Category: கட்டுரை

நேற்று முகநூலில் அந்தச் செய்தி வந்தபோது நம்ப முடியாமல் இருந்தது. ஆனால் அது உண்மை என்று உணர்ந்தபோது வருத்தமாக இருந்தது.

– விருட்சம் இலக்கியச் சந்திப்பு கூட்டங்களில் ந முத்துசாமி பேசியிருக்கிறார். ஒருமுறை ஞானக்கூத்தன் கவதைகளை எடுத்துக்கொண்டு கூத்துப் பட்டறை நடிகர்களை வைத்து நடிக்க வைத்திருக்கிறார்.

எப்படி தமிழை உச்சரிக்க வேண்டும் என்பதில் உறுதியாக நிற்பவர் முத்துசாமி. எப்படி ஒரு கவிதையைப் படிக்க வேண்டும் புரிந்து கொள்ள வேண்டுமென்று சோதனை செய்து பார்ப்பவர்.

– ஐராவதம் என்ற எழுத்தாளரை ஸ்கூட்டர் பின்னால் உட்கார வைத்து ஆண்டுக்கு ஒருமுறை நடக்கும் இலக்கியச் சிந்தனைக் கூட்டத்திற்கு அழைத்துக்கொண்டு போனேன். முத்துசாமிக்கு அவரைப் பார்த்தவுடன் ஆச்சரியம்.

“என்னய்யா நீயெல்லாம் இங்கே வந்திருக்கே?” என்று முத்துசாமி கேட்க, ஐராவதம் என்னைக் காட்டி, “இவர்தான் என்னை தூசி தட்டி அழைத்து வந்திருக்கிறார்,” என்றார். எனக்கு அதைக் கேட்டு தாங்க முடியாத சிரிப்பு.

– முத்துசாமி விருட்சத்திற்குக் கட்டுரைகளும் கவிதைகளும் எழுதிக் கொடுத்திருக்கிறார். ஒரு கட்டுரையில் புரானக் கதைகளை நாடகமாக நடிக்கும்போது நடிகர்களுக்கு சாமி வந்துவிடும் என்று எழுதியிருக்கிறார்.

– என் நண்பர் ஞானக்கூத்தன் சில விஷயங்களை வேடிக்கையாகக் கூறுவார். அதில் ஒன்று ந முத்துசாமி தெளிவாகப் பேசக் கூடியவர். நடந்துகொள்பவர். அவருக்குக் கொஞ்சம் கிறுக்குத்தனம் இருந்தால் நன்றாக இருக்கும். அதேபோல் பிரமிள் கொஞ்சம் தெளிவாக நடந்துகொண்டால் நன்றாக இருக்கும் என்பார்.

– ஒருமுறை புத்தகக் கண்காட்சியின் போது க்ரியா அவருடைய முழுக் கதைத் தொகுதியை ‘மேற்கத்திக் கொம்பு மாடுகள்,’ என்று புத்தகமாகப் போட்டிருந்தது. அதை வாங்க க்ரியா சென்றேன். அந்த இடத்தில் முத்துசாமியும் நின்றிருந்தார். புத்தகம் வாங்கிக்கொண்டு அவரிடம் கையெழுத்தும் வாங்கினேன். இந்த நிகழ்ச்சி நடந்து 9 ஆண்டுகள் ஓடிவிட்டன.

– 13.08.2016 ல் ஞானக்கூத்தன் இரங்கல் கூட்டம் ஒன்றை நண்பர்களின் துணையோடு திருவல்லிக்கேணியில் ஒரு அரங்கத்தில் ஏற்பாடு செய்து நடத்தினேன். அக் கூட்டத்தில் ந முத்துசாமியின் பேச்சை ஒளிப்பதிவு செய்திருந்தேன். அன்று கோபத்துடன் பேசினார் முத்துசாமி. மேடையில் எல்லார் முன்னிலும் பேசக் கூடாத வார்த்தைகளைப் பேசிவிட்டார். மரபு ரீதியாக எழுதப்பட்ட கவிதைகள் என்று ஞானக்கூத்தன் கவிதைகளை எழுத்து பத்திரிகையில் பிரசுரம் செய்யாத சி சு செல்லப்பாவை தாக்கிப் பேசினார். முத்துசாமி இப்படிப் பேசுவார் என்பதை என்னால் நம்ப முடியவில்லை. கடந்த இரண்டு ஆண்டுகளாக இந்த ஒளிப்பதிவை வெளிப்படுத்த நான் விரும்பவில்லை. காரணம் சி சு செல்லப்பாவின் மீது நான் மரியாதை வைத்திருப்பவன். அந்த ஒளிப்பதிவை எனக்கு எடிட் பண்ணத் தெரியவில்லை.

ந முத்துசாமியின் ஆன்மா சாந்தி அடைய எல்லாம் வல்ல ஆண்டவனை பிரார்த்திக்கிறேன்.

சங்ககாலம் ஒரு மதிப்பீடு என்ற தலைப்பில் தொ பரமசிவன் ஒரு கட்டுரை மேலும் பத்திரிகையில் எழுதி உள்ளார். அக் கட்டுரையின் ஒரு பகுதியை இங்குத் தர விரும்புகிறேன் :
“நமக்குக் கிடைத்துள்ள சங்க இலக்கியப் பாடல்களின் தமிழ்ப் புலவரின் மூலப்படைப்பு எது, மொழிபெயர்ப்புப் பாடல்கள் எவை என்பது இன்னும் முடிவு செய்யப் பெறவில்லை. கி மு 4ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த பாலி மொழியில் எழுதப்பட்ட தர்மபதத்தில் 7ஆவது பகுதியான அரசந்தவர்க்கம் என்னும் பகுதியில் உள்ள இரண்டாவது பாடலை எடுத்துக்காட்டி ஒளவையாரின் üüநாடாகொன்றோýý என்னும் பாடல் (187) தர்மபதப் பாடலின் நேர் மொழிபெயரப்பு என்பதை மு.கு ஜகந்நாத ராஜா நிறுவி உள்ளார். இதுபோலவே கணியன் பூங்குன்றனின் யாதும் ஊரே என்ற பாடலும் தர்மபதத்தில் உள்ள மற்றொரு பாடலின் மொழிபெயர்ப்பே என்பார் தெ.பொ.மீ.”
இப்படியெல்லாம் இருக்க வாய்ப்புண்டா என்பதை என்னால் நம்ப முடியவில்லை. முதலில் ஒளவையாரும், கனியன் பூங்குன்றனனும் எங்கே தம்மபதத்தைப் படித்து இருக்கப் போகிறார்கள்.

இந்த இதழ் புதிய தலைமுறை பத்திரிகையில் (18.10.2018) திறந்த புத்தகம் என்ற நூலிற்கான விமர்சனம் வெளிவந்துள்ளது. அதை எழுதியவர்ன ஸிந்துஜா. ‘மனதைத் திறக்கும் புத்தகம்’ என்ற தலைப்பில் அவர் எழுதிய விமர்சனத்தை அப்படியே இங்குத் தர விரும்புகிறேன்.

புத்தக விமர்சனம் எழுதிய ஸிந்துஜாவிற்கும், புதிய தலைமுறை ஆசிரியருக்கும் என் நன்றி உரித்தாகும்.

முகநூல் முகமூடி அணிந்தவர்களின் ஒரு விளையாட்டு அரங்கமாகிவிட்டது. பெரும்பாலோருக்கு அணிந்திருக்கும் முகமூடிகளைக் களைந்து ‘சட்’ ட ன் று இன்னொன்றை எடுத்து அணிவதில் சிரமமும் இல்லை , தயக்கமும் இல்லை . முகநூலில் கரை புரண்டு ஓடும் வார்த்தை வெள்ளத்துக்கு உற்பத்தி ஸ்தானம் இவர்களே.. சிலருக்கு ஜாதி, சிலருக்கு மதம், சிலருக்குப் பொறாமை, பலருக்கு டைம் பாஸ் என்று இந்த விளையாட்டு அரங்கத்தில் கூவமும் விரிந்து ஓடுகிறது . இத்தகைய வினோதமான முகநூல் உலகில் உலா வருவதைப் பற்றி பேசுகிறது எழுத்தாளரும் கவிஞருமான அழகியசிங்கரின் இந்த ‘திறந்த புத்தகம்’.
மிக எளிய நடையில், சாதாரண விஷயங்களையும்கூட உற்சாகத்துடன் படிக்கும்படி ஒரு வாசகரை உந்தித் தள்ளுவது என்பது, கேட்பதற்கு எளிதாக இருந்தாலும் நடைமுறையில் சாத்தியப்படுத்துவது கஷ்டமான காரியம். இதை அழகியசிங்கர் இந்தப் புத்தகத்தில் செய்து காண்பித்திருக்கிறார். ஆங்காங்கே நகைச்சுவை மிளிரும் சொற்றொடர்களுடன்; அரசியல், இலக்கியம், சினிமா, நாடகம், சமூகம், மனிதர்கள், தின வாழ்க்கை என்று முகநூலில் ஒரு வருஷமாக, தான் எழுதிய அனுபவ பகிர்வுப் பதிவுகளை தொகுத்துப் போட்டிருக்கிறார்.
‘அந்தப் புத்தகத்தை யார் எழுதியது என்று சொல்லப் போவதில்லை’ என்று ஒரு கட்டுரை இருக்கிறது . புத்தகம் எழுதியவர் சாப்பிடுவதைக் குறைப்பது பற்றியும், பசியை அடக்குவதின் மகாத்மியத்தைப் பற்றியும், வரிந்து கட்டிக் கொண்டு எழுதியதை அழகியசிங்கர் பதிவு செய்து, எ ழு த் த ா ளர் ெப ய ைர ச் சொல்லாமலே முடிக்கிறார். ஆனால், பக்கம் 170-இல் உள்ள ‘தீபாவளியும் எங்கள் தெருவும்’ என்ற கட்டுரையில் அந்த எழுத்தாளர் யார் என்று தெரிந்துவிடுகிறது. ‘இந்த உணவு எதற்கு உண்கிறோம் என்று யோசிக்கத் துவங்கி விட்டால் உண்பதின் மீது தெளிவான கவனம் வந்துவிடும். ருசி அறுத்தல் என்பது ஆன்மிகத்தில் மிக முக்கியமான பங்கு வகிக்கிறது’ என்று ‘இது போதும்’ என்ற தனது புத்தகத்தில் பாலகுமாரன் எழுதியிருக்கிறார்” என்கிறார்.
‘
இலக்கியம் அழகியசிங்கருக்கு பிடித்த விஷயம் என்பதால் இதில் பல கட்டுரைகள் அழகியசிங்கரின் பத்திரிகை நடத்தும் அனுபவங்களை, அவர் சந்தித்துப் பழகிய இலக்கிய ஆளுமைகளை, சில வம்புகளை(!) – வம்புகள் இல்லாத புத்தகம் என்ன இலக்கியப் புத்தகம் – மிகுந்த சுவாரஸ்யத்துடன் விவரிக்கின்றது. அழகியசிங்கரின் மெல்லிய நகைச்சுவை சில பக்கங்களில் நம்மைக் கவருகின்றன. ‘சார், இவர் சத்தியநாதன். லாவண்யா என்ற பெயரில் கவிதைகள் எழுதுவார்’ என்று நண்பர் அறிமுகப்படுத்தி வைத்தார். வந்ததடா ஆபத்து விருட்சத்துக்கு என்று நினைத்துக் கொண்டேன். இப்போதெல்லாம் கல்யாண மண்டப வாசல்களில்கூட கட் அவுட் வைத்துவிடுகிறார்கள். மணமகனும் மணமகளும் கட் அவுட்டில் சிரித்துக் கொண்டிருப்பார்கள். அதன்பின் அவர்களிடம் அது மாதிரியான சிரிப்பு தென்படாது என்று எனக்குத் தோன்றும். ‘

‘இந்தப் புத்தகம் விலை ரூ.20 தான்’ என்று ரசிகமணி டி.கே.சி. எழுதிய புத்தகம் பற்றி ஒரு கட்டுரை இருக்கிறது. இதில் டி.கே.சி. அவரது மகளுக்கு எழுதிய கடிதம் இடம் பெற்றிருக்கிறது.

முகநூலை உபயோகமாகவும் பயன்படுத்த முடியும் என்பதற்கு இந்தப் புத்தகம் சாட்சி.

ஒவ்வொரு முறை திருவல்லிக்கேணி செல்லும்போது ஞானக்கூத்தனைப் பார்க்காமல் இருக்க மாட்டேன். விருட்சம் பத்திரிகை அச்சடித்து வரும்போதெல்லாம் முதலில் ஞானக்கூத்தனிடம் ஒரு பிரதி கொடுத்துவிட்டு சிறிது நேரம் பேசிவிட்டு வருவேன்.
திருவல்லிக்கேணி தெருக்களின் முனைகளில் ஞானக்கூத்தனை பலமுறை சந்தித்துப் பேசிவிட்டு வீட்டிற்கு வந்திருக்கிறேன். அவர் வீட்டுத் திண்ணைகளிலும் மொட்டை மாடிகளிலும் பேசியிருக்கிறேன். ஒருமுறை பார்த்தசாரதி கோயில் எதிரில் உள்ள குளத்துப் படிக்கட்டிகளில் உட்காரந்து பேசியிருக்கிறேன். இதுமாதிரி திருவல்லிக்கேணி என்றாலே ஒரு அடையாளத்தை ஞானக்கூத்தன் என் மனதில் ஏற்படுத்தியிருக்கிறார். அதேபோல் அவர் கவிதைகள் மூலமும் ஒரு ஞாபகத்தை உண்டாகியிருக்கிறார்.
இன்று ஞானக்கூத்தனின் பிறந்தநாள். இம்பர் உலகம் என்ற பெயரில் வெளிவந்த கவிதைத் தொகுதிதான் அவருடைய கடைசி கவிதைத் தொகுதி. அந்தத் தொகுதியிலிருந்து ஒரு கவிதையை இங்குத் தர விரும்புகிறேன்.

சுசீலாவும் பிறரும்

மௌனியும் சுசீலாவும்
தெருவில் நடந்தால்
மக்கள் எல்லோரும்
சுசீலாவைப் பார்ப்பார்கள்.
நகுலனும் சுசீலாவும்
தெருவில் நடந்தால்
மக்கள் எல்லோரும்
சுசீலாவைப் பார்ப்பார்கள்
மௌனியும் நகுலனும்
தெருவில் நடந்தால்
சுசீலா ஏன் வரவில்லை என்று
மக்கள் தெருவில் தேடுவார்கள்
சுசீலாவும் தோழியும்
தெருவில் நடந்தால்
மௌனியும் நகுலனும்
வரவில்லை என்று
மக்கள் மகிழ்வார்கள்
நானும் சுசீலாவும்
தெருவில் நடந்தால் மக்கள்
என்னையே பார்ப்பார்கள்
எப்படி இவளை இவன்
பிடித்தான் என்று.

காந்திய அறிஞர் என்று பரவலாக அறியப்படும் லா சு ரங்கராஜனை ஒரு முறை பெ சு மணி அவர்கள் மூலம் சந்திக்கும்படியான வாய்ப்பு கிடைத்தது. அப்போது அவர் உடல் நிலை சரியில்லாமல் படுத்தப்படுக்கையாக இருந்தார். அவர் காந்தியைப் பற்றி எழுதிய இரண்டு புத்தகங்களை அளித்தார். ஒரு புத்தகம்பெயர் 21 ஆம் நூற்றாண்டில் மகாத்மா காந்தி. இன்னொரு புத்தகம். பிரார்த்தனையின் மகிமை பற்றி மகாத்மா காந்தி. நான் அதிகமாக சேகரித்து வைத்திருப்பது காந்தியைப் பற்றிய புத்தகங்களும் பாரதியார் பற்றிய புத்தகங்களும்தான்.
ஆங்கிலத்தில் தன்னைப் பற்றி எழுதிய ஒரு சிறிய புத்தகமும் வைத்திருக்கிறேன். அந்தப் புத்தகத்தில் காந்தி தன்னை மகாத்மா என்று சொல்லிக்கொள்வதில் விருப்பம் இல்லாதவராக இருக்கிறார். தன்னை யாரும் மகாத்மா என்று கூப்பிடுவதை அவர் விரும்பவில்லை. தனக்கு சிலை வைப்பதை காந்தி ஒரு போதும் விரும்பியதில்லை. அதேபோல் தன்னை புகைப்படம் எடுப்பதையும் அவர் விரும்பவில்லை. ஒருமுறை அவருடைய சிலை ஒன்றை பத்து லட்சம் ரூபாய் செலவு செய்து மும்பையில் பொது இடத்தில் வைப்பதாக இருந்தது. அந்தத் தொகையை சிலை வைப்பதற்குப் பதிலாக பொதுமக்களுக்கு செலவு செய்யலாமென்று கூறியவர் காந்தி.
காந்தியின் நினைவோடு இதை முடிக்கிறேன்.

அசோகமித்திரன் நாவல் குறித்து உரையாடல்

இந்த முறை முடிச்சூர் ரோடில் உள்ள மோஹினி வீட்டிற்கு அழகியசிங்கரும் ஜெகனும் வந்தார்கள். மோஹினிக்கு ஒரே மகிழ்ச்சி. மோஹினி அவர் கணவரை அறிமுகப்படுத்தினார்.

அழகியசிங்கர் : நான் மாம்பலத்திலிருந்து வருகிறேன். இவ்வளவு தூரத்திலிருந்து மோஹினி என்னைப் பார்க்க வருவது எனக்கு ஆச்சரியம்.

மோஹினியின் கணவர் சாரதி : உங்களைப் பற்றி அடிக்கடி சொல்வாள். அப்படி என்ன சார் பேசிக்கொண்டிருக்கிறீர்கள்.

மோஹினி : தூரம் என்பது நம் மனதில்தான் இருக்கிறது. நம் பக்கத்தில் வீட்டில் ஒருவர் இருப்பார். ஆனால் நம் மனதைப் பொறுத்தவரை அவர் தூரத்தில் இருப்பார். நாம் போய்ப் பார்க்க மாட்டோம்.

அழகியசிங்கர் : உண்மைதான். உங்கள் கணவர் ஒரு கேள்வி கேட்டார். என்ன பேசிக்கொண்டிருக்கிறோம் என்று. நாங்கள் பேசுவது புத்தகங்களைப் பற்றியும், எழுதுபவர்களைப் பற்றியும்தான்.

சாரதி : அவ்வளவு இருக்கிறதா பேசுவதற்கு.

அழகியசிங்கர் : ஆமாம். அவ்வளவு இருக்கிறது. புத்தகங்களையே படித்துக்கொண்டிருப்பவர்களுக்கு அதிலேயே உழன்று கொண்டிருப்பார்கள். ஆனால் உண்மையிலேயே இதெல்லாம் வேண்டாமென்று விட்டும் விடலாம்.

ஜெகன் : ஒருவர் இசை, புத்தகம் படிக்கிறது என்று இதெல்லாம் இல்லாமல் இருந்து விடலாம்.

மோஹினி : வாழ்க்கை என்பது நாம் அமைத்துக் கொள்ளும் விதத்தில்தான் இருக்கிறது. என் வீட்டில் உள்ளவற்றைக் கவனித்துக் கொண்டிருந்தாலே என் பொழுது முழுவதும் போய்விடும்.

அழகியசிங்கர் ; டிவியையே பார்த்துக்கொண்டிருப்பவர்கள் இருப்பார்கள். காலையிலிருந்து இரவு படுக்கும்வரை டிவி பார்த்துக்கொண்டிருப்பார்.

சாரதி : நான் போகிறேன். நீங்கள் பேசிக்கொண்டிருங்கள். உங்கள் பேச்சில் நான் தலையிட விரும்பவில்லை.

மோஹினி : கொஞ்ச நேரம் நாங்கள் பேசுவதைக் கேட்டால் போதும் வேண்டாமென்று ஓடிப் போய்விடுவீர்கள்.

ஜெகன் : நாம் சமீபத்தில் படித்தப் புத்தகம் பற்றி பேசுவோம்.

அழகியசிங்கர் : அசோகமித்திரனின் மானசரோவர் என்ற நாவல்.

மோஹினி : 32 வருடங்களுக்கு முன்னால் எழுதப்பட்ட நாவல்.

ஜெகன் : இப்போது எழுதப்படுகிற நாவல்களைப் பற்றிப் பேசக் கூடாதா?

அழகியசிங்கர் : நாம் பேசுவதற்குத்தான் வந்திருக்கிறோம். எல்லாவற்றையும் பற்றிப் பேசலாம்.

மோஹினி : மானசரோவர் சாவி இதழில் கிட்டத்தட்ட 32 ஆண்டுகளுக்கு முன் எழுதப்பட்ட தொடர்கதை.

ஜெகன் : ஒரு நெருக்கடியான நேரத்தில் ஒரு விழாவில் அசோகமித்திரனை சாவி அவர்கள் பாரத்து தொடர்கதை எழுதச் சொல்லியிருக்கிறார். தொடர்கதையாக உருவான நாவல்தான் இது.

மோஹினி : எனன்கு இந்த நாவலைப் படிக்கும்போது ஏற்கனவே கரைந்த நிழல்கள் நாவல் ஞாபகத்திற்கு வருகிறது.

அழகியசிங்கர் : இரண்டு நாவல்களும் சினிமா உலகம் சம்பந்தப்பட்ட நாவல்கள். ஆனால் கரைந்த நிழல்கள் வேற மாதிரி இது வேற மாதிரி.

ஜெகன் : முதலில் கோபாலும் அடுத்தது சத்யன் குமார் என்ற வடநாட்டு நடிகன் பேசுவதுபோல் நாவல் ஆரம்பமாகிறது.

அழகியசிங்கர் : இரண்டு நபர்களுக்கு இடையே இந் நாவல் நடைபெறுகிறது.

மோஹினி : ஒருவர் சத்யன் குமார், இன்னொருவர் கோபால்.

ஜெகன் : ஒரு இடத்தில் கோபால் அவர் மனைவிப் பற்றி இப்படி விவரிக்கிறார்.
“ஒருநாள் அவள் தனியாக சோழி விளையாடிக்கொண்டு தனக்குத் தானே ஆடிக் கொண்டிருந்ததைப் பார்த்த பிறகு, அவள் வெறியோடு சோழிகளைத் தூக்கிப்போட்டுப் புறங்கையில் பிடித்து, மீண்டும் தூக்கிப்போட்டு உள்ளங்கையில் பிடித்தாள். அவள் கண்கள் அகல விரிந்து இருந்தன.”

அழகியசிங்கர் : ஆரம்பத்திலேயே கோபால் தன் மனைவியின் ஜம்பகத்தின் போக்கைக் குறிப்பால் உணர்த்தி விடுகிறார்.

மோஹினி : இரண்டு சித்தர்களைப் பற்றி இந் நாவலில் குறிப்பிடுகிறார்.

கோபாலைப் பார்த்து சத்யன்குமார் ‘நீங்கள் மெஹர்பாபா மாதிரி இருக்கிறீர்கள்,’ என்கிறான். அவர் அவன் சொன்னதை நம்ப முடியாமல் பார்க்கிறார்.

அழகியசிங்கர் : குடும்பத்தைக் குலைப்பதுதான் இந்தக் கதை.

ஜெகன் : ஆமாம்.

அழகியசிங்கர் : கோபால் குடும்பம் சாதாரண குடும்பம். அந்தக் குடும்பத்தில் ஒரு குழப்பம் ஏற்பட்டு விடுகிறது. குடும்பத்தையே கலைக்கும்படி ஆகிறது.

மோஹினி : சத்யன் குமார் பிரபலமான வடநாட்டு நடிகன். அவன் சென்னை வரும்போதெல்லாம் கோபாலை சந்திக்கிறான். அவனுடைய புகழும் அழகுமே அவனுக்கு விரோதமாகப் போய் விடுகிறது.

ஜெகன் : சத்யன்குமார் திருமணமாகாதவன். சபலக்காரன். அதை ரொம்பவும் நாசூக்காக நாவலில் வெளிப்படுகிறது.

மோஹினி : அவன் ஏன் உடல் நிலை சரியில்லாவிட்டாலும் கூட கோபாலைப் பார்க்க வருகிறான் என்பதை கடைசியில் கொண்டு போகிறார் நாவலாசிரியர்.

அழகியசிங்கர் : சத்யன் குமார் ஒரு பெண் பித்தராக இருப்பார் போல் தெரிகிறது. ஒருமுறை கோபால் இல்லாதபோது அவர் வீட்டிற்கு வந்து அவரைத் தேடியிருக்கிறார். அந்தத் தருணத்தில் அவர் மனைவியின் கையைப் பிடித்து இழுத்தாரா அல்லது மனைவி அவர் கையைப் பிடித்து இழுத்தாரா என்பது தெரியவில்லை.

ஜெகன் : குழப்பமே அங்கிருந்து ஆரம்பமாகிறது. சத்யன் குமாரின் இந்த நடவடிக்கையால் குடும்பமே சிதைந்து விடுகிறது. பெண்ணிற்கு உடனே திருமணம் செய்து விடுகிறார். பையன் சுரம் வந்து இறந்து விடுகிறானா அல்லது அவர் மனைவியால் கொல்லப்படுகிறானா என்பது தெரியவில்லை.

மோஹினி : கோபால் எல்லோரையும் விட்டுவிட்டு சித்தருடன் போய்விடுகிறார். அவர் மனைவியை மாமியார் வீட்டில் விட்டுவிடுகிறார்.

அழகியசிங்கர் : சத்யன்குமார் சியாமளா என்ற துணை நடிகையை அவள் குழந்தையுடன் அவன் இடத்திற்கு அழைத்து வந்து விடுகிறான். அவன் மருத்துவமனையில் உடல் நலமின்றி படுத்துக் கிடந்தபோது ஒரு நர்ஸ் அவன் படுக்கையை சரி செய்ய வருகிறாள். அவளைக் கட்டி அணைத்துக்கொள்கிறான். அதற்கு அவள் எதிர்ப்பு தெரிவிக்கவில்லை என்று ஒரு இடத்தில் எழுதியிருப்பார்.

ஜெகன் : இந்த நாவலால் நமக்கு என்ன தெரிய வருகிறது.

அழகியசிங்கர் : இந்த நாவல் மூலம் பலருடைய வாழ்க்கை முறை வெளிப்படுத்துவதாக இருந்தாலும், நாவல் ஒரு பிரதி. பிரதியை உருவாக்கியவர் அசோகமித்திரன். பிரதியின் மூலம் பலருடைய குரல்களை நாம் உணர முடிகிறது. இதைப் படிப்பதன் மூலம் வாசகனின் பிரதி ஒன்று உருவாகிறது. அவன் தன்னை உரசிப்பார்க்க அது பெரிதும் உதவும்.
(நேரம் அதிகமாகிவிட்டதால் அழகியசிங்கரும், ஜெகனும் அங்கிருந்து வீட்டிற்குக் கிளம்புகிறார்கள்)

நன்றி : மானசரோவர் – நாவல் – அசோகமித்திரன் – பக் : 205 -வெளியீடு : கிழக்குப் பதிப்பகம்
tag

ஒவ்வொரு காலாண்டு போதும் விருட்சம் குறிப்பிட்ட காலத்திற்குள் வந்துவிட வேண்டுமென்ற உறுதியாக இருப்பேன். ஆனால் என் முயற்சியில் பெரிய தோல்வியே ஏற்படும்.
கிட்டத்தட்ட 30 ஆண்டுகளாக நான் விருட்சம் என்ற பத்திரிகையைக் கொண்டு வருகிறேன். அதன் பக்கங்கள் 80 ஆகவும், விலை ரூ.20தான் வைத்திருக்கிறேன்.
இந்த 30 ஆண்டுகளில் நான் 120 இதழ்கள் கொண்டு வந்திருக்க வேண்டும். ஆனால் என்னால் 106 இதழ்கள் மட்டும்தான் கொண்டு வர முடிந்தது.
இதுவே பெரிய விஷயமாக எனக்குத் தோன்றுகிறது. இதழ் கொண்டு வருவதோடல்லாமல் இந்தப் பத்திரிகையை அனுப்புவதற்கு நான் பெரும் முயற்சி செய்ய வேண்டும். அவ்வளவு லேசில் அனுப்பி விட முடியாது.
இந்தப் பத்திரிகை விற்று எனக்குப் பணம் கிடைக்கப் போவதில்லை. அதனால் பணத்தைத் தயார் செய்துகொண்டு பத்திரிகையைக் கொண்டு வந்துள்ளேன்.
அதிகப் படைப்பாளிகளை இதில் ஈடுபட வைக்கவேண்டுமென்ற நோக்கத்துடன் சில முடிவுகளை எடுத்திருக்கிறேன்.
கவிதைகள் எழுதுபவர்கள் ஒரு கவிதை மட்டும் அனுப்ப வேண்டும். கதை, கட்டுரை எழுதுபவர்கள் நாலைந்து பக்கங்களுக்குள் அனுப்ப வேண்டும்.
புத்தக மதிப்புரையும் வெளியிடப்படும். ஆனால் ஒன்று அல்லது ஒன்றரைப் பக்கங்களுக்குள் முடித்து விடவேண்டும். வாசகர்களைப் படிக்கத் தூண்டும்படி புத்தக மதிப்புரை இருக்க வேண்டும்.
கீழ்க்கண்ட படைப்பாளிகளின் படைப்புகள் நவீன விருட்சம் 106வது இதழில் இடம் பெற்றுள்ளது என்பதை மகிழ்ச்சியுடன் தெரிவித்துக்கொள்கிறேன்.
1. விஸ்வநாத் கவிதை
2. கணக்குத் தீர்த்தல் – வளவ துரையன்
3. வசப்படா விடை பெறுதலின் மௌனத் துளிகள் – தேனு-கவிதை
4. கடிதம் – வண்ணதாசன் 5. ஒரே ஒரு நிலக்கரித்துண்டு – கல்யாண்ஜி
6. புத்தக விமர்சனம் – வைதீஸ்வரன்
7. செப்டம்பர் மூன்றாம் தேதி – அழகியசிங்கர்
8. பெண்கள் – சிறுகதை – தாஜ்
9. முகநூல் மூலம் வெளிவந்த புத்தகங்கள்
10. ஆற்றாமை – சிறுகதை – உஷாதீபன்
11. புத்தக விமர்சனம்
12. மிரட்டல் கதை – அழகியசிங்கர்
13. வாழ்க்கையெனும் ஓடம் – டாக்டர் பாஸ்கரன்
14. இவர்களும் அவர்களும் – கவிதை – உமா பாலு
15. டோரியன் சீமாட்டி – சிறுகதை – பிரேமா பிரபா
16. தமிழ் மணவாளன் கவிதை
17. பைரவம் – கவிதை – அன்பாதவன்
18. பனித்துளி – அடல் பிஹாரி வாஜ்பேயி
19. விரக்தி – கவிதை – டோரத்தி பார்க்கர்
20. ஸிந்துஜா கவிதை
21. புத்தகம் விமர்சனம் – டாக்டர் ஜெ பாஸ்கரன்
21. புத்தக விமர்சனம் – மணிகண்டன்
22. புத்தக அறிவிப்பு
22. உரையாடல்

இன்று மாலை நானும் என் மனைவியும் சில கோவில்களுக்குச் சென்றோம். இறுதியாக நாங்கள் சென்று வந்த கோயில் மயிலாப்பூரில் உள்ள கபாலீஸ்வரர் கோயில். கொஞ்சங்கூட கவனம் இல்ûலாமல் வண்டியை ஓட்டிக்கொண்டு வந்து கொண்டிருந்தேன். அடையார் கேட் ஓட்டலைத் தாண்டி வந்துகொண்டிருந்தேன். பின்னால் மனைவி கையில் பேக்கை வைத்துக்கொண்டு இருந்தார். அதை ஒரு பையில் போட்டு டூ வீலர் பாக்ஸில் வைத்திருக்கலாம். ஒன்றும் தோன்றவில்லை. எனக்கும். யாரோ இரண்டு இளைஞர்கள் டூ வீலரில் வேகமாக வந்து என் மனைவி கையிலிருந்து பேக்கைப் பிடுங்கிக்கொண்டு வேகமாக ஓடி விட்டார்கள். நான் கத்திக்கொண்டு அவரைகளைத் துரத்திக்கொண்டு போனேன். என்னால் முடியவல்லை. மேலும் என் மனைவி பின்னால் இருந்ததால் பேலன்ஸ் தவறி விடுமோ என்று தோன்றியது. ஒரு செல்போன், ஒரு சாவி, ரூ.2000 பணம போய்விட்டது. என் பர்ஸ்ûஸ யாராவது கொள்ளை அடித்தால் ஏடிஎம் கார்டு ரூ.500க்குள்ளே பணம்தான் போயிருக்கும். பின் சில விஸிட்டிங் கார்டு போயிருக்கும். இப்போது என்ன செய்வது என்று இதுமாதிரி செல் போனை தொலைத்தவர்களைக் கேட்டுக்கொண்டிருக்கிறேன். புத்தகக் கண்காட்சியின் போது ஏகப்பட்ட செல் போன்கள் இப்படித்தான் போகும். செல் போன் கொள்ளையர்களே நீங்கள் நன்றாக இருக்க மாட்டீர்கள். என்று சொல்வதைத் தவிர வேற வழி இல்லை.

ஒரு புத்தகம் உங்களுக்குத் தர விரும்புகிறேன். வாங்கிக்கொள்ள வருங்கள் என்றார் கவிஞர் வைதீஸ்வரன். அவர் வீட்டிற்குச் சென்றேன். ஒரு புத்தகம் மட்டுமல்ல இரண்டு மூன்று புத்தகங்கள் கொடுத்தார். அதில் ஒரு புத்தகம் மிக முக்கியமானபுத்தகம். அப் புத்தகத்தின் பெயர் Mounts Valley and Myself வைதீஸ்வரன் கவிதைகளின் ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பு. மொழி பெயர்த்தவர் லதா ராமகிருஷ்ணன். 94 பக்கங்கள் கொண்ட இப் புத்தகத்தின் விலை ரூ.350. அதுதான் உறுத்தலாக இருக்கிறது. வைதீஸ்வரன் பிறந்தநாளின்போது இப் புத்தகம் வந்திருக்கிறது.