ஏன் இந்தக் கூட்டம்?

 

வழக்கம்போல் நவீன விருட்சம் 103வது இதழை எடுத்துக்கொண்டு போய் வைதீஸ்வரனிடம் கொடுத்த போது, அவர் மொத்தக் கவிதைகள் அடங்கிய தொகுப்பான மனக்குருவி என்ற கவிதைத் தொகுதியை என்னிடம் நீட்டினார்.  திரும்பத் திரும்ப அவர் முன் அப் புத்தகத்தைப் புரட்டிப் பார்த்தேன்.  பல ஓவியங்களுடன் 366 கவிதைகள் அடங்கிய தொகுப்பு அது.

 சனிக்கிழமை வைதீஸ்வரன் சிட்னி செல்கிறார்.  திரும்பி வர இரண்டு மூன்று மாதங்கள் மேல் ஆகும்.  உடனே எனக்குத் தோன்றியது, இப் புத்தகத்தை எல்லோருக்கும் அறிமுகப் படுத்தி கவிதைகள் வாசிப்பது என்று.  

இக் கூட்டத்தை ஏற்பாடு செய்வதற்கு டாக்டரிடம் கேட்டுக் கொண்டேன். டாக்டரும் கூட்டம் ஏற்பாடு செய்ய தயாராய் இருந்தார்.  இந்தத் தருணத்தில்தான் புத்தகம் கொண்டு வந்த பதிப்பாளர் லதாவால் கலந்துகொள்ள முடியாது என்று தெரிந்தது.

 லதா வர முடியவில்û9ல என்றால் கூட்டம் நடத்த வேண்டாமென்று தோன்றியது.  தனிப்பட்ட முறையில் நண்பர்களுடன்  வைதீஸ்வரனைப் பார்த்துவிட்டு கூட்டம் நடத்தாமல் விட்டுவிடலாமென்று தோன்றியது.  திங்கள் கிழமை கிருபானந்தன் எனக்கு போன் செய்து, எப்படியாவது வைதீஸ்வரன் கூட்டத்தை நீங்கள் நடத்த வேண்டுமென்று சொன்னார்.  டிஸ்கவரி புத்தக நிலையத்தில்  நடத்தலாமென்றும் சொன்னார்.  

அதன் விளைவுதான் புதன் கிழமை நடந்த கூட்டம்.  கூட்டத்திற்கு வந்திருந்து வைதீஸ்வரன் கவிதைகள் வாசித்த அனைவருக்கும் என் நன்றி.

இக் கூட்டத்தை எப்படி துவங்குவது என்று தெரியவில்லை.  ஒவ்வொருவராய் அவருடைய கவிதையை வாசிப்பது என்று தீர்மானித்திருந்தேன்.   நான் முதலில் அப்படித்தான் வசித்துவிட்டு அமர்ந்தேன்.  உண்மையில் எல்லோரும் அவருடைய பிடித்தமான கவிதைகளை வாசித்துவிட்டு அமர வேண்டுமென்று நினைத்தேன். ஆனால் என்னுடைய தவறு இதைத் தெளிவாக சொல்லவில்லை. பின்னால் வந்த ஒன்றிரண்டு பேர்கள் அவர் கவிதைகளை மட்டும் வாசிக்காமல் அக் கவிதைகளுக்கு விளக்கங்களையும் கூற ஆரம்பித்துவிட்டார்கள்.  கவிதையைப் படித்தாலே போதும்.  விளக்கம் தேவையில்லை.  பொழிப்புரை சொல்வதுபோல் ஆகிவிட்டது.  இதைக் கேட்பவர்க்கு அலுப்பை ஏற்படுத்தி விடும்.  என்னால் இதை எப்படி தடுப்பது என்று தெரியவில்லை.  அதேபோல் ஒரு கட்டுரையை வாசித்தது மனதில் ஏறவில்லை.  அலுப்பாக இருந்தது.

 மேலும்  அவர் கவிதைகள் குறித்து பேசுவதை கவிதை வாசிப்பது முடிந்தவுடன் வைத்துக்கொள்ளலாமென்றும் நினைத்தேன்.  நானே ஒரு கட்டுரையை எழுதிக்கொண்டு வந்தேன்.  நான் ஒரு கவிதை வாசித்ததோடு நிறுத்திவிட்டேன்.  கட்டுரையைப் படிக்க வில்லை.  இக் கூட்டத்திற்கு எங்கிருந்தோ வந்திருந்து கூட்டத்தில் கலந்து கொண்டதோடல்லாமல், வைதீஸ்வரன் புத்தகம் ஒன்றை வாங்கிச் சென்றார் தமிழ்மணவாளன். மேலும் அவரிடம் ஒரு கவிதையை எப்படி வாசிக்க  கற்றுக்கொள்ள வேண்டும் போலிருந்தது.  அது மாதிரி வாசித்தார்.  அவருக்கு தனிப்பட்ட நன்றியைத் தெரிவித்துக்கொள்கிறேன்.  எல்லோரும் வைதீஸ்வரன் கவிதைகளைக் கேட்டு ரசித்தோம்.  கைத் தட்டினோம்.  சிரித்தோம். இதைவிட என்ன பெருமையை வைதீஸ்வரனுக்கு தந்துவிட முடியும் என்றும் தோன்றியது. கூட்டம் நடத்துவதில் நான் இன்னும் பக்குவப்படவில்லை என்று என்னையே நொந்து கொண்டேன்.     எல்லாமே வேறு வேறு விதமாக மாறி கூட்டம் 8.45க்கு முடிந்தது.  கூட்டத்தை ஏற்பாடு செய்து உதவிய வேடியப்பனுக்கு நன்றி. 

அற்புதமாக டிவியில் படம் பிடித்த ஷ்ருதி டிவிக்கு நன்றி.   எந்தவித எதிர்பார்ப்பும் இல்லாமல் படம் பிடித்தார். அதேபோல் வேடியப்பன்.  இடம் கொடுத்தவரிடம் எவ்வளவு தர வேண்டுமென்று கேட்டேன்.  ‘எது வேண்டுமானாலும் கொடுங்கள்.  உங்கள் இஷ்டம்.’  யார் சொல்வார்கள் இதுமாதிரி.   அதேபோல் லதாவும், கே எஸ் சுப்பிரமணியனும்.  வைதீஸ்வரன் மீது கொள்ளை அன்பு இவர்கள் இருவருக்கும்.   அதேபோல் டாக்டரைப் பற்றியும் சொல்ல வேண்டும்.  மனக்குருவி என்ற இந்தப் புத்தகம் நிச்சயமாக எல்லாப் பிரதிகளும் விற்றுவிடும் என்ற நம்பிக்கை எனக்கு இருக்கிறது. வந்திருந்தவர்கள் அனைவருக்கும் நன்றி.  இது திட்டமிடாத அவசரமான கூட்டம்.

சென்னையில் மூன்று கவிஞர்களும் விருட்சமும்..

 

விருட்சம் ஆரம்பித்தபோது மூன்று கவிஞர்கள் சென்னையில் இருந்தவர்கள் விருட்சத்துடன் தொடர்பு கொண்டிருந்தார்கள்.  ஒருவர் ஞானக்கூத்தன், இன்னொருவர் பிரமிள், மூன்றாமவர் வைதீஸ்வரன்.

இந்த மூன்று கவிஞர்களும் விருட்சத்தில் கவிதைகள் எழுதி உள்ளார்கள்.  பிரமிள் கவிதை மூலம் யாரையாவது திட்டி எழுதியிருந்தால், அதைப் புரிந்துகொள்ளாமலேயே நான் பிரசுரம் செய்திருக்கிறேன்.  ஒரு முறை முதல் இதழ் விருட்சத்தில் நான் பிரமிளை கவிதைத் தரும்படி கேட்டேன்.  அவர் ஒரு கவிதையைப்   மனசிலிருந்து சொல்ல  என்னை எழுதச் சொன்னார்.  அந்தக் கவிதையின் பெயர் கிரணம். அவர் சொல்ல சொல்ல நான் எழுதினேன்.

 

அந்தக் கவிதை இதுதான் :

விடிவுக்கு முன் வேளை

ஆகாயத்தில் மிதக்கின்றன

நாற்காலி மேஜைகள்

ஊஞ்சல் ஒன்று

கடல்மீது மிதக்கிறது

அந்தரத்து மரச் சாமான்களைச்

சுற்றிச் சுற்றிப் பறக்கிறது

அசிரீரிக் கூச்சல் ஒன்று

சிறகொடித்து கிடக்கிறது

ஒரு பெரும் கருடப் பட்சி

கிழக்கு வெளிறிச்

சிவந்து உதித்த மனித மூளைக்குள்

வெறுமை ஒன்றின் இருட் குகை

குகைக்குள் கருடச் சிறகின்

காலை வேளைச் சிலிர்ப்பு

ஆகாயத்தில்

அலைமேல் அலை.

மௌனித்தது

அசரீரிக் குரல்..

இந்தக் கவிதையை முதல் இதழ் வெளிவந்த விருட்சத்தில் நான் பிரசுரம் செய்யவில்லை.  இந்தக் கவிதை மூலம் என்ன சொல்ல வருகிறார் என்பதை என்னால் அறிந்து கொள்ள முடியவில்லை.  மேலும் விருட்சத்தைக் கிண்டல் செய்ய இதை எழுதி உள்ளார் என்று அப்போது நினைத்தேன்.  ஆனால் பின்னால் பிரமிள் எழுதிக் கொடுத்த கவிதைகள் எல்லாவற்றையும் நான் பிரசுரம் செய்தேன். இந்தக் கவிதையையும் பின்னால் வந்த விருட்சம் இதழில் பிரசுரம் செய்தேன்.

ஆனால் வைதீஸ்வரன், ஞானக்கூத்தன் எழுதிய கவிதைகளை நான் உடனே பிரசுரம் செய்து விடுவேன்.  ஆனாலும் ஞானக்கூத்தன் ஒரு முறை குதிரை என்ற தலைப்பில் ஒரு கவிதை எழுதிக் கொடுத்தார்.

அக் கவிதை ஒரு சிறிய கவிதை.  அதை இங்கே தருகிறேன்.

மரத்துக்குக் கீழே குதிரை

அதற்குக் கொடுக்கப்பட்ட

புல்லைக் குனிந்து குனிந்து

தரையிலேயே தின்றவாறு நிற்க

குதிரைக்குப் பக்கம் இவன் போனான்.

‘குதிரை’ ‘குதிரை’ என்றான்.

இவனைக் குதிரை கவனிக்காமல்

தன்

பாட்டுக்குப் புல்லைக் கொரித்தது.

மீண்டும் இவன் சொன்னான்

குதிரை குதிரை குதிரை

விட்டது பட்டென் றொருஉதை

அந்தக் குதிரை.

தரையில் உருண்டான்

அப்பால் ஒருமுறைகூட

குதிரையென் னாமல் கிளம்பிப்போனான்.

இந்தக் கவிதையை ஞானக்கூத்தன் முன் நான் படித்தேன்.  என்னைப் பார்த்துக் கேட்டார்.  ‘விருட்சத்திற்கு ஏற்றவாறு இருக்கிறதா?’ என்று. நான் ஒன்றும் சொல்லாமல் தலை ஆட்டினேன்.  என்னடா இது குதிரை என்று இப்படி எழுதிவிட்டாரே என்று பின்னால் யோசித்தேன்.  பின் அந்தக் கவிதையைப் பிரசுரம் செய்துவிட்டேன்.

வைதீஸ்வரன் முதன் முதலாக விருட்சத்தில் எழுதிய கவிதை.  ஒன்ஸ் மோர்.  ஆத்மாநாமின் தற்கொலையைப் பற்றி எழுதியிருப்பார்.

தற்கொலை செய்துகொள்வது

தண்ணீரில் குளிப்பதைப் போல்

மனசில் ஒட்டாத விஷயமா?

உயிர் வெறும் எச்சிலா

பச்சென்று துப்பிவிட?

பிறவியில்

உயிரை உடமபுக்கு வெளியில்

ஒட்டிக்கொண்டு வந்தானா

ஆறாவத விரலாக

வேண்டியபோது வெட்டிவிட?

என்றெல்லாம் எழுதியிருப்பார்.  இது ஒரு நீளமான கவிதை. வைதீஸ்வரன் எதை எழுதிக் கொடுத்தாலும் பிரசுரம் செய்து விடுவேன்.  பிரமிள் கவிதைக்கும், ஞானக்கூத்தன் கவிதைக்கும் நான் படிக்கும்போது ஏற்பட்ட மனக் கிளேசம் வைதீஸ்வரன் கவிதையைப் படிக்கும்போது உண்டாகவில்லை.

 

இதோ  366 கவிதைகள் கொண்ட வைதீஸ்வரனின் மனக்குருவி என்ற முழுத் தொகுதியைப் புரிந்துகொள்ள அதிகக் காலம் பிடிக்கும் என்றே தோன்றுகிறது.

நாளை (04.10.2017) மாலை 6 மணிக்கு டிஸ்கவரி புக் பேலஸில் வைதீஸ்வரனைப் பற்றி பேசுவோம்.  அவர் கவிதைகளை அவர் முன்னால் வாசிப்போம்.  முடிந்தால் கவிதைகளைப் பற்றி அவரிடம் விவாதிப்போம்.

விருட்சமும் டிஸ்கவரி புத்தக பேலஸ÷ம் சேர்ந்து நடத்தும் கூட்டம்

 

வைதீஸ்வரனின் பிறந்த நாள் போன மாதம் 22ஆம் தேதி நடந்துள்ளது.  இதை ஒட்டி லதா ராமகிருஷ்ணன் மனக்குருவி என்ற வைதீஸ்வரனின் முழுத் தொகுப்பை கொண்டு வந்துள்ளார்.  1961 ஆம் ஆண்டிலிருந்து 2017ஆம் ஆண்டு வரை வைதீஸ்வரன் எழுதிய கவிதைகள் மட்டுமல்லாமல், அவருடைய அற்புதமான ஓவியங்களும்  கொண்ட தொகுப்பு இது.  ஒவ்வொருவரும் வாங்கிப் பாதுகாக்க வேண்டிய தொகுப்பு.  ரூ.450 கொண்ட இப்புத்தகத்தை நாளை மட்டும் சலுகை விலையில் தர உள்ளோம்.

வருகிற ஆறாம் தேதி வைதீஸ்வரனும், அவர் மனைவியும் சிட்னி செல்கிறார்கள்.  அவர்கள் அடுத்த ஆண்டு திரும்பி வர உள்ளார்கள்.

அவருடைய பிறந்தநாளை ஒட்டியும், அவருடைய முழுத் தொகுதியை ஒட்டியும் ஒரு கூட்டம் ஏற்பாடு செய்துள்ளோம்.  அவர் கவிதைகளை அவருடைய நெருங்கிய நண்பர்கள், வாசகர்கள் வாசிக்க உள்ளார்கள். அதாவது கலந்து கொள்ளும் ஒவ்வொருவரும் அவருடைய கவிதைகளை வாசித்து அவரைப் பெருமைப் படுத்துகிறோம்.

இக் கூட்டம் நாளை மாலை 6 மணி சுமாருக்கு நடக்க உள்ளது. இக் கூட்டத்தில் வைதீஸ்வரனும் பங்கு கொள்கிறார்.  அவர் முன்னிலையில் அவருடைய கவிதைகளையும் அவர் கவிதைகள் குறித்து கருத்துக்களையும் பதிவு செய்ய உள்ளோம்.

நாளை மனக்குருவி புத்தகத்தில் வைதீஸ்வரனே கையெழுத்திட்டு புத்தகத்தை விலைக்குக் கொடுக்க உள்ளார்.  இக் கூட்டத்திற்கு திறளாக வந்திருந்து எல்லோரும் சிறப்பு செய்யும்படி அன்புடன் கேட்டுக்கொள்கிறோம்.

கூட்டம் நடக்கும் தேதி : 4ஆம் தேதி – புதன் கிழமை

நேரம் : 6 மணிக்கு

இடம் : டிஸ்கவரி புக் பேலஸ் கே கே நகர்

இப்படிக்கு

அழகியசிங்கர், நவீன விருட்சம், (9444113205)

வேடியப்பன், டிஸ்கவரி புக் பேலஸ் (9940446650)

இரண்டு தகவல்கள்….இரண்டு தகவல்கள்….

 

முதல் தகவல் :

 

நவீன விருட்சம் 103வது இதழ் வெளிவந்துவிட்டது.  ஒரு மாதம் மேல் தாமதாகிவிட்டது.  102வது (அசோகமித்திரன் இதழ்) போன மே மாதம் வெளிவந்தது.  ஆகஸ்ட் மாதமே இதழைக் கொண்டு வந்திருக்க வேண்டும்.  ஆனால் செப்டம்பர் கடைசியில்தான் கொண்டு வர முடிந்துள்ளது. இந்த இதழில் ஆறு கதைகள் வெளிவந்துள்ளன.  மேட் இன் இங்கிலாந்து சைக்கிள் என்ற பெயரில் அழகியசிங்கரும், விலகும் திரைகளும் சரியும் பிம்பங்களும் என்ற பெயரில் ஸிந்துஜாவும், மாரி என்ற பெயரில் டாக்டர் ஜெ பாஸ்கரனும், முதல் தேநீரின் ருசி என்ற பெயரில் சோ சுப்புராஜ÷ம், மெய் வருத்தம் பாரார் என்ற பெயரில் பிரபு மயிலாடுதுறையும், ஊர்மிளா என்ற தலைப்பில் பானுமதியும் எழுதி உள்ளார்கள்.

இதைத் தவிர, கீழ்க்கண்டவர்கள் கவிதைகள் படைத்துள்ளார்கள். அழகியசிங்கர், ஜோர்டி டோஸ், எம் ரிஷான் ஷெரீப், பிரபு, சுரேஷ் ராஜகோபால், எஸ் வைத்தியநாதன், பொன் தனசேகரன், விஷ்ணு குமாரபிள்ளை, வி விஸ்வநாத், தேவேன்தர் நைய்தானி. கட்டுரைகளை விட்டல்ராவ், அம்ஷன்குமார், அழகியசிங்கர் முதலியவர்கள் படைத்துள்ளார்கள். இந்த இதழிலிலிருந்து விருட்சம் 80 பக்கங்கள் வரை வரும். விலை ரூ.20 தான்.

முகநூல் நண்பர்களுக்கு ஒரு விண்ணப்பம் விடுக்க விரும்புகிறேன்.  விருட்சத்திற்குப் படைப்புகள் அனுப்பி ஒவ்வொரு இதழையும் சிறப்பு செய்யும்படி கேட்டுக்கொள்கிறேன்.

 

இரண்டாவது தகவல் :  

 

2.09.2012ல் நடந்த அசோகமித்திரனின் ஒளிப்படத்தின் நான்குப் பகுதிகளை வெளியிட்டேன்.  இந்த நான்கு பகுதிகளிலும், ஞானக்கூத்தன், கி அ சச்சிதானந்தம், சா கந்தசாமி, அம்ஷன்குமார், திலிப்குமார், தேவிபாரதி, மனுஷ்யபுத்ரன், ஆர் வெங்கடேஷ், பத்ரி போன்றவர்கள் பேசினார்கள்.  உண்மையில் அதற்கு மேலும் அதிகமாகப் பலர் பேசி உள்ளார்கள்.   க்ளிக் ரவி எனக்கு இரண்டு ஒளித் தகடுகளை அளித்திருக்கிறார்.  ஒரு ஒளித்தகடில் உள்ளவற்றைதான் நான் நான்கு பகுதிகளாகக் கொண்டு வந்தேன்.  இன்னொரு ஒளித்தகடில் உள்ள இன்னும் நான்குப் பகுதிகளை நாளையிலிருந்து வெளியிட உள்ளேன்.  என்னைப் பொறுத்தவரை இது ஒரு சிறப்பான கூட்டம்.

இரண்டு எழுத்தாளர்களின் பிறந்தநாள் இன்று..  

இன்று இரண்டு எழுத்தாளர்களின் பிறந்தநாள்.  ஒருவர் அசோகமித்திரன்.  இன்னொருவர் வைதீஸ்வரன்.  இந்த இரண்டு எழுத்தாளர்களையும் எனக்குப் பல ஆண்டுகளாகத் தெரியும்.  வைதீஸ்வரனுக்கு தற்போது 82 வயது ஆகிறது. அவருக்கு என் வாழ்த்துகளைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன். இதே நாளில் 82வயது நடந்துகொண்டிருக்கும் போது அசோகமித்திரனுக்கு ஒரு விழா எடுத்தேன்.  திருவல்லிக்கேணியில் உள்ள பாரதியார் இல்லத்தில்.  நான் முதன் முதலாக ஒரு எழுத்தாளரின் பிறந்தத் தினத்தை அவர் உயிரோடு இருக்கும்போது கொண்டாடியதும் அந்தத் தருணத்திதான்.

அசோகமித்திரனின் எழுத்தாள நண்பர்கள், உறவினர்கள் என்று பலரும் கலந்து கொண்டார்கள்.  பலரைப் பேச அழைத்தேன்.  எல்லோரும் வந்திருந்து அசோகமித்திரனுக்குக் கௌரவம் அளித்தார்கள். கூட்டத்தை ரசிக்கவும் பலர் வந்திருந்தார்கள்.   அக் கூட்டத்தை க்ளிக் ரவி என்ற என் நண்பர் வீடியோவில் படம் பிடித்தார்.  அதன் ஒரு பகுதியை எல்லோருக்கும் தெரியும்படி இப்போது வெளியிட முடியுமா என்று பார்க்கிறேன்.

நான் நடத்திய எல்லா இலக்கியக் கூட்டங்களையும் விட அது சிறப்பான கூட்டமாக இப்போது எனக்குத் தோன்றுகிறது.  அம்ஷன்குமார் அசோகமித்திரன் குறித்து எடுத்த ஆவணப்படத்தை அன்று ஒளி பரப்பினோம்.

இப்போது நினைத்தாலும் அதுமாதிரியான கூட்டத்தை வேறு யாருக்காவது நடத்த முடியுமா என்பது தெரியவில்லை.  அந்தத் தருணத்தில் நான் திருவல்லிக்கேணியில் உள்ள ஒரு தேசியமயமான வங்கியில் பணிபுரிந்து கொண்டிருந்தேன்.

தினமும் டூ வீலரில் வங்கிக் கிளைக்குச் சென்று கொண்டிருப்பேன்.  எளிதாக பாரதியார் இல்லத்தைக் கூட்டத்திற்காக ஏற்பாடு செய்தேன்.

இந் நிகழ்ச்சியை  வீடியோவில் பிடிக்க நண்பர் க்ளிக் ரவியை ஏற்பாடு செய்தேன்.  அசோகமித்திரனிடம் அளவுகடந்த அன்பு கொண்ட அவரும் கூட்டத்தில் கலந்துகொண்டு பேசினார்.

குறைந்த நேரத்தில் 20க்கும் மேற்பட்டவர்கள் பேசி அசத்தினார்கள். அசோகமித்திரனின் படைப்புகளைப் பற்றி சிலர் பேசினார்கள்.  சிலர் அவருடன் கிடைத்த நட்பைப் பற்றி பேசினார்கள்.  இப்படி எல்லோரும் பேசினோம்.  அத்தனையும் ஒளிப் படமாய்ப் பதிவு செய்து வைத்திருக்கிறேன்.  புகைப்படங்களாக எடுத்து வைத்திருக்கிறேன்.

இது மாதிரியான நிகழ்ச்சியை நான் ஏற்பாடு செய்ததற்குக் காரணம் பல நண்பர்கள் எனக்கு ஆதரவாக இருந்ததுதான்.  கூட்டம் ஆரம்பிக்கும் முன், பார்த்தசாரதி கோயிலிருந்து சுவாமி புறப்பாடு ஒரு நல்ல சகுனமாக எனக்குத் தோன்றியது.  ஆரம்பத்தில் அந்த வீடியோ அதிலிருந்து ஆரம்பித்து பின் எல்லோரும் பேசுவதைப் படம் பிடிப்பது வரை முடியும்.

ஒவ்வொருவரும் பேசுவதை இப்போதும் எல்லோரும் கேட்டு ரசிக்கலாம்.

அந்தக் கூட்டத்தின் ஒரு பகுதியை இப்போது அளிக்க முடியுமா என்று பார்க்கிறேன்.  இன்று அசோகமித்திரன் இல்லை.  ஆனால் என் கனவில் அவர் வந்து கொண்டிருப்பதுபோல் தோன்றுகிறது.

 

ஓஷோவும் செந்தூரம் ஜெகதீஷ÷ம்..

 

ஒரு காலத்தில் ஜே கிருஷ்ணமூர்த்தியைத்தான் எல்லோரும்கொண்டாடிக் கொண்டிருந்தார்கள்.  கிருஷ்ணமூர்த்தி சென்னைக்குப் பிரசங்கம் செய்ய வரும்போதெல்லாம் தமிழ்நாட்டில் உள்ள பல மூலைகளிலிருந்து தமிழ் எழுத்தாளர்கள் குமிழ்வார்கள் வஸந்த விஹாரில்.

கிருஷ்ணமூர்த்தி பேசுகிற தோரணையே சிறப்பாக இருக்கும்.  எனக்குத் தெரிந்து எழுத்தாளர் பலருடைய எழுத்தில் கிருஷ்ணமூர்த்தியின் தாக்கம் இருக்கும்.

நான்கூட கிருஷ்ணமூர்த்தி சென்னை வந்துவிட்டால் எங்கும் போக மாட்டேன்.  ஒவ்வொரு வாரம் டிசம்பர் மாத்தில் சனி ஞாயிறுகளில் வஸந்த விஹாரில் கூடி பிரசங்கத்தைக் கேட்டுவிட்டு எதோ ஒரு உலகத்தில் உலவுவதுபோல் நினைத்துக்கொள்வேன்.  பின் திங்கள் கிழமை அலுவலகம் செல்லும்போது கிருஷ்ணமூர்த்தியின் பேச்சின் தாக்கம் குறைந்து, சாதாரண மனிதனாகிவிடுவேன்.

கிருஷ்ணமூர்த்தியை விட என்ன பெரிசாக சொல்லிவிட முடியும் என்று எழுதுவதையே நிறுத்தியவர்கள் உண்டு.  சாதாரணமாக வங்கியில் பணிபுரிந்த ஒருவர் கிருஷ்ணமூர்த்தியின் பேச்சைக் கேட்டு பித்துப் பிடித்த நிலைக்குச் சென்று, வேலையை விட்டு போகும்படி நேர்ந்திருக்கிறது.

இந்தத் தருணத்தில்தான் ஜெகதீஷ் என்பவர் செந்தூரம் என்ற பத்திரிகையைக் கொண்டு வந்து ஓஷோவைப் பற்றி எழுத ஆரம்பித்தார். ஆரம்பத்தில் ஓஷோ பகவான் ரஜனிஷ்.   எனக்குத் தெரிந்து பகவான் ரஜனீஷை யாரும் உயர்வாகச் சொல்ல மாட்டார்கள்.

ஆனால் நான் ஒருமுறை தியோசாபிகல் நூல்நிலையத்திலிருந்து பதஞ்சலி யோகாவைப் பற்றி ஒரு புத்தகம் எடுத்துப் படித்தேன்.  அது ரஜனீஷ் அதாவது ஓஷோ புத்தகம்.  பதஞ்சலி யோகாவைப்பற்றி அவ்வளவு எளிமையாக யாரும் சொல்ல முடியாது. ஓஷோவால் அது முடிந்திருக்கிறது.  பலமுறை அந்தப் புத்தகத்தைப் படித்துவிட்டு ஆச்சரியப்பட்டிருக்கிறேன்.

ஓஷோவைப் பற்றி சொல்லும்போது அவர் கண்களைப் பற்றிதான் சொல்ல வேண்டும்.  நான் நேரிடையாகப் பார்த்ததில்லை.  ஆனால் புகைப்படங்களில் அவருடைய கண்கள் ஆழமாக ஊடுருவிச் செல்லும் தன்மை கொண்டதாக இருக்கும்.

அவர் சொல்கிற எந்த விஷயமும் எளிமையாக எல்லோரையும் சென்றடையும் விதம் இருக்கும்.  நான் பல புத்தகங்களை வாங்கி வைத்துக்கொண்டு படித்துக்கொண்டிருப்பேன்.

இன்னும் சிறிது நேரத்தில் ஜெகதீஷ் ஓஷோவைப் பற்றிப் பேசப் போகிறார்.  அவர் ஒஷோவிலே ஊர்ந்தவர்.

தீராநதியில் வெளிவந்த கட்டுரை

 

                                                       

                                   

இந்த மாதம் தீர நாதியில் இரண்டு படைப்பாளிகளைப் பற்றி நான் எழுதிய கட்டுரைகள் பிரசுரமாகி உள்ளன.  தயவுசெய்து தீராநதி வாங்கிப் படிக்கவும்.

அதில் ஒருவர் காசியபன்.  இவரைப் பற்றி நான் என் நேர் பக்கம் புத்தகத்தில் எழுத மறந்து விட்டேன்.  இப்போது எழுதி அக் கட்டுரை தீரா நதியில் வெளிவந்துள்ளது.  நாம் ஒரு புத்தகம் கொண்டு வருகிறோம்.  அப்படி கொண்டு வரும்போது மகிழ்ச்சியாகவும் இருக்கிறது.  ஆனால் அது விற்காமல் இருப்பதை எண்ணி வருத்தமாகவும் இருக்கிறது.  காசியபனின் முடியாத யாத்திரை என்ற கவிதைத் தொகுதி விற்கவில்லையே என்ற திகில் உணர்வு எனக்கு ஏற்பட்டது உண்மைதான்.  அதன் விளைவாக அக் கட்டுரை எழுதினாலும் அது ஒரு நகைச்சுவை உணர்வுக்காக எழுதப்பட்ட கட்டுரை என்பதைத் தெரியப் படுத்துகிறேன்.  பெரிய கட்டுரை என்பதால் நவீன விருட்சம் லிங்கில் போய்ப் படிக்கவும்.

முடியாத யாத்திரையா முடிந்த யாத்திரையா?…………..

என் நண்பர் ஒருவருடன் பேசிக்கொண்டிருந்தபோது, இன்று தமிழில் ஒரு வருடத்தில் 5000 கவிதைப் புத்தகங்கள் வருவதாகக் கூறினார்.  என்னால் நம்ப முடியவில்லை.  நிச்சயமாக இருக்காது என்று கூறினேன். அவர் அவர் கூறிய கருத்தில் உறுதியாக இருந்தார். அப்போதுதான் யோசித்துக்கொண்டிருந்தேன் காசியபனின்  முடியாத யாத்திரை என்ற கவிதைத் தொகுதியைப் பற்றி.

காசியபனின் அசடு என்ற நாவலை நான் படிக்க ஆரம்பித்தபோதுதான் எனக்கு அவரைப் பார்க்க வேண்டுமென்ற எண்ணம் தோன்றியது.  திருவனந்தபுரத்திலிருந்து அவர் சென்னைக்கே குடி வந்துவிட்டார்.  அவரும் அவர் மனைவி மட்டும் வயதான காலத்தில் பல இடங்களில் தனியாக குடி இருந்தார்கள்.  அவர் குடும்பத்துடன் உரிமையாகப் பழகியவனில் நானும் ஒருவன்.  அவர் மைலாப்பூரில் குடியிருந்த போது அவர் வீட்டிற்கு அடிக்கடி போகும் சந்தர்ப்பம் எனக்குக் கிடைத்தது.

காசியபன் நாவல்கள் மட்டுமல்ல, சிறுகதைகள், கவிதைகள், கட்டுரைகள் என்று எழுதி உள்ளார்.  அவருடைய அசடு நாவலை நான் திரும்பவும் கொண்டு வந்தபோது அதற்கு லைப்பரரி ஆர்டர் முதலில் கிடைக்கவில்லை.  ஆயிரம் பிரதிகள் அடித்து விட்டோம். என்ன செய்வது என்ற திக் பிரமை என்னை விட காசியபனுக்கு அதிகமாக இருந்தது.  ஏனெனில் அத்தப் புத்தகக் கட்டுகளை அவர் வீட்டுப் பரணிலில்தான் வைத்திருந்தேன்.  பின் நான் அவரை அழைத்துக்கொண்டு லைப்ரரி ஆர்டர் தருகிற அதிகாரியைப் போய்ப் பார்த்தேன்.

üüஇவர்தான் காசியபன்.. அசடு என்ற நாவலை எழுதியவர்,ýý என்று அறிமுகப் படுத்தினேன்.

அந்த அதிகாரி காசியபனைப் பாரத்தவுடன் திகைத்துவிட்டார்.  உடனே லைப்ரரி ஆர்டர் கொடுத்து விட்டார்.  அப்படித்தான் அசடு என்ற நாவலை முதலில் விற்றேன். அதன்பின் இன்னொரு முறை அசடு நாவலை பல ஆண்டுகள் கழித்து புத்தகமாகக் கொண்டு வந்தேன்.  அந்த அசடு நாவல்தான் இன்னும் என்னைவிட்டுப் போகாமல் பாக்கேட் பாக்கேட்டாக இருந்து கொண்டிருக்கிறது.  அதன் பிறகு வியூகங்கள் என்ற நாவலையும் கொண்டு வந்தேன். அதற்கு லைப்ரரி ஆர்டர் கிடைத்ததால் தப்பித்தது அந்த நாவல்.

காசியபனின் முஹம்மது கதைகள் கணையாழியில் தொடராக வந்தது.  அவற்றைத் தொகுத்து கோணல் மரம் என்ற புத்தகம் கொண்டு வந்துள்ளேன்.

நான் இங்கே சொல்ல வந்தது அவருடைய நாவல்கள், சிறுகதையைப் பற்றி அல்ல..முடியாத யாத்திரை என்ற அவர் கவிதைத் தொகுதியைப் பற்றி.  காசியபன் கவிதை எழுதுவதில் வல்லவர்.  அவருடைய கவிதைகளைத் தொகுத்து ஒரு புத்தகமாக வரவேண்டுமென்று விரும்பினார்.  அவரே முடியாத யாத்திரை என்று ஒரு பெரிய நோட்டில் கவிதைகளை வரிசையாக எழுதி வைத்திருந்தார். என்னைப் பார்த்தவுடன் அதைக் கொடுத்து விட்டார்.  üஇதை எப்படியாவது புத்தகமாகக் கொண்டு வா,ý என்று வேண்டுகோள் விடுத்தார்.

முடியாத யாத்திரை என்ற அவர் கவிதைத் தொகுதியைக் கொண்டு வரும்போது, அவருடைய யாத்திரை இந்தப் பூமியில் முடிந்து விட்டது. மொத்தம் 63 பக்கங்கள் கொண்ட இக் கவிதைத் தொகுதியில் முடியாத யாத்திரை என்ற கவிதை ஒரு நீண்ட கவிதை.  அதை இன்று காலை எடுத்துப் படித்தபோது, காசியபன் அவர் மனைவியிடம் பேசுவதுபோல் கவிதை ஒரு தோற்றத்தை ஏற்படுத்துகிறது.

அந்தக் கவிதையின் ஒரு பகுதியைத் தருகிறேன் :

                 எங்கள் பழைய வீட்டின்

இருள் அடர்ந்த கூடத்தில்

கற்றூண்கள் பார்த்திருக்க

மின்குழல் வெளிச்சத்தில்

அவளுடைய வெள்ளி மயிர் 

(பண்டு கறுப்பாக இருந்தது)

பளபளக்க

எங்கள் மூக்குக் கண்ணாடிகள் வழி

ஒருவரையொருவர் நோக்கி

இரு நாற்காலிகளில் வீற்றிருக்கிறோம்

என்று சொல்லிக்கொண்டு போகிறார்.  வயதான காலத்தில் அவர்கள் இருவரும் ஒருவருக்கு ஒருவர் துணையாக இருக்கிறார்கள். வாழ்க்கையின் கசடுகளை சுமந்துகொண்டு.

ஒருமுறை இபியிலிருந்து வந்திருப்பதாகக் கூறி அவர்கள் வீட்டிலிருந்து நகைகளை ஒருவன் திருடிக்கொண்டு போய்விட்டான்.  காசியபன் இதையும் என்னிடம் வருத்தத்துடன் தெரிவித்திருக்கிறார்.  இன்னொரு முறை காசியபனும் அவர் மனைவியும் படுத்துத் தூங்கிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.  காலையில் காசியபன் எழுந்து விட்டார்.  மனைவி எழவில்லை.  மனைவி இறந்து விட்டாள் என்பது அப்போதுதான் அவருக்குத் தெரிகிறது.  என்ன துயரம் இது.  அதன் பின் நான் காசியபனை சென்னையில் பார்க்கவில்லை.  கேரளாவில் இருக்கும் அவர் பெண் வீட்டிற்குப் போய்விட்டார்.

வியூகங்கள் என்ற அவருடைய நாவலுக்கு ஒரு போட்டோ அனுப்பும்படி கேட்டிருந்தேன்.  அவர் அனுப்பியிருந்தார்.  அந்தப் போட்டோவைப் பார்த்து நான் பயந்து விட்டேன்.  ரொம்பவும் குண்டாக அந்தப் போட்டோவில் காட்சி கொடுத்திருந்தார்.  அவர் மரணம் அடையும் முன்பே கையெழுத்துப் பிரதியாக இருந்த அவருடைய வ்யூகங்கள் நவாலை அச்சில் பார்த்துவிட்டுத்தான் இறந்தார்.

அவர் இறந்தபிறகு அவர் விரும்பியபடி அவருடைய கவிதைத் தொகுதியான முடியாத யாத்திரையைக் கொண்டு வந்து விட்டேன்.  63 பக்கங்கள் கொண்ட இப் புத்தகத்தில் பெரிய பெரிய கவிதைகள் உண்டு.

திருவனந்தபுரத்தில் காசியபன், நகுலன், ஷண்முக சுப்பையா மூவரும்

பலமுறை சந்தித்து கவிதைகள் குறித்துப் பேசியிருக்கிறார்கள்.

நகுலனுக்கு பதில் கூறவதாக கவிதையைக் குறித்து கவிதை எழுதி உள்ளார்.

சொல்நயமும் பொருள்நயமும்

நன்றாக வந்துவிட்டால்

சித்திரப் படிமங்கள்

சீராக வீழ்ந்துவிட்டால்

மெத்த நல்ல கவிதையென்று

முரசு அடிக்கின்றீர்…

இந்தக் கவிதைத் தொகுதியை நான் டிசம்பர் 2012ல் கொண்டு வந்துள்ளேன்.  மொத்தம் 300 பிரதிகள்தான் அடித்தேன்.  இதே 2017 என்று இருந்தால் 32 பிரதிகள்தான் அடித்திருப்பேன்.  இந்த 300 பிரதிகள் கொஞ்சங்கூட என்னால் விற்க முடியவில்லை. இன்னும் இந்தப் பிரதிகள் என்னிடம் உள்ளன.

என் வீட்டில் இப் புத்தகப் பிரதிகள் வீட்டின் ஒரு பகுதியை அடைத்துக் கொண்டிருப்பதாக தோன்றுகிறது.  அதனால் கீழ்க்கண்டவாறு இப்புத்தகத்தை அப்புறப்படுத்துவது என்று முடிவு செய்துள்ளேன்.

1. பேப்பர் கடையில் எடைக்குப் போடுவது

2. விருட்சம் என்ற பத்திரிகை சந்ததாரர்களுக்கு இலவசமாக பத்திரிகையுடன் அனுப்பி விடுவது

3. என் வீட்டுப் பக்கத்தில் ஒரு பிள்ளையார் கோயில் உள்ளது.  அங்கு ஒரு முறை சுந்தர காண்டம் என்ற ராமாயணப் புத்தகத்தை வைத்திருந்தார்கள்.  கோயிலுக்கு வரும் பக்தர்கள் யார் வேண்டுமானாலும் அப் புத்தகத்தை எடுத்துக் கொண்டு போய் விடலாம். அதுமாதிரி காசியபனின் முடியாத யாத்திரை புத்தகத்தையும் வைத்து விடலாம் என்று நினைக்கிறேன்

4. ஒவ்வொரு முறை வரும் புத்தகக் கண்காட்கியில் புத்தகம் வாங்க வருபவரிடம் இலவசமாகக் கொடுத்து விடலாம்

5. புத்தகம் விலை ரூ.60.  புத்தகத்திற்காக ரூ. 10 அனுப்புங்கள்

புத்தகம் அனுப்புகிறேன் என்று அனுப்பி விடலாம்.

காசியபனின் கவிதைத் தொகுதியான முடியாத யாத்திரை என்ற கவிதைத் தொகுதி தன் யாத்திரையைத் தொடங்காமல் இருக்கிறது.  ஆனால் காசியபன் என்ற மகத்தான எழுத்தாளரின் யாத்திரை இந்தப் பூமியில் முடிந்து விட்டது.

ஒரு நொடிக் கேள்வி ஒரு நொடி பதில் – 4

1. சமீபத்தில் நடந்த இரண்டு துயரமான சம்பவங்கள்..

ஆமாம்.  துயரமான சம்பவங்கள்.

2. தற்கொலை செய்துகொள்வதைப் பற்றி என்ன சொல்ல விரும்புகிறீர்கள்?

தற்கொலையைப் பற்றி யாரும் ஒன்றும் சொல்ல விரும்ப மாட்டார்கள். ஆனால் அது நிகழாமல் இருப்பதற்கு என்ன செய்ய முடியும் என்பது தெரியவில்லை.

3. ஏன் ஒருவருக்குத் தோன்றுகிறது தற்கொலை செய்துகொள்ள வேண்டுமென்று..

அதுதான் புரியவில்லை.  நிறைவேறாத ஆசை, எதிர்பார்க்கிற வாழ்க்கை அமையாமல் போவது.  நானும் டாக்டராக வர வேண்டுமென்று விரும்பினேன். ஆனால் எஸ்எஸ்எல்சி படிக்கும்போதே தெரிந்து விட்டது நம்மால் முடியாது என்று.  பெரிய கிரிக்கெட் வீரனாக வர நினைத்தேன்.  ஸ்கூலில் விளையாடும் கிரிக்கெட்டில் பந்தை வீசும்போதே தெரிந்துவிட்டது…முடியாது என்று..சினிமாவில் நடிகனாக நடிக்க வேண்டுமென்று நினைத்தேன்..சாத்தியமே இல்லை என்று உடனே தெரிந்து விட்டது…நாடக நடிகனாக நடிக்கலாம் என்றால் அதிலும் சிறப்பாக நடிக்க முடியவில்லை..சும்மா இருப்பதுதான் சரியான வழி என்று இப்போது சும்மா இருக்கிறேன்.

4. கருத்துரிமைக்கு எதிராகத்தான் கொலை நடந்தது என்று சொல்லுகிறார்களே?

இருக்கலாம்.  உண்மையான கருத்துûரிமை என்றால் எதுவும் எப்போதும் சொல்லாமல் இருப்பதுதான் கருத்துரிமை என்று தோன்றுகிறது.

5. இப்போது என்ன புத்தகங்கள் படிக்கிறீர்கள்?

இரண்டு புத்தகங்களைப் படிக்கிறேன்.  ஒரு புத்தகம் சரவணன் சந்திரனின் ரோலக்ஸ் வாட்ச், 92 பக்கங்கள் வரை படித்துவிட்டேன்.  இன்னொன்று தமிழவனின் நாவல் ஆடிப்பாவைபோல.  மூன்று விதமாக வாசிப்பதற்குரிய நாவல் என்று குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.  இதைத் தவிர என்னிடம் படிப்பதற்கு ஏகப்பட்ட புத்தகங்கள் உள்ளன.  சிறுகதைகள், கவிதைத் தொகுதிகள், இன்னும் நாவல்கள், கட்டுரைத் தொகுதிகள் என்று..

6. என்னன்ன புத்தகங்கள் என்று ஒரு லிஸ்ட் தர முடியுமா?

தருகிறேன்.. ஆனால் அது இரண்டு மூன்று பக்கங்களுக்கு மேல் வந்து விடும்.  வேண்டாமென்று பார்க்கிறேன்.

7. நான் வேண்டுமானால் பெட் கட்டுகிறேன்.  உங்களால் படிக்கவே முடியாது..

பார்த்துக்கொண்டே இருங்கள்.  நான் ஒவ்வொன்றாகப் படித்து முடித்து விடுவேன்.

8. விருட்சம் இலக்கியச் சந்திப்பு கூட்டங்களைப் பற்றி…

சமீபத்தில் மூன்று படைப்பாளிகளைப் பற்றிய கூட்டங்களை நடத்தி முடித்துள்ளேன்.  நாலாவதாக நடைபெற உள்ள கூட்டம் வரும்  16ஆம் தேதி வர உள்ளது.  செந்தூரம் ஜெகதீஷ் ஓஷோவைப்பற்றி பேச உள்ளார்.  ஒவ்வொரு கூட்டத்திலும் பேசுவோர் மெய்மறந்து பேசுகிறார்கள்.

9. நவீன விருட்சம் 103வது இதழ் எப்போது வரப்போகிறது,

அடுத்த வாரம்.

10. சமீபத்தில் உங்களை அதிகம் யோசிக்க வைத்த விஷயம் என்ன?

ஒரு இலக்கியவாதியின் தனிமை வாழ்க்கை. 80 வயதுக்கு மேல் ஆன அவர், யார் துணையும் இல்லாமல் தனியாக வசிக்கிறார்.  இன்னும் 100 புத்தகங்கள் வரை எழுத வேண்டுமென்கிறார்..சமீபத்தில் அவர் மனைவி இறந்து விட்டார் என்பதுதான் துக்கம்.  தில்லியிலும் பங்களூரிலும் அவருடைய பெண்கள் இருக்கிறார்கள்.  இவர் சென்னையில் இருக்கிறார். பெண்கள் தங்களுடன் வரும்படி கேட்டுத் தொந்தரவு செய்கிறார்கள்.

11. யார் தயவும் இல்லாமல் ஒருவர் வாழ முடியுமா?

நிச்சயமாக முடியாது.

12. சமீபத்தில் நீங்கள் மறைத்த விஷயம் யாது?

காலையில் நான் எப்போதும் வாக் செல்வேன்.  ஒரு நண்பருடன்.  அவர் வீட்டு வாசலில் வண்டியை நிறுத்தி பார்கில் நடப்போம்.  அதுமாதிரி அன்று நடந்து முடிந்து வண்டியை எடுத்துக்கொண்டு திரும்ப நினைத்தேன்.  எதிர் திசையில் இடிப்பதுபோல் வந்த வண்டிகளைப் பார்த்து நடுங்கிக்கொண்டு பின் ஜாக்கிரதையாக எதிர் திசைக்குத் திருப்பினேன்.  அப்போது எதிர்பாராதவிதமாக ஒரு டூ வீலரில் வந்த இளைஞன் என் வண்டி மீது மோதி வண்டியுடன் என்னை கீழே சாய்த்துவிட்டான்.  நல்லகாலம் பெரிதாக அடிபடவில்லை. வெறும் சிராய்ப்புதான்.  வண்டிக்குத்தான் சேதம். எதிர்பாராத தருணத்தில் எப்படியெல்லாம் ஆபத்து வரும் என்பதை அந்த இளைஞன் மூலம் தெரிந்துகொண்டேன்.  இதை என் மனைவியிடம் சொல்லவில்லை.

13. .இத்துடன் போதுமா?

போதும்.  பின்னால் தொடர்வோம்.

இன்று இடம் கிடைத்துவிட்டது

 

இன்று என் திருமண நாள்.  திருமணம் நடந்து கிட்டத்தட்ட 37 ஆண்டுகள் ஓடிவிட்டன.  இப்போது ஞாபகம் வருகிறது.  மைலாப்பூரில் உள்ள சிருங்கேரி மண்டபத்தில்தான் திருமணம் நடந்தது.  என் அலுவலகத்திலிருந்து 100 பேர்களுக்கு மேல் வந்துவிட்டார்கள்.  பின்னால் சாப்பிட வந்தவர்களுக்கு ஒன்றும் சரியாகக் கிடைக்கவில்லை. பலர் ஒன்றும் சொல்லாமல் போய்விட்டார்கள். 

ஆகஸ்ட் செப்டம்பர் என்றால் பல திருமணங்கள் நடைபெறுகின்றன.  நேற்றும் ஒரு திருமணத்தில் கலந்து கொண்டேன்.  நானும், கிருபானந்தனும் மாலை ஐந்து மணிக்கே கிளம்பிவிட்டோம். திருமணம் நடக்குமிடம் கூடுவாஞ்சேரி.  அசோக் நகரில் பஸ் பிடித்து தாம்பரம் போய்விட்டோம். பின் சரவணாவில் காப்பி சாப்பிட்டோம்.  கூடுவாஞ்சேரி பஸ்ûஸப் பிடிக்க நிற்கும்போதுதான் தெரிந்தது, நேற்று செங்கல்பட்டு வரை போகும் மின்சார வண்டிகள் ரத்து செய்யப்பட்டதென்று.  ஓலாவிற்காகக் காத்திருந்தோம்.  20 நிமிடம் ஆனபின்னும் கார் கிடைக்கவில்லை.  வீட்டிற்குத் திரும்ப யோசித்தோம்.  அவ்வளவு தூரம் வந்து திரும்பிப் போக விருப்பமில்லை.  திரும்பவும் முயற்சி செய்தபோது பஸ் கிடைத்தது.  கல்யாண மண்டபத்தை அடையும்போது மணி இரவு 8.15 ஆகிவிட்டது.  இலக்கிய நண்பரை மேடையில் பார்த்தேன்.  உற்சாகமான சிரிப்புடன், கனத்த குரலுடன் தென்பட்டார்.  அவரைப் பார்க்கும்போது ஒரு குட்டி ஜெயகாந்தனைப் பார்ப்பதுபோல் தோன்றியது.  அவருடைய பையனுக்குத்தான் திருமணம்.

மேடையை விட்டு கீழே இறங்கியபோதுதான் ஒன்றைக் கவனித்தேன்.  பயங்கர கூட்டம்.  சாப்பாடு மேடைக்குப் போனேன்.  அங்கே இடம் பிடித்து சாப்பிட முடியாது போல் இருந்தது.  எல்லா இடங்களிலும் சாப்பிட்டுக்கொண்டே இருந்தார்கள்.  பின்னால் சாப்பிடப்போகிறவர்கள் நின்றுகொண்டே இருந்தார்கள்.  கடைசியில் இடம் பிடித்துச் சாப்பிட முடியாது போல் தோன்றியது.  கிருபானந்தன் ஐஸ்கிரிம் வாங்கிக்கொண்டார்.  நான் பீடாவை எடுத்துக்கொண்டு வெளியே வந்தேன். பின் பஞ்சு மிட்டாயும், பாப்கார்னும் வாங்கிச் சாப்பிட்டோம். ஒரு கல்யாணத்திற்குப் போய் சாப்பிடாமல் போவது இதுதான் முதல்தடவை எனக்கு.

நாங்கள் அவதிப்பட்டு அங்கு சென்றதால், அவதிப்படாமல் வீட்டிற்குப் போனால் போதுமென்று தோன்றியது.  கல்யாணத்திற்கு வந்திருந்த நண்பரின் உதவியால் அவர்கள் காரில் தொற்றிக்கொண்டோம்.  தாம்பரம் வரை விடும்படி கேட்டுக்கொண்டோம்.  பெரிய மனசுடன் அவர்கள் எங்களை தாம்பரத்தில் விட்டுவிட்டார்கள்.  பின் நாங்கள் தாம்பரத்தில் உள்ள வஸந்த் பவன் போய் தோசை சாப்பிட்டோம்.

பஸ் பிடித்து அசோக்நகருக்கு வரும்போது இரவு பத்து மணிக்கு மேல் ஆகிவிட்டது.  எனக்கு இந்தத் திருமணத்திற்கு வந்ததே பயங்கர கனவுபோல் இருந்தது.

என் அலுவலக நண்பர் வீட்டுக் கல்யாணத்தில் நடந்த ஒரு நிகழ்ச்சியைச் சொல்ல விரும்புகிறேன்.  பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பு நடந்தது.  நாங்கள் சாப்பிட உட்கார்ந்துகொண்டு சாப்பிடப் போகிறோம்.  இலையெல்லாம் போட்டாகிவிட்டது.  பாதார்த்தங்கள் பரமாறிக்கொண்டிருந்தார்கள். அப்போது கூரையிலிருந்து அருவிபோல் தண்ணீர் கொட்டிக்கொண்டிருந்தது.  திகைத்துப் போய மேலே பார்த்தோம்.  பூனை மூத்திரம்.  உடனே அருவெறுப்புடன் எல்லோரும் சாப்பிடாமல் எழுந்து விட்டோம்.

இதோ இன்று மாலை என் உறவினர் வீட்டுத் திருமணம். மேடையில் மணமக்களைப் பார்த்து கை குலுக்கி விட்டு, கீழே இறங்கி வந்தபோது சாப்பாடு கூடத்தில் சாப்ப்பிட இடம் கிடைத்து விட்டது.   சாப்பிட்டு விட்டு ஓட்டமாய் ஓடி வந்து விட்டேன்.  ஆனால் கல்யாணம் என்றால் சாப்பிடத்தான் போக வேண்டுமா?  கல்யாணத்திற்குப் போகாமல் இருந்தால் என்ன? கல்யாண பரபரப்பில் யாருடனும் நாம் பேச முடியவில்லை.

எல்லோரிடமும் ஒரு நிமிடம்தான் பேச முடிகிறது  

என் அலுவலக நண்பரின் பெண்ணிற்குத் திருமணம். பத்திரிகை அனுப்பியிருந்தார். பின், போனில் கூப்பிட்டார். நானும் அவரும் சீர்காழி என்ற ஊரில் உள்ள வங்கிக் கிளையில் ஒன்றாகப் பணிவுரிந்து கொண்டிருந்தோம். அங்கே அதிக நேரம் பேசிக்கொண்டிருப்போம். அலுவலகம் முடிந்து வீடு திரும்பும்போது ஒன்றாக கிளம்பிப் போவோம். இதோ நான் அலுவலகத்தை விட்டு 4 ஆண்டுகள் முடியப் போகிறது.
 
அவர் இன்னும் ஞாபகம் வைத்துக்கொண்டு எனக்குப் பத்திரிகை அனுப்பியிருந்தார். நான் இருக்குமிடம் மாம்பலம். திருமணம் நடக்குமிடம் புழுதிவாக்கத்தில் உள்ள மூவரசம் பேட்டை கூட்டு ரோடில் உள்ள ஒரு கல்யாண மண்டபம்.7.30க்கு ரிசப்ஷன். நான் மாலை 5.30 மணிக்கே கிளம்பி மடிப்பாக்கத்தில் உள்ள என் பெண் வீட்டிற்குச் சென்றேன். அங்கே ஒரு அரை மணி நேரம் இருந்தேன். “மழை பெய்யப் போகிறது..சீக்கிரம் போ,” என்றாள் பெண்.
 
நான் அங்கிருந்து கிளம்பி கல்யாண மண்டபத்தை அடைந்தேன். சரியாக 7.15 மணி ஆகிவிட்டது. அலுவலக நண்பர் வாசலில் நின்று என்னை உபசரித்தார். இந்த நான்கு வருடங்களில் அவர் உருவம் முழுவதும் மாறி விட்டது. முதல் மாடி. ஏசி ஹால். ஒரே இரைச்சல். கும்பகோணத்தைச் சேர்ந்த பல அலுவலக நண்பர்களைப் பார்த்தேன். பலர் பெயர்கள் மறந்து விட்டன. பக்கிரி என்பவரை ரொம்ப நன்றாகத் தெரியும். அவருக்கு என் பெயர் மறந்து போய்விட்டது. “உங்கள் பெயர் என்ன?” என்று அவர் கேட்க, என் பெயர் பக்கிரி. உங்கள் பெயர் மௌலி என்றேன்.
 
நான் சொன்னது அவருக்குப் புரிந்துவிட்டது. சிறிது நேரம் கழித்து எல்லோரும் மேடைக்குச் சென்றோம். யாரும் ரொம்ப பேசிக்கொள்ளவில்லை. பின் மணமகளைப் பார்த்து நான் ஒரு புத்தகமும், ஒரு கவரும் அன்பளிப்பாகக் கொடுத்தேன். நான் முதலில் பாரதியாரின் தோத்திரப் பாடல்கள் புத்தகம்தான் கொடுக்க நினைத்தேன். ஆனால் அவசரத்தில் அந்தப் புத்தகம் கிடைக்காததால் ராம் காலனி என்ற என் சிறுகதைத் தொகுதியைக் கொடுத்துவிட்டேன். கொடுத்தப் பிறகு எதோ பாதகமான செயலை செய்து விட்டேனோ என்று கூடத் தோன்றியது. மணமகளுக்கும், மணமகனுக்கும் தமிழ் தெரியுமா என்ற சந்தேகம் வந்துவிட்டது. அல்லது சிறுகதைகள் படிப்பார்களா என்ற சந்தேகமும் கூடவே இருந்தது.
 
என் அலுவலக நண்பர் அந்தப் புத்தகத்தைப் படிப்பார் என்ற நம்பிக்கை இருக்கிறது. ஆனால் அலுவலக நண்பருடன் ஒரு நிமிடமதான் பேச முடிந்தது. நிறையாப் பேர்கள் அவரைச் சுற்றி இருந்தார்கள்.
 
கல்யாணத்தில் முக்கிய விஷயம் சாப்பாடு. முன்பெல்லாம் எனக்கு அதில் அதிக ஆர்வம் இருக்கும். இப்போதெல்லாம் முடிவதில்லை. இப்போது எல்லாவற்றிலும் ஒரு கவளம் சாப்பிடுகிறேன். இன்னும் சில ஆண்டுகள் போனால் ஸ்பூனில்தான் சாப்பிடுவேன். இரண்டு ஸ்பூன் சாம்பர் சாதம். மூன்று ஸ்பூன் ரசம் சாதம். ஒரு அரை சப்பாத்தி. கொஞ்சம் பாயாசம். பின் நாலு ஸ்பூன் தயிர்சாதம். ஆனால் கட்டாயம் பீடா சாப்பிடாமல் வர மாட்டேன்.
 
கல்யாண மண்டபத்தை விட்டு தெருவில் கூட்டு ரோடில் வண்டியைச் செலுத்தினேன். ஜே ஜே என்று கூட்டம். தாங்க முடியாத கூட்டம். மழை வேறு பயமுறுத்திக் கொண்டிருந்தது.
 
வீடு வந்து சேர்ந்தபோது மழையில் நனைந்து விட்டேன். உதயம் தியேட்டர் முதல் வீடு வரை மழை. ஆனால் நனைந்து வருவது உற்சாகமாக இருந்தது.
 
என் அலுவலக நண்பரிடம் ஒரு நிமிடம்தான் பேசினேன். அவருடைய அடுத்தப் பெண் திருமணத்திற்கு என்னைக் கூப்பிடுவார8ô என்று தெரியவில்லை. கூப்பிட்டால் இன்னொரு ஒரு நிமிடம் அவருடன் பேசலாம். நாளை காலையில் இன்னொரு கல்யாணத்திற்குப் போகப் போகிறேன். அங்கேயும் ஒரு நிமிடம்தான் பேசும்படி இருக்கும்.