து விட்டதாக ஒரு சிறுபத்திரிகையில் செய்தியும், அவரைப் பற்றி வல்லிக்கண்ணன் ஒரு கட்டுரையும் எழுதியிருந்தார்.  சாலிவாஹனன் என்ற எழுத்தாளர் இறந்ததை தவறாக அப்படி சொல்லிவிட்டார்கள்.  பின் அந்தச் சிறு பத்திரிகை தன் தவறை உணர்ந்து மறுப்பு எழுதியிருந்தது.  இப்போதும் அதுமாதிரி இருக்கக் கூடாது என்று நினைத்தேன்.  ஆனால் இப்போது இந்தச் செயதியைச் சொன்னது பாரவி.  அவர் சொல்வதில் உண்மை தப்பாது.  சார்வாகன் இறந்துதான் விட்டார்.
அடுத்தநாள் காலையில் நானும் அசோகமித்திரனும் சார்வாகன் வீட்டிற்குச் சென்றோம்.  குளிர்பதனப் பெட்டியில் சலனமில்லாமல் சார்வாகன் படுத்து இருந்தார்.  அவர் உயிரோடு இருந்தால் என்னுடன் என்ன பேசியிருப்பார் என்று யோசித்துக் கொண்டிருந்தேன்.   
அவருடைய புத்தகத்தைப் படிக்கும்போது இயல்பாகவே அவருக்கு நகைச் சுவை உணர்வு எழுத வருகிறது என்று தோன்றியது.
சார்வாகன் கதைகள் என்ற புத்தகத்தில் உள்ள ‘பிரியா விடை’ என்ற கதையில், ஒரு இடத்தில்  கீழ்க்கண்டவாறு அவர் எழுதியிருக்கிறார்.:
“யார் நீங்கள், தெரியவில்லையே?” என்றேன்.
“உங்களை அழைத்துவர மேலேயிருந்து அனுப்பியிருககிறாரகள்.  வாருங்கள் போகலாம்,” என்றார் சட்டைக்கார மனுஷர்.
“நீங்கள்…எம தூதர்களா?” என்று ஆச்சரியத்துடன் கேட்டேன்.  எமதூதர்கள் என்றால் முறுக்கின மீசையுடன் கிங் காங் உடம்போடு கையில் பாசக் கயிறுடன் இருப்பார்கள் என்பதுதான் என் கற்பனை.  அறுபது வயதுக் குடியானவன் போலவும், ‘லட்சிய எழுத்தாளர்’ போலவும் இருப்பார்கள் என்று நான் கனவிலும் கருதியதில்லை…
.
சார்வாகனின் கதையில் இப்படி நகைச்சுவையுடன் கூடிய சித்திரிப்பு பெரிதும் வெளிப்படுகிறது.  பிரியா விடை என்ற இக் கதையை 60ல் எழுதிய சார்வாகன் எந்தப் பத்திரிகையிலும் பிரசுரம் செய்ய அனுப்பவில்லை.  
மேலும் தன்னை விளம்பரப் படுத்திக் கொள்ளாத எழுத்தாளர் அவர். 500 பக்கங்கள் கொண்ட சார்வாகன் கதைகள் என்ற புத்தகம் அவர் எழுதி சாதித்ததைப் பறை சாற்றுகிறது.  
ஹரி ஸ்ரீனிவாசன் என்ற பெயரில் அவர் கவிதைகளும் எழுதி உள்ளார்.
அவருடைய கவிதையில் உள்ள சில கவிதை வரிகள் :
மழை விட்ட வானம்
காலடியில் சேறு
குளம்படிக் குழி
தண்ணீர் தளும்புகிறது
சந்திரத் துண்டுகள்
சந்திரத்
துண்டுகள்
தூள்கள் காலடியில்
வானத்தில்
மதி
அவர் கதைகள் புத்தகமாக வந்ததுபோல் கவிதைகளும் தொகுத்து புத்தகமாக வரவேண்டும்.  வரும் என்று நம்புகிறேன்.
சார்வாகன் பற்றி நான் இன்னும் அறிந்து கொண்டது.  அவர் எழுத்தாளர் மட்டுமல்ல.  அவர் ஒரு மருத்துவர்.  குறிப்பாக தொழுநோயாளிகளின் உடல் ஊனங்களைச் சீராக்கும் அறுவை சிகிச்சைத் துறையில் பணிபுரிந்து உலக அளவில் பேர் பெற்றவர்.  தொழுநோய் மருத்துவத் துறையில் இவர் செய்த அளப்பரிய சேவையை மேன்மைப் படுத்தும் வகையில் 1984இல பத்மஸ்ரீ விருது இவருக்கு வழங்கப்பட்டது.