பெருந்தேவியின் அழுக்கு சாக்ஸ்

அழகியசிங்கர் 

தீயுறைத் தூக்கம் என்ற கவிதைத் தொகுதிக்குப் பிறகு நான் கொண்டு வந்துள்ள இன்னொரு கவிதைத் தொகுதி அழுக்கு சாக்ஸ் என்ற பெருந்தேவியின் தொகுப்பு. பெருந்தேவி வித்தியாசமான பெண் கவிஞர் என்பதோடல்லாமல் மற்ற பெண் கவிஞர்களிடமிருந்து முற்றிலும் வேறுபட்டவர். நான் ஆண் கவிஞர் பெண் கவிஞர் என்றெல்லாம் பிரித்துச் சொல்ல விரும்பவில்லை. 
பெருந்தேவி கவிதையின் முக்கியமான சாரம் என்று நான் கருதுவது, அவருடைய நவீன போக்குக்கொண்ட உள்அழகுக் கொண்ட கவிதைகள். கவிதையிலிருந்து பெரும்பாலோர் உரைநடை வடிவத்திற்கு மாறி விட்டார்கள். க நா சு உருவாக்கிய உரைநடைக் கவிதைகள்தான் எழுதுகிற சாத்தியமாய் இருக்கிற சூழ்நிலையில் பெருந்தேவி கவிதையில் குறிப்பிட்டுச் சொல்லும்படி எழுதிச் செல்கிறார். இவருடைய முதல் தொகுதியான தீயுறைத் தூக்கம் என்ற தொகுப்பில் உள்ள கவிதைகளின் சாயல் இந்தத் தொகுதியிலும் உண்டு. 
ஒவ்வொரு முறையும் கவிதையை எடுத்துப் படிக்க வேண்டும் என்கிற ஆர்வமும், பத்திரப்படுத்த வேண்டுமென்ற எண்ணமும் இத் தொகுப்பைப் பார்ப்பவர்களுக்குத் தோன்றும். 

இன்று மதியம் ஒரு புத்தக விற்பனையாளரிடம் பேசும்போது, கவிதைத் தொகுதி கொண்டு வந்துள்ளேன் என்று கூறினேன். அவர் தரவேண்டாம். விற்பனை ஆகாது என்று சொல்லி மறுத்துவிட்டார். அதேபோல் ஒரு பெரிய பதிப்பாளர் அவருடைய பதிப்பகத்தில் எப்போதும் கவிதைகளுக்கு இடமில்லை என்று பெருமிதமாகக் குறிப்பிட்டுள்ளார். அவருக்கும் கவிதை என்றால் பிடிக்காதாம். அதேபோல் அவர் அலுவலகத்தில் பணிபுரிபவர்களுக்கும் பிடிக்காதாம். ஆனால் நவீனவிருட்சம் ஆரம்பத்திலிருந்து கவிதைப் புத்தகங்களுக்கு அதிக முக்கியத்துவம் தரும் பத்திரிகை. ஏனென்றால் நானும் கவிதை எழுதுவதை விரும்புவேன். நான் அலுவலகம் போகும் காலத்தில் கூட மின்சார வண்டியில் கவிதைகளை வாசித்துக் கொண்டு போவேன். 
விருட்சம் வெளியீடாக முதல் புத்தகம் ரா ஸ்ரீனிவாஸன் கவிதைகள் என்ற புத்தகத்தை வெளியிட்டேன். மொத்தம் 500 பிரதிகள் அச்சடித்திருந்தேன். அதில் வெளியான பெரும்பாலான கவிதைகள் வாசிக்க தூண்டும் அற்புதமான மொழி நடையில் எழுதப்பட்ட கவிதைகள். ஆனால் அதன் விற்பனை? 
அந்தக் காலத்தில் ராயப்பேட்டையில் இருந்த க்ரியா அலுவலகத்தில் ஒரு புத்தகம் இருக்கும். சி மணியின் üவரும் போகும்ý என்ற தொகுப்பு. அற்புதமான முறையில் அச்சடிக்கப்பட்டிருக்கும். நான் ஒவ்வொரு முறையும் க்ரியாவிற்குப் போகும்போது என்னைப் பார்த்து வரவேற்பது, வரும் போகும் என்ற சி மணியின் தொகுப்புதான். அது அங்கேதான் இருக்கும் எங்கும் போகாது என்று நினைத்துக்கொள்வேன். 
நானே முன்பு சொன்னதுபோல் விஸிட்டிங் கார்டுதான் கவிதைத் தொகுதி, விஸிட்டிங் கார்டிற்குப் பதில் கவிதைத் தொகுதியைக் கொடுத்து விடலாம் என்று சொல்லியிருக்கிறேன். ஆனால் இப்போது அப்படி சொல்வதை நான் மறுக்கிறேன். யாராவது ஒரு ரூபாய் கொடுத்து வாங்குவதாக இருந்தால்தான் என்னிடம் உள்ள கவிதைத் தொகுதியை வாங்க முடியும். 
ஒருவர் கவிதைத் தொகுதியை ரசிப்பவராக இருந்தால், தலைகாணி புத்தகத்தில் நீங்கள் தெரிந்து கொள்வதைவிட கவிதைகள் உங்களை வேறு உலகத்திற்கு அழைத்துக்கொண்டு போய்விடும். சுலபமாக எடுத்துப் படிப்பதும் கவிதைப் புத்தகம்தான். மனசிலிருந்து படிப்பதுதான் கவிதைப் புத்தகம். 
மூன்றாண்டுகளுக்கு முன் நான் அலுவலகத்தில் இருந்து பதவி மூப்பு அடையும் தறுவாயில் என் கவிதைத் தொகுப்பு ஒன்றை கொண்டு வந்தேன். வினோதமான பறவை என்பது தொகுப்பின் பெயர். மொத்தம் 64 கவிதைகள் கொண்ட தொகுப்பு. 90 பக்கங்கள் கொண்ட அப்புத்தகத்தின் விலை ரூ 60 தான். நான் தெரியாமல் 300 பிரதிகள் அச்சடித்து விட்டேன். அதேபோல் ரோஜா நிறச் சட்டை என்ற என் சிறுகதைத் தொகுயையும்அச்சடித்திருந்தேன். அப்போது என் அறுபதாவது வயதை முன்னிட்டு அச்சடித்திருந்தேன். என் சிறுகதைத் தொகுதியைப் பற்றி எனக்கும் சிறிதும் கவலை இல்லை. ஆனால் கவிதைத் தொகுதியைப் பற்றி எனக்கு பெரிய சந்தேகம். அதனால் அலுவலகத்தில் பணிபுரியும் நண்பர்கள் அனைவருக்கும் ஒரு விண்ணப்பம் எழுதினேன். என் கவிதைத் தொகுதியை வாங்கிக் கொள்ளும்படி. அறுபது ரூபாய் புத்தகத்தை முப்பது ரூபாயிக்குத் தருவதாகவும் ஒவ்வொருவரும் ஒரு பிரதி வாங்கிக் கொள்ளும்படி கேட்டுக்கொண்டிருந்தேன். நான் பார்த்துக்கொண்டிருக்கும்போதே நான் எழுதிய விண்ணப்பக் கடிதம் தரையில் கிடந்தது. சில குப்பைத் தொட்டியில் அடைக்கலம் புகுந்து கொண்டது. யாரும் வாங்கவில்லை. ஆனால் எனக்குத் தெரிந்த இரண்டு பெண்மணிகள்தான் கவிதைப் புத்தகத்தை வாங்கினார்கள். ஆனால் முன்பு என் எழுத்தாள நண்பர் எனக்கு அறிவுரை கூறி உள்ளார். யாரிடமும் நீங்கள் எழுதுபவர் என்பதைச் சொல்லிக் கொள்ளாதீர்கள். ஏன் என்றால் கிண்டலுக்கும் கேலிக்கும் ஆளாவது எழுத்தாளர்கள்தான்.
அலுவலகத்தில் பணிபுரிகிற ஒருவர் கவிதைப் புத்தகம் கொண்டு வந்துள்ளார். அவருடைய புத்தகம் ஒன்றை முப்பது ரூபாயிக்கு ஏன் வாங்கக் கூடாது என்ற எண்ணம் அவர்களுக்கு வரவில்லையே என்று எனக்குத் தோன்றியது. அவர்கள் பக்கம் எல்லா நியாயமும் இருப்பதாகப்பட்டது. என் மீதுதான் தவறு என்றும் தோன்றியது. ஏன் இப்படி பைத்தியக்காரத்தனமாய் ஒரு விண்ணப்பத்தை வைத்தோம் என்று கூட நினைத்தேன். 
புத்தகக் கண்காட்சியிலும் என் கவிதைப் புத்தகத்தை யாராவது வாங்கினால் நான் சந்தேகத்துடன் பார்க்கத் தொடங்குவேன். ஆனால் எதிர்பாராதவிதமாய் போன ஆண்டு டிஸம்பர் மாதம் வெள்ளம்வந்து என் கவிதைப்புத்தகம் முழுவதும் வீணாய்ப் போய்விட்டது. வெள்ளத்தில் நனைந்த புத்தகங்களை இன்னும் ஜன்னல் பக்கத்தில் வைத்திருக்கிறேன். பேப்பர் கடையில் கட்டாக போடவும் எனக்கு மனசு வரவில்லை. தினமும் ஒவ்வொரு முறையும் வீட்டை விட்டு வெளியே வரும்போது ஏக்கத்தோடு அப் புத்தகக் கட்டை பார்த்தபடியே சென்று கொண்டிருக்கிறேன். 
ஆனால் இப்போது கவிதைப் புத்தகம் அச்சிட புதிய அணுகுமுறையை கையாளுகிறேன். கவிதைப் புத்தகம் விஸிட்டிங் கார்டு இல்லை. நீங்கள் வாங்கினால் வாங்குங்கள் வாங்காவிட்டால் போங்கள் என்ற கொள்கைப் பிடிப்போடு இருக்கிறேன். என்றாவது ஒருநாள் யாராவது ஒருவர் கவிதைப் புத்தகத்தை வாங்காமல் இருக்க மாட்டார்கள்.
பெருந்தேவியின் அழுக்கு சாக்ஸ் என்ற கவிதைத் தொகுதி பிரமிக்கும்படி அச்சாகி உள்ளது. அதில் வந்துள்ள அழுக்கு சாக்ஸ் என்ற கவிதையை உங்கள் வாசிப்புக்கு விடுகிறேன்.

அதன் ஜோடியைக் காணோம்
டிரையர் தின்றிருக்கும்
இயந்திரத்தின் பசிக்கு வரலாறுண்டு 
இல்லாவிட்டால்
காக்கா தூக்கிக்கிட்டுப் போயிருக்கும்
என்கிற சொலவடையில்
தன்னிருப்பை உறுதிசெய்ய
காகம் தூக்கிக்கொண்டு போயிருக்கும்

ஒருவேளை சாக்ஸ் அணிந்த காகத்தைப் பார்த்தால்
எனக்குத் தெரிவியுங்கள்
சாக்ஸின் விவரம் சாக்ஸ்
காகத்தின் விவரம் ஒருவருக்குக் கருப்பாக
இன்னொருவருக்கு மஞ்சளாகத் தெரியும்
கண்ணைப் பொறுத்தது
ஒருவரும் இன்னொருவரும் பார்த்தால்
என் சாக்ûஸத் திருப்பிக்கொடுத்துவிட்டு
வைத்துக்கொள்ளுங்கள்
நிறம் பற்றிய உங்கள் சண்டையை
 
  

ஜே கிருஷ்ணமூர்த்தியின் உரையாடல்கள் என்ற ஒரு புத்தகம்

அழகியசிங்கர்  
ஆரம்பத்தில் நான் சுவாமி விவேகானந்தர் புத்தகத்தைத்தான் படித்துக் கொண்டிருப்பேன்.   The Complete works of Swami Vivekananda  Part 1   என்ற புத்தகத்தை நான் ஆர்யகவுடர் ரோடில் உள்ள ரேஷன் கடை க்யூவில் நின்றுகொண்டு படித்ததாக நினைப்பு.  இது எப்பவோ நடந்த சம்பவம்.  எனக்கு விவேகானந்தர் புத்தகம் வீரமாக இருப்பதற்கு தைரியத்தைக் கொடுப்பதாக நினைப்பேன். ஆனால் அப்படியெல்லாம் இல்லை.  வீரமாக இருப்பதற்கு பெரிய போராட்டம் எல்லாம் இல்லை.  மெதுவாக விவேகானந்தர் என்னிடமிருந்து உதிர்ந்து போய் விட்டார்.  அவரைப் பற்றிய செய்திகளை மற்றவர்கள் சொல்வதன் மூலம் கேட்டிருக்கிறேன்.
அவர் இறந்து போனபோது அவருக்கு சர்க்கரை நோய் இருந்ததாக கேள்விப்பட்ட செய்தி என்னால் இன்னும் கூட நம்ப முடியவில்லை. கம்பீரமான அவருடைய புகைப்படங்கள் எனக்கு எப்போதும் பிடிக்கும். அவருக்கு காமெரா மூளை என்று கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன்.  ஒரு தடியான புத்தகத்தை அவர் வெறுமனே  சில நிமிடங்களில் புரட்டிப் பார்த்தே உள் வாங்கிக் கொள்வார் என்று  சொல்வார்கள்.  அந்தப் புத்தகத்திலிருந்து யார் எந்தக் கேள்வி கேட்டாலும் பதில் சொல்வார் என்று சொல்வார்கள்.  அதெல்லாம் எந்த அளவு உண்மை என்று தெரியாது.  ஆனால் உலக அரங்கில் எல்லோரும் வியக்கும்படி செய்து காட்டியவர்.   
இந்தத் தருணத்தில்தான் நான் ஜே கிருஷ்ணமூர்த்தி என்ற தத்துவஞானியைப் பற்றி  அறியத் தொடங்கினேன்.  அதுவும் அந்தக் காலத்தில் தீவிர எழுத்தாளர்கள் பலரும் ஜே கிருஷண்மூர்த்தியை எழுத்தில் கொண்டு வந்து விடுவார்கள்.  ஆனால் ஒருவர் ஜே கிருஷ்ணமூர்த்தியை மட்டும் வாசித்தால் போதும்.  கதைப் புத்தகமோ கவிதைப் புத்தகமோ வாசிக்கத் தோன்றாது. கிருஷ்ணமூர்த்தியே போதும் என்ற எண்ணம் தோன்றும்.  திறமையாக கவிதைகள் எழுதி வந்த ஒரு கவிஞர், ஜே கிருஷ்ணமூர்த்தி படிக்கத் தொடங்கியபோது மாறி விட்டார். ‘இங்கு எழுதுவதெல்லாம் வீண்.  கிருஷ்ணமூர்த்தி ஒருவரே போதும்,’ என்றெல்லாம் சொல்லத் தொடங்கினார். அவர் சொல்வதைக் கேட்டு நானே திகைத்து விட்டேன். உண்மையில் கிருஷ்ணமூர்த்தியைப் படிக்கத் தொடங்கினால் போதும், எல்லோரும் பற்றற்ற நிலைக்கு வந்து விடுவார்கள்.  எழுத வேண்டுமென்ற எண்ணம் தோன்றாமல் போய்விடும்.
என்னுடைய இன்னொரு இலக்கிய நண்பர் குறிப்பிடுவார்.  ‘ஜே கிருஷ்ணமூர்த்தியைப் படிக்காதீர்கள்… நம்மை எழுத விடாமல் செய்து விடுவார்,’ என்று. நான் ஜே கிருஷ்ணமூர்த்தி கூட்டம் என்றால் அங்கு போய் நின்றுவிடுவேன்..கிருஷ்ணமூர்த்தி புத்தகங்களை எல்லாம் விடாமல் வாங்கி வீடுவேன்.  இன்னும் கூட நினைவில் இருக்கிறது.  கிருஷ்ணமூர்த்தியின் Awakening of Intelligence  என்ற புத்தகத்தை வாங்கியது. 
ஒவ்வொரு கிருஷ்ணமூர்த்தி கூட்டத்திற்கும்  பிரமிள் வந்துவிடுவார்.  அவர் கதைகள் சொல்வார்.  கிருஷ்ணமூர்த்தியைப் பற்றி மற்றவர்களைப் பற்றி. கிருஷ்ணமூர்த்தியைப் பற்றி அவ்வளவு ஈடுபாடு கொண்டவர் பிரமிள்.  
    நாவல் எழுத வேண்டும் என்ற எண்ணம் பிரமிளுக்கு இருந்தது.  ஆனால் அவரால் எழுதமுடியவில்லை.  காரணம் கிருஷ்ணமூர்த்திதான் என்று தோன்றுகிறது. 
இப்படி பல எழுத்தாளர்களை எழுத விடாமல் செய்து விட்டாரா என்று தோன்றும்.  ஆனால் மணிக்கொடி எழுத்தாளர்களை ஜே கிருஷ்ணமூர்த்தி எதாவது செய்தாரா என்பது தெரியவில்லை.  அவர்கள் யாரும் கிருஷ்ணமூர்த்தியைக் கேள்விப்பட்டிருக்க மாட்டார்கள் என்று நினைக்கிறேன். நான் பெரும்பாலும் கிருஷ்ணமூர்த்தி புத்தகத்தை வைத்துக் கொண்டு  திண்டாடுவேன்.  
இதோ ஜே கிருஷ்ணமூர்த்தியின் உரையாடல்கள் என்ற ஒரு புத்தகத்தைப் படித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.  என் கண்ணில் ஏனோ இது பட்டுவிட்டது. உண்மையில் ஒரு கதைப் புத்தகத்தைப் படிப்பதை விட அற்புதமான அனுபவத்தைத் தருகிறது இந்தப் புத்தகம்.  

என் புத்தக ஸ்டால் எண் 594

அழகியசிங்கர்


இந்த ஆண்டு புத்தகக் கண்காட்சியில் எனக்குக் கிடைத்த ஸ்டாலைப் பற்றி யோசிக்காமல் இருக்க முடியவில்லை.  எபபோதும் எதிலும் நான் முதலும் இல்லை கடைசியிலும் இல்லை. எங்குப் போனாலும் அப்படித்தான் வாய்க்கும்.   எல்லாம் நடுவில்தான் கிடைக்கும்.  பள்ளிக்கூடத்திலோ கல்லூரியிலே நான் முதல் பெஞ்சிலோ கடைசிப் பெஞ்சிலோ உட்காரமாட்டேன்.  அதேபோல் இதுவரை புத்தகக் காட்சியில முதல் ஸ்டாலோ கடைசி ஸ்டாலோ வந்தது கிடையாது.  ஆனால் இந்த முறை 594 என்ற கடைசி ஸ்டால் கிடைத்துள்ளது.  என்ன செய்வது?
என்ன வரிசை என்பது தெரியவில்லை.  ஐந்தாவது வரிசையா முதல் வரிசையா என்பது தெரியவில்லை.  ஆனால் அந்த வரிசையில் நடக்க ஆரம்பிப்பவர் பாதிதூரம் நடந்தவுடன்,  ரொம்ப ரொம்ப களைத்துப் போய்விடுவார்கள்.  கடைசி ஸ்டாலை ஏன் பார்க்க வேண்டும் அப்படியே போய்விடலாம் என்று போய் விடுவார்கள்.  
அதனால் நான் புத்தகங்களை மிகக் குறைவான பிரதிகளே எடுத்துக்கொண்டு வர உத்தேசித்துள்ளேன்.  இந்த முறை புத்தகக் காட்சியை முன்னிட்டு ஐந்து புத்தகங்கள் கொண்டு வர திட்டமிட்டுள்ளேன்.  நூறாவது இதழான விருட்சம் இபபோது கொண்டு வர முடியாது.  புத்தகக் காட்சி முடிந்தபின்தான் யோசிக்க முடியும். 
ஐந்து புத்தகங்களில் இரண்டு புத்தகங்களான அழுக்கு சாக்ஸ் என்ற பெருந்தேவியின் கவிதைத் தொகுதியும், விருட்சம் பரிசுப் பெற்ற கதைகள் தொகுதியும் அச்சாகி விட்டன.  வைதீஸ்வரனின் அதற்கு மட்டும் ஒரு ஆகாயம் என்ற புத்தகம் இன்னும் சில தினங்களில் கிடைத்து விடும்.  நான்காவது புத்தகமான அசோகமித்திரனின் அந்தரங்கமானதொரு தொகுப்பு என்ற புத்தகம் தயாராகிறது.  அதேபோல் ஞானக்கூத்தனின் புதிய கவிதைத் தொகுதியும் தயாராகிறது.
புத்தகக் கண்காட்சியை முன்னிட்டு நான் ஏற்கனவே ஸ்டால் வாடகையைக் கட்டிவிட்டேன்.  இன்னும் பத்தாயிரம் வரையாவது செலவாகும்.  ஆனால் வரவு? சந்தேகம்தான்.  கடைசி ஸ்டாலில் அமைதியாக உட்கார்ந்திருப்பதைத் தவிர வேற வழி இல்லை. தூரம் வேறு என்னை அச்சப்பட வைக்கிறது.  மாம்பலத்திலிருந்து புத்தக ஸ்டால் நடக்கும் இடம் வரை வருவதற்குள் போதும் போதுமென்றாகி விடும்  அதனால் நான் மெதுவாகத்தான் ஸ்டாலை திறக்க வருவேன்.  எனக்கு உதவி செய்ய ஒரு நண்பர் வரத் தயாராகி உள்ளார்.  எந்தவித எதிர்பார்ப்பும் இல்லாமல் இப்படி உதவி செய்ய ஒருவர் கிடைக்கிறார் என்றால் என்னால் மனம் திறந்து அவரை வாழ்த்தாமல் இருக்க முடியவில்லை.  இந்த முறை இதன் மூலம் நஷ்டம்தான் என்று கணக்கு எழுதி வைத்துவிட்டேன்.  இதைப் படிப்பவர்கள் ஏன் அழுது புலம்புகிறீர்கள் என்று என்னைக் கேட்கத் தோன்றும்.  ஆனால் உண்மை என்னவென்றால் இதுமாதிரி ஒன்று நிகழப் போவதையும் நான் மகிழ்ச்சியுடன் ஏற்றுக் கொள்கிறேன்.
இந்தப் புத்தகங்களை நான் மிக மெதுவாக விற்றுவிட முடியும் என்று நம்புகிறேன்.  ஏனென்றால் நான் கொண்டு வரும் எல்லாப் புத்தகங்களும் தரமான புத்தகங்கள்.  விலை குறைவான புத்தகங்கள்.
விருட்சம் பரிசுப் பெற்ற கதைகள் என்ற புத்தகத்தில் 12 படைப்பாளிகளின் சிறுகதைகள் இடம் பெற்றுள்ளன.   தமிழில் வெளிவந்துள்ள பல முக்கிய பத்திரிகைகளில் இடம் பெற்றுள்ள குறிப்பிடப்பட வேண்டிய படைப்பாளிகளின் கதைகள் அடங்கிய புத்தகம் இது.  இப் புத்தகம் உருவான பிறகு எனக்கு வேறு சில புத்தகங்கள் இதுமாதிரி கொண்டு வரயோசனை போய்க் கொண்டிருக்கிறது. யார் கதைகள் இடம் பெற்றுள்ளன என்பதைக் குறிப்பிட விரும்புகிறேன்.  1. எஸ் செந்தில்குமார் 2. எஸ் ராமகிருஷ்ணன் 3. ப முகமது ஜமிலுதீன் 4. பாவண்ணன் 5. சுகா 6. உஷாதேவி 7. அ முத்துலிங்கம் 8. அசோகமித்திரன் 9. யுவன் சந்திரசேகர் 10. ஐசக் அருமைராஜன் 11. அட்டனத்தி 12. நர்சிம். ஒவ்வொரு கதையும் படிக்க ஆவலைத் தூண்டும் என்பதில் சந்தேகம் இல்லை. 
பெருந்தேவியின் அழுக்கு சாக்ஸ் என்ற கவிதைத் தொகுதி ஒரு வித்தியாசமான தொகுப்பு.  இதற்கு ஒரு கூட்டம் ஏற்பாடு செய்ய திட்டமிட்டுள்ளேன்.  தமிழில் எதிர் கவிதைகள் சிலவற்றை எழுதி உள்ளார். குடிவிதி என்ற ஒரு கவிதை.
பெண்ணோடு சேர்ந்து
குடிக்கும்போது
அவள்
பெண்ணாகத் தோன்றினால்
நீ இன்னும் குடிக்கவேண்டும்
தேவதையாகத் தோன்றினால்
உடனே அங்கிருந்து நகரவேண்டும்
சரி புத்தகக் கண்காட்சியில் கோடியிலும் கோடியில் வீற்றிருக்கும் என் புத்தக ஸ்டால் எண் 594 தான்.
 
   

அதிக பக்கங்கள் கொண்ட புத்தகம் ஏன் மிரட்டுகிறது?

அழகியசிங்கர்
சமீபத்தில் ஒரு திருமண வைபவத்தில் என் சகோதரரின் நண்பரைச் சந்தித்தேன்.  அவரைப் பார்த்து பல ஆண்டுகள் ஓடி விட்டன.  அவர் கையில் என் பத்திரிகை புத்தகங்களைக் கொடுத்தேன். அதை வாங்கி வைத்துக் கொண்டவர், ஒரு அதிர்ச்சித் தரக்கூடிய செய்தியைக் கூறினார்.  நான் இப்போதெல்லாம் படிப்பதில்லை என்பதுதான் அது.
ஒரு காலத்தில் அவர் வார் அன்ட் பீஸ் என்ற டால்டாய் நாவலை மூன்று நாட்களில் படித்து முடித்தவர். 2000 பக்கங்களுக்கு மேல் உள்ள டால்ஸ்டாய் நாவலை மூன்று நாட்களில் படிததவர் என்ற தகவல் எனக்கு அவர் மீது ஒரு மரியாதையை ஏற்படுத்தியது.  ஏன் என்றால் என்னால் அதுமாதிரி படிக்க முடியாது.  ஆனால் ஒரு விஷயத்தை மட்டும் கவனித்தேன்.  அந்தப் புத்தகத்தை 3 நாட்களில் படித்தேன் என்று பெருமையுடன் சொன்னாரே தவிர, அது எப்படிப்பட்ட புத்தகம் என்பதை சொல்லவில்லை.  அவர் சொன்னதில் எதுவும் புத்தகம் பற்றிய தகவல் இல்லை.  அந்த மொத்தப் புத்தகத்தையும் 3 நாட்களில்  படித்தேன் என்பதைத் தவிர வேற ஒன்றுமில்லை. மேலும் அவர் அப் புத்தகத்தை 3 நாட்களில் முடித்தார் என்ற தகவலால், நான் அப் புத்தகத்தை வைத்திருந்தும் ஒரு பக்கம் கூட படிக்க ஆரம்பிக்கவில்லை.  காரணம் 2000 பக்கங்கள்.  மேலும் அவர் 3 நாட்களில் முடித்துவிட்டார். நம்மால் முடியாது என்ற அவ நம்பிக்கை.  அதனால் அப்புத்தகத்தை படிக்காமலேலேய 30 ஆண்டுகளாக நான் இன்னும் வைத்திருக்கிறேன்.  ஒரு நாளைக்கு ஒரு பக்கம் என்று ஆரம்பித்திருந்தால், நான் எப்பவோ படித்து முடித்திருப்பேன்.  
நான் வங்கியிலிருந்து பதவி மூப்பு அடைந்த  பிறகு எனக்குப் படிக்க அதிக நேரம் இருக்குமென்று நினைத்தேன்.  பல மெகா நாவல்களை  வாங்கி வைத்திருந்தேன்.  ஆனால் படிக்க முடியவில்லை.  அதிகப் பக்கங்கள் என்னை அயர்ச்சி அடைய வைத்தன.  
நாம் ஒரு புத்தகத்தைப் படிக்கிறோம்.  அதுவும் அதிகப் பக்கங்கள் கொண்ட புத்தகங்களைப் படிக்கிறோம்.  ஏன் படிக்க வேண்டும்? அதன் மூலம் நமக்கு என்ன கிடைக்கிறது.  இந்தக் கேள்வி என்னை எப்போதும் வாட்டிக்கொண்டே இருக்கும்.  வெறும் பொழுது போக்குவதற்காகப் படிக்கிறோமா?  இதற்கு சரியான பதில் இன்று வரை கிட்டவில்லை.  

ராமலக்ஷ்மி




சாதீயம்
வ்வொரு வேட்டைக்குப் பிறகும் 
விருந்துகள் நிகழ்கின்றன. 
வேலி தாண்டி வந்து விட்டதாக 
அறைந்து இழுத்து செல்லப்பட்ட 
வெள்ளாட்டுக் குட்டியின் ருசியை
குறிப்பாக அதிர்ச்சியில் உறைந்த 
மிருதுவான கண்களின் சுவையை 
வெட்கமின்றி சிலாகித்து மகிழ்கின்றன 
வேங்கைப் புலிகள். 
கானகமாகிக் கொண்டிருக்கிறது 
மானுடர் உலகம். 

அவனுக்கு வேற வழி இல்லை.

அவனுக்கு வேற வழி இல்லை. 

அழகியசிங்கர் 

அப்பா அவர் அறையை விட்டு இன்னொரு அறைக்குச் சென்று போய்ப் படுத்துக்கொள்ள ஆரம்பித்தார்.  அவருக்கு நடப்பது கஷ்டமாகி விட்டது.  எப்போதும் இருந்த அறையில் அவருடைய எளிமையான படுக்கை இருக்கும்.  பக்கத்தில் ஹோமியோபதி மருந்துகள் இருக்கும்.  செலவு கணக்கு எழுத ஒரு நோட் புத்தகம் இருக்கும்.  ஒரு விபூதி டப்பா இருக்கும்.  ஒரு சின்ன கண்ணாடி இருக்கும்.  அப்பா அடிக்கடி அந்தக் கண்ணாடியில் அவர் முகத்தைப் பார்த்துக் கொள்வார்.  கடந்த ஒரு மாதத்திற்கு மேல் அவர் சரியில்லை.  நடக்க முடியவில்லை. தூங்கி தூங்கி விழுந்தார்.  சாப்பாடு ரொம்ப குறைவாகப் போய் விட்டது.  அவர் அறையில் புத்தகக் குவியலும், ஒரு கம்ப்யூட்டரும் இருக்கும்.   எப்போதும் அவருடைய பெரிய பையன் கம்ப்யூட்டர் முன் அமர்ந்து கொண்டு டைப் அடித்துக் கொண்டிருப்பான்.  அப்பாவிற்கு வெறுப்பாக இருக்கும்.
“என் இடம்தான் பேரு..நீதான் முழுக்க முழுக்க உன் புத்தகங்களையும் கம்ப்யூட்டரையும் வைத்துக் கொண்டிருக்கிறாய்..” என்று பெரிய பையனைப் பார்த்து  முணுமுணுப்பார். 
அவர் பேரன் தங்கும் அறைக்குச் சென்று விட்டார்.  பெரிய கட்டில்.  தாராளமான மெத்தை, அங்கயே தங்கி விட்டார்.  பெரும்பாலும் படுத்துத் தூங்கிக் கொண்டிருப்பார்.  ஏனோ அவரால் எழுந்திருக்க முடியவில்லை.  
முன்பெல்லாம் அப்பா  மாலை வேளைகளில்  டிவியைப் வந்து பார்ப்பார்.  பின் அதுவும் போய்விட்டது.   அவர் பேரன் அறையில் தூங்கிக் கொண்டே இருக்கிறார்.  
அவரால் எழுந்து பாத்ரூம் போக முடியவில்லை என்பதால்,  அடல்ட் டைபர்ஸ்ûஸ கட்டிக் கொள்ள வேண்டி உள்ளது.  பெரி0ய பையன்தான் இதையெல்லாம் செய்கிறான். வேளா வேலைள்கு சாப்பாடு கொடுக்கிறான்.  அப்பா அவன் பெயரை அடிக்கடி கத்தி கூப்பிட்டபடி இருப்பார்.  தங்கியிருக்கும் அறை பக்கத்தில் உள்ள இடத்தில் இரவில் பெரிய பையன் படுத்துக் கொள்கிறான்.  அப்பா அடிக்கடி அவனைக் கூப்பிட்டு எழுப்பிகிறார். அவனுடைய தூக்கம் கெடுகிறது.  அவனுக்கு அடுத்த நாள் ஒரே தடுமாற்றமாக இருக்கிறது.  ஆனால் வேறு வழி இல்லை.  அப்பா சொல்கிறார்.  üüநீ எங்கே போனாலும் 30 நிமிடத்திற்குள் வந்து விட வேண்டும்,ýý என்று. அவனும் எங்கும் செல்வதில்லை.  அவன் சென்றால், அவன் மனைவி இருப்பாள்.  அவன் மனைவி சென்றால் அவன் இருப்பான். 
அவனுக்கு வேற வழி இல்லை.  இனிமேல் அப்பாவால் எழுந்து நடமாட முடியாது என்று அவனுக்குத் தோன்றியது.  அவர் அறையில் அவருடைய கட்டிலில் முந்தாநாள் புயல் எதிரொலியால் பால்கனியில் வைத்திருந்த புத்தகங்களை அடுக்கி வைத்திருந்தான்.  அன்று அவர் எதிர்பாராமல் ஒரு நாள் மாலையில் எழுந்து நடக்க ஆரம்பித்து விட்டார்.  ஆச்சரியம்.  நம்ப முடியவில்லை அவனுக்கு.  அவர் அவருடைய அறைக்கு வந்தார். கட்டிலில் காணப்பட்ட புத்தகங்களைப் பார்த்து கெட்ட கோபம் அவருக்கு.  அவனைப் பார்த்து திட்டினார்.  அவன் அவசரம் அவசரமாக அந்தப் புத்தகங்களை எடுத்துத் தரையில் அடுக்கினான்.  அப்பா படுத்துக் கொள்ள படுக்கையைப் போட்டான். அப்பா சிறிது நேரம் படுத்துவிட்டு, திரும்பவும் நடந்து பேரன் அறைக்குச் சென்று விட்டார்.
அவனுக்கு என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை.  புத்தகங்கள் கீழே வழிந்தவண்ணம் உள்ளன.    அதை அவன் தொடவில்லை.

“ஏழுவரி”க் கதைகள்

மூலம் 
ஸிந்துஜா 


ன்று காலை அது நடந்தது .
நான் தினமும் பார்க்குக் போய் வாக்கிங் என்று சுற்றிச் சுற்றி வருவேன் . அந்தப் பையனும் கனத்த தோல் வார்ப் பட்டியால் கட்டப் பட்ட நாயைக் கூட்டிக் கொண்டு வருவான் . நான் அவனுக்கு எதிரே வரும்போது 
அவன் நாயிடம் ஆங்கிலத்தில் உத்தரவுகளை இடுவான் . ஆங்கிலத்தில் மட்டும்தான் . அவன் ஆங்கிலம் குறுகத் தரித்த குறள் . கோ , கம் ,
சிட் , டோன்ட் , ஸ்டாப் , ஈட் , நான்சன்ஸ் , ஜம்ப் , ரன் , ஷிட், டாமிட் ….என்று  .  ஓரக் கண்ணால் நான் கவனிக்கிறேனா என்று பார்த்துக் கொள்வான் . 
ஒரு நாள்  யாரோ ” சிவனாண்டி ” என்று கூப்பிட்டார்கள். அவன் திரும்பிப் பார்த்துக் கூப்பிட்டவரைப் பார்த்து ” வணக்கமண்ணே .
நல்லா இருக்கீங்களா “என்று கேட்டான். நான் அவர்களைக் கடந்து சென்றேன் . அவரும் நகர்ந்து போய்க் கொண்டிருந்தார் . அவன் வழக்கம் போல நாயிடம் ” கோ , கோ ” என்று சங்கிலியை இறுக்கினான் .
இன்று அது நடந்தது .
நான் அவனைக் கடந்து சென்ற மறு நிமிடம் ” ஐயோ அம்மா ! ஐயோ !  ஐயோ ! ” என்று கூக்குரல் கேட்டது . திடுக்கிட்டுத் திரும்பிப் பார்த்தேன். சிவனாண்டியின் கை நாயின் வாய்க்குள் இருந்தது .  நானும் மற்றும்  சிலரும் அவனை நோக்கி ஓடினோம் . நாய் அவன் கையை விட்டு விடாமல் அவனை இழுத்துக் கொண்டு போனது . ” அம்மா, யாராவது காப்பாத்துங்களேன் . ஐயோ , வலி உயிர் போகுதே  ” என்று அவன் கதறினான் . யாரோ ஒருவர் கையால் இருந்த தடியை நாயை நோக்கி வீசினார் . அது கலவரப்பட்டு  சிவனாண்டியின் கையை விட்டு விட்டு ஓடியது . ” ஐயோ அம்மா ! ஐயோ அம்மா ! ” என்ற சிவனாண்டியின் கதறல் நிற்கவில்லை .
சிவனாண்டியின் கையிலிருந்து ரத்தமும், வாயிலிருந்து தமிழும் ஒழுகிக் கொண்டிருந்தன . 

  .

 .

குழந்தைகள் பூங்காவில்

அழகியசிங்கர்



நேற்று ஞாயிற்றுக்கிழமை.  இந்த முறை விட்டுவிடலாம் என்று தோன்றியது. அதற்குக் காரணம் அப்பா. வீட்டில் அறையில் இருந்த அவர் நொடிக்கொருதரம் என் பெயரைச் சொல்லிக் கூப்பிட்டுக்கொண்டிருந்தார்.  எங்கும் நகர முடியவில்லை.  கிருபானந்தன் போன் செய்தார்.  அசோக்நகரில் உள்ள குழந்தைகள் பூங்காவிற்குச்  சென்றோம்.  இந்த ஞாயிற்றுக்கிழமை ஜெயகாந்தன் கதைகளும் ஞானக்கூத்தன் கவிதைகளும்.  பிறகு எங்களுடைய கதைகள் கவிதைகள் வாசித்தோம்.
குழந்தைகள் பூங்காவில் நாங்கள் வாசித்ததுக் கொண்டிருந்தபோது, ஊஞ்சல் சத்தம் கேட்டுக் கொண்டிருந்தது.  பக்கத்தில் ராஜாமணி வீடு இருந்தது.  அங்கு போய்விட்டோம்.  ராத்திரி 8 மணிவரை படித்தோம். ஒவ்வொரு கூட்டமும் ஒவ்வொரு மாதிரி.  இதுவும் அப்படித்தான். கதைகளையும், கவிதைகளையும் படிக்கும்போது அது ஒருவித அனுபவத்தைத் தராமல் இருக்க தவறுவதில்லை.  பின் நாங்களே கதை சொல்லும் முயற்சியையும் செய்து பார்த்தோம்.  எல்லாவற்றையும் ஆடியில் கொடுத்துள்ளோம். கேட்டு மகிழவும். உங்கள் கருத்துகளை அறிய ஆவல். மேலும் இதை இன்னும் பிரமாதமாகக் கொண்டு போக என்ன வழி என்று சொல்லவும்.

எழு வரிக் கதைகள்

அழகியசிங்கர்
1.சிகரெட் பிடிப்பவன்…
நானும் என் மனைவியும் தெருவில் நடந்து சென்றோம்.  தெரு முனையில் வாலை ஆட்டியபடி மாடுகள்.  வீரபாகு திரும்பவும் மாடு வியாபாரமும் பால் வியாபாரமும் செய்து கொண்டிருக்கிறான்.  அவனைப் பார்த்தாலே எங்களுக்குப் பிடிக்கவில்லை. அவனும் அதைப் பொருட்படுத்தவில்லை.  கோடம்பாக்கம் ரோடில் நாங்கள் நடந்து சென்று கொண்டிருந்தோம்.  வண்டி ரிப்பேர் என்பதால் வண்டியில் செல்லவில்லை.  மசூதி தெருவில் தனியாக இருக்கும் மாமியார் வீட்டிற்குத்தான் சென்று கொண்டிருந்தோம்.  தெருவில் ஒரு இடத்தில் நாலைந்து இளைஞர்கள் சிகரெட் பிடித்துக்கொண்டு பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள்.
“நான் சிகரெட் பிடிப்பேன்,” என்றேன் மனைவியிடம்.
அவள் பேசாமல் வந்து கொண்டிருந்தாள்.  நான் திரும்பவும் அதையே சொன்னேன்.
“நான் நம்பவில்லை,” என்றாள் அவள்.
“நீ நம்ப வேண்டும், அவ்வளவுதானே,,” என்று ஒரு பெட்டிக் கடையை நோக்கிச் சென்றேன்.  கடைக்காரனைப் பார்த்து, “ஒரு சிகரெட்” என்றேன்.  “என்ன பிராண்ட்” என்று கேட்டான்.  “ஏதோ ஒன்று,” என்றேன்.  அவன் ஒரு சிகரெட்டைக் கொடுத்தான்.  அதைப் பற்ற வைத்துக் கொண்டேன்.  மனைவி முன் சிகரெட்டை ஊதினேன்.  அவள் சிரித்தாள்.  “இப்பவாவது தெரிந்து கொள்.. நான் சிகரெட் பிடிப்பேன்” என்றேன்.  அவள் மௌனமாக இருந்தாள்.
“என்ன சொல்ல விரும்புகிறாய்?” என்று கேட்டேன்.
“இப்பவும் சொல்கிறேன்…உங்களால் சிகரெட் பிடிக்க முடியாது,” என்றாள்.
கையிலிருநத சிகரெட்டைத் தூக்கிப் போட்டுவிட்டு, அவளுடன் அமைதியாக நடந்தேன்.

2.  பெயரை மாற்றிப் பார்
 நாங்கள் இருவரும் ஒரு பஸ்ஸில் தியோசபிகல் சொûஸட்டிக்குச் சென்று கொண்டிருந்தோம்.  “ஓரு கவிதை சிறந்தது என்று எப்படித் தெரியும்,” என்று கேட்டேன்.
“கவிதை உயிரோடு இருக்க வேண்டும்.  அதுதான் சிறந்த கவிதை,” என்றார்.
“உயிரோடு இருக்கிறது என்பதை எப்படி தெரிந்து கொள்வது,”என்று கேட்டேன்.
“அது உமக்குப் புரியாது,ý”என்றார்
பின் நாங்கள் இருவரும் தியோசபிகல் சொûஸட்டி கட்டடத்திறகு உள் சென்றோம்.  அவர் ஒவ்வொரு மரம் முன் நின்று நின்று வந்தார்.  ஒரு மரம் குள்ளமாக இருந்தது.  அடர்த்தியாய இலைகள் இருந்தன.  ஒரு மரம் நீண்டு இருந்தது.  அந்த மரத்தின் பெயரை எல்லாம் சொல்லிக் கொண்டு வந்தார்.  ஒரு ஆலமரத்தின் கீழ் ஒரு பெரிய பாறாங்கல் இருந்தது.  ஏன் அதை கையால் அவர் புரட்டினார் என்று தெரியவில்லை.  நானும் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.  ஒரு கருந்தேள் கண்ணில் தட்டுப் பட்டது.  எனக்கும் அவருக்கும் திகைப்பு.
பின் அங்கிருந்து வறண்ட குளம் கிட்டே போய் நின்றோம். üüஉன் பெயரை மாற்று,ýý என்றார் பின்  ஒரு பேப்பர் பேனாவை எடுத்து என் பெயரை மாற்றி எழுதினார்.  அவர் பெயரையும் எழுதினார்.  பின் அந்தக் காகிதங்களை தூக்கி குளத்தில் போட்டார்.  
அன்று நான் வீட்டிற்குத் திரும்பிய பிறகு யோசித்தேன்.  ஏன் அவர் அப்படிச் செய்தார் என்று. 
2.   நேதாஜிதாசன் 
1,  கேள்வி
ஒரு யோகியிடம்  ஒரு பெரிய செல்வந்தர் “பிறப்பதற்கு முன் மனிதன் என்னவாக இருப்பான்” என்று கேட்டான். அதற்கு அந்த யோகி  “எனக்கு எப்படி தெரியும்” என பதிலளித்தார்.அந்த செல்வந்தன் “நீங்கள் ஒரு முற்றும் உணர்ந்த யோகி. உங்களுக்கு தெரிந்திருக்கும்” என சொன்னார்.மீண்டும் அந்த யோகி பேச ஆரம்பித்தார் “நான் யோகி தான் ஆனால் இன்னும் பிறக்கவே இல்லை”.
அந்த செல்வந்தன் பயங்கர குழப்பத்துடன் அங்கிருந்து நகர்ந்தான். அந்த யோகி தன் அருகில் இருந்த சீடனிடம் சொன்னார் “இவர்களை கேள்வி கேட்க இயலவில்லை என்ற நிலையில் வைத்திருக்க என்னவெல்லாம் சொல்ல வேண்டியிருக்கு” என.அந்த சீடன் ஒரு இருபது நொடிக்கு சிரிப்பை நிறுத்தவில்லை

அங்கும் இங்கும்……..

அழகியசிங்கர்
கவிதைக்காக என்ற புத்தகத்தில் ஞானக்கூத்தன் கொஞ்சம் பேசட்டுமா? என்ற தலைப்பில் இப்படி எழுதியிருக்கிறார் :
‘கடினமான காரியங்களில் ஒன்று படிப்பது.  இதிலிருந்து தப்பித்துக் கொள்ளவே பலரும் விரும்புகிறார்கள்.  முற்றிலும் தப்பித்துக் கொள்ள முடியாதபடி நவீன மனிதனின் வாழ்க்கை அமைந்து விட்டது.  எனவே சிலவற்றைப் படித்தும் வேறு சிலவற்றைப் படிக்காமலும் விட மனிதன் தெரிந்து கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது.  இதனால் எழுதுகிறவர்களுக்குப் பெரிய நஷ்டம்.  நாவல் படிப்பவர்க் கவிதை படிப்பதை விட்டு விடுகிறார்கள். கவிதை படிப்பவர்கள் நாவல்களைப் படிப்பதாகத் தெரியவில்லை.  பலர் பழைய இலக்கியங்களை முற்றிலும் தவிர்த்து விடுகிறார்கள். தமிழாசிரியர்கள் நவீன இலக்கியங்களைப் படிப்பதில்லை.  படிப்பவர்கள் அதைக் கேலி செய்ய இடம் தரும் எழுத்துகளைப் படிக்கிறார்கள்.  இப்படி வாசகரகளின் கடைத்தெரு வீணாகிக கொண்டிருக்கிறது.  இதற்கிடையில் படிக்கிறார்களோ இல்லையோ வெளியிடும் வாய்ப்பு இருக்கிறதோ இல்லையோ எழுதுகிறவர்கள் இருந்து வருகிறார்கள்.’
34 தலைப்புகளில் 256 பக்கங்கள் கொண்ட தொகுப்பு நூல் இது.  எனக்கு மட்டும் அதிகாரம் கிடைத்தால் இதை ஒரு பல்கலைக் கழகத்தின் பாடத் திட்டத்தில் சேர்த்திருப்பேன்.  பழைய இலக்கியங்களையும் நவீன இலக்கியங்களையும் ஒன்றாகக் கொண்டு வரும் முயற்சி இதில் இருக்கிறது.
பழைய அரிய தகவல்களை இப் புத்தகம் மூலம் தெரிந்து கொள்ள முடிகிறது.  அதைவிட முக்கியம் ஞானக்கூத்தனின் தமிழ் நடை.  
கவிதை எழுதுபவர்களும் கவிதையைப் பற்றி புரிந்துகொள்ள விரும்புவர்களும் இந்தப் புத்தகத்தைக் கட்டாயம் படிக்க வேண்டும்.  2009ல் கொண்டு வந்த இந்தப் புத்தகத்தை இன்னும் நான் விற்றுக் கொண்டிருக்கிறேன்.  
புத்தகம் எழுதுபவர்கள் கடைசி வரை புத்தகத் தலைப்பைப் பற்றி யோசித்துக் கொண்டிருப்பார்கள். ஒரு கவிதையோ கதையோ எழுதினால் தலைப்பை நாம் எழுதி முடித்தப்பின்தான் யோசிப்போம்.
ஞானக்கூத்தன் வித்தியாசமானவர்.  முன்னதாக அவர் கொண்டு வர விரும்பிய கவிதைத் தொகுதிக்கு ‘கந்திற் பாவை’ என்ற தலைப்பில் வர உள்ளதாக இந்தப் புத்தகத்தில் 2009 ஆம் ஆண்டில் விளம்பரப் படுத்தி உள்ளார்.   ஏனோ அப் புத்தகம் வரவில்லை.  என்னைப் போல் சாதாரணமானவர்களுக்கு இது போன்ற தலைப்புகள் கற்பனையில் கூட தோன்றாது.  
ஆனால் இத் தலைப்பை தேவகாந்தன் என்ற எழுத்தாளர் அவருடைய நாவலுக்கு சூட்டி விட்டார்.  காலச்சுவடு அந்தப் புத்தகத்தைக் கொண்டு வந்துள்ளது.
தேவகாந்தன் இதைத் தெரிந்து செய்தாரா தெரியாமல் செய்தாரா என்பது தெரியவில்லை.