கவிதை வாசிக்கும் கூட்டம் ஆரம்பித்து நேற்றுடன் 46வது கூட்டம் முடிந்து விட்டது.
சமீப காலங்களில் ஒவ்வொரு கூட்டம் போது ஒரு கவிதைப் புத்தகத்தை அறிமுகப்படுத்துகிறேன். இது ஒரு வழக்கமாக வைத்துக்கொண்டிருக்கிறேன்.
நேற்று நடந்த கூட்டத்தில் லக்ஷ்மி மணிவண்ணன் கவிதைப் புத்தகமான கேட்பவரே என்ற கவிதைத் தொகுதியை அறிமுகப்படுத்தினேன்.
இந்தப் புத்தகம் 2016ஆம் ஆண்டு வெளிவந்துள்ளது. 320 பக்கங்கள் கொண்ட புத்தகம் இது. விலையும் ரூ.320.
எப்போதும் கவிதைப் புத்தகம் அறிமுகப்படுத்தும்போது அந்தப் புத்தகத்திஙூருந்து ஒரு கவிதையை வாசிப்பது வழக்கம்.
நான் வாசித்த கவிதையை இங்கு குறிப்பிட விரும்புகிறேன்.
தோற்றங்கள்
குழந்தைகளின் கண்களில் தோன்றுவது
அவனது கண்களில் தோன்றுவதில்லை
மனைவியின் கண்களில் தோன்றுவது
குழந்தைகள் கண்களிலும் அவனது கண்களிலும்
தோன்ற மறுக்கின்றன
வீடு ஒரே சமயத்தில் குழந்தைகளின், மனைவியின்
அவனின் மற்றும் என தோற்றங்களைப்
பெருமூச்சுடன் பார்க்கத் தொடங்கும்போது
சுவர்களை சிறகென அசைத்தபடி
அறைகளின் வெற்றிடங்களில்
நிரம்பியிருக்கும் தோற்றங்களின் அசைவுகளையும்
சுமந்தபடி வீடு
மெல்ல மேலெழும்புகிறது.
அவன் கண்களில் தோன்றியவற்றையெல்லாம்
கதை கதையாய் சொல்ஙூ கட்டி எழுப்பிய
கணிதச் சுவர்கள் அவை
மேலெழும்புவதைத் தோன்றத் தெரியாமல்
தனது கண்களில் வலுவாக உட்கார்ந்திருக்கிறான்
அவன்.
இந்தக் கவிதையை வாசிக்கும்போது யாருக்காவது இந்தப் புத்தகத்தை வாங்கி வாசிக்க வேண்டுமென்று தோன்றும்.
இதோ புத்தக விபரம்.
கேட்பவரே - கவிதைகள் - லக்ஷ்மி மணிவண்ணன் - வெளியீடு : படிகம், 4-184 தெற்குத் தெரு, மாடத்தட்டுவிளை, வில்லுக்குறி - 629 180, கன்னியாகுமரி - பக்கம் : 320 - விலை ரூ.320
சூம் மூலமாக விருட்சம் பெருமையுடன் வழங்கும் 46வது கவிதை நேசிக்கும் நிகழ்ச்சி
வருகிற சனிக்கிழமை மாலை 6.30மணிக்கு 10.04.2021 அன்று நடைபெற உள்ளது.
இந்த முறை எல்லோரும் கவிதை வாசிக்கும்படி கேட்டுக்கொள்கிறேன். யார் யார் கலந்துகொள்கிறார்களோ அவர்களுடைய கவிதைகளை வாசிக்கும்படி கேட்டுக்கொள்கிறேன். எந்த வகையான கவிதைகளையும் வாசிக்கலாம்.
மகிழ்ச்சியுடன் கவிதைகளை வாசியுங்கள். மற்றவர்கள் கவிதைகளையும் கேட்டு மகிழுங்கள். உங்கள் கவிதைகளைத் தவிர வேற யார் கவிதையும் நீங்கள் வாசிக்கக் கூடாது.
உங்கள் கவிதைகளை வாசிப்பதில் நீங்கள் பெருமைப் படுங்கள்.
Topic: சூம் மூலமாக விருட்சம் பெருமையுடன் வழங்கும் 46வது கவிதை நேசிக்கும் நிகழ்ச்சி
ஆமாம். அந்தத் தெருவிற்கு நான் நுழைந்திருக்கவே கூடாது. தெரியாமல் நுழைந்து விட்டேன். தவிர்த்திருக்கலாம். மேலும் அந்தப் பழைய பேப்பர் போடும் கடையைப் பார்த்திருக்க வேண்டாம். பார்த்தும் விட்டேன். மாத நாவல்கள் வரிசையாக ஒரு டேபிள் முழுவதும் நிரம்பி வழிந்தன. அதை எதையும் தொடவில்லை.
புத்தகங்கள் குவித்து வைத்திருக்கும் இடத்தில் என் பார்வை போயிற்று. எல்லாம் ஆங்கில நாவல்கள். எப்படி ஒரே நாளில் பணக்காரனாவது என்ற ரீதியில் புத்தகங்கள். வாழ்க்கையில் இன்னும் சிலரிடம் எப்படிப் பழகுவது என்பதுபோல் புத்தகங்கள். பைபிள்,அகராதி பயன்படுத்தாத பழைய டைரி. சிட்னி ஷெல்டன் கட்டாயம் இருக்கும். இங்கே புத்தகம் வாங்கும்போது எனக்கு மட்டும் கிலோ ரூ.80 கொடுப்பார்கள். எனக்கு மட்டும்தான் இந்தச் சலுகை. மற்றவர்களுக்கு ரூ.100. ஆனால் அவர்களிடம் உங்கள் புத்தகங்களைப் போடக் கொடுத்தால் கிலோ ரூ.7 என்று வாங்கிக்கொள்வார்கள். தேடும்போது ஒரு தமிழ் நாவல் கிடைத்தது. இந்திரா பார்த்தசாரதியின் வேதபுரத்து வியாபாரிகள். எடுத்து வைத்துக்கொண்டேன். உள்ளே புரட்டிப் பார்த்தேன். திகைத்து விட்டேன். வட்டார நூலகம், அசோக் நகருக்குச் சொந்தமான புத்தகம். 20.08.2019 இந்தப் புத்தகத்தைத் திருப்பிக் கொடுக்க வேண்டும். இந்தப் புத்தகத்தைப் பேப்பர் கடையில் போட்டால் என்ன கிடைத்துவிடும்? பேப்பர் காரனிடம் பேரம் பேசினேன். “இது என்ன விலை?” “ஐம்பது ரூபாய்.” “இது திருட்டுப் புத்தகம். நூலகத்திலிருந்து திருடி வந்தது. விற்பதே குற்றம் என்றேன்.எத்தனைப் பேர்கள் இந்தப் புத்தகத்தை நூலகத்திலிருந்து எடுத்துப் படிப்பார்கள் தெரியுமா?” “எனக்கு என்ன சார் தெரியும்” “பார்த்து வாங்க வேண்டாமா?” “புத்தகங்களோடு புத்தகமாக எடைக்குப் போடுகிறார்கள். எல்லாவற்றையும் பார்க்க முடியுமா?”
“சரி, நான் இந்தப் புத்தகத்தை வாங்கிக்கொள்கிறேன். ஆனால் நான் படித்துவிட்டு நூலகத்திற்குத் திருப்பிக் கொடுத்து விடுவேன். அப்பக் குறைவா விலைக்குக் கொடுங்கள்.”
“முப்பது ரூபாய், சார்.”
நான் முப்பது ரூபாய் கொடுத்தேன்.
ஞாபகம் வைத்துக்கொள்ளுங்கள் இந்தப் புத்தகத்தைப் படித்துவிட்டு நூலகத்திற்குத் திருப்பிக் கொடுத்து விடுவேன் என்றேன். அவன் தலை ஆட்டினான்.
20.022016 அன்று எஸ்.எம்.ஏ.ராம் கூட்டம் ஒன்று விருட்சம் சார்பில் நடத்தினோம். நானும், நண்பர் கோவிந்தராஜனும். அவருடைய நாடகங்களைக் குறித்து. அதன் ஒலி பரப்பை இங்கு தருகிறேன்.
எஸ்எம்,ஏ ராம் இறந்து விட்டார் என்ற செய்தியை பாரவி மூலம் அறிந்து வருத்தப்பட்டேன். ராமைப் பல ஆண்டுகளாக அறிவேன். நானும் அவரும் மாம்பலம் ரயில்வே நிலையத்தில் விடைபெறும் தறுவாயில் பல மணி நேரம் பேசியிருக்கிறோம்
அவர் அதிகம் படித்தவர். தனியார்ப் பள்ளியில் மிகக் குறைந்த ஊதியத்தில் ஆசிரியராகப் பணிபுரிந்தவர்.
அவர் நாடகம், சிறுகதைகள், கட்டுரைகள் எழுதியிருக்கிறார். ஒரு நாவலும் கூட. பெரும்பாலும் சிறு பத்திரிகைகளில்.
‘தாத்தா காலத்து பீரோ’ என்ற அவருடைய சிறுகதைப் புத்தகம் வெளிவந்து விட்டது என்று மகிழ்ச்சியுடன் கூறியது ஞாபகத்திற்கு வருகிறது. அப்போது புத்தகக் காட்சி நடந்து கொண்டிருந்த சமயம்.2017 ஆம் ஆண்டு.
கொண்டு வந்து தருகிறேன் என்று கூறினார். அவருக்கு அதற்கெல்லாம் நேரமில்லை என்று தெரியும். போதி வனம் வெளியிட்ட புத்தகத்தைப் புத்தகக் காட்சியில் வாங்கிக்கொண்டேன். ராம் அபுத்திரனின் கதை நாடகத்தைப் புத்தகமாகக் கொண்டு வர நினைத்தார். என்னிடம் அதைச் சொன்னபோது நான் அதற்கு ஏற்பாடு செய்து உதவினேன்.
திருவல்லிக்கேணியில் அந்த பிரஸ் இருந்தது. அவர் புத்தகத்தைச் சரியாக அச்சடித்துக் கொடுக்கவில்லை. ராமிற்கு பிரஸ்காரன் மீது படு கோபம். உடனே அவன் மீது கேஸ் போட்டார். கேஸ் முடிவு யாருக்குச் சாதகமாக வந்தது என்று தெரியவில்லை. அந்த அளவிற்குப் போராட்ட குணம் கொண்டவர் ராம்.
அதன்பின் எஸ.எம்.ஏ ராம் நாடகங்கள் என்ற பெயரில் அவரே ஒரு தொகுப்பைத் திரும்பவும் சில வருடங்கள் கழித்துக் கொண்டு வந்தார் . இந்த முறை அவரே புத்தகம் தயாரிக்கும் கலையைக் கற்றுக்கொண்டு விட்டார். அந்தப் புத்தகத்திற்கான ஒரு அறிமுகக் கூட்டத்தை விருட்சம் மூலம் ஏற்பாடு செய்து நடத்தினோம்.
இன்னொரு முறை நான் அவரை அடையாரிலுள்ள மலர் மருத்துவ மனையில் சந்தித்தேன். நான் என் பெண்ணிற்காகவும், அவர் அவருடைய பெண்ணிற்காகவும். ராமிற்கு வாசகர் வட்டம் அதிகம். அவருடைய நாடகப் புத்தகங்களைப் பலர் வாங்கினார்கள். பல ஊர்களில் அவர் நாடகங்களை அரங்கேற்றம் செய்திருக்கிறார்கள். இதெல்லாம் பெரிய அங்கீகாரம் என்று எனக்குத் தோன்றுகிறது. இலக்கியத் தரமான நாடகங்கள் எழுதும் ஒருவருக்கு இந்த அளவிற்கு அங்கீகாரம் கிடைப்பது பெரிய விஷயம். . உண்மையில் வெளி ரங்கராஜனுக்கும் அவர் வளர்ச்சியில் பங்கு இருப்பதாக நினைக்கிறேன்.
விருட்சம் கூட்டத்தில் நாடகத்தைப் பற்றி ராம் பேசிய ஆடியோவை ஒலி பரப்ப உள்ளேன். திடீரென்று அவர் மறைந்த செய்தியை அறிந்தபோது வருத்தம். அவர் குடும்பத்தாருக்கு ஆழ்ந்த இரங்கல்கள்.
விருட்சம் 45வது கவிதை நேசிக்கும் நிகழ்ச்சி 03.04.2021 அன்று சனிக் கிழமை கவிதை உரையாடல்
அழகியசிங்கர்
சூம் மூலமாக விருட்சம் பெருமையுடன் வழங்கும் 45வது கவிதை நேசிக்கும் நிகழ்ச்சி வருகிற சனிக்கிழமை மாலை 6.30மணிக்கு 03.04.2021 அன்று நடைபெற உள்ளது. இந்த முறை கவிதையைக் குறித்து உரையாடல் நடைபெற உள்ளது.
எல்லோரும் கலந்து கொண்டு சிறப்பு செய்யும்படி கேட்டுக்கொள்கிறேன்.
Topic: சூம் மூலமாக விருட்சம் பெருமையுடன் வழங்கும் 45வது கவிதை நேசிக்கும் நிகழ்ச்சிTime: Apr 3, 2021 06:30 PM IndiaJoin Zoom
என் விஷயத்தில் இப்படித்தான் நடந்து விட்டது. நவீன விருட்சம் 115-116 இதழ் 106 பக்கங்கள். அதன் எடை 136 கிராம்.
வந்தது வம்பு. ஒரு இதழை ஒருவருக்கு அனுப்ப ரூ.9 ஸ்டாம்ப் ஒட்ட வேண்டும்.
நான் சமீபத்தில் பத்திரிகை அனுப்புவதற்கு இரண்டு ரூபாய் ஸ்டாம்ப் ஒட்டியதை மாற்றி நாலு ரூபாய் ஸ்டாம்ப் வைத்து அனுப்பிக் கொண்டிருந்தேன். அதுவும் 100 கிராமிற்குள் இருந்ததால். சனிக்கிழமை தபால் அலுவலகத்தில் உள்ள அதிகாரி போனில் கூப்பிட்டுப் பேசினார். “உங்கள் பத்திரிகை அனுப்புவதற்கு ரூ.9க்கு ஸ்டாம்ப் ஒட்ட வேண்டு”மென்றார். பெரிய அதிர்ச்சியைக் கொடுத்தார்.
இந்தப் புத்தகத்தின் எடை100 கிராமிற்குள் இருந்திருந்தால் ரூ.4 தபால் தலை ஒட்டியிருக்கலாம். இன்னும் சில பக்கங்களைக் குறைத்திருந்தால் இன்னும் கொஞ்சம் தயாரிப்பு விலையையும் குறைத்திருக்கலாம்.
விளம்பரமில்லாமல் ஒரு பத்திரிகையைக் கொண்டு வரும்போது கட்டாயம் 100 கிராமிற்குள் பக்கங்கள் குறைவாகத்தான் திட்டமிட வேண்டும்.
116 பக்கங்கள் உள்ள புத்தகமாகக் கொண்டு வந்தால் கட்டாயம் 125 ரூபாய்க்குப் புத்தகம் விலை வைத்திருக்க வேண்டும். நான் இதன் விலையை ரூ.50க்கு மேல் உயர்த்தவில்லை. அதனால்தான் சுமை கால் பணம் என்றால்…சுமை கூலி முக்கால் பணம் ஆகிவிட்டது. ஒரு காலத்தில் அட்டையில்லாமல் விருட்சம் அம்மணப் பத்திரிகையாக வந்து கொண்டிருந்தது. திரும்பவும் அந்த நிலைக்கே போக வேண்டும் போலிருக்கிறது. தெளிவாக இன்னும் முடிவு எடுக்க முடியவில்லை.
‘பாயசம்’ என்ற கதையைப் படித்தேன். சாமநாது என்பவரின் மன வக்கிரம்தான் இந்தக் கதை. சிறப்பாக எழுதி உள்ளார் தி.ஜானகிராமன்.
ஆரம்பிக்கும்போதே தி.ஜானகிராமன் இப்படிக் குறிப்பிடுகிறார்.
‘சாமநாது அரசமரத்தடி மேடை முன்னால் நின்றார். கல்லுப் பிள்ளையாரைப் பார்த்தார். நெற்றி முகட்டில் குட்டிக் கொண்டார். தோப்புக்கரணம் என்று காதைப் பிடித்துக்கொண்டு லேசாக உடம்பை மேலும் கீழும் இழுத்துக்கொண்டார்.’
இதையெல்லாம் செய்துகொண்டு வரும் தன் மனதில் வக்கிரத்தை வளர்த்துக்கொண்டு வருகிறார்.
தன் அண்ணன் பையன் சுப்பராயன் பேரில் அவருக்கு அவ்வளவு ஆத்திரம். இந்தக் கதை முழுவதும் அதை வெளிப்படுத்துவதுதான்.
சாமநாது தன்னையும் தன் அண்ணன் பையன் சுப்பராயனையும் ஒப்பிட்டு மனத்திற்குள்ளே நடத்துகிற நாடகம்தான் இந்தக் கதை.
யாரோ சொல்வதுபோல் மனசாட்சி குரலாக ஒலிக்கிறது.
உதாரணமாக, ‘நீ என்ன சுப்பராயன் மாதிரி நித்யகண்டம் பூர்ண ஆயுசா? சுப்பராயன் மாதிரி மூட்டு வியாதியா, ப்ளட் ப்ரஷரா, மண்டைக் கிறுகிறுப்பா உனக்கு?’ என்று யாரோ சொல்வதுபோல் சாமநாதுவின் மனக்குரல்ஒலிக்கிறது
ஒவ்வொரு சந்தர்ப்பத்திலும் சாமுநாது சுப்பராயன் மீதுள்ள ஆத்திரத்தை வெளிப்படுத்துகிறார். உதாரணமாக நாதஸ்வரம் சத்திரத்திலிருந்து தொடங்குகிறது. தெருவிலிருந்து தவில் சத்தம் தொடங்குகிறது. பத்தரை மணிக்குமேல் தான் முகூர்த்தம். மணி எட்டு கூட ஆகவில்லை. ‘சும்மா தட்டுகிறார்கள். அவனுக்குப் பொழுது போக வேண்டும்.’ இதை நினைத்துக்கொண்டு வரும்போது ஏன் சாமிநாதுவுக்கு சுப்பராயன் ஞாபகம் வரவேண்டும்?
தவில் தட்டுபவனுக்குப் பொழுது போகவேண்டும். சுப்பராயனுக்கும் பொழுது போக வேண்டும். சுப்பராயன் பொழுதுபோகாமல்தானே ஏழு பெண்களையும், நாலு பிள்ளைகளைப் பெற்றான் என்ற ரீதியில் சாமுநாது யோசிக்கிறார்.
அவருக்கு சுப்பராயனைப் பற்றி யோசிக்க யோசிக்கப் புத்தி பேதலித்துப் போனதுபோல் தோன்றுகிறது. புதுப்பாலத்தில் போகிற வருபவர்களைப் பார்க்கும்போது சுப்பராயன் மாதிரி தெரிகிறது.
சுப்பராயன் அந்த ஊருக்காக எல்லாம் செய்கிறான். பரோபகாரி. ஊருக்குள் கரும்புப் பயிரைக் கொண்டு வந்தான். எதிரே அக்கரையில் நாலு இடத்தில் புகை, வெல்ல ஆலைப் புகை- எல்லாம் சுப்பராயன்.
அதோ பள்ளிக்கூடம் – சுப்பராயன்தான் கொண்டு வந்தான்.பாலத்துக்கு ஓரமாக கோவாப்பரட்டி – சுப்பராயன்தான் கொண்டு வந்தான். சுப்பராயன் மூலம் ஊரே மாற்றமடைகிறது. ஏனோ இதற்கெல்லாம் பெருமைப்பட வேண்டிய சாமிநாது ஆத்திரப்படுகிறார்.
ஏழெட்டு வருஷம் முன் இறந்து போன அவர் மனைவி வாலாம்பாள் குரல் கேட்கிறது.
“சுப்பராயனைப் படிக்க வைக்க உங்களாலேயும் உங்க அண்ணாலேயும் மாசம் நாலு ரூபாய் அனுப்ப முடிந்ததா,” என்கிறாள் வாலாம்பாள்.
படிப்பின் கடைசி வருஷத்தில்‘போரும் படிக்கதுன்னு’ சுப்பராயனை அழைத்துக்கொண்டு வந்து விடுகிறார் சாமநாது.
படிக்க வைக்க முடியாத சுப்பராயன். ஊருக்கு வந்தான். ஓடிப்போனான். கோட்டையில் கடையில் உட்கார்ந்து கணக்கு எழுதினான். அங்கே சண்டை. கடை வாடிக்கையாளர் ஒருவரிடமே கடன் வாங்கி பாதிப்பங்கு லாபத்திற்கு அதே மாதிரி மளிகைக்கடை வைத்தான். கடை வைத்தவுடன் மளமளவென்று முன்னுக்கு வந்துவிட்டான் சுப்பராயன் இருபது வருடத்திற்கு முன்னால் இருபது லட்சம் சொத்து சேர்த்து விட்டான். உள்ளூரிலேயே கால் பங்கு நிலம் வாங்கி விட்டான்.
அதையே பாகம் பண்ணி சாமநாதுவுக்கு பாதி கொடுத்தான். அதிலும் திருப்தி இல்லை சாமநாதுவுக்கு. அவர் பங்கு ஊருக்குச் சற்று எட்டாக் கையில் விழுந்தது என்று. அது மட்டுமல்ல ஆற்றுப் படுக்கைக்கும் சற்று எட்டாக்கை. சண்டை. அப்போதுதான். வாலாம்பாள் சொன்னாள்.
“ஒண்டியா நின்னு மன்றாடி சம்பாதிச்சதை, பாவம் சித்தப்பான்னு கொடுக்கிறான்” என்று கிண்டல் செய்கிறாள். இந்த இடத்தில் சாமநாது மனைவியைப் பார்த்து துடுக்காகப் பேசுகிறார்.
“அவனுக்கு பரிஞ்சுண்டு கூத்தாடறதைப் பார்த்தா, நீ என் அம்படையாளா, எங்க அண்ணா ஆம்படையானான்னே புரியலை,” என்கிறார்.
வாலாம்பாள் ‘தூ’ என்று துப்பிவிட்டு அங்கிருந்து நகர்ந்து விட்டாள். மூன்று நாள் அவளோடு பேசவில்லை.
குளித்துவிட்டு வருகிறார்.
“சித்தப்பா, எங்கே போயிட்டேள்?” என்கிறான் சுப்பராயன். ஜானகிராமன் இந்த இடத்தில் ஒரு வரி எழுதியிருக்கிறார். ‘கிராமமே கலியாண பெண்போல் ஜோடித்துக்கொண்டிருக்கிறது’ என்று எழுதியிருக்கிறார்.
“சித்தப்பா, எங்கே போய்ட்டேள்?”
மாலை மாற்றுகிறார்கள் – பெண்ணும் பிள்ளையும். சாமநாதுவிற்கு மூச்சு முட்டிற்று. மெதுவாக நகர்ந்தார். வியர்வை சுடுகிறது. ற்றுக்காகக் கொல்லைப்பக்கம் நடந்தார். கோட்டையடுப்புக்கு இப்பால் மேடைமீது ஒரு பாரி ஜோட்டுத் தவலை. இடுப்பளவு – மேல் வயறளவு உயரம் பாயசம் மணக்கிறது. திராட்சையும் முந்திரியுமாக மிதக்கிறது. ஐந்நூறு அறுநூறு பேர் குடிக்கிற பாயசம். இந்த இடத்தில் விபரீதமான புத்தி தோன்றுகிறது
சாமநாதுவுக்கு. அவர் ஒருத்தரே கவிழ்த்து விடுவதாக நினைக்கிறார். அதுவும் சாத்தியம்தான். சாமநாது இரண்டு கைகளையும் கொடுத்து மூச்சை அடக்கி, மேல்பக்கத்தைச் சாய்த்தார், ப்பூ – இவ்வளவுதானே. அடுத்த நொடி, வயறளவு ஜோட்டி, மானம் பார்க்கிற வாயை, பக்கவாட்டில் சாய்த்துப் படுத்து விட்டது. பாயசம் சாக்கடையில் ஓடிற்று. கொட்டிவிட்டு பெரிதாகச் சத்தம் போடுகிறார். தன் பயத்தை மறைக்க.
“எப்படிப்பா இத்தணாம் பெரிய ஜோட்டியை சாச்சேள்” என்கிறாள்.அவர் பெண்.
பெண்ணை துரத்தி விடுகிறார் அங்கிருந்து.
கதை முடியும்போது வாலாம்பாள் பாடுகிற மாதிரியிருக்கிறது.
இந்தக் கதையைப் படித்து முடித்தபின் எனக்கு இந்தக் கதையே ஞாபகமாக வந்தது. சாமநாது மாதிரி நம்மிடம் பலர் நடமாடிக் கொண்டிருக்கிறார் என்று தோன்றியது.
“நாமும் வேற வேற விதமா சாமநாதுவா!” அற்புதமாய் கொண்டு போய் முடித்திருக்கிறார் தி. ஜானகிராமன்.
ஒவ்வொருவரும் அவர்களுக்குள்ளே உள்ள சாமநாதுவை வெளியே விரட்ட வேண்டும். இப்படிச் சிந்திக்க வைத்த கதையை எழுதிய தி.ஜானகிராமன் வாழ்க.
இலக்கியத் தரமான கதை இப்படித்தான் கட்டப்பட்டிருக்க வேண்டும். யோசிக்க யோசிக்க இந்தக் கதை நம்மை குடைந்து கொண்டிருக்க வேண்டும். கடைசி வரை நம்மால் இதை மறக்க முடியாது ஏனென்றால் நாம் இன்னும் சாமநாதுவாக இருக்கும் வரை.
(தமிழின் முதல் இணைய வாரப்பத்திரிகை 28 மார்ச் 2021 திண்ணையில் வெளிவந்தது)
