இரண்டு கவிதைகள்

1. முகம்

விபத்தில் அடிபட்டவனைத் தூக்கிச் செல்லும்அவசர ஊர்தி கடந்துபோனதுவெட்டப்பட்ட வாழைமரமெனத் தொங்கியஉடல்முழுதும் ரத்தக்கோலம்அவன் உயிர்பிழைத்துவிட வேண்டுமெனமனமுருக வேண்டிக்கொண்டேன்என் பயணம் முழுதும்நிழலென மிதந்துகொண்டிருந்ததுஅவன் சிதைந்த முகம்அவன் காதலி அவன் அலுவலகம்அவனை நம்பியிருக்கும் தம்பிதங்கைகள்எல்லாரைப் பற்றியும் நினைவு வந்ததுஅவன் உயிர்மிகமுக்கியமானது என்று சொல்லிக்கொண்டேன்ஆறுதலாக ஒரு சொல் மிதக்கஅஞ்சவைத்து மிதந்தது மற்றொரு சொல்பத்தாண்டுகளுக்கு முன்பாகவிபத்தில் அடிபட்டு இறந்துபோனநண்பனின் முகம் நினைவில் படர்ந்ததுஅரள விதையை அரைத்துக் குடித்துதற்கொலை செய்துகொண்ட பள்ளித் தோழியின் முகமும் அசைந்தெழந்ததுஅகால மரணமடைந்தவர்கள் ஒவ்வொருவராக ஆழ்மனத்திலிருந்து எழுந்து வந்தார்கள்துயரம் படர்ந்த முகங்களுடன்என்னைச் சுற்றி சூழ்ந்து கொண்டார்கள்எல்லாரும் ஒரே நேரத்தில் பேசினார்கள்எல்லாரும் ஒரே நேரத்தில் கேள்வி கேட்டார்கள்எல்லாரும் ஒரே நேரத்தில் கண்ணீர்விட்டு அழுதார்கள்ஐயோ போதுமே என்று காதுகளை மூடி நிமிர்ந்தபோதுஉதடுகள் அசையாமல் உற்றுப் பார்த்தவிபத்தில் சிதைந்த முகம்கண்டு உறைந்தேன்

2. வாசலில் விழுந்த பறவை

தற்செயலாகவாசலில் விழுந்த ஒரு பறவைகாலூன்றி நிற்க முற்சித்ததுதடுமாறித் தடுமாறி விழுகிறதுஇடைவிடாமல் சிறகுகளை அடித்துக்கொள்கிறதுஐயோ எனத் தாவிஅள்ளியெடுத்து நீவித்தந்த விரல்உதறிநழுவி நழுவி விழுகிறது
அதன் வேதனையோ காணப் பொறுக்கவில்லைநொண்டி நொண்டிநடந்து செல்வதிலும்பறப்பதிலும்தான் அதன் கவனம் குவிந்திருக்கிறதுஎப்படிப் பெறுவதோ அதன் நம்பிக்கையைவிடையறியா வலியில் துவள்கிறது மனம்
சில கணங்களுக்கு முன் பார்த்தேன்பாடி முடித்த ஆனந்தத்தில்தாழ்வான மரக்கிளையில்துள்ளித்துள்ளி நடந்துகொண்டிருந்ததுஅதன் சிறகின் மஞ்சள் அழகால்மாலைப்பொழுதே வசீகரமானதுஅதன் சின்னச்சின்ன நடைஅழகான ஒரு சித்திரம்

எங்கிருந்தோ பறந்துவந்த கூழாங்கல்எதிர்பாராமல் அதை வீழ்த்திவிட்டதுஎவ்வளவோ தடுமாற்றம்எவ்வளவோ வேதனைஎப்படியோ எழுந்து பறந்தோடிவிட்டது