எழுத்தாளர் சார்வாகன் பற்றி அசோகமித்திரன் எழுதியது……

சார்வாகன்
திங்கட்கிழமை (21-12-2015) காலமான சார்வாகன் என்றும் அறியப்பட்ட ஹரி ஸ்ரீநிவாசன் தொழில்முறையில் அறுவை சிகிச்சை நிபுணர். நீண்ட காலம் செங்கல்பட்டு தொழுநோய் மருத்துவமனியில் பணி புரிந்தவர். பின்னர் ஆக்ரா சென்று பணியாற்றினார். அதன் பிறகு சென்னையில் மிகச்சின்ன அளவில் வீட்டிலேயே மருத்துவ ஆலோசனைகள் தந்தவர். எண்பத்தேழு வயதில் காலமாவதற்குக் காரணம் தேட வேண்டியதில்லை. தொழு நோய் கண்டவர்கள் விரல்களைச் செயலாக்கம் தரும் அறுவை சிகிச்சையில் அவர் உலகப் புகழ் பெற்றவர். சுமார் முப்பது ஆண்டுகளுக்கு முன்பே அவர் பணியைக் குறித்து ‘ரீடர்ஸ் டைஜஸ்ட்’ ஒரு கட்டுரை வெளியிட்டது. அவர் ஆர்.கே.நாராயண் குடும்பத்துக்கு உறவினர்.
அவருடைய தொழில்முறைக் கட்டுரைகள் ஆங்கிலத்தில் இருந்தாலும் அவர் விரும்பி எழுதத் தேர்ந்தெடுத்த மொழி தமிழ். சி.சு.செல்லப்பா வெளியிட்ட’எழுத்து’ மாத இதழிலும் ’புதுக்குரல்’ நூலிலும் அவருடைய கவிதைகள் உள்ளன. அவருடைய இலக்கியத் தனித்தன்மையைக் கண்டு கொண்ட ‘நகுலன்’ (டி.கே. துரைசுவாமி) அவருடைய சில கவிதைகளையும் இரு சிறுகதைகளையும் அவர்  தொகுத்து வெளியிட்ட ‘குருக்ஷேத்திரம்’ நூலில் இடம் பெறச் செய்தார். அதில் சார்வாகன் எழுதிய ஒரு கதை ஒரு சிற்றூரில் நடக்கும் கொடியேற்றத்தைப் பற்றியது. நகைச்சுவையில் அது வகைப்படுத்த இயலாத ஒரு தனித்துவமான படைப்பு. ‘உத்தரீயம்’ என்ற அவருடைய இன்னொரு கதையும் வகைப்படுத்த முடியாத ஒரு விசேஷப் படைப்பு. ‘தாமரை’ மாத இதழிலும் ‘கணையாழி’ இதழிலும் அவர் சில கதைகள் எழுதினார். 
சுமார் இருபது ஆண்டுகளுக்கு முன்பே ‘க்ரியா’ அவருடைய  ஒரு சிறுகதைத்தொகுப்பை வெளிக்கொணர்ந்திருக்கிறது. ஜெயகாந்தனை ஆசிரியர் என்று தலப்பில் போட்டு இரு வெவ்வேறு அளவுகளில் ‘ஞானரதம்’ என்ற பத்திரிகையில் வெளிவந்த அவருடைய சிறுகதை ‘கனவுக்கதை’ கதையை காலம் சென்ற எழுத்தாளர் ஐராவதம் அந்த மாதத்தின் சிறந்த சிறுகதையாக ‘இலக்கிய சிந்தனை’ மாதக் கூட்டத்தில் தேர்ந்தெடுத்தார். ஆண்டின் சிறந்த கதையைத் தேர்ந்தெடுக்கும் பொறுப்பு அமரர் சுந்தர ராமசாமியிடம் விடப்பட்டிருந்தது. அவர் சார்வாகனின் ‘கனவுக் கதை’யையே தேர்ந்தெடுத்தார்.
‘மணிக்கொடி’ காலத்திலிருந்தே ‘சாலிவாகனன்’ என்ற புனைப்பெயர் கொண்ட எழுத்தாளர் ஒருவர் இருந்தார். அவருடைய கதை, கட்டுரை, கவிதைகள் தவிர அவர் நல்லதொரு பத்திரிகை ஆசிரியராகவும் பணி புரிந்திருக்கிறார். சுமார் இருபத்தைந்து ஆண்டுகளுக்கு முன்பு அவர் காலமானார். அச்செய்தியை ஒரு நண்பர் சொன்ன முறையில் வல்லிக்கண்ணன் அதைச் சார்வாகன் என்று நினைத்து ஓர் இரங்கல் கட்டுரை எழுதி, அது பிரசுரமும் ஆகிவிட்டது. தன்னைப் பற்றிய இரங்கல் கட்டுரையைப் படிக்க வாய்ப்புக் கிடைத்த எழுத்தாளர்கள் இருவர். ஒருவர், சார்வாகன். இன்னொருவர் ஹெமிங்வே.
இரு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு நற்றிணைப் பதிப்பகம் யுகன் சார்வாகன் எழுதிய மொத்தச் சிறுகதைகளையும் சேர்த்து ஒரு சிறப்பு வெளியீடு வெளிக்கொணர்ந்தார். அது 2013 சென்னை புத்தகச் சந்தையின் போது வெளியிடப்பட்டது.
சார்வாகன் ஒரு பட்டம் பெற்ற மருத்துவர். அறுவை சிகிச்சை நிபுணர். அவருடைய இறுதி நாட்களில் மருத்துவமனை கொண்டு சென்றேயாக வேண்டும் என்றிருந்த போது கூட அவர் சம்மதம் தரவில்லை. சென்னையில் அவர் வீட்டிலேயேதான் அவர் உயிர் பிரிந்தது.
சார்வாகன் அவருடைய புனைப்பெயருக்கேற்ப வாழ்ந்தவர். இடதுசாரிச் சிந்தனை உடையவர். பெரும்பாலும் கதருடை அணிந்தவர். அவருடைய ‘உத்தரீயம்,’ ’கனவுக்கதை’ போன்றவை தமிழ் உரைநடைப் படைப்புகளில் முற்றிலும் ஒரு புதிய பாணியை வெற்றிகரமாக வெளிக்கொணர்ந்தவை.
.   

சின்ன தப்புகள்….

….

அழகியசிங்கர்



குவியம் இலக்கிய அமைப்பு ஏற்பாடு செய்த நேர்பக்கம் என்ற என் புத்தக அறிமுகக் கூட்டத்திற்கு வந்திருந்த அனைவருக்கும் என் நன்றியைத் தெரிவித்துக் கொள்வது அவசியம் என்று தோன்றுகிறது. சிறப்புப்
 பேச்சாளராக வந்திருந்த அசோகமித்திரனுக்கும், என் பொருட்டு பேச வந்திருந்த ப்ரியாராஜ், க்ருஷாங்கினி, லதா ராமகிருஷ்ணன், உமா பாலு அவர்களுக்கும், குவியம்

சார்பில் ஏற்பாடு செய்த கிருபானந்தன், சுந்தர்ராஜனுக்கும் என் நன்றி. நன்றி. நன்றி.

அசோகமித்திரன் பேசுவதைக் கேட்கும்போது அவர் பக்கத்தில் அமர்ந்திருந்த நான் என்னை மறந்து அவர் பேச்சை ரசித்து சிரிக்க ஆரம்பித்து விட்டேன்.
வெள்ளத்தால் ரொம்பவும் நனையாத கொஞ்சம் நனைந்த புத்தகங்களை அள்ளி எடுத்துக்கொண்டு கூட்டத்திற்கு வந்திருந்தேன்.என் புத்தகத்தில் புத்தகம் முடிந்தபின் நான் சில சின்ன தப்புகளைச் செய்துவிட்டேன். இந்தப் புத்தகத்தில் அட்டைப் பட ஓவியத்தை வரைந்தவர் கவிஞர் எஸ் வைதீஸ்வரன். இதைக் குறிப்பிடாமல் விட்டுவிட்டேன். அற்புதமான ஓவியம் அது. உண்மையில் இந்தப் புத்தகம் வந்ததே ஒரு விபத்துதான். கிட்டத்தட்ட 5 அல்லது 6 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு நான்கு புத்தகங்களுக்கு அட்டை பிரிண்ட் செய்திருந்தேன். மூன்று புத்தகங்களை அப்போதே கொண்டு வந்துவிட்டேன். நேர் பக்கம் என்ற பெயரில் அப்போது கொண்டு வர இருந்த என் புத்தகம் மாட்டிக்கொண்டது.
அந்தப் புத்தகத்திற்கான அட்டையைத் தயாரித்து ஒரு மூலையில் கட்டி வைத்திருந்தேன். கிட்டத்தட்ட 600 அட்டைகள் அடித்து வைத்திருப்பேன். எப்படி இந்தப் புத்தகத்தைத் தயாரிப்பது என்ற குழப்பம் என்னிடம் இருந்து கொண்டு இருந்தது. பல இலக்கிய நிகழ்ச்சிகளின்போது நான் எழுதிய கட்டுரைகளைத் திரட்டி வைத்துக் கொண்டு இருந்தேன். அதே போல் பல படைப்பாளிகளைப் பற்றியும் நான் எழுதி வைத்திருந்தேன். உண்மையில் எழுத்தாளர்களைப் பற்றியும் புத்தகங்களைப் பற்றியும் எழுதிய 22 கட்டுரைகளின் தொகுப்புதான் இந்தப் புத்தகம்.
க்ருஷாங்கினி பேசும்போது, ‘பெண் எழுத்தாளர்களின் படைப்புகளைப் பற்றி எதுவும் இந்தப் புத்தகத்தில் குறிப்பிடப்படவில்லை’ என்று கூறினார். அது உண்மைதான். பெண் எழுத்தாளர்களின் படைப்புகளைப் பற்றி நான் கட்டுரைகள் எழுதியிருந்தாலும், சேர்க்க மறந்து விட்டேன். அதேபோல் இன்னும் சில படைப்பாளிகளைப் பற்றி நான் எழுதி இருந்தாலும் சேர்க்க மறந்து விட்டேன். வைதீஸ்வரன் கவிதைகள் குறித்து நான் எழுதிய கட்டுரை, வாசகர் கடிதப் பாணியில் எழுதியிருந்தேன். பலருக்கு அது புரியாது. அத்தனை வாசகர் அவர் கவிதைகளைப் பற்றி எழுதி இருக்கிற என்று
கூடத் தோன்றும். வாசகர் கடிதப் போர்வையில் எல்லாம் நான் எழுதியதுதான். உண்மையில் கட்டுரை முடிவில் நான் இதைத் தெரியப்படுத்தி இருக்க வேண்டும். மேலும் வைதீஸ்வரன் கவிதைகளைக் குறித்து இன்னும் ஒரு முறை படித்துவிட்டு எழுத வேண்டுமென்று கூடத் தோன்றியது. நான் மதிக்கும் இன்னொரு கவிஞர் ஞானக்கூத்தன். அவரைப் பற்றி நான் எதுவும் இத் தொகுப்பில் கட்டுரை எழுதவில்லை.
அசோகமித்திரன் சிறுகதைகளைக்குறித்து, நாவல்களைக் குறித்து அவர் எழுதிய கட்டுரைகளைக் குறித்து பெரிய அளவில் ஒரு கட்டுரை எழுத வேண்டுமென்று நினைத்துக்கொண்டிருக்கிறேன். அதனால் இந்த நேர்பக்கம் என்ற பெயரில் கொண்டு வந்த இந்தத் தொகுப்பு இன்னும் தொடரும். சிறுபத்திரிகைகளைப் பற்றி ஒரு கட்டுரை எழுதும்போது, பிரம்மராஜனின் மீட்சி, சதங்கை, ஞானரதம் பற்றியெல்லாம் எழுத மறந்து விட்டேன். அடுத்தப் பதிப்பு வரும்போது இந்தத் தவறை திருத்திக்கொள்வேன்.
142 பக்கங்கள் கொண்ட இப் புத்தகம் விலை 120 ரூபாய்தான். வெள்ளத்தால் பாதிக்கப் பட்ட இப் புத்தகத்தை ரூ 60 க்குத் தர தயாராக இருக்கிறேன்
.
நான் கவிதைக்கு அதிகம் முக்கியத்துவம் கொடுப்பதாக அசோகமித்திரன் தெரிவித்தார். உண்மையில் கவிதையை விட சிறு
கதை எழுதுவதுதான் ரொம்பவும் சிரமம். பொறுமை வேண்டும். நான் அதற்கான முயற்சியை எப்போதும் செய்துகொண்டுதான் இருப்பேன். ஆனால் நான் கவிதையை நினைத்தால் எழுதிவிடுவேன். இப்படி எழுதுகிற கவிதைகளில் பல கவிதைகள் எடுபடாமல் கூடப் போய்விடும். யார் கவிதையை நான் படித்தாலும் சரி, என் கவிதையை நான் எழுதினாலும் சரி எது சிறந்த கவிதை என்பதில் எனக்கு குழப்பம் இருந்துகொண்டுதான் இருக்கும்.
சரி இந்தப் புத்தகத்தின் அடுத்தப் பதிப்பு வரும் என்று ஆர்வமாய் ஒருவர் கேட்கிறார். உடனே வரவேண்டும் என்பது என் ஆசைதான். ஆனால் தெரியாமல் 100 பிரதிகள் அடிப்பதற்குப் பதில் 360 பிரதிகள் அடித்து விட்டேன். வெள்ளம் புண்ணியத்தால் கொஞ்சம் புத்தகங்கள் பிரியா விடை பெற்றுக்கொண்டு என்னை விட்டுப் போனாலும், மீதி உள்ள எல்லாப் புத்தகங்களையும் விற்க குறைந்தது ஐந்தாறு வருடங்களாவது ஆகும். அதனால் இப்போதே என் கம்ப்யூட்டரில் நான் செய்த சிறு சிறு தவறுகளை சரி செய்து விடுகிறேன். ஏன் எனில் எனக்கு அப்போது கொண்டு வரும்போது திரும்பவும் சின்ன தப்புகள் மறந்து போனாலும்போய்விடும்.

வெள்ளம் பற்றிய ஐந்து கவிதைகள்


அழகியசிங்கர்


கவிதை 3

வெள்ளம் வடிந்த அடுத்தநாள்
காலை
பால் எங்கே கிடைக்கிறது
என்று அலைந்து கொண்டிருந்தேன்
எங்கள் தெரு வீரமணி
மாடுகளை வைத்து வியாபாரம்
செய்வான்
அவனிடம் உள்ள மாடுகளை
அடுத்தத் தெருவிற்கு மேட்டுப்பகுதிக்கு
ஓட்டிச் சென்று விட்டான்
மழைத் தூறலில்
அவனும் மாடும் நனைந்தபடி
பால் கறந்து கொண்டிருந்தான்
அவனைப் பார்த்து சிரித்தேன்
üதருகிறேன் அரை லிட்டர்
யார் கண்ணிலும் படாதீர்கள்..ý
என்றான்.

கவிதை 4

சொல்கிறேன் கேளுங்கள்
இனிமேல் மழை என்றால்
வெள்ளம் வருமென்று ஞாபகம்
வந்து
பதட்டமடைய நேர்கிறது
என்ன செய்வது?

கவிதை 5

தெருவில் வெள்ளம்  புகுந்த
காலத்தில்
மொட்டை மாடியில் போய்
தஞ்சம் அடைந்தோம்
சுற்று முற்றும் பார்த்தோம்
வானத்தைப் பார்த்து
கையெடுத்துக் கும்பிட்டோம்
பின்
எதிர் வீடு பக்கத்து வீடென்று
எல்லோர் வீட்டு
மொட்டை மாடிகளையும்
பார்த்தோம்
இவ்வளவு பெண்களா
எங்கள்     தெருவில்…..

வெள்ளம் பற்றிய ஐந்து கவிதைகள்

அழகியசிங்கர்

கவிதை 2




ராமன் வீடு தனியாக இருக்கும்
கீழே மேலே என்று
பள்ளத்தில் இருக்கும்
எப்பவோ கட்டிய வீடு
சாதாரண மழைக்கே வந்து விடும்
உள்ளே மழை நீர்
இது பெரும் மழை
தெருவில் உள்ள சாக்கடை
நீரெல்லாம் உள்ளே வந்து
ராமன் அதிர்ச்சி அடைந்து
தன் வீட்டு மாடியில் குடியிருக்கும்
வீட்டில் தஞ்சம் அடைந்தார் மனைவியுடன்
மறு நாள் மாடியில் இருந்து
தெருவைப் பார்த்தார் கவலையுடன்
அவர் முகமே சரியில்லை
அடுத்தநாளுக்கு அடுத்தநாள்
தெருவில் நடந்தபோது
என்ன ஆயிற்று என்று கேட்டேன்
சீலிங் பேன் வரை சாக்கடை நீர்
நாற்றம்
வீட்டுப் பத்திரம் எல்லாம் போய்விட்டது
இன்னும் என்னன்ன துயரமெல்லாம்
சுமக்கப் போகிறேனோ என்று
உடைந்த குரலில் கூறி
மேலும் பேசப்பிடிக்காமல்
நகர்ந்து விட்டார்

வெள்ளம் பற்றிய ஐந்து கவிதைகள்

          அழகியசிங்கர்

        கவிதை 1

        கண் முன்னே நடந்தது
        நீரின் ஓட்டம்
        வகை தெரியாமல் மாட்டிக்கொண்டோம்
        கீழ்த் தரை வளாகத்தில்   
        வைத்திருந்த புத்தகங்களின்
        பெருமையை யார் அறிவார்
        வந்த நீர் லபக்கென்று
        வாயில் இட்டுக்கொண்டது.
        திரும்பவும் நீர் அரக்கன்
        முதல் மாடி வளாகத்தில் வீற்றிருக்கும்
        எங்களை மிரட்டப் போகிறதோ
        என்று பயந்தவண்ணம் இருந்தோம்
        ஒவ்வொரு படிக்கட்டையும்
        தொட்டு தொட்டு
        வந்து கொண்டிருந்த கரும் நிற
        நீர் அரக்கனை
        ஒன்றும் புரியாமல் பார்த்துக்கொண்டிருந்தோம்
        அன்று இரவு தூக்கம் சிறிதுமில்லை
        ஆனால் தர்மத்திற்குக் கட்டுப்பட்ட
        நீர் அரக்கன் எங்களை விட்டுவிட்டான்
        பயபபடாதே
        என்று ஆறுதல் படுத்தபடியே
        கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நகர்ந்து
        பின்னோக்கிப் போய்விட்டான்
        ஆனால்
        எங்கள் மனதில் புகுந்த அச்சம்
        அவ்வளவு சுலபத்தில்
        எங்களை விட்டு அகலவில்லை
                                                                                                      09.12.2015
                                                                                                       புதன்
                                                                                                       8.20 காலை
       
       

தனித்துவங்கள்


ராமலக்ஷ்மி
 
 
காட்டுத் தீக்கு ஒப்பாக
இரத்தச் சிகப்பு இலைகளோடு
கனன்றிருந்த விருட்சத்தின் இலைகள் 
பழுப்புக்கு மாறத் தொடங்கியிருந்தன
இளவேனிற்கால முடிவில்.

ஒவ்வொன்றாய் உதிர்ந்து
ஒற்றை இலையோடு 
ஓரிருநாள் காட்சியளித்த விருட்சத்தின்
கடைசி இலையும்
விடை பெற்றுப் பறக்கலாயிற்று.

கண்களுக்குப் புலப்படாத வளியில்
சுழன்று சுழன்று பயணித்து 
குவிந்து கிடந்த மற்ற இலைகளின் மேல்
வீழ்ந்த இலையின்
காற்றுக்கெதிரான கடைசிப் போராட்டத்தை
கண்டு பாராட்ட எவருமில்லை.
விருட்சத்தோடு 
அதிகம் தாக்குப் பிடித்த முயற்சியை
கவனிக்க நேரமுமில்லை.

நேரே உதிர்ந்து உலர்ந்தவற்றுக்கும்
அதற்குமான வித்தியாசத்தை
உலகம் உணர வாய்ப்புகளற்று
இலைகளோடு இலையாக
வாடிச் சருகான அதன் மேல்
ஊர்ந்து கொண்டிருந்தது
மண் புழு.

தண்ணீர் பக்கமா கண்ணீர் பக்கமா……….

அழகியசிங்கர்
சமீபத்தில் நான் கொண்டு வந்த புத்தகம் பெயர் நேர்பக்கம்.  இப்புத்தகம் ஒரு கட்டரைத் தொகுதி.  பல எழுத்தாளர்களைப் பற்றி படைப்புகளைப் பற்றி எழுதிய கட்டுரைத் தொகுதி இது.  
ஒரு காலத்தில் 1000 பிரதிகள் அச்சடித்த நிலை மாறி 300 பிரதிகள் அச்சடிக்கும் காலமாக இன்று மாறி விட்டது.  நான் 376 பிரதிகள் மட்டும் அச்சடித்துள்ளேன்.  என் பிறந்த தினமான டிசம்பர் ஒன்றில் எப்படியாவது கொண்டு வர வேண்டுமென்று கொண்டு வந்து விட்டேன்.
ஒரு ஆட்டோவில் புத்தகத்தைக் கொண்டு வந்தேன்.  என் புத்தகம் மட்டுமல்லாமல், பெருந்தேவியின் தீயுறைத் தூக்கம், நீல பத்மநாபனின் 148 கவிதைகள் தொகுதி, அய்யப்பப் பணிக்கரின் கோத்ர யானம் என்ற புத்தகமும் கொண்டு வந்துள்ளேன்.  என் புத்தகம் தவிர மற்றப் புத்தகங்கள் 100தான் அச்சடித்துள்ளேன்.  கவிதைப் புத்தகம் என்பதால்.  இந்த நான்கு புத்தகங்கள் அடிக்க 25000 ரூபாய் செலவு ஆகிவிட்டது.
என் வீட்டின் கீழ் பகுதியில் உள்ள அறையில் என் புத்தகங்களை வைத்திருந்தேன்.  வேற வழியில்லை.  டிசம்பர் 1ல் நான் என் புத்தகத்தின் சில பிரதிகளை சில நண்பர்களுக்குக் கொடுக்க நினைத்தேன்.  முடியவில்லை.  மழை.  கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மழை அதிகமாகியது.  2ம் தேதி காலையில் தெருவில் மழை நீர்.  எனக்கு ஆச்சரியம்.  மழையா நம்ம தெருவிலா என்று.  
டிஜிட்டல் காமராவை எடுத்துக்கொண்டு தெருவைப் படம் பிடித்தேன்.  இன்னும் கொஞ்ச நேரத்தில் மழை நீர் அதிகமாகியது.  இந்தத் தெருவில் என் வீட்டில் எப்படி மழை வரும் என்ற கர்வம் வேறு. தெருவில் உள்ள எல்லோருக்கும் என் வீட்டில் வண்டிகளை வைக்க அனுமதி கேட்டார்கள்.  சரி என்றேன்.  வீட்டின் உள்ளே ஒரே வண்டிகள்.  
மழையே நீ எங்கே என் வீட்டிற்கு வரப்போகிறாய் என்று மழை நீரைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.  தெருவில் நுழைந்த வெள்ளம் மெதுவாக எங்கள் வீட்டு வாசலில் வந்தது.  எனக்கு சந்தேகம்.  புத்தகம் என்ன ஆகப் போகிறதோ என்று.  உள்ளே திறந்து தரையில் வைத்திருந்த நேர் பக்கம் புத்தகப் பன்டில்களை மெதுவாக எடுத்து அங்கே போட்டிருந்த பெஞ்சில் வைத்தேன்.  பின் சமையல் அறை மேடையில் வைத்தேன்.  அப்படியும் பல புத்தகங்கள் கீழேதான் இருந்தன.  அதன் பின் போன ஆண்டு அதன் முந்தைய ஆண்டு பதிப்பு செய்த புத்தகப் பன்டல்களையும் எடுத்து வைத்தேன்.
ஆனால் பல புத்தகங்களை கீழே வைத்துவிட்டு வந்தேன்.  பின்னாலேயே மழை நீரும் வந்து விட்டது.  உள்ளே சூழந்து கொண்டது.  கொஞ்சம் நேரம் கழித்து நம்ப முடியாமல் மாடியில் இருந்து வேடிக்கைப் பார்த்தேன்.  வெள்ளம் உள்ள புகுந்தது.  மழை வெளுத்து வாங்கிக் கொண்டிருந்தது.  கரண்ட் போய் விட்டது.  வீட்டில் உள்ளே வைத்திருந்த எல்லா டூ வீலர்களும் நாசம்.  மூன்று கார்கள் நாசம்.  என் காரை ரிப்பேர் செய்யக் கொடுத்திருந்ததால் தப்பித்தது.
வெள்ளம் முழுவதும் போனபிறகு அறைக் கதவைத் திறந்தேன்.  புத்தகங்களையெல்லாம் சிதறி அடித்திருந்தது.  பண்டுல் பண்டுலாக தூக்கிப் பந்துபோல் விசிறி எறிந்திருந்தது வெள்ளம். என் முன்னால் புத்தகமெல்லாம் கண்ணீர் விட்டு அழுதன.நேர் பக்கம் புத்தகம் பல இடங்களில் சிதறி தண்ணீரில் நனைந்து கேவலமாக இருந்தது. ரோஜா நிறச் சட்டை என்ற என் கதைப் புத்தகம் ரோஜா நிறத்தை இழந்திருந்தது.
தவறுதலாக நேர் பக்கம் என்ற புத்தகம் பெயரை மாற்றி வைத்திருக்க வேண்டுமா?  வேண்டுமென்றால் புத்தகம் பெயரை  தண்ணீர் பக்கம் அல்லது கண்ணீர் பக்கம் என்று வைத்திருக்கலாமா?
142 பக்கத்தில் 22 எழுத்தாளர்களைப் பற்றி எழுதப்பட்ட புத்தகம்தான் நேர் பக்கம்.  இதை ஒரு விமர்சகரிடம் விமர்சனத்திற்குக் கொடுக்கிறேன் என்று வைத்துக்கொள்ளுங்கள் அவர் எப்படி எழுதுவார் என்று பின்வருமாறு கற்பனை செய்து பார்க்கலாம் :
‘அதிகம் பக்கம் போகாமல் சின்ன சின்ன கட்டுரைகளாக 22 எழுத்தாளர்கள் அல்லது புத்தகங்கள் பற்றி எழுதி உள்ளீர்கள்.  யாரையும் நீங்கள் பாராட்டவும் இல்லை.  அதே சமயத்தில் வசைப்பாடவும் செய்யவில்லை.  மனதை பிழிய பிழிய எழுதி உள்ளீர்கள். இப்படி மனதைப் பிழியும்படி எழுதுவது பெரிய விஷயம்.’
இந்த விமர்சனத்தைப் படிக்கும்போது எனக்கு பயங்கர சந்தேகம்.  இந்த விமர்சனம் செய்தவருக்கு நான் பிழிந்த விஷயம் எப்படித் தெரிந்தது என்ற சந்தேகம்தான் அது. ஏன்எனில் வெள்ளப் பெருக்கால் வீட்டில் அடுக்கடுக்காக வைத்திருந்த நேர் பக்கம் புத்தகம் தண்ணீரில் நனைந்து பின் நான் புத்தகத்தை பிழிந்து காயப்போட்ட விஷயம் எப்படி அவருக்குத் தெரிந்தது.  விமர்சனத்தில் அவர் ஏன் பிழிய பிழிய எழுதியிருப்பதாக சொல்கிறார் என்று தோன்றியது.
புத்தகம் நனைந்தாலும் மேலே நான் இருக்கும் இடத்திற்கு புத்தகத்தைக் காய வைக்க எடுத்துச் செல்ல முடியவில்லை.அப்படியும் நான் புத்தகங்களை நான் இருக்கு முதல் அடுக்கத்திற்கு எடுத்து வந்து விட்டேன்.  இதனால் என் வீட்டில் உள்ளவர் என்னிடம் சரியாகப் பேசுவதில்லை தற்போது.   ‘மழைக்குடை நாட்கள்’ என்ற ‘கோ கண்ணன்’ எழுதிய கவிதைப் புத்தகம்.  அது இன்னும் அழுகையை நிறுத்தாமல் ஈரம் சொட்ட சொட்ட இருக்கிறது.  இந்தப் புத்தகத்தையும் தெரியாமல் மேலே கொண்டு வந்து விட்டேன். இப் புத்தகத்தைப்  பார்த்து வீட்டில் உள்ளவர், üஇந்தப் புத்தகத்தை எப்போது கொண்டு வந்தீர்கள்?ý என்று பெரிய ரகளை.  இந்த வெள்ளத்தால் நான் தெரியாமல் கொண்டு வந்த புத்தகங்கள் எல்லாம் தெரிந்து போய் விட்டது.  
இந்த வெள்ளத்தால் புத்தகம் மட்டுமல்ல நானும் சேர்ந்து அவதிப்படுகிறேன்.  புத்தகம் போனதற்காக நிவாரண நிதி வேண்டாம்.  லைப்ரரி ஆர்டர் கிடைத்தால் போதும், நான் திரும்பவும் அச்சடித்து  என் செலவை ஈடு கட்டி விடுவேன்.  கிடைக்குமா? முதலமைச்சர் கவனத்திற்கு நான் எழுதியது போகுமா?

இனிமேல் இரண்டாவது மாடி வீடுதான் வேண்டும்….



அழகியசிங்கர்


டிசம்பர் முதல் தேதி என் பிறந்தநாள்.  இரண்டாம் தேதி நான் எதிர்பாராத நிலை ஏற்பட்டது.  மழை ஏற்பட்டதால் நான் வெளியே போகவில்லை.  இந்த நிலை அப்படியே நீடித்திக் கொண்டிருந்தது.  எங்கள் தெருவில் போன மழையில் தண்ணீர் வரவில்லை. நான்  ஹாய்யாக டிவி பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்.  முடிச்சூரில் தண்ணீர் சூழ்ந்து எல்லோரும் பாதிக்கப்பட்டிருந்தார்கள்.   அதை டிவியில் காட்டியபோது நம்ப முடியாமல் இருந்தது.  நம் சென்னையில் ஒரு பகுதியிலா இப்படி என்று பட்டது. 
நம்ம இடம் பரவாயில்லை என்று நினைத்தது எவ்வளவு தப்பு. எனக்குத் தோன்றியது கரண்ட் கட் ஆகிவிட்டால் என்ன  செய்வது.  உடனே மோட்டார் போட்டு மேலே தொட்டியை நிரப்பினேன்.  அப்போது மழைப் பெய்து கொண்டிருந்தது.  ஒரு அரை மணி நேரம் போட்டிருப்பேன்.  பின் அணைத்து விட்டேன்.  ஆனால் 9 மணிக்கு கரண்ட் நின்றுவிட்டது.  
மழை வலுத்துக் கொண்டிருந்தது.  சிறிது நேரம் கழித்து தெருவைப் பார்த்தபோது தெருவெல்லாம் தண்ணீர்.  நான் திகைத்துவிட்டேன்.  நம்ம தெருவிற்கே தண்ணீர் வராதே?  எப்படி?
இன்னும் கொஞ்ச நேரம் பார்த்தேன்.  மழை வலுத்துக் கொண்டிருந்தது.  முன்பே விட தண்ணீர் அதிகமாக இருந்தது.  என்னால் நம்ப முடியவில்லை.  முன்பு நாங்கள் இருந்த போஸ்டல் காலனி தெருவில்தான் சாதாரண மழைக்கே தண்ணீர் வந்துவிடும்.  ஆனால் ராகவன் காலனி என்கிற இந்தத் தெருவில் அப்படி இல்லை.  ஏன் இப்படி?
இந்தத் தெருவில் எங்கள் வீடுதான் புதிதாக கட்டியிருக்கும் இடம்.  சற்று மேடாக இருக்கும்.  கீழ் தளத்தில் கார்கள் டூ வீலர்கள் வைத்துக் கொள்ள முடியும்.  
தெருவில் வண்டிகள் வைத்துக் கொண்டவர்கள் எங்கள் வீட்டில் பைக் கார் வைத்துக்கொள்ள அனுமதி கேட்டார்கள்.  சரி என்றேன்.
தெருவில் வைத்திருந்த பெரும்பாலான வண்டிகள் எங்கள் வீட்டில் நுழைந்து விட்டன.
எனக்கே பெருமை நம்ம வீடு இந்தத் தெருவிலுள்ள வண்டிகளைத் தாங்குகின்றன என்று.   கீழே உள்ள ஒரு இடத்தில் என் புத்தகங்களை வைத்திருந்தேன். தரையில் வைத்திருந்தேன். என் பிறந்த தினத்தை ஒட்டி நேர் பக்கம் என் கட்டுரைத் தொகுதியை அடுக்கடுக்காக வைத்திருந்தேன். டிசம்பர் ஒன்றாம் தேதி சிலரைப் பார்த்து என் புத்தகப் பிரதியைக் கொடுக்க நினைத்தேன். எனக்கு சிறிது சந்தேகம்.  புத்தகங்களை மேடையில் ஏற்றி வைத்து விடலாம் என்று.  தரையில் தண்ணீர் வந்தால் என்ன செய்வது.  உண்மையில் நான் வராது என்றுதான் நம்பிக் கொண்டிருந்தேன்.  ஆனாலும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக எடுத்து வைக்கத் தொடங்கினேன்.  என் வீட்டில் குடியுள்ள மற்றவர்கள் எனக்கு உதவி செய்தார்கள்.
சிறிது நேரம் கழித்து நான் திரும்பவும் பார்த்தபோது தண்ணீர் உள்ளேயே நுழையவே ஆரம்பித்து விட்டது.  என்னால் நம்ப முடியவில்லை.  என் வீட்டு பின் பகுதியில் அடுத்தத் தெருவில் உள்ள வீடு மூழ்கி விட்டது.  பின் பகுதி வீட்டுக் கிணறு ரொம்பி வழிந்தது. அதன்பின்தான் இந்தத் தண்ணீரின் விபரீதம் புரிந்தது.  அவசரம் அவசரமாக கீழே உள்ள வீட்டில் தரையில் பரப்பியிருந்த புத்தகங்களை எடுத்து சமையல் அறை மேடைமீது அவசரம் அவசரமாக திணித்தேன். மெதுவாக தண்ணீர் வீட்டின் உள்ளே நுழைந்து என் காலை தொட்டு விட்டது.  என் முயற்சயில் சோர்வே ஏற்பட்டது.  சில புத்தகங்களை பெஞ்சில் வைத்தேன்.  பின் அவசரம் அவசரமாக அந்த இடத்தை விட்டுக் கிளம்பிúன்.  
விலை மதிக்க முடியாத எத்தனையோ புத்தகங்கள் தரையில் இருந்தன.  அவையெல்லாம் ஜல சமாதி ஆக வேண்டியதுதானா என்று தோன்றியது.  
கொஞ்ச நேரத்தில் புத்தகம் எல்லாம் தண்ணீரில் சூழ்ந்து விட்டன.  உள்ளே பார்க் பண்ணியிருந்த டூ வீலர்கள், கார்கள் எல்லாம் தண்ணீரில் மூழ்கி விட்டன.   முதல் மாடியில் நாங்கள் குடியிருந்தோம்.  கிட்டத்தட்ட 20 படிகள் தாண்டி வர வேண்டும்.  6 படிகளைத் தாண்டி வந்துவிட்டன தண்ணீர்.  மேலும் தெருவில் காலடி வைத்தால் என் கழுத்துக்கு மேல் தண்ணீர்.  ஒவ்வொரு வீட்டிலிருப்பவர்களும் மொட்டை மாடிக்கு வந்து விட்டார்கள்.  மொட்டை மாடியைப் பார்த்தபோதுதான் தெரிந்தது.  எங்கள் தெருவில் அவ்வளவு  பேர்கள் உள்ளனரா என்று.
என் மனம் திக் திக் என்று அடித்துக் கொண்டது.  என் மனைவி எனக்கு மேல் பயந்தவளாக இருந்தாள்.  காலையில் தண்ணீர் வரும்போது என் டிஜிட்டல் காமரா மூலம் படம் பிடித்துச் சென்றேன். சிலரை தந்தி டிவி மாதிரி பேட்டி எடுத்துக் கொண்டிருந்தேன்.  நான் பார்த்துக் கொண்டிக்கும்போதே கோவிந்தன் ரோடில் வெள்ளம் போல் தண்ணீர் அடித்துக் கொண்டே சென்றது.  எல்லாம் வேகம்வேகமாக அடித்துச் சென்று கொண்டிருந்தது.  
எதிரில் குமரன் ஸ்டோரில் பணிபுரிந்தவர்கள் வீடு.  தண்ணீர் அந்த வீட்டிற்குள் நுழைந்து அட்டகாசம் பண்ணியது.  எல்லாவற்றையும புரட்டிப் போட்டது.  அந்த வீட்டிற்குள் இருந்தவர்கள் மாடிக்கு ஓட்டமாய் ஓடிவிட்டார்கள்.
ராத்திரி எல்லாம் தூக்கம் இல்லாமல் அவதிப்பட்டேன்.  ஒரே இருட்டு.  தண்ணீர்.  93வயதாகிற அப்பாவிற்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. அவர் பாட்டுக்கு இருந்தார்.  நான் எப்போதோ வாங்கிய பிலிப்ஸ் ரேடியோவைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்தேன்.  யூபிஎஸ் ஜாக்கிரதையாகப் பயன் படுத்திக் கொண்டோம்.  யாரிடமும் தொடர்பு கொள்ள முடியவில்லை.  மடிப்பாக்கம் ராம்நகர் 8வது மெயின் சாலையில் இருக்கும் என் பெண் தன் குடும்பத்துடன் முதல் மாடிக்கு ஏறிச் சென்றுவிட்டாள்.  எனக்கு அவள் குடும்பத்தைப் பற்றி கவலை.
முதல் மாடியில் 6வது படியை துவம்சம் பண்ணும் தண்ணீரை நினைத்து எனக்குக் கவலை.  ஒவ்வொரு ஒரு மணி நேரத்திற்கும் ஒருமுறை வாசலில் வந்திருந்து இன்னும் தண்ணீர் எத்தனைப் படிக்கட்டுகள் ஏற வேண்டும் என்று பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.
அடுத்த நாள் அடுத்தநாள் என்று தண்ணீர் வடிந்து விட்டது.  இயல்பு நிலை வர சில நாட்கள் ஆயிற்று.
 

பிறந்தநாள் போது ஒரு குழப்பம்

    

அழகியசிங்கர்

        இன்றுதான் என் பிறந்தநாள்.  67 நாட்கள் பின்னால் அப்பா பிறந்த தினத்தை சர்டிபிக்கேட்டில் தப்பாகக் கொடுத்து விட்டார். ஏன் தெரியாமல் அப்படி கொடு:த்தார் என்பது தெரியவில்லை.  93 வயதாகிற  அவரைக் கேட்டால், ஞாபகமில்லை என்கிறார். அதனால் டிசம்பர் மாதம் பிப்பரவரி மாதம் ஆகிவிட்டது. பெரும்பாலோருக்கு பிறந்த நாளே ஞாபகத்தில் இருப்பதில்லை.  பிறந்த நாள் என்பதை நம் வயதை ஊகிக்க ஒரு அடையாளம். அவ்வளவுதான். நான் அந்தத் தவறை என் புதல்வனுக்கோ புதல்விக்கோ செய்யவில்லை. 


    பல ஆண்டுகள் நான் பிறந்த தினத்தைக் கொண்டாடுவதைப் பற்றி யோசித்ததில்லை.  பெரும்பாலும் எனக்கு அது தெரியாமல் கூட போய்விடும்.  யாரும் அன்று என்னை வாழ்த்தக் கூட மாட்டார்கள். உண்மையில் அன்று நான் யாரிடமாவது சண்டைக்குப் போவோனாக இருப்பேன்.  அல்லது என்னிடம் யாராவது வம்புக்கிழுத்து திட்டினாலும் திட்டியிருப்பார்கள்.  

    இன்று சினிமாவில் இருப்பவர்கள், அரசியலில் இருப்பவர்கள் இந்தப் பிறந்தத் தினத்தை வைத்துக்கொண்டு அடிக்கிற கூத்தை நினைத்து வேடிக்கையாக இருக்கிறது.  ஒரு அடையாளத்திற்காகத்தான் பிறந்த நாள் என்பதைத் தவிர அதுவும் மற்ற நாட்களைப் போல் ஒரு நாள்தான்.

    ஆனால் கடந்த சில ஆண்டுகளாக இந்தப் பிறந்த தினத்தை ஒட்டி என் புத்தகங்கள் கொண்டு வர வேண்டுமென்று நினைப்பதுண்டு.  2013 ஆம் ஆண்டு என் பிறந்த தினத்தை ஒட்டி என்னுடைய 4 புத்தகங்களைக் கொண்டு வந்தேன்.  3 சிறுகதைத் தொகுதியும் 1 கவிதைத் தொகுதியும்.  

    அதேபோல் இந்த வருட பிறந்த தினம் போது என் மொத்த சிறுகதைகளையும் தொகுத்து ஒரு புத்தகமாகக் கொண்டு வர நினைத்தேன்.  முடியவில்லை.  ஆனால் பல ஆண்டுகளுக்கு முன் நான் 4 அட்டைப் படங்களை ஒன்றாக அடித்து வைத்திருந்தேன்.  அதில் மூன்று அட்டைப் படங்களை அப்போதே புத்தகஙகளாகக் கொண்டு வந்துவிட்டேன்.  நாலாவதாக ஒரு அட்டைப் படத்தில் என் கட்டுரைப் புத்தகம் கொண்டு வர நேர் பக்கம் என்ற பெயரில் அட்டைப் படம் தயாரித்து வைத்திருந்தேன்.  ஒவ்வொரு வருடமும் என் கடட்டுரைப் புத்தகம் கொண்டு வர வேண்டுமென்று நினைக்கும்போது ஒரு அலட்சியம் இருந்து கொண்டே இருக்கும்.  என் நண்பரும் கவிஞரும் வைதீஸ்வரன் வரைந்த ஓவியத்தைக் கொண்டு அந்த அட்டைப் படத்தைத் தயாரித்திருந்தேன்.  அற்புதமான ஓவியம் அது.  100 பக்கங்களுக்கு மேலாக அந்தப் புத்தகம் கொண்டு வரலாமென்று நினைத்திருந்தேன்.  

    கடந்த 27 ஆண்டுகளாக பத்திரிகைக் கொண்டு வருவதும் புத்தகம் போடுவதும் என் வழக்கம்.  புத்தகம் விற்பது என்பதெல்லாம யோசித்துக் கொண்டிருக்கும்போது என் நிலை ரொம்பவும் மாறி விட்டது.  முதலில் 1000 பிரதிகள் அச்சடித்தப் புத்தகமெல்லாம் பின்னால் 600 பிரதிகளாக மாறி விட்டன.  அதன் பின் 500 பிரதிகள் அடிக்கத் தொடங்கினேன். இப்படி நான் அடித்த 600 பிரதிகள் 500 பிரதிகள் புத்தகங்களே இன்னும் என்னை விட்டு அகலாமல் இருக்கின்றன.  லாவண்யா என்ற கவிஞர் எழுதிய ‘இன்னும் வரவில்லையா உன் நத்தை ரயில்’ என்ற கவிதைத் தொகுதி என்னை விட்டு அகலுவதில்லை.  நான் யோசிப்பேன்: அந்தக் கவிதைத் தொகுதிக்கு நத்தை என்று பெயர் வைத்ததால் நத்தை நகராமல் என்னிடமே இருக்கிறதா என்று.

    முன்பு லைப்ரரி ஆர்டர் கிடைக்கும்.  புத்தகமும் நம்மை விட்டு நகரும்.  இப்போதெல்லாம் அதெல்லாம் கிடையாது.  மேலும் பல பத்திரிகைகளுக்கு அனுப்பி புத்தக விமர்சனம் வந்தால் புத்தகம் விற்கும் என்று சொல்வார்கள்.  அதெல்லாம் கூட பொய்.  முதலில் பத்திரிகையில் விமர்சனமே வராது.  ஏன் என்றால் ஒவ்வொரு பத்திரிகைக்கும் ஏராளமான புத்தகங்கள் வந்து குவிகின்றன.  யார் புத்தகத்தை விமர்சனம் செய்வது என்ற குழப்பம் அவர்களுக்கு வந்து விடும்.  மேலும் அப்படி விமர்சனம் வந்தப் புத்தகம் பிரமாதமாக விற்று விடாது.  புத்தகக் கடைகளில் விற்கக் கொடுக்கலாம் என்றால் அவர்கள் ஏகப்பட்ட புத்தகங்களை வைத்துக் கொண்டு விழி பிதுங்குகிறார்கள்.  நம் புத்தகங்களைக் கொடுத்தால் எத்தனைப் பிரதிகள் விற்கின்றன என்பதைக் கூட அவர்களால் சொல்ல முடியவில்லை.  சரி புத்தகம் விற்றப் பணத்தையாவது கேட்கலாம் என்றால்…நம்மைப் பார்த்தால் சிரிக்கிறார்கள்.  புன்னகை புரிகிறார்கள்.  புததகம் விற்பதைப் பற்றி கேட்டால் அவர்கள் முகம் மாறி விடுகிறது. அப்படியென்றால் என்னதான் செய்வது?  அதுதான் புரியவில்லை.  அதனால் இப்போது ஒன்றே ஒன்றுதான் செய்ய ஆரம்பித்திருக்கிறேன்.  

    கவிதைப் புத்தகம் என்றால் 50 பிரதிகள், கதை, கட்டுரை, நாவல் என்றால் 100 பிரதிகள் அடிக்கத் தொடங்கி இருக்கிறேன்.  இன்னொரு முக்கியமான விஷயத்தைப் பற்றியும் யோசித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.  பக்கங்கள் அதிகமாகப் போகாமல் புத்தகம் தயாரிப்பது.  இதனால் தயாரிப்புச் செலவு குறைவதோடு அல்லாமல், படிப்பவர்களும் எளிதாகப் படித்து முடித்து விடலாம். அதனால் பெரும்பாலான என் புத்தகங்கள் எல்லாம் 200 பக்கங்களுக்குள் இருக்கும்.  விலையும் அதிகமாக இருக்காது.  பெரும்பாலும் இந்தப் புத்தகங்களைக் கூட விற்பதற்கு யாரிடமும் கொடுக்காமல் விற்க முடியுமா என்று யோசித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.

    நான் 50 புத்தகம் 100 புத்தகம் தயாரிக்கும் போது என் செலவு 50% ஆகி விடும்.  அதாவது 100 பக்கம் தயாரிக்கும் ஒரு புத்தகம் விலையை நான் ரூ100 வைத்தால் எனக்கு ரூ50 செலவாகும் ஒரு புத்தகம் தயாரிக்க. 

    நேர் பக்கம் என்ற பெயரில் நான் அட்டைப் படத்தை 600 அடித்திருந்தேன்.  பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பு.  அதனால் அப்புத்தகம் மட்டும் 370 பிரதிகள் இப்போது அடித்து விட்டேன்.  பல சந்தர்ப்பங்களில் நான் வாசித்த எழுதிய கட்டுரைகளின் தொகுப்பு அது.  அப் புத்தகம் முழுவதும் பல படைப்பாளிகளைப் பற்றி நான் எழுதி இருக்கிறேன்.  அவர்களுடைய படைப்புகளைப் பற்றி.  இன்னும் கூட நான் அதிகமாக எழுதியிருக்கிறேன்.  மிகக் குறைவாகத்தான் நான் தேர்ந்தெடுத்துப் புத்தகம் கொண்டு வந்துள்ளேன்.  அப்புத்தகம் 142 பக்கங்கள் கொண்ட புத்தகம்.

    எந்தந்தப் படைப்பாளிகளைப் பற்றி நான் எழுதியிருக்கிறேன் என்று ஒரு லிஸ்ட் கொடுக்க விரும்புகிறேன்.

    1.சி சு செல்லப்பா 2. க.நா.சு 3. நகுலன் 4. பிச்சமூர்த்தி 5.அசோகமித்திரன் 6. தி ஜானகிராமன் 7. நீல பத்மநாபன் 8. வைதீஸ்வரன் 9. பிரமிள் 10. வெங்கட் சாமிநாதன் 11. கோபிகிருஷ்ணன் 12. ஸ்டெல்லாபுரூஸ் 13. ஐராவதம் 14. டாக்டர் பஞ்சாட்சரம் செல்வராஜன் 15. ஜெயகாந்தன் 16. பாரதியார்  

    370 பிரதிகள் என் புத்தகத்தை அடித்துவிட்டதால், ராத்திரி எல்லாம் தூக்கம் வராமல் போகிறது.  என் பிறந்த நாள் போது இதுமாதிரியான கலக்கமா எனக்கு?
   

2 கவிதைகள்

                                                           நீல பத்மநாபன்



                        1   நடப்பியல்

  அன்றாட வாழ்வில்
  மூச்சுத்   திணறவைக்கும்
 ஒராயிரம் நடப்பியல் உண்மைகள்
  நித்தம் நித்தம் நிரந்தரமாய்
  குரல்வளையை                        
  நெறித்துக்கொண்டிருக்கையில்
   உலக மகா தத்துவங்கள்
   வரலாற்று ஆவணங்களை
    பார்த்துப்    பரவசப்படச்சொன்னால்……..?!

                            2         வலியும் கிலியும்

                                      வலியை சகித்துக்கொள்ள
                                      நெடுநாள் பயின்று பயின்று
                                      ஒரளவுக்கு பழகமுடிந்தும்
                                       வலிகள் வரப்போகிறதென்ற
                                      ஆரம்ப சைகைகள்
                                      கிடைக்கத் தொடங்கையிலேயே
                                      நெஞ்சில் வந்து உடும்பாய்
                                      கவ்வுக்கொண்டுவிடும்
                                      வரப்போகும் வலியை
                                      நினைந்துள்ள கிலி…….!
                                     அதை அப்புறப்படுத்த
                                      எடுத்துக்கொண்ட
                                      அப்பியாசங்களெல்லாம்
                                     தோல்விக்குமேல் படுதோல்வி
                                     என் செய்வேன்..,.என் செய்வேன்…,
                                      பராபரமே…………..