Category: Uncategorized

அழகியசிங்கர்

சூம் மூலமாக விருட்சம் பெருமையுடன் வழங்கும் 44வது கவிதை நேசிக்கும் நிகழ்ச்சி வருகிற சனிக்கிழமை மாலை 6.30மணிக்கு 27.03.2021 அன்று நடைபெற உள்ளது.

இந்த முறை மொழிபெயர்ப்புக கவிதைகளை வாசிக்க உங்களை அழைக்கிறேன். தமிழில் ஏகப்பட்ட மொழிபெயர்ப்புக் கவிதைகள் வந்த வண்ணம் உள்ளன. இது மாதிரியான கவிதைகளை வாசிப்பது நம்முடைய கவிதை பற்றிய அறிவை மேன்மைப் படுத்தும். எல்லோரையும் அழைக்கிறேன். புதிதாக இந்தக் குழுவில் வாசிக்க வருபவர்கள் தங்கள் கவிதைகளை வாசிக்கலாம்.

Topic: Time: Mar 27, 2021 06:30 PM IndiaJoin Zoom Meeting விருட்சம் நடத்தும் 44வது கவிதை நேசிக்கும் நிகழ்ச்சிhttps://us02web.zoom.us/j/85119514056…Meeting ID: 851 1951 4056

Passcode: 505746US02WEB.ZOOM.USJoin our Cloud HD Video Meeting

அழகியசிங்கர்

சூம் மூலமாக விருட்சம் பெருமையுடன் வழங்கும் 43வது கவிதை நேசிக்கும் நிகழ்ச்சி சனிக்கிழமை மாலை 6.30மணிக்கு 20..03.2021 அன்று நடை பெற்றது. கவிதை வாசிப்பவர்கள் மற்ற கவிஞர்களின் கவிதைகளை வாசித்தார்கள். வித்தியாசமான கூட்டமாக இருந்தது.

அழகியசிங்கர்

எண்பதுகளில் முக்கியமான எழுத்தாளர் சுப்ரமண்யராஜுகிட்டத்தட்ட 100 கதைகள் எழுதியிருப்பார்.

இன்னும் பிரசுரமாக வேண்டிய கதைகள் இருப்பதாக இலக்கிய நண்பர் ஒருவர் சொல்கிறார். சுப்ரமண்ய ராஜ÷ கதைகள் என்று கிழக்குப் பதிப்பகம் வெளியிட்ட புத்தகத்தில் 32 கதைகள் தொகுக்கப்பட்டிருக்கிறது. அதில் இரண்டு குறுநாவல்கள். பொதுவாக எல்லாக் கதைகளையும் கச்சிதமாக ஆரம்பித்து கதைகளைச் சுலபமாக முடிக்கிறார் சுப்ரமண்யராஜு.

அதில் நான் எடுத்துக்கொண்டு எழுத உள்ள கதை ‘நாளை வரும்’ என்ற கதை. அம்மா வீட்டிற்கு ஊருக்குப் போக விரும்புகிறாள் சுமதி. அம்மாவைப் பார்க்க சுமதியின் அக்காவும் சில நாட்கள் தங்க அந்த ஊருக்கு வருகிறாள். அக்காவைச் சந்திக்காமல் விட்டால் சந்திப்பது 2 மூன்று வருடம் ஆகிவிடும். ஊருக்குக் கிளம்புவதற்கு முன் முதல் நாள் தூக்கம் வராமல் படுத்துக்கொண்டிருக்கிறாள் சுமதி. கணவனை எதிர்பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறாள்.

கண்ணை மூடி அரைத் தூக்கத்திலிருந்தபோது ஏதோ சத்தம் கேட்க விழித்துக் கொள்கிறாள். நேரம் பார்க்கிறாள். மணி பத்து நாற்பது. அவள் கணவன் தியாகராஜன் வரவில்லை. இரவில் இவ்வளவு நேரம் ஏன் ஆகிறது என்று நினைத்துக்கொண்டு எழுந்து சன்னல் வழியாகப் பார்க்கிறாள். காம்பவுண்ட் கேட் அருகில் தியாகராஜன் கார் நிற்பதைப் பார்த்துத் திகைக்கிறாள். அன்றுதான் அவள் வீட்டில் ஒரு புகைப்படம் கிடைக்கிறது. அந்தப் புகைப்படத்திற்குப் பின் பக்கம் நிர்மலா என்று கையெழுத்திட்டிருக்கிறது. ஏற்கனவே ஒரு நெருடல் சந்தேகமாக மாறி அந்த சந்தேகம் உறுதி ஆகிவிடுகிறது.

அவர்கள் வீட்டு அவுட் ஹவுஸில் நிர்மலா ஆரம்பத்தில் அம்மாவுடன் குடிவந்தவள். அவள் அம்மா இறந்து போக அவள் அங்கயே தனியாகத் தங்கிக்கொண்டிருக்கிறாள். அவள் மவுண்ட் ரோடில் ஒரு கம்பெனியில் பணிபுரிகிறாள். அவளுக்கும் அவள் கணவனுக்கும் தொடர்பு. இது திருமணத்திற்கு முன்னாலிருந்து நடக்கிறது. இந்தக் கள்ளத் தொடர்பை அறிந்து பொங்குகிறாள் சுமதி.

அதுவும் அம்மாவைப் பார்க்க ஊருக்குப் போகும்போது உறுதியாகத் தெரிகிறது. ஆனால் கணவனிடம் நேரிடையாகக் கேட்கத் தயக்கமாக இருக்கிறது. இது நல்ல சந்தர்ப்பம் இல்லை என்றும் நினைக்கிறாள்.

அம்மா வீட்டிற்குப் போய் அங்கயே தங்கி விடலாமென்று யோசனை செய்கிறாள். ஊரில் வீட்டு வாசலில் சுமதி வரவிற்காகக் காத்திருக்கிறாள் இவள் அக்கா. அக்காவுடன் பேசத் தொடங்குகிறாள் தங்கை. “ஏதோ முக்கியமான விஷயம் பேசணும்னு லெட்டர்ல எழுதியிருந்தியே, அதைச் சொல்லு முதல்லே,” என்கிறாள் தங்கை. “எதைச் சொல்றது? நான் ஓடா உழைச்சு எறும்பா தேஞ்ச கதையையா,” என்கிறாள் அக்கா.

அவள் வீட்டில் ஒரு வேலைக்காரி மாதிரி எல்லோருக்கும் உழைப்பதை வருத்தத்துடன் சொல்கிறாள் அக்கா. அதனால் அங்கே போகப் பிடிக்கவில்லை அவளுக்கு. “உன் வீட்டில் உன் கிட்டே உன் வீட்டுக்காரர் எப்படி நடந்துக்கறார்” என்ற கேள்வியைக் கேட்கிறாள் சுமதி, அக்காவைப் பார்த்து. “அவரைப் பற்றி எந்தக் குற்றமும் சொல்ல முடியாது,” என்கிறாள். “அவருக்கு எதாவது கெட்ட வழக்கம் உண்டா? அவருக்காக உன் மற்ற கஷ்டங்களையெல்லாம் பொறுத்துக்க முடியாதா?” “அதுக்காக நாள் பூராவும் இப்படி அவஸ்தைப் பட வேணுமா?” என்கிறாள் அக்கா. தங்கை சொல்கிறாள் : “நாளைக்கே நீ ஊருக்குப் புறப்படு. எந்தக் கெட்ட வழக்கமும் இல்லாத கணவன் கிடைக்கிறதுதான் முக்கியம்.”

நிர்மலாவின் போட்டோவைக் காட்டுகிறாள் சுமதி. அவளுக்கும் அவள் கணவனுக்கும் இருக்கிற கள்ளத் தொடர்பைக் கூறுகிறாள். மவுண்ட்ரோடில் உள்ள தாம்சன் கம்பெனியில் அவள் வேலை பாக்கிறதையும் சொன்னாள் சுமதி.

இதைக் கேட்டவுடன் மறுநாள் அக்கா ஊருக்குக் கிளம்பினாள். ரயில் ஏறும்போது அக்கா தங்கைக்காகக் கடவுளைத் தினமும் வேண்டிக்கொள்ளப் போவதாக அக்கா சொன்னாள். அவள் அம்மாவிற்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. அவள் வீட்டைத் திட்டியபடி இருந்தவள் உடனே கிளம்பிப் போய்விட்டாளே என்று. சுமதி அவள் வீட்டிற்குப் போகவில்லை. அவள் கணவனிடமிருந்து இரண்டு மூன்று கடிதங்கள் வந்து விட்டன.

ஒருநாள் ஊருக்குப் போவது என்று தீர்மானித்தாள். ஊரிலிருந்து வந்தபிறகும் கணவனைப் பார்க்கும்போது அவள் கோபம் நீங்கவில்லை. பொதுவாக அதிகம் பேசாதவன் அவளைப் பார்த்து அதிகம் பேசினான். இளநீர் வாங்கிக் கொடுத்தான். மனைவியைச் சமாதானப் படுத்தினான்.

இந்த இடத்தில் அவள் கோபத்தை அவனிடம் வெளிப்படையாகத் தெரிவிக்கவில்லை. அவனும் கேட்கவில்லை. அவளும் சொல்லவில்லை. கதாசிரியர் இந்த இடத்தைப் பூடகமாக விட்டுவிடுகிறார். காரசாரமாகச் சண்டையை ஏற்படுத்தவில்லை.

அடுத்தநாள் சுமதிக்கு ஒரு ஆச்சரியம். அவுட்ஹவுஸ் காலியாக இருந்தது. தோட்டக்காரர் வேலுவை கேட்கிறாள். வேலு சொல்கிறான். அந்தப் பெண்ணிற்கு பேங்களூருக்கு வேலை மாற்றம் கிடைத்துவிட்டது. வீட்டை காலிசெய்து நாலைந்து நாட்கள் ஆகிவிட்டது என்கிறான்.

இரண்டு நாள் கழித்து அக்காவிடமிருந்து கடிதம். நிர்மலாவின் மாற்றலுக்குச் சுமதியின் அக்காவின் கணவர்தான் தெரிய வருகிறது. அவள் பணிபுரியும் தாம்ஸன் கம்பெனியின் மானேஜிங் டைரக்டர் அவள் அக்காவின் நெருங்கிய நண்பர். அக்கா கணவர் சொல்லி மாற்றல் நடக்கிறது. இறுதி வரிகளில் வேலு சொல்கிறான்.

“தோட்டத்துல ரெண்டு மூணு நாளா பூப்பறிக்காமல் நிறையச் சேர்ந்து போச்சும்மா,” என்கிறான். “மாலை கட்டி சாமிக்குப் பேடறீங்களா?” என்று கேட்கிறான்.

“எல்லாப் பூக்களையும் பறி” என்கிறாள் இந்தக் கதையில் கணவன் மனைவிக்குள் உள்ள உறவு ரொம்ப முக்கியமானது. கணவனின் நடத்தை அவளுக்குப் புரிந்தாலும், .உடனே அவனிடம் அவள் பற்றித் தெரிவிக்காமல் ஒரு கோபத்தை மௌனமாக வெளிப்படுத்துகிறாள்.

அவளுக்கு ஏன் கோபம் என்பது அவனுக்குப் புரியவில்லை. ஆனால் ஒரு இடத்தில் இந்தக் கதையை முற்றுப் புள்ளி வைத்தாலும், அவளுடைய சந்தேகம் அவனிடத்தில் எப்போதும் இருக்கும். எதாவது ஒரு சந்தர்ப்பத்தில் அதை அவனிடத்தில் தெரியப்படுத்தினாலும் தெரியப்படுத்துவாள்

(தமிழின் முதல் இணைய வாரப்பத்திரிகை 21 மார்ச் 2021 திண்ணையில் வெளிவந்த கட்டுரை )

அழகியசிங்கர்

வணக்கம்.

இது ஏழாவது கூட்டம். 19.03.2021 (வெள்ளிக்கிழமை) சுப்ரமண்ய ராஜ÷ கதைகள் குறித்து ஏழாவது கூட்டம்.  15 பேர்கள் கதைகளை வாசித்தார்கள்.  அதன் ஒளிப்பதிவைக் கேட்டு மகிழுங்கள். 

அழகியசிங்கர்

ஒவ்வொருவருக்கும் கவிதை எழுத உந்துதல் வேண்டும்.  எனக்கு வள்ளலார்தான் கவிதை எழுத உந்துதல்.  எளிமையான வரிகளைக் கொண்ட அவர் பாடல்கள் என்னைக் கவர்ந்தன. 
பின் கணையாழி, தீபம் பத்திரிகைகளைப் படிக்கும்போது அவற்றில் பிரசுரமாகும் கவிதைகளையும் படிப்பேன்.

என்ஒன்றுவிட்ட சகோதரர் ஆரம்பித்த மலர்த்தும்பி என்ற சிற்றேடில்தான் என் கவிதைகள் முதலில் அரங்கேறின. அதற்கு முன்பே நான் கவிதைகள் எழுத ஆரம்பித்தாலும் எந்தக் கவிதையும் எந்தப் பத்திரிகையிலும் பிரசுரம் ஆகவில்லை.
என் நண்பர் கவிஞர் எஸ்.வைத்தியநாதன் மூலம் ஞானக்கூத்தன், ஆர்.ராஜகோபாலன். ரா.ஸ்ரீனிவாஸன், வைத்தியநாதன், ஆனந்த், காளி-தாஸ், ஆத்மாநாம்  போன்ற நண்பர்கள் நட்பு கிடைத்த பிறகு, நான் எழுதிக் கொண்டிருந்த  கவிதைத் தன்மை மாறி விட்டது.

ஆத்மாநாம் மறைவுக்குப் பின் ழ இதழைத் திரும்பவும் கொண்டு வர முயற்சி நடந்தது.  அதில் நானும் பங்கெடுத்துக்கொண்டேன்.
ஆனால் ழ பத்திரிகையைத் தொடர்ந்து கொண்டு வர முடியவில்லை.
எனக்குக் கவிதை போதை ஏறியதால் நான் விருட்சம் பத்திரிகையை ஆரம்பித்தேன்.  கடந்த 35 ஆண்டுகளாகக் கொண்டு வரும் இந்தப் பத்திரிகை கவிதை எதுவுமில்லாமல் பிரசுரம் ஆகாது.

நான் இதுவரை 400 கவிதைகள் எழுதியிருக்கிறேன்.  ஒரு பெரிய புத்தகம் கொண்டு வரத் தீர்மானித்திருக்கிறேன். 1976ஆம் ஆண்டிலிருந்து  எழுதி வருகிறேன்.  இன்னும் எழுதி வருகிறேன்.

இன்றைய கவிஞர்கள் தாங்கள் கவிதை எழுத வேண்டுமென்று நினைக்கிறார்களே தவிர, இன்னொருவர் கவிதையை வாங்கிப் படிக்க வேண்டுமென்று நினைப்பதில்லை,இது பெரிய சோகம்.

நான் ஆரம்பத்தில் வள்ளலார் பாடல்களைப் படித்துக்கொண்டிருக்கும்போது எழுதிய கவிதை ஒன்றை இங்குத் தருகிறேன்.  அதன் பின் என் கவிதை எழுதும் முறை மாறிவிட்டது. இந்த மாற்றத்திற்குக் காரணம் நான் படித்த க.நா.சு, நகுலன், ஞானக்கூத்தன், பிரமிள், போன்ற இன்னும் பலருடைய கவிதைகள் காரணம்.

என்னவென்று சொல்வது

மென்மையாய்ப் பட்டுத் துகில்போல்

வானம்

விரிந்து கிடக்க

என்னருகில் மனத்தின் துயர்

புதர்போல்

எல்லோரிடமும் சண்டைபோட

எல்லோரிடமும் நட்புக்கொள்ள

எல்லாரும்போல்

எனக்குக் கிடைத்த ஆயுதம்

வார்த்தைகள்

எல்லையற்ற மன ஆழத்தில்

என்னையே புரிந்துகொள்ள

முடியாமல் போகும்போது

கேட்பேன் அந்த ரகசியத்தை

துள்ளிப் பறக்கும் பறவைகளிடம்

கண்சிமிட்டும் பூக்களிடம்

விதம்விதமாய் நிறம் காட்டும்

வண்ணத்துப் பூச்சிகளிடம்

எட்டாத தூரத்தில்

ஒளிபிழம்பாய்ப் பிரகாசிக்கும் சூரியனிடம்

 அழகியசிங்கர்

வணக்கம்.

இது ஏழாவது கூட்டம். வரும் வெள்ளிக்கிழமை – 19.03.2021 – 6.30 மணிக்கு நடைபெற உள்ளது. எல்லோரும் கலந்து கொண்டு சிறப்பு செய்யவும்.

போன மாதம் மா.அரங்கநாதன் கதைகளுக்குக் கூட்டம் நடத்தினோம்.

இந்த முறை சுப்ரமண்ய ராஜ÷ கதைகள்.

கீழ்க்கண்ட நண்பர்கள் சுப்ரமண்ய ராஜ÷ கதைகள் குறித்துப் பேச உள்ளார்கள்.

கதைகள்

1. கிருபானந்தன் – நாக்கு 2. வ.வே.சு மீண்டும் ஓர் ஆரம்பம் 3. டாக்டர் பாஸ்கரன் நடுவிலே நான் 4. கலாவதி பாஸ்கரன் உறவு 5. சதூர்புஜன் இருட்டில் நின்ற 6. கிரிஜா சதுர்புஜன் தனிமை 7. ராய செல்லப்பா இன்னொரு கனவு 8. ராஜன் பாபு காணாமல் போனவன் 9. அழகியசிங்கர் நாளை வரும் 10.பானுமதி சாமி அலுத்துப் போச்சு 11.எஸ்வி.வேணுகோபாலன் தாகம் 12. பிரஸன்னா கைலாசம்னு ஒருத்தர் 13. சுந்தரராஜன் லெவல் க்ராஸிங் 14. நாகேந்திர பாரதி கேள்விகள் opic: Virutcham Kathai Vasithaal Kootam Time: Mar 19, 2021 06:30 PM Mumbai, Kolkata, New Delhi Join Zoom Meeting https://us02web.zoom.us/j/83945165107?pwd=d0luU2llTTdwTmFZYWFlTFN5VjNVdz09 ​ Meeting ID: 839 4516 5107 Passcode: 95383

அழகியசிங்கர்

சமீபத்தில் நகுலனைப் பற்றி பேச்சு வந்தது. நகுலன் சிறுகதை, கவிதை, நாவல், கட்டுரை என்று எழுதியிருக்கிறார். மிகக் குறைவான வாசகர்களுக்காகவே அவர் எழுதியிருக்கிறார்.

1987ஆம் ஆண்டு வெளிவந்த ‘சுருதி’ என்ற புத்தகத்தின் பிரதி ஒன்று கிடைத்தது. இத் தொகுதியில் கடைசியில் இக் கவிதைத் தொகுதி பற்றி நகுலன் இவ்வாறு எழுதியிருக்கிறார்.

‘சமீபத்தில் எனக்கு நேர்ந்த ஒரு அனுபவம் காரணமாகக் கவிதை, கதை, நாவல் இவைகளை எழுதுவது முக்கியமன்றி, அவைகளைப் பிரசுரிக்க வேண்டிய அவசியமில்லை என்று முடிவுக்கு வந்தேன்’ என்று எழுதியிருக்கிறார்.

அவருக்கு என்ன அனுபவம் கிடைத்தது அவர் அப்படி நினைத்தார் என்று தெளிவாகக் குறிப்பிடவில்லை.

36 கவிதைகள் கொண்ட தொகுப்பை தாரணி பதிப்பகத்தின் ஸ்தாபகர் நகுலன் கவிதைகளைப் பிரசுர்த்துள்ளார்.

இன்னொன்றையும் குறிப்பிடுகிறார் நகுலன். ‘ எனக்கு வரும் கடிதங்களிலிருந்து என் கவிதைகளுக்குத் தரமான வாசகர்கள் இருக்கிறார்கள் என்பது மாத்திரமில்லை (இவர்களை எனக்கு முன்பின் தெரியாது), இவர்களில் சிலர் நல்ல கவிஞர்கள் என்பதையும் – பரவலாக அவர்கள் தெரியப்படவில்லை என்பது வேறு விஷயம் – நான் உணர்ந்தேன்.’

இரண்டாவது இந்தத் தொகுதியில் அட்டையில் நகுலன் கவிதைகளைப் பற்றி இப்படிக் குறிப்பிடப்படுகிறது. ‘நவீன கவிதையின் முன்னோடிகளில் ஒருவர் நகுலன்; எழுத் தொடங்கிய நாளிலிருந்து இன்று வரையிலும் ஒரு சீரான தரத்துடன் எழுதி வருகிறவர். வார்த்தைகளுக்குள் சுலபமாக அடைபடாத விஷயங்களையும் தனது கவிதையில் கொண்டுவந்து விடுவது நகுலனின் தனித்துவம். இது உள்ளபடியே இவருடைய மகத்தான படைப்பாளுமையைக் காட்டுகிறது.’

இனிமேல் நகுலன் கவிதைகளுக்குள் போகலாம்.

முதலில் நகுலன் கவிதைகளைப் படிக்கும்போது இன்னும் எழுதியிருக்கக் கூடாதா என்று தோன்றுகிறது.

உன் உலகத்தில் இருப்பது

தான் குதூகலமாக இருக்கிறது

சுசீலாவின்

கடிதத்திலிருந்து என்று எழுதியிருக்கிறார். மிகச் சாதாரண வார்த்தைகளில் ஆழமான கருத்தை முன் வைக்கிறார். இதுதான் நகுலன். இந்த வரிகள் கவிதையைப் படித்தபின் நம் மனத்திற்குள் ரீங்காரமிட்டுக் கொண்டிருக்கும்.

பெரும்பாலான நகுலன் கவிதைகள் தன் வயமான கவிதைகள். தன்னை உதாரணமாக எடுத்துக்கொண்டு கவிதை இயற்றுகிறார். உதாரணமாக ‘நான்‘ என்ற கவிதையைப் பார்ப்போம்.

வழக்கம்போல்

என் அறையில்

நான் என்னுடன்

இருந்தேன்

கதவு தட்டுகிற மாதிரி

கேட்டது

“யார்?”

என்று கேட்டேன்

“நான்தான்

சுசீலா

கதவைத் திற”

என்றாள்

எந்த சமயத்தில்

எந்தக் கதவு

திறக்கும் என்று

யார்தான்

சொல்ல முடியும்

இதுவும் ஒரு அந்தரங்கமான கவிதை. கவிகுரலோன் சுசீலா வரவை எதிர்பார்த்துக் காத்துக் கொண்டிருக்கிறான். ஆனால் அவர் எதிர்பார்த்த தருணத்தில் யாரும் கதவைத் தட்டவில்லை. எதிர்பாராதத் தருணத்தில் கதவைத் தட்டுகிறாள். எப்போது கதவு திறக்குமென்று யார்தான் சொல்ல முடியும். கதவைத் திறக்க எப்போதும் காத்திருக்க வேண்டும். கதவைத் தட்டாமலே போய்விடலாம்.

நகுலனின் கவிதையைப் படிப்பவர்க்கு நகுலன் போல் குழப்புவார்கள் யாரும் இருக்க மாட்டார்கள் என்று நினைப்பார்கள்.

ஆனால் உண்மையில் நகுலன் கவிதை மூலம் வேறு தரிசனத்தை வெளிப்படுத்துகிறார். தனிமை என்ற இந்தக் கவிதையைப் பார்ப்போம்.

தனிமை

நண்பர்கள்

வருகிறார்கள்

வந்த பின்

போகிறார்கள்

தனிமையில்

தள்ளப்பட்ட நான்

அவர்கள்

வந்ததா”

அல்லது

சென்றதா

உண்மையில் உண்மை

என்ற உள் போதத்தில்

என்னிடமிருந்தே

நான்

வந்துகொண்டும்

போய்க்கொண்டிருக்கிறேன்

நகுலனின் இந்தச் சிறப்பான கவிதையில் ஒரு உள் சுழற்சியை உருவாக்குகிறார். மனித மனம் ஒரு நிகழ்ச்சி முடிந்தாலும் அந்த நிகழ்ச்சியின் தொடர்ச்சியாக எதையோ நினைத்துக்கொண்டிருக்கிறது. நண்பர்கள் வந்தபோது நேரம் தெரியவில்லை. அவர்கள் போனபின்தான் அதுவும் தனிமையில் விடப்பட்டபோதுதான் தெரிகிறது.

அவர்கள் போனபின்னும் நண்பர்கள் இருப்பதாகவே தோன்றுகிறது.

இன்னொரு கவிதை.

இவைகள்

ஒரு பறவையின் நீலச் சிறகு

உன் உள் நோக்கிய பார்வை

நான் வீட்டைப் பூட்டிச்

சென்று வீடு திரும்பியதும்

வீட்டின் கதவிற்கு

முன் தளத்தில்

தபால்காரன்

விட்டெறிந்த

சிதறிக்கிடக்கும் கடிதங்கள்

என் வருகைக்காகக்

காத்துப் பதுங்கி

முகம் பதித்து

கண்கள் நட்டுக்

காத்திருக்கும்

அந்த மஞ்சள் நிறப்

பூனை.

கவிதையின் ஆரம்பத்தில் ஒரு பறவையின் நீலச் சிறகு கண்ணில் படுகிறது. உடனே உன் உள் நோக்கிய பார்வை என்கிறார். அதாவது அந்த நீல நிறச் சிறகு எப்படி வந்தது என்று யோசித்திருப்பார்போலிருக்குது

ஆனால் வீட்டைப் பூட்டிக்கொண்டு போய் விடுகிறார். திரும்பவும் வருகிறார். முன் தளத்தில் தபால்காரன் விட்டெறிந்த சிதறிக்கிடக்கும் கடிதங்கள். இங்கே அவர் வருகைக்காகக் காத்துப் பதுங்கி முகம் பதித்து கண்கள் நட்டுக் காத்திருக்கும் அந்த மஞ்சள் நிறப் பூனை.

இப்போது இந்த மஞ்சள் நிறப்பூனையையும் ஒரு பறவையின் நீலச் சிறகுடன் ஒப்பிடலாம். பூனையின் வன்முறை நீலநிறச் சிறகாகப் பதிவாகிறது. உள் நோக்கிய பார்வையில் தென்படுகிறது. இந்தக் கவிதை வேற எதுவும் சொல்லாமல் விடப்பட்டு விடுகிறது.

நகுலன் இறக்கும் போது கொரோனா இல்லை. அற்புதமான நேரம். கொரனாவால் நாம் பாதிக்கப்பட்டு வீட்டை விட்டு வெளியே வராமல் தவித்துக் கொண்டிருக்கும் இந்த நேரத்தில் நகுலன் கவிதை என்னைச் சித்திக்க வைக்கிறது. கவிதையைப் படிக்கும்போது இப்படிச் சிந்திக்க வைக்கும்போது அற்புதமான அனுபவத்தைக் கொடுக்கிறது. உள் என்ற கவிதையைப் பார்ப்போம்.

உள்

வீட்டிற்குள்

இருந்தோம்

வெளியில்

நல்ல மழை

ஒரு சொரூப நிலை

என்கிறார். இந்தக் கொரானா காலத்தில் நாம் நம்மைப் பார்க்க வேண்டிய நிலை. எங்கும் போகாமல் நாம் நம்மை உற்றுப் பார்க்கவேண்டிய நிலை. ஒரு சொரூப நிலைதான்.

மிகச் சிறிய வரிகள் கொண்ட கவிதைகளை எழுதியிருக்கும் நகுலன் ஒவ்வொரு கவிதையையும் படித்த பின் நம்மை யோசிக்க வைக்கிறார். நம்மையே நம்மை உற்றுப் பார்க்க வைக்கிறார். வாசகர்கள் தங்களை தானே உற்றுப் பார்க்க வைக்கிறார் நகுலன்

.( திண்ணை மின் வார இதழில் 14.03.2021 ல் பிரசுரமான கட்டுரை).

15Siragu Ravichandran, Suresh Subramani and 13 others3 Comments1 ShareLikeCommentShare

Comments

 அழகியசிங்கர்

சூம் மூலமாக விருட்சம் பெருமையுடன் வழங்கும் 42வது கவிதை நேசிக்கும் நிகழ்ச்சியின் ஒளிப்பதிவு. கலந்துகொண்ட எல்லோரும் கவிதை வாசித்தார்கள்

 

அழகியசிங்கர் 

தேர்தல் காலத்தில்

நம்மிடம் அவர்கள் கெஞ்சுவார்கள்

பின் அவர் கேட்டு நாய்க்கூட

நம்மை

ஏறெடுத்துப் பார்க்காது.

10.03.2021

துளி – 177

அழகியசிங்கர்

கடந்த 6 மாதங்களாக பெரும் முயற்சி செய்து விருட்சம் 115 & 116வது இதழ் கொண்டு வந்து விட்டேன்.  ஏன் ஒரு இதழ் இவ்வளவு தாமதமாகிறது?  இது குறித்து இன்று இரவு பத்து மணிக்கு அழகியசிங்கருடன் உரையாற்ற உள்ளேன்.
இந்த இதழ் விருட்சம் 104 பக்கங்களுக்கு வந்திருக்கிறது.  தனி இதழ் ரூ.50.  இரண்டு இதழ்களின் சேர்க்கை.
வழக்கம்போல நிறையா கதைகள், நிறையா கவிதைகள் என்றெல்லாம் இந்த இதழில் காணலாம். 
1. கேள்விகள் – பதில்கள் உஷாதீபன் 2. கடற்கரை மத்த விலாச அங்கதம் கவிதைகள்  3. நீர் பள்ளம் – கவிதை – லாவண்யா சுந்தரராஜன்   4. க.சோமசுந்தரி கவிதை  5. கணேஷ்ராமன் கவிதைகள்  6. நாகேந்திர பாரதி கவிதை  7. இழப்பு – சிறுகதை – ஜெ.பாஸ்கரன் 8. ஒரு கவிதை – அழகியசிங்கர்    9. நட்பின் அலைகள் – கவிதை – ஜான்னவி 10.ஆயுள் – கவிதை –  பி.ஜெகந்நாதன் 11.இன்னாருக்கு இன்னாரென்று-சிறுகதை-ஜெயராமன்  ரகுநாதன்    12.லாங்ஸ்டன் கவிதை – மொ.பெ.சந்திரா மனோகரன்  14.தாயாதிக்காரன் – சிறுகதை – சத்யா ஜி.பி                15.நானும் எனது பேனாவும் – கவிதை – பொன் தனசேகரன்  16.திட்டம் – சிறுகதை – வளவ துரையின் 17. நிழல்களின் யுத்தம் – கவிதை – குமரி எஸ் நீலகண்டன் 18.இருண்மையும் கவிதையும் – பானுமதி.ந 20.தொலைநோக்கி – மொ.கவிதை-சுரேஷ் ராஜகோபாலன் 21..அதங்கோடு அனிஷ் குமார் கவிதைகள் 22..பானுமதி ந. கவிதைகள்  23.எல்லாம் சரி – குறுங்கதை – அழகியசிங்கர்  24.உருமாற்றம் – வ.வே.சு 25.அம்மு-சிறுகதை – ஸிந்துஜா  26.நானும் பராசக்தியும் நலம் – சுப்பு  27.எனது பிருஷ்டங்களுக்குச் சில வாழ்த்துகள் தமிழில் : ஞானக்கூத்தன்  28.மூன்று அடிகள் – வைதீஸ்வரன் 29.ஒரு கதையின் விமர்சனம் 30.பாரதி ஒரு சந்திரகாந்த் 31. விமர்சனங்கள் அன்றும் இன்றும்  32. நண்பனின் அலைப்பேசி எண் – கவி-நா.கிருஷ்ணமூர்த்தி 33. உரையாடல்

நவீன விருட்சம் இரட்டை இதழில் (115-116) பங்குகொண்டு பொறுமையாக விருட்சம் இதழ் வரும்வரை காத்திருந்த படைப்பாளிகளுக்கு சமர்ப்பணம் செய்கிறேன்.