Category: கட்டுரை

09.09.2019

அழகியசிங்கர்

நான் கடந்த சில தினங்களாகப் புத்தகம் படித்துக்கொண்டிருக்கிறேன்.  முழுதாக ஒரு நாவலோ அதிகப் பக்கங்கள் உள்ள புத்தகமோ என்னால் குறிப்பிட்ட நேரத்திற்குள் படிக்க முடிவதில்லை.  நானே எனக்குள் ஒரு கட்டுப்பாட்டுக்குள் வைத்துக்கொண்டு படிப்பதால் பல புத்தகங்களுடன் தொடர்பு கொள்ள முடிகிறது.  
தேவதச்சனின் மர்ம நபர் என்ற புத்தகத்தை இவ்வளவுநாளும் பார்த்துக்கொண்டுதான் இருந்தேன்.  நேற்று எடுத்துப் படித்துவிட்டேன். முழுவதும் இல்லாவிட்டாலும் ஓரளவாவது.  
அதேபோல் புதுமைப்பித்தன் கதைகள் சிலவற்றைப் படித்தேன்.  அதில் ஒருநாள் கழிந்தது இன்னும் ஒரு முறை படிக்க வேண்டும்.  அதேபோல் தேவதச்சனின் மர்ம நபர் என்ற கவிதையைப் படிக்க வேண்டும். 
நான் இன்னொரு புத்தகத்தை எடுத்துப்படிக்கும்போது ஏற்கனவே படித்த புத்தகங்களையும் ஞாபகம் வைத்துக் கொள்ளுகிறேன்.  
இப்படி திட்டம்போட்டு படித்தால்தான் உண்டு.  மேலும் ஒரு எழுத்தாளன் இன்னொரு எழுத்தாளனின் புத்தகத்தைப் படிக்கும்போது அவனே ஒரு வாசகனாக மாறி விடுகிறான்.  கநாசு ஒருபக்கம் புத்தகங்களைப் படித்துக்கொண்டும் இன்னொரு பக்கம் எழுதிக்கொண்டும் இருப்பார்.  புதுமைப்பித்தன் பற்றியும் மௌனியைப் பற்றியும் கநாசுதான் எழுதியிருப்பார்.  ஆனால் அவர்கள் இருவரும் கநாசுவைப் பற்றி எழுதவில்லை.
நான் எடுத்துக்கொண்டு படித்த புத்தகங்கள் இரண்டு.  அதைப்பற்றி இங்குக் குறிப்பிட விரும்புகிறேன்.  ஒரு புத்தகம் பறந்து திரியும் ஆடு என்ற சிறார் நாவல்.  எழுதியவர் எஸ் ராமகிருஷ்ணன்.  ராமகிருஷ்ணனைப் பற்றியும் ஒரு வார்த்தை சொல்ல வேண்டும்.  அவர் மற்ற படைப்பாளிகளின் புத்தகங்கள் பற்றியும் அவருடைய வாசகர்களுக்குச் சொல்லி புத்தகங்களை வாங்க வைத்திருக்கிறார்.
சிறார்களுக்கு நாவல் எழுதுவது அவ்வளவு சுலபமில்லை.  அவர்களுக்கு அறிவுரை கூறுவதுபோல கதை சொல்லவேண்டும்.  கதையும் படிக்கச் சுவாரசியமாக இருக்க வேண்டும்.
யக்கர் என்ற வயதானவர் பற்றி இந் நாவல்.  நாற்பது ஆடுகள் வைத்துக்கொண்டு மேய்த்துக் கொண்டிருப்பவர்.  அவர் திருமணம் செய்துகொள்ளவில்லை.  ஆடுகளும் அவரும்தான்.  யக்கர் ஆடுகளை மேய்க்கும் இடம் பூமியில் இல்லை.  வானவெளியில்.  ஒவ்வொரு ஆட்டிற்கும் அவர் பெயர் வைத்திருக்கிறார்.  அந்தப் பெயரைச் சொல்லிக் கூப்பிட்டால் ஆடுகள் திரும்பிப் பார்க்கும்.
இந்த நாவலை ஒரே மூச்சில் படித்து விடலாம்.  40 ஆடுகளில் ஒரு ஆடு குருட்டு ஆடு.  குட்டி ஆடு.  எப்போதும் மேய்ந்து விட்டு பூமிக்குத் திரும்பி வரும்போது, டுவிங் என்ற குட்டி ஆடு மாத்திரம் திரும்பவில்லை.  காணாமல் போய் விடுகிறது.  
லிமா என்ற ஆட்டின் குட்டிதான் டுவிங்.  அது காணாமல் போய்விடுவதை யக்கரிடம் சொல்கிறது.  அன்று இருட்டானதால் வானவெளிக்குச் செல்ல முடியாது.  அடுத்த நாள்தான் போக முடியும்
டுவிங்கின் பயணம்தான் இந் நாவல்.  மேகம், வண்ணத்துப்பூச்சி, பாறை, சூரியகாந்திப் பூ என்று ஒவ்வொருவரைச் சந்திக்கிறது.  அப்படி சந்தித்துப் பேசும்போது யக்கர் சொன்னார் என்று சந்திக்கின்றவர்களிடம் தன் கருத்துக்களைப் பகிர்ந்து கொள்கிறது.   இறுதியில் யக்கர் ஆட்டுக்குட்டியைக் கண்டு பிடித்துவிடுகிறது.  
அனுபவம் தானே ஒருவரை வளரவைக்கிறது.  நீ இனிமேலும் நீ ஆட்டுக்குட்டி இல்லை. வளர்ந்த ஆடு என்கிறான் யக்கர்.  சிறார் நாவல்தான் இது.  ஆனால் ஒவ்வொரு முறையும் அலுக்காமல் வாசிக்க முடியும் என்று தோன்றுகிறது. இந்த சிறார் நாவலைப் பொறுத்தவரை இராமகிருஷ்ணனின் கற்பனை வளம் அபாரமாக இருக்கிறது.  
நான் படித்த இன்னொரு புத்தகம் துக்கத்தை முடிவுக்குக் கொண்டு வர முடியுமா என்ற ஜே கிருஷ்ணமூர்த்தியின் புத்தகம்.  நான் ஒரு கிருஷ்ணமூர்த்தி பைத்தியம்.  என் லைப்பரரியில் டஜன் கணக்கில் கிருஷ்ணமூர்த்தி புத்தகங்கள் இருக்கின்றன.  கீரீன்வேஸ் ரேடிற்கு செல்லும்போது வஸந்த விஹாரில் நுழைந்து கிருஷ்ணமூர்த்தி புத்தகங்களை வாங்கிக்கொண்டு வந்து விடுவேன்.  தமிழில் மொழிபெயர்க்கப்பட்ட இப் புத்தகம் ரூ.10தான். 
துக்கத்தை நான் ஏன் ஏற்றுக்கொள்ளúவ்டும்? என்று கேட்கிறார் கிருஷ்ணமூர்த்தி.  இது மனதின் இன்னொரு விதமான மேலோட்டமான செயல்பாடே என்கிறார.  இறுதியில் இப்படிக் குறிப்பிடுகிறார் நான் துக்கத்தைப் புரிந்து கொள்ளவிரும்புகிறேன் அது எதைக் குறிக்கிறது என்று காண விரும்புகிறேன்.  அதன் அழகை, அருவருப்பை அதன் அளவுகடந்த ஆற்றலை அறிந்துகொள்ள விரும்புகிறேன்.   அதை மாற்ற முடியாது என்கிறார்.  அதைப் புரிந்துகொள்ளவதன் மூலம்தான் முற்றாக அதிலிருந்து விலக முடியும். முற்றாக விடும்படும்போதுதான் பேரறிவு உருவாகும்.   

அழகியசிங்கர்

வழக்கம்போல ஆறாம் நாள் அன்று என்ன படிக்கலாமென்று யோசித்துக்கொண்டிருந்தேன்.  என் முன்னால் ஏகப்பட்ட புத்தகங்கள். என்ன படிக்கப் போகிறாய் என்ன படிக்கப்போகிறாய் என்று ஒவ்வொரு புத்தகமும் என்னைப் பார்த்து முறைத்துக் கொண்டிருந்தது.  என்னைப் பொறுத்தவரை ஒரு புத்தகம் படித்தால் அதைப் பற்றி கொஞ்சமாவது எழுத வேண்டுமென்று நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.

முந்தாநாள் படித்த ஒருநாள் கழிந்தது என்ற புதுமைப்பித்தன் கதையை இன்னும் ஒருமுறை படிக்க வேண்டுமென்று தோன்றியது.  ஆனால் நேரமில்லை.  அடுத்த புத்தகத்திற்குப் போக வேண்டும்.  என்னால் ஒரு மணி நேரத்திற்கு மிகக் குறைவான பக்கங்கள்தான் படிக்க முடிகிறது.  அதாவது 40லிருந்து 50 பக்கங்கள் வரைதான் படிக்க முடிகிறது.  100 பக்க நாவல் படிப்பதாக இருந்தால் இரண்டு மூன்று நாட்கள் ஆகிவிடுகிறது.  ஆங்கிலப் புத்தகமென்றால் இன்னும் மோசம்.  

நாவல் என்னால் உடனே படித்து எழுத முடியாது.  ஒரு நாவல் 100 பக்கங்கள் இருந்தால் குறைந்தபட்சம் இரண்டு நாட்கள் ஆகும். நான் ஒரு நாளைக்குப் புத்தகமே படித்துக்கொண்டிருந்தால் வீட்டிலிருப்பவர்கள் உதைக்க ஆரம்பித்துவிடுவார்கள்.  நான் நிதானித்துதான் புத்தகம் படிக்க வேண்டும்.  வீட்டில் உள்ளவர்களின் கட்டளையை மீறாமல் படிக்க வேண்டும்.  படித்துக் கொண்டிருக்கும்போது, வீட்டில் உள்ளவர்கள் காப்பிப் பொடி இல்லை வாங்கிக்கொண்டு வர வேண்டும் என்று சொன்னால் அதை முதலில் முடித்துவிட்டுத்தான் திரும்பவும் படிக்க வேண்டும்.
அதனால் நான் நாவல் படிப்பதை விட ஒரு சிறுகதைத் தொகுப்பு, ஒரு கவிதைத் தொகுப்பு, ஒரு கட்டுரைத் தொகுப்பு படிக்கலாம். நாவல் என்றால் முழுதாகப் படிக்க வேண்டும்.  அதைப் பற்றி எழுத வேண்டுமென்றால் கூடுதல் கவனம் எடுத்துக்கொள்ள வேண்டும். சிறுகதைத் தொகுப்போ கட்டுரைத் தொகுப்போ என்றால் படித்தவரை எதாவது எழுதிப் பார்க்கலாம்.  இன்னும் படிக்கப் படிக்க இன்னும் எழுதலாம்.  ஒரு கட்டத்தில் எல்லாவற்றையும் படித்து முடித்து விடலாம்.

இந்த முறை நான் படிக்க எடுத்துக்கொண்டது ஒரு கவிதைத் தொகுப்பு.  என் கண் முன்னால் படிக்க வேண்டும் படிக்க வேண்டும் என்று வைத்துக்கொண்டிருந்து எப்போது ஆரம்பிக்கப் போகிறேன் என்று விழித்துக்கொண்டிருந்தேன்.  இந்த ஒரு மணி நேரம் தினமும் படிக்கிற ஸ்கீம் சரியாக இருந்தது.  மர்ம நபர் என்ற தேவதச்சன் கவிதைகளைப் படிக்க ஆரம்பித்தேன்.

இந்தப் புத்தகத்தை அற்புதமான முறையில் உயிர்மை தயாரித்து இருக்கிறது.  350 கவிதைகள் அடங்கிய தொகுப்பு.  தேவதச்சன் அவர் கவிதைகளைக் குறித்து ஒன்றும் எழுதவில்லை.  ஒவ்வொரு கவிதையும் எந்த ஆண்டு எழுதப்பட்டது என்ற குறிப்பு கூட இல்லை.  
ஒவ்வொரு கவிதையையும் படிக்கும்போது இந்தப் புத்தகம் முடிந்து விடக் கூடாது என்று தோன்றியது.  இப்படியொரு மயக்கம் எனக்கு எந்தக் கவிதைத் தொகுப்பு படிக்கும்போதும் உண்டாகவில்லை.  நான் 52 கவிதைகள் மட்டும்தான் படித்துள்ளேன்.  அதாவது கிட்டத்தட்ட 72 பக்கங்கள்.  

நேற்று நாமக்கல் கவிஞர் கவிதையை எடுக்கும்போது ரொம்பவும் முயற்சி செய்து அவர் கவிதை என் மனதிற்குப் பிடித்த கவிதைகள் தொகுப்பில் இடம் பெற வேண்டுமென்று சேர்த்தேன்.  அவருடைய எல்லாக் கவிதைகளும் கருத்தை அடிப்படையாக வைத்து எழுதப்பட்டிருந்தன.  பாரதி, காந்தி, காமராஜ், நேரு, தமிழ் என்ற தலைப்புகளில் கவிதைகள் எழுதியிருக்கிறார்.  

ஆனால் தேவதச்சன் கவிதையை எடுத்துக்கொண்டால் என்ன இப்படி எழுதியிருக்கிறார் என்ற வியப்பே ஏற்பட்டது.  ஒவ்வொருவரும் இந்தப் புத்தகத்தை வாங்கி வைத்துக்கொள்ள வேண்டும்.  யார் கவிதை எழுத முயற்சி செய்தாலும் ஒரு முறை தேவதச்சன் கவிதையை வாசிக்க வேண்டும்  ஒவ்வொரு கவிதையிலும் அளவுக்கு அதிகமான வரிகள் இல்லை.  கவிதையை எந்த இடத்தில் முடிக்க வேண்டுமென்ற இடத்தில் முடித்திருக்கிறார்.
இவர் கவிதைகளை மனதிலிருந்து எழுதுகிறார் என்று நினைக்கிறேன்.   நான் 52கவிதைகளைப் படித்தாலும் திரும்பவும் ஒரு முறை முதலிலிருந்து படிக்க வேண்டுமென்று தோன்றுகிறது.
நான் படித்தவரை 52 கவிதைகளிலிருந்து எந்தக் கவிதை வேண்டுமென்றாலும் எடுத்துக்கொண்டு பேசலாம்.  ஆனால் சிரிப்பு என்ற ஒரு கவிதையை மட்டும் இங்குக் குறிப்பிட விரும்புகிறேன்.

               சிரிப்பு

        கண்ணாடி டம்ளர்
        கீழே விழுந்து 
        உடைந்தது
        üüகண்ணாடி கண்ணாடிýý என்று 
        கத்தவில்லை அது
        üüடம்ளர் டம்ளர்ýý என்று 
        குரல் உயர்த்தவில்லை
        சிறு இடத்தில் சந்தி
        ஓடிய பழுப்பு நிறத் தேநீர்
        üüதேநீர் தேநீர்ýý என்று 
        அரற்றவில்லை
        கிளங்
        என்று 
        கேட்கிறது
        அசரீரிச் சிர்பொன்று, பிறகு
        இரண்டாவது முறை அது
        கேட்கவில்லை

இந்த ஒரு கவிதையிலேயே எல்லாமும் அடங்கி இருக்கிறது. கச்சிதமாக எழுதுகிறார், புரியும்படியாக எழுதுகிறார்.  வாசிப்பவனை வித்தியாசமாக யோஜனை பண்ண வைக்கிறார்.  இதுதான் தேவதச்சன்.

07.09.2019

அழகியசிங்கர்

வாசிப்போம் வாசிப்போம் என்ற பகுதியில் சேர்ந்தபோது நான் இதுவரை ஐந்து புத்தகங்களுக்கு மேல் படித்துவிட்டேன்.  இன்னும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாகப் படிக்கப் படிக்க படித்துக்கொண்டிருக்கும் பழக்கம் ஏற்பட்டு விடும்.  இதன் மூலம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாகத் தினமும் படிக்கும் பழக்கத்தை ஏற்படுத்திக்கொள்ள வேண்டும்.
1 மணி நேரம் படிக்க வேண்டும் என்று பிடிவாதமாக இருக்க வேண்டும்.  அப்படி ஆரம்பித்தால் பல புத்தகங்களைப் படிக்கலாம். சிலருக்கு நேரம் இருக்காது.  அது மாதிரி சமயங்களில் நேரம் கிடைக்கும்போது பிட்டு பிட்டாகப் படிக்கலாம்.
பிறகு படித்துவிட்டு எதாவது எழுதலாம்.  எழுதத் தோன்றவில்லை என்றால் படித்துவிட்டேன் என்று குறிப்பிடலாம்.  எழுதுவோர்க்கு எந்தவிதமான தடையும் இல்லை.  ஒரு புத்தகத்தைப் படித்துவிட்டு மோசமாக எழுதலாம்.  அல்லது அந்தப் புத்தகத்தைப் புகழ்ந்து எழுதலாம்.  ஒரு புத்தகத்தில் பாதி படித்திருந்தால் எதுவரை படித்துள்ளீர்களோ அதுவரை எழுதலாம்.  எல்லாம் உங்கள் விருப்பம்.
வழக்கம்போல் நேற்று படித்ததை இன்று எழுதும் பழக்கத்தை நான் வைத்துக்கொண்டிருக்கிறேன்.  நேற்று நான் படித்தது.  மூன்று சிறுகதைகள்.  அதில் ஒரு நீண்ட கதை.  எல்லாமே புதுமைப்பித்தன எழுதியது.
ஏன் திடீரென்று புதுமைப்பித்தனை எடுத்துக்கொண்டு படித்தேன் என்பதற்கு வருகிறேன்.  வெளி ரங்கராஜன் அவர்களின்  புத்தகத்தில் புதுமைப்பித்தன் கதைகள் நீக்கம் என்ற ஒரு அத்தியாயம் இருக்கிறது.  அதில் பல்கலைக் கழகப் பாடத் திட்டத்திலிருந்து துன்பக்கேணி, பொன்னகரம் என்ற இரண்டு கதைகளை நீக்கி விட்டு ஒருநாள் கழிந்தது என்ற கதை அதற்குப் பதிலாக சேர்த்துக்ளாளர்கள் என்று ரங்கராஜன் குறிப்பிட்டிருந்தார்.
ஏன் அதுமாதிரி செய்தார்கள் என்று எனக்குத் தோன்றிக்கொண்டிருந்தது.  இதற்கு விடை அக் கதைகளைப் படிப்பதுதான்.  அக் கதைகளைப் படிக்கும்போது அவர்கள் செய்தது நியாயமாகப் பட்டது. 
நாம் வாசிக்கும்போது ஆழமான மனப்பதிவை ஏற்படுத்திக் கொண்டு விடுவோம்.  மேலே குறிப்பிடப்பட்ட கதைகள் மாணவர்கள் படிப்பதை பல்கலைக் கழகம் விரும்பவில்லை.  பொன்னகரமாகட்டும் துன்பக்கேணி ஆகட்டும் கதைகளின் தன்மை அப்படி.  மாணவர்களின் மனதை டிஸ்டர்ப் செய்கிற தன்மை அக் கதைகளில் இருக்கிறது.  இப்படி டிஸ்டர்ப் செய்கிற விஷயம் முக்கியமானதாகத் தோன்றுகிறது. உண்மையில் ஒருவர் கேட்கலாம் நம் அன்றாட வாழ்க்கையில் இப்படிப்பட்ட சம்பவங்கள் நடந்து பலரை டிஸ்டர்ப் பண்ணாதா என்று. 
உண்மைதான் அறிமுகப்படுத்தும்போது இம்மாதிரியான கதைகளை மாணவர்களுக்கு அறிமுகப்படுத்துவது சரியில்லை என்று பல்கலைக் கழகம் நினைத்திருக்கலாம். 
பொன்னகரம் என்ற கதையை எடுத்துக்கொள்ளுவோம்.  என்னமோ கற்பு கற்பு என்று கதைக்கிறீர்களே .  இதுதான் ஐயா, பொன்னகரம்.  என்று முடியும்.  எப்படி இதுமாதரியான கதையை பல்கலைக் கழகம் ஏற்றுக்கொள்ளும். 
இரண்டாவது நீண்ட கதை துன்பக்கேணி.  சேரி மக்களைப் பற்றிய கதை.   தாழ்த்தப்பட்ட மக்களைப் பற்றிய கதை.  அவர்களுக்கு ஏற்படும் பாலியல் பலாத்காரம். இதெல்லாம் சமூகத்தில் நடப்பதில்லையா என்று கேட்கலாம்.  நடக்காமில்லை.  இதைவிட மோசமாகக் கூட நடக்கிறது.  படிக்கிற மாணவ சமுதாயத்திற்கு இதெல்லாம் போக வேண்டுமா?  
அதற்குப் பதில் ஒருநாள் கழிந்தது என்ற கதை அட்டகாசமான கதை.  சர்வசாதாரணமாக நகைச்சுவை உணர்வுடன் கூடிவந்த கதை.  புதுமைப்பித்தன் காலத்தில் வறுமை ஒரு பெரிய அளவில் பாதிப்பு ஏற்படுத்தி உள்ளது.  இந்த மூன்று கதைகளிலும் வெவ்வேறு ரூபங்களில் வெளிப்படுகின்றன.  பொதுவாக எல்லாக் கதைகளிலும் புதுமைப்பித்தனின் நையாண்டித் தனம் தெரியாமல் இல்லை.  சமூகத்தின் மீது கோபம் வெளிப்படுத்தும்போது கூட நக்கலாக வெளிப்படுத்துவதாகத் தோன்றுகிறது.
சில உதாரணம் :
....வாசவன் பட்டி என்றால் திருநெல்வேலி ஜில்லா வாசிகளுக்குக் கூடத் தெரியாது.  ஜில்லாப் படத்தைத் துருவித் துருவிப் பார்த்தாலும் அந்தப் பெயர் காணப்படாது.. (துன்பக் கேணி)
.....சில சில சமயம் முதிர்ந்த விபசாரியின் பேச்சுகளுடன் களங்கமற்ற அவள் உள்ளமும் வெளிப்பட்டது..(துன்பக்கேணி)
.....சென்னையில் ஒட்டுக் குடித்தனம் என்பது ஒரு ரசமான விஷயம்.  வீட்டுச் சொந்தக்காரன், குடியிருக்க வருகிறவர்கள் எல்லாரும் üதிருக்கழுக்குன்றத்துக் கழுகுý என்று நினைத்துக்கொள்ளுவானோ என்னமோ....(ஒரு நாள் கழிந்தது)
இன்னும் புதுமைப்பித்தன் கதையைத் தொடர்ந்து வாசிக்க வேண்டும்.
இதுவரை இந்தக் குழுவில் சேராதவர் இப்போது கூட இந்த வாசிக்க வாசிக்கக் குழுவில் சேர்ந்து ஒவ்வொரு நாளும் படிக்கும் புத்தகத்தைப் பற்றிக் குறிப்பிடலாம்.

அழகியசிங்கர்

என் பெண்  வீட்டிற்குப் போயிருந்தேன்.  காலையிலிருந்து அங்குதான் இருந்தேன்.  படிக்க வேண்டுமென்ற ஒரு தமிழ் புத்தகத்தை எடுத்துக்கொண்டு போக மறந்து விட்டேன்.  
பெண் வீட்டில் எதாவது புத்தகம் இருக்கிறதா படிக்க என்று தேட வேண்டும் போலிருந்தது.  அமேசான் பையர் வைத்திருந்தேன்.  அதில் சில ஆங்கிலப் புத்தகங்களை கின்டலில் படிக்க வைத்திருந்தேன்.  
ஆங்கிலப் புத்தகத்தை எடுத்துப் படிக்கலாமென்று தோன்றியது.  அந்தப் புத்தகம் பெயர் The Perfect Murder

ரஸ்கின் பான்ட் தொகுத்தது. 7 கதைகள் அடங்கிய தொகுப்பு. கின்டலில் இந்தப் புத்தகத்தைப் படித்து முடிக்க 6 மணிநேரத்திற்கு மேல் ஆகுமென்று கின்டலில் குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது. என் ஸ்பீடுக்கு எட்டு மணி நேரம் மேலே ஆகும். முதல் கதை 22 பக்கம். படித்து முடிக்க 90 நிமிடங்கள் ஆகிவிட்டன.
நீங்கள் ஒரு புத்தகத்தைப் படிக்க வேண்டுமென்று முடிவு எடுத்துவிட்டால் நேரமெல்லாம் பார்க்கக் கூடாது. ஆனால் ஒரு நாளைக்குக் குறைந்த பட்சம் ஒரு மணி நேரமாவதைப் படிக்க வேண்டுமென்று ஒரு கட்டுப்பாட்டைக் கொண்டு வரவேண்டும்.
என்னைச் சுற்றி பலர் புத்தகமே படிப்பதில்லை. அவர்கள் சொல்கிற காரணம் நேரம் கிடைப்பதில்லை. ஆனால் நேரம் இருக்கிறது. அவர்களுக்கு மனமில்லை என்பதுதான் காரணம்.
ஒரு ஐந்து நிமிடத்தில் ஒரு புத்தகத்தைத் திறந்து வைத்துப் படிக்கத் தொடங்கினால் சில பக்கங்கள் படித்துவிடலாம். மனசு வேண்டும். சில நிமிடத்துளிகளில் நமக்குப் பிடித்தப் பாடலை கேட்டு விடலாம். எல்லாவற்றுக்கும் மனசு வேண்டும். இப்படி திட்டம் தீட்டிக்கொண்டு படிக்க ஆரம்பித்தால் நாம் அதிகமான புத்தகங்களைப் படித்துவிடலாம். ஏன் இதுவரை எனக்குத் தோன்றவில்லை என்பது தெரியவில்லை.
தி பர்வக்ட் மர்டர் என்ற கதையை ஸ்டேசி அமோனிர் என்பவர் எழுதியிருக்கிறார். இது குறுநாவல். இதுமாதிரி 7 பேர்கள் எழுதிய குறுநாவல்களை ரஸ்கின் பான்ட் தொகுத்திருக்கிறார். மர்ம குறுநாவல்களைப் படிப்பதில் ரஸ்கின் பான்ட்டிற்கு அலாதியான ஈடுபாடு என்று குறிப்பிடுகிறார். அவரே அது மாதிரி கதைகள் எழுதி உள்ளார்.
ரஸ்கின் பான்ட் இதுவரை 120 புத்தகங்களுக்கு மேல் எழுதியிருக்கிறார். நாவல்கள், சிறுகதைகள், கட்டுரைகள், கவிதைகள், தொகுப்பு நூல்கள், குழந்தைகளுக்கான புத்தகங்கள் என்று எழுதித் தள்ளியிருக்கிறார். தற்போது முசோரியில் வசித்து வருகிறார்.
பர்வக்ட் மர்டர் சாத்தியமா என்று இரண்டு சகோதரர்கள் பேசிக்கொள்கிறார்கள். அதாவது கொலை என்று தெரியாமல் மரணம் நிகழ்ந்ததுபோல் எல்லோருக்கும் தோன்ற வேண்டுமாம். பால் என்கிற இளைய சகோதரரும். ஹென்றி என்ற மூத்த சகோதரரும் ஒரு ஹோட்டல் அறையில் பேசிக்கொண்டிருக்கிறார்கள். அப்போது ஒரு முடிவுக்கு வருகிறார்கள். நெருக்கமாக ஒருவருடன் வசித்து வந்தால்தான் இந்தக் கொலை சாத்தியம் என்ற முடிவுக்கு வருகிறார்கள். கணவன் என்றால் மனைவியை யாரும் சந்தேகப்படாதவாறு கொல்வது எளிது. அதேபோல் மனைவியும் கணவனைக் கொள்வது.
இந்த இரு சகோதரர்களுக்கும் வருமானம் எதுவும் பெரிதாக இல்லை. ஹென்றி என்ற மூத்த சகோதரர் திருமணம் ஆனவர். 4 குழந்தைகள். பால் என்பவருக்குத் திருமணம் செய்துகொள்ளாதவர்.
சொற்ப வருமானம் அவர்களுக்குப் போதவில்லை.
தூரத்து சொந்தமாக அவருக்கு ஒரு மாமா இருக்கிறார். ஏகப்பட்ட பணம். அவர்களுக்குக் குழந்தைகள் இல்லை. மாமாவின் மனைவி கிறுக்குத்தனமாக நடந்துகொள்பவள். சகோதரர்கள் இருவரும். பணத்துக்காக மாமாவை அணுகுவதை விட மாமியை அணுகுவார்கள். கிறுக்குத்தனம் இருந்தாலும் மாமாவிற்குத் தெரியாமல் இருவருக்கும் பணம் கொடுத்து உதவுவார். வயது காரணமாக மாமா இறந்து விடுகிறார் அவருடைய சொத்து முழுவதும் பொதுவாக ஒரு அறக்கட்டளை மூலம் எழுதி வைத்துவிடுவார். ஆனால் இவர்கள் இருவருக்கும் ஒரு ஆண்டில் 8000லிருந்து 10000யிரம் பிராங்க் பணம் கிடைக்குமென்றும் அதுவும் மாமி ரோஸலி இறந்தபிறகுதான் கிடைக்குமென்று எழுதி வைத்துவிடுகிறார். ரோஸலிக்கு 82 வயது. ரொம்பவும் பலவீனமாக இருப்பவர்.
சகோதரர்கள் இருவரும் எப்போது ரோஸலி மண்டையைப் போடுவாள் என்று காத்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள். மேலும் அவர்கள் இருவரும் மாமியைப் பார்த்து அவ்வப்போது பணம் கேட்பார்கள். ரோஸலியும் அவர்கள் தேவையை அறிந்து அவர் கேட்ட தொகையைவிட மிகக் குறைவாக வேண்டா வெறுப்பாகப் பணம் கொடுத்து உதவுவாள்.
பால் என்ற இளைய சகோதரர் ரோஸலியுடம் வசிக்கத் தொடங்கினார். இது ஹென்றி என்ற மூத்த சகோதரருக்குப் பிடிக்கவில்லை. இப்போது அவருக்கும் பால் மீது, ரோஸலிமீது என்று அவருக்குப் பொறாமை ஏற்படுகிறது.
வெகுநாட்கள் கழித்துத் திரும்பவும் இரண்டு சகோதரர்களும் முன்பு சந்தித்த அதே ஓட்டலில் சந்திக்கிறார்கள். மாமி பக்கத்தில் வசித்து வந்தாலும் அதனால் பெரிதும் பயனில்லை என்கிறார் பால். மாமியும் வயது அதிகமாக இருந்தாலும், அவ்வளவு எளிதாக மரணம் அவளுக்கு நிகழவில்லை இது குறித்து சகோதரர்கள் பேசிக்கொண்டிருக்கும்போது மாமியை கொலை செய்துவிடலாம் என்று அவர்களுக்குத் தோன்றுகிறது. நெருக்கமாக இருக்கிற பால்தான் இதைச் செய்ய முடியும் என்று ஹென்றி குறிப்பிடுகிறார்.
இருவரும் உணவில் விஷம் வைத்துக் கொல்வது என்ற முடிவுக்கு வருகிறார்கள். மாமியின் சமையல்காரி ஒருநாள் மீன் உணவும் இன்னொருநாள். இரண்டு முட்டைகளை வைத்து உணவை சமைத்துக் கொடுக்கிறாள். முட்டைகளை வைத்து சொய்யும் உணவில்தான் விஷத்தைக் கலக்க வேண்டுமென்று பால் முடிவு செய்கிறான். அதேபோல் ஒரு நாள் கலந்து விடுகிறான்.
எதிர்பாராத செய்தி தினசரியில் வெளியாகிறருது. பால் இறந்து விட்டதாக. செய்தியைப் படித்த ஹென்றிக்கு அதிர்ச்சி. ஆம்லெட்டை சாப்பிட்டதால் வயிற்றில் கடுமையான வலி. இதனால் பால் தவிர வேற யாருக்கும் எந்தப் பாதிப்புமில்லை. அன்று முட்டையில் கலந்த உணவை உண்ண வேண்டிய வழக்கம். திடீரென்று வழக்கத்தை மீறி மாமி ரோஸ்லி மீன் உணவை உட்கொள்கிறாள். பால் பசியால் அந்த முட்டையில் விஷம் வைத்திருப்பது தெரியாமல் சாப்பிட்டு விடுகிறான்.
ஹென்றிக்கு பெரிய வருத்தம். ஆனால் இந்த மரணத்தினால் ஹென்றிக்குத்தான் பலன் அதிகம். அவன் இளைய சகோதரன் பால் இறந்துவிட்டதால் அவனுக்குத்தான ரோஸ்லி இறந்தபிறகு கிடைக்கப்போகிறது. ரோஸ்லி எப்போது மரணம் அடையப்போகிறாள் என்று காத்திருக்க வேண்டும். ஹென்றி திட்டமிட்டு அவனுடைய சகோதரன் பாலை விஷம் வைத்துக் கொன்று விட்டதாக எல்லோரும் முணுமுணுத்துக்கொண்டிருந்தார்கள்.
கச்சிதமாக 23 பக்கங்களில் எழுதி முடிக்கப்பட்ட இந்த மர்ம குறுநாவலை விறுவிறுவென்று படிக்க முடிந்தது.

இதுவரை இந்தக் குழுவில் சேராதவர் இப்போது கூட இந்த வாசிக்க வாசிக்க குழுவில் சேர்த்து ஒவ்வொரு நாளும் படிக்கும் புத்தகத்தைப் பற்றி குறிப்பிடலாம். vasipomvasipom.blogspot.com 

போய் உங்கள் எண்ணங்களைப் பகிர்ந்து கொள்ளலாம்.

அழகியசிங்கர்

சமீபத்தில் தடம் என்ற இதழ் இனி வரப்போவதில்லை என்று அறிவிப்பை வெளியிட்டிருந்தது.  அந்தப் பத்திரிகையைப் பார்த்தபோது சான்úஸ இல்லை என்று தோன்றியது. 130 பக்கங்கள் கொண்ட பத்திரிகை.  ஆர்ட் தாளில் அட்டகாசமான படங்களுடன் தயாரிக்கப்பட்டிருந்தது.  விளம்பரம் எதுவுமில்லை. விருட்சத்தை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள் மலர் என்ற சாதாரண தாளில்தான் தயாரிக்கப்படுகிறது.  அதற்கே விருட்சம் ஒரு இதழ் விலையைவிட அதிகமாகத் தர வேண்டி உள்ளது. 

தடம் பத்திரிகை விலை ரூ.50 என்பது மிக மிகக் குறைவு. குறைந்தபட்சம் ரூ.300வது ஆகும் அந்தப் பத்திரிகையைத் தயாரிக்க.  எத்தனைப் பேர்களின் உழைப்பு அந்தப் பத்திரிகை தயாரிக்க வேண்டி உள்ளது என்று நினைக்கும்போது, அது நின்று போவது தவிர்க்க முடியாதது. மேலும் கட்டுரை கதை எழுதுபவர்களுக்குச் சன்மானம் வேறு கொடுத்திருக்கிறார்கள்.  

ஒரு சிலர்தான் தொடர்ந்து எழுதுகிறார்கள்.  ஒரு சிலருக்குத்தான் முக்கியத்துவம் தரப்படுகிறது என்ற குற்றச்சாட்டுகளை அதன் மீது வைக்கலாம்.  எல்லாப் பத்திரிகைகளிலும் ஒரு சில எழுத்தாளர்கள்தான் தொடர்ந்து எழுதுவார்கள்.  சிலபேர்களுக்கு வாய்ப்பு கிடைக்காது.  அதனால் ஒரு பத்திரிகையை நிந்திப்பது சரியில்லை என்று எனக்குப் படுகிறது. 

ஒருமுறை காலச்சுவடு இலக்கிய மலர் சுந்தர ராமசாமியால் கொண்டு வரப்பட்டபோது, ஐராவதம், நாகர்கோவில் நவாப் என்று சுந்தரராமசாமியைக் கிண்டல் செய்தார்.  ஆனால் உண்மையில் ஐராவதம் அந்த மலரில் எழுதியிருந்தால் அதுமாதிரி சொல்லியிருக்க மாட்டார்.  

சில எழுத்தாளர்களுக்கு ஒரு ராசி இருக்கும் எந்தப் புதுப் பத்திரிகைûயாக இருந்தாலும் அவர்கள் பெயர் வந்துவிடும்.  சில எழுத்தாளர்களுக்கு என்ன முயற்சி செய்தாலும் ஒரு பிட் எழுத்துகூட பிரசுரமாகாது.  இது உலக நியதி.  ஏன் இப்படி நடக்கிறது என்று யாராலும் கேள்வி கேட்கமுடியாது.

3ஆண்டுகளில் வெளிவந்த தடம் பத்திரிகையில் பல எழுத்தாளர்களுக்கு வாய்ப்பு கிடைக்காமலில்லை. சிலருக்கோ கிடைக்கவே இல்லை.  

**********

இந்த முறை நவீன விருட்சத்தை விலை கொடுத்து வாங்குபவர்களுக்குத்தான் கொடுப்பது என்று முடிவு செய்தேன்.  விலை ரூ.20 தான்.  மேற்கு மாம்பலத்தில் உள்ள ஒரு சரவணபவன் ஹோட்டலில் ஒரு காப்பி விலை ரூ.30.  ஏன் மங்களாம்பிகா என்ற ஹோட்டலில் ஒரு காப்பி விலை ரூ.27.  ஒரு நவீன விருட்சம் இதழை விட ரூ10 அல்லது ரூ.7 அதிகம்.   இலவசமாகத் தரக்கூடாது என்ற என் எண்ணம் ஆச்சரியத்தைக் கொடுத்தது. இந்தப் பத்திரிகையை வாங்குவார் என்று நம்பிய ஒரு இலக்கிய நண்பர் வாங்கவே இல்லை.  சிறிது நகைக்கவும் செய்தார்.  நேற்று ஒருவர் வீட்டிற்குச் சென்று சில புத்தகங்களைக் கொடுத்தேன்.  (விற்பனைக்குத்தான்).  நவீன விருட்சத்தை வாங்கிக்கொள்ள முடியுமா என்று கேட்டேன்.  அவர் மறுத்து விட்டார்.  இப்போது படிக்க முடியாது என்று சொல்லி விட்டார்.  என்னடா இது இருபது ரூபாய்தானே என்று தோன்றியது.   அடுத்த இதழ் எப்போது வருமென்று தெரியாது.   நித்திய கண்டம் பூர்ண ஆயுசுதான் இதுமாதிரி பத்திரிகைகள் எல்லாம்.   இதைப் படிக்க முடியாது என்கிறாரே?  ஆனால் முகம் தெரியாதவர்கள் அறிமுகம் ஆகாதவர்கள் பத்திரிகையை வாங்குகிறார்கள்.  இதை எப்படி எடுத்துக்கொள்ள வேண்டுமென்று எனக்குத் தெரியவில்லை.  அடுத்த முறை அவரைப் பார்க்கும்போது, இவர் என்னுடைய நண்பர், என் பத்திரிகையை வாங்க விரும்பவில்லை என்றுதான் பார்ப்பேன்.  வேற வழி இல்லை.  

சனிக்கிழமை நடந்த ஒரு இலக்கிய அரங்கில் வாசிப்பை முன்நிறுத்தி நடந்தது.   அங்கு சிறுபத்திரிகை நடத்தும் நண்பரொருவர் இலவசமாக அவருடைய இதழை (ஜøன் 2019ல் வெளிவந்த இதழ்) கொடுத்துக்கொண்டிருந்தார்.   என்னடா இது என்று தோன்றியது.  நான் மேடையில் என்னுடைய சிறுபத்திரிகையை இலவசமாகக் கொடுக்க மாட்டேன் என்று சொன்னது அபஸ்வரமாகப் பட்டது. யாரும் ரசித்திருக்க மாட்டார்கள்.

நான் ஒரு பழைய கதையைச் சொல்ல விரும்புகிறேன்.  ஆத்மாநாம் இலக்கு என்ற இலக்கியக் கூட்டத்தில் கலந்து கொண்டிருந்தார்.  கையில் அப்போது அச்சாகியிருந்த ழ என்ற இதழ்.  எல்லோருக்கும் இலவசமாகக் கொடுத்துக்கொண்டிருந்தார்.  அவரிடமிருந்து பத்திரிகை வாங்கியவர்கள் யாரும் பைசா எதுவும் கொடுக்கவில்லை. என்னமோ தெரியவில்லை அப்போது அவரைப் பார்க்கும்போது எனக்குப் பாவமாகத் தோன்றியது.   நானும் இப்படி விருட்சத்தை இலவசமாகக் கொடுத்தபோது சிலருக்குப் பாவமாகத்தான் தோன்றியிருப்பேன். 

அழகியசிங்கர்

நான் ஒரு புத்தக விரும்பி.  எங்குப் பார்த்தாலும் புத்தகம் வாங்கி விடுவேன்.  பெரும்பாலும் பிளாட்பாரத்தில் கிடைக்கும் புத்தகங்களை வாங்கிக் குவித்துவிடுவேன்.  அதே சமயத்தில் பதிப்பகத்திற்கும் சென்று புது புத்தகங்களை வாங்குவேன்.

இப்படி நான் புத்தகங்களை வாங்கி சேர்ப்பதில்தான் எனக்கு ஆபத்தாக இருக்கிறது.  சிலர் என்னிடம் புத்தகம் கேட்டு தொந்தரவு செய்கிறார்கள்.  எனக்குப் பெரிய மனது கிடையாது.  அவர்களுக்குப் புத்தகங்களைக் கொடுத்துவிட்டு சும்மா இருக்க. 

நான் எத்தனையோ சிரமப்பட்டு புத்தகங்களைச் சேகரித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.  திருவல்லிக்கேணி பிளாட்பாரத்திலிருந்து அசோக் நகர் பேப்பர் கடை வரைக்கும். பங்களூர் சென்றால் ப்ளாசம்ஸ் போய்ப் புத்தகங்கள் வாங்கி வருகிறேன்.  என் மனைவி என்னுடன் வரும்போது புத்தகம் எதுவும் வாங்கக் கூடாது என்று கட்டளை இடுவாள்.  புத்தகக் காட்சி வந்தால் இன்னும் குதூகலமாகி விடுவேன்.  தேடித்தேடிப் போய் புத்தகங்கள் வாங்குவேன்.

நான் புத்தகமும் அச்சிடுகிறேன்.  என் புத்தகங்களையும் விற்கிறேன்.  நான் விற்பதை விட வாங்கி சேகரிக்கும் புத்தகங்கள் அதிகம். நான் புத்தகம் வாங்குவதைக் கண்டு ஒரு குற்ற உணர்ச்சி.  ஒரு நண்பரிடம் இதைப் பற்றி பேசிக்கொண்டிருந்தேன்.  üநீங்கள் புத்தகம்தான் வாங்கி சேகரிக்கிறீங்க..பணம் சேர்க்கவில்லையே?ý என்று என் புத்தகம் சேகரிப்பதற்கு ஆதரவு அளித்தார்.

நான் புத்தகம் வாங்குவதோடல்லாமல் படிக்கவும் செய்கிறேன். மிக மிகக் குறைவான பக்கங்கள் மட்டும்.  நான் படிக்கிற புத்தகங்கள் சில நாட்களில் மறந்தும் விடுகிறது.   இப்படி எத்தனையோ புத்தகங்கள் படித்தும் மறந்து விடுகிறது.  அதனால்தான் அதைப் பற்றி எதாவது எழுதிப் பார்க்க வேண்டுமென்று நினைக்கிறேன்   எழுதவும் செய்கிறேன்.  

நான் இங்குச் சொல்ல வருகிற விஷயம் வேறு.  என்னிடம் புத்தகம் கேட்டு வருபவர்களிடம்தான் எனக்குக் கவலை.   ஏன் இரவல் கேட்கிறார்கள்?  அவர்களும் புத்தகம் வாங்கலாமே என்று எனக்குப் படுகிறது.  

நான் வங்கியில் பணிபுரிந்து கொண்டிருக்கும்போது தி ஜானகிராமனின் மரப்பசு என்ற புத்தகத்தை வாங்கிப் படித்து முடித்துவிட்டேன்.  உண்மையில் திருவல்லிக்கேணியில் உள்ள மீனாட்சி புத்தக நிலையத்தில் அந்தப் புத்தகத்தை வாங்கினேன்.  நான் வாங்கிய ஆண்டு 1978 ஆம் ஆண்டாக இருக்குமென்று நினைக்கிறேன். எப்போது படித்து முடித்தேன் என்பது தெரியாது.  ஆனால் இதைப் பற்றி வங்கியில் பணிபுரிகிற இலக்கிய நண்பரிடம் பகிர்ந்து கொண்டேன்.  வந்தது வினை.  அவர் தானும் படிக்கப் புத்தகத்தைக் கேட்டார். வந்தது வினை.  உடனே நான் அவரும் படிக்கட்டும் என்று கொடுத்து விட்டேன்.  

        நான் இப்படி ஒரு புத்தகத்தை ஒருவருக்குக் கொடுத்துவிட்டால், என் மனம் பரபரக்கும்.  எப்போது அவரிடம் கேட்பது என் புத்தகத்தை என்று யோஜனை போய்க் கொண்டிருக்கும்.

வாங்கியவரும் எப்போது படித்துவிட்டுக் கொடுப்பார் என்று சொல்ல மாட்டார்.  நானும் அவரிடம் அந்தப் புத்தகத்தைப் பற்றி கேட்பதற்கு சங்கோஜப்படுவேன்.  ஒருவழியாகத் தயங்கித் தயங்கி அவரிடம் என் புத்தகத்தைக் கேட்டேன்.  அவரும் அந்தப் புத்தகத்தை இன்னொருவரிடம் படிப்பதற்குக் கொடுத்துவிட்டார்.   

நான் பலமுறை கேட்டு அலுத்து விட்டேன்.  ஒரு வழியாக மறந்தும் விட்டேன்.  இதுமாதிரி இன்னும் பலரிடம் நான் கொடுத்தப் புத்தகங்கள் திரும்பியே வந்ததில்லை.  படிக்கிறேன் என்று வாங்கிக் கொள்பவர்கள் தங்களுடைய புத்தகமாக அதை மாற்றிக்கொண்டு விடுகிறார்கள்.  கேட்டால் துச்சமாகப் பார்க்க ஆரம்பிக்கிறார்கள்.  கேட்டதே தப்பான விஷயமாக எடுத்துக்கொண்டு விடுகிறார்கள்.

அந்த நண்பரிடம் கொடுத்தப்புத்தகம் ஒரு வழியாக என்னிடம் வந்து சேர்ந்தது.  திரும்பி வருவதற்கு ஒரு வருடம் மேல் ஆகிவிட்டது.புத்தகம் கிடைத்துவிட்டதே என்ற மகிழ்ச்சியில் புத்தகத்தைப் பார்த்தேன்.  நான் கொடுத்த புது புத்தகம் அட்டை நாசமாகி இருந்தது.  உள்ளே பக்கங்கள் எல்லாம் தாறுமாறாக இருந்தன.   இரவல் வாங்கிப் படித்தவர்கள் புத்தகத்தைத் திருப்பிக்கொடுத்து எனக்குத் தண்டனையே கொடுத்து விட்டார்கள்.

நான் புத்தகங்களை இரவல் வாங்குவதையே விரும்ப மாட்டேன்.  கிடைக்காத புத்தகம் என்றால் ஜெராக்ஸ் எடுத்துக்கொள்வேன்.  நான் ரொம்பவும் பயப்படுவது என்னிடம் புத்தகம் இரவல் வாங்குபவரிடம்தான்.  இரவல் வாங்குபவர்கள் எல்லோரும் சேர்ந்து புத்தகத்தை விலை கொடுத்து வாங்கினால் புத்தகம் பதிப்பித்தவர்கள் மகிழ்வார்கள்.  

ஏன் இதை எழுதுகிறேன் என்றால் என் லைப்பரரியிலிருந்து மரப்பசு புத்தகத்தைத் திரும்பவும் பார்த்தபோது இந்த எண்ணம் ஏற்பட்டதால்தான்.   இந்தப் புத்தகம் வாங்கி 41 ஆண்டுகள் ஓடிவிட்டன. இந்தப் புத்தகமாவது மீண்டு வந்தது.  இன்னும் எத்தனையோ புத்தகங்கள் மீண்டே வரவில்லை. 

அழகியசிங்கர்

1. எது சிறந்த கேள்வி சிறந்த பதில்

நீங்கள் கேட்பது சிறந்த கேள்வி. நான் சொல்வது சிறந்த பதில்

2. தமிழில் இப்போது படிப்பவர்கள் குறைந்துகொண்டு போகிறார்களா?

உண்மைதான்.  ஆண்கள், பெண்கள், குழந்தைகள் என்ற மூன்று பிரிவினரில் பெண்கள்தான் படிக்கிறார்கள். 

3. நீங்கள் பணத்தை ஏமாந்து விட்டீர்களே? கிடைத்ததா?

கிடைக்கவில்லை.  முன்பே எதிர்பார்த்ததுதான்.  போலீஸ் கமிஷனரிடம் போய் புகார் கொடுத்தேன்.  ஒரு மாதம் ஓடிவிட்டது. போலீசிடமிருந்து எந்தத் தகவலும் இல்லை.  போன் செய்தாலும் எடுப்பதில்லை.  இதை எதிர்பார்த்ததுதான்.  போலீசு முயற்சி செய்தால் எந்தக் கணக்கிற்குப் போனதோ அதைக் கண்டுபிடிக்கலாம்.  தினமும் பலர் ஏமாந்து போகிறார்கள்.

4. சமீபத்தில் சில ஏற்பட்ட மரணங்களைப் பற்றி

மரணம் தினம் தினம் யாருக்காவது நடந்து கொண்டுதான் இருக்கிறது.  ஆனால் சமீபத்தில் நடந்த இரண்டு மரணங்கள் மட்டும் என்னால் ஜீரணிக்க முடியவில்லை.  ஒரு மரணம் ஒரு விபத்து.  விருட்சம் லைப்பரரி அடுக்கத்தில் பக்கத்தில் குடியிருந்தவர்.  எழுபது வயதிற்கு மேல் இருக்கும்.  யாருக்கும் உதவி செய்ய வேண்டுமென்று நினைத்துக்கொண்டிருப்பார்.  அவருடைய மரணம் ஆழ்வார்பேட்டையில் ஒரு விபத்தில் நடந்தது.  அவர் 75 வயதுக்குமேல் ஆனவர்.  சுறுசுறுப்பு மிக்கவர்.  அவரே டூ வீலரில் போய்க்கொண்டிருக்கும்போது பின் பக்கம் கார் மோதி மரணம் அடைந்து விட்டார்.   இன்னொரு நண்பர் ஆந்திரா வங்கியில் பணி புரிந்து விருப்ப ஓய்வு பெற்று வந்தவர். ஆகஸ்ட் 3அம் தேதி விருட்சம் சந்தாவை குரியர் தபாலில் பணத்தை வைத்து அனுப்பியவர்.  13ஆம் தேதி பாத்ரூமில் வைத்திருந்த ஆசிடை எடுத்துக் குடித்துவிட்டார்.  

5.  எழுத்தாளர்கள் அதிகமாகி விட்டார்கள் போலிருக்கிறதே..

எழுத்தாளர்கள் அதிகமாகி விட்டார்கள்.  ஆனால் வாசக எண்ணிக்கை அதிகமாகவில்லை.   ஒரு எழுத்தாளரின் எழுத்துக்களைத்தான் இன்னொரு எழுத்தாளன் படிக்க வேண்டுமென்ற சூழல் வந்துவிட்டது.

6.  இதற்குக் காரணம் என்னவாக இருக்கும்?

முகநூல்தான்.  முகநூலில் எழுதத் துவங்குபவனுக்கு  எதையும் எழுத முடியும் என்ற துணிச்சலான எண்ணம் ஏற்பட்டு விடுகிறது.  அவன் ஒரு அதிகாரம் படைத்தவனாக மாறி எழுதத் துவங்குகிறான். வாசிப்பவனைத்தான் காணும். 

7. உங்கள் புத்தகம் படிக்கும் வேகம் குறைந்து விட்டதா அதிகமாகி விட்டதா?

குறைந்துகொண்டே போகிறது.  என் நண்பர் கூறியபடி வாசக மராத்தான் என்று ஆரம்பிக்கலாமென்று நினைக்கிறேன்.  தினமும் குறைந்தது ஒரு மணி நேரமும். மூன்று அல்லது நான்கு மணி நேரங்கள் படிக்கலாமென்று நினைக்கிறேன்.

8. படிப்பைத் தவிர வேற சிந்தனை இல்லையா?

வேற சிந்தனை இல்லை.   தலையைக் கொண்டு போகிறமாதிரி வேலை எதுவும் கிடையாது.  எதுவும் செய்து முடிக்க வேண்டுமென்ற கவலையும் இல்லை.  படிக்கிறதைத் தவிர வேற வேலை இல்லை.

9. சமீபத்தில் என்ன சினிமா படம் பார்த்தீர்கள்?

அமேசன் ப்ரைமில் என் நண்பர் உதவியால் உறுப்பினன் ஆகிவிட்டேன்.  அதில் பல படங்களைப் பார்க்கிறேன்  அது குறித்து எழுத வேண்டுமென்று நினைக்கிறேன்.  சமீபத்தில் பார்த்த படம் ஆடை.  இந்தப் படத்தை ஆடையில்லாமல் ஒரு நடிகை (அமலா பால்) நடிக்கிறார்.   துணிச்சலான முயற்சி.  வேடிக்கை என்னவென்றால் கொஞ்சங்கூட ஆபாசமாகத் தெரியவில்லை.  இது இந்தப் படத்தின் வெற்றியாகக் கருதுகிறேன்.

10.  திரைப்படத்தை விட சிறுகதை மேல் என்று நீங்கள் சொல்லி உள்ளீர்கள்.

உண்மையில் திரைப்படத்தையும் சிறுகதையும் தொடர்புப் படுத்திச் சொல்லக்கூடாது.  ஒரு சிறுகதையைப் படிக்கும்போது ஒரு சித்திரம் தோன்றுகிறது.  இது மாதிரி ஏகப்பட்ட சிறுகதைகளில் ஏகப்பட்ட சித்திரங்கள்.  சில நிமிடங்களிலேயே கதை முடிந்து விடும். ஒரு சிறுகதையைப் படிக்கும்போது உடனே ஒரு மனப் பிம்பம் ஏற்பட்டு நமக்குள்ளே கதை நிகழ்கிறது.  சினிமாப் படம் நாம் பார்த்துக்கொண்டே இருக்க வேண்டும்.  

11. இதோடு முடித்துக்கொள்ளலாமா?

முடித்துக்கொள்ளலாம்.  இன்னும் தொடரலாம் பின்னால். 

எல்லோரும் ஆவலாக எதிர்பார்த்துக்கொண்டிருக்கிற நவீன விருட்சம் 110வது இதழ் வந்தே விட்டது!  

109வது இதழ் முழுவதும் தீர்ந்து விட்டதால் இந்த இதழ் பிரதி எண்ணிக்கையைக் கொஞ்சம் கூட்டிவிட்டேன்.  (எத்தனைப் பிரதிகள் அச்சடித்தேன் என்பதை மட்டும் கேட்காதீர்கள்).  எனக்குள் ஒரு விசித்திரமான உணர்வு உண்டாகிறது.  இதழை ஆரம்பிக்கும்போது அது முடியவே முடியாது என்பதுபோல் தோன்றுகிறது.  முடித்தபிறகு இதை எளிதாக முடித்துவிடலாம் போலிருக்கிறது என்றும் படுகிறது.

அதேபோல் எல்லாரிடமும் கொண்டு சேர்ப்பதுதான் பெரிய கவலையை உண்டாக்கக் கூடியது.  பலரையும் சந்தா அனுப்பும்படி கேட்டுக் கடிதம் எழுதியிருந்தேன்.  உற்சாகமான வரவேற்பு . என்னால் நம்ப முடியவில்லை.  பலர் சந்தாத் தொகையை விட பல மடங்கு அதிகமாக அனுப்பியிருந்தார்கள்.  

34 வயதில் இந்தப் பத்திரிகையை ஆரம்பித்தேன்.  இப்போது வயது 65 ஆகிவிட்டது.  ஆனால் உற்சாகம் மட்டும் குறையவே இல்லை. சி சு செல்லப்பா கொண்டு வந்த எழுத்து 120 இதழ்களுக்கு மேல் போகவில்லை என்று நினைக்கிறேன்.  நான் அந்த எண்ணிக்கையைத் தாண்டி விட வேண்டுமென்று நினைக்கிறேன்.   இன்னும் 3 ஆண்டுகளாவது ஆகிவிடும்.    ஆனால் எழுத்து வேறு விருட்சம் வேறு.  

நீங்கள் விருட்சம் இதழை சென்னை பீச் ரயில்வே ஸ்டேஷனில் படிக்க ஆரம்பித்தால் தாம்பரம் போவதற்குள் முடித்துவிடலாம்.  அவ்வளவு சுலபமான இதழ். இந்த இதழில் 4 சிறுகதைகளை வெளியிட்டிருக்கிறேன்.  ஒரு மொழி பெயர்ப்பு கதையும்  மொழி பெயர்ப்பு கவிதையும் சேர்த்திருக்கிறேன்.  

மாயவரத்தில் நடக்கும் அரசியல் கூட்டங்களைப் பற்றி சந்தியா நடராஜன் எழுதியிருக்கிறார்.  அதேபோல் நக்கீரன் எழுதிய கட்டுரையில் தமிழில் சொற்கள் காணாமல் போய்விடுமா என்ற பயம் ஏற்பட்டு விடும்போல் தோன்றுகிறது.  விமானப் பயணத்தைப்பற்றி கணேஷ் ராம் நகைச்சுவை உணர்வுடன் எழுதி உள்ளார்.

நான்கு கதைகளில் ‘அப்பா வேலை’ என்ற பா ராகவன் எழுதிய கதையில் கதையை எப்படி முடிக்கப் போகிறாரென்று படித்துக்கொண்டிருக்கும்போது கவலையாக இருந்தது.   நல்லகாலமாக நல்லவிதமாகக் கதையை முடித்துவிட்டார்.   

ஜெ பாஸ்கரன் கதையான ஓ வைப் படிக்கும்போது எனக்கு ஆத்மாநாமின் முத்தம் என்ற கவிதைதான் ஞாபகத்திற்கு வந்தது.   இப்போது அதிகமாக பத்திரிகைகளில் கதைகள் எழுதுபவர்களில் ஸிந்துஜா ஒருவர்.   சுலபமாகவும் படிப்பதற்கு எளிமையாகவும் ஒரு கதையைச் சொல்லும் திறன் அவருக்கு இயல்பாகவே ஒட்டிக்கொண்டிருக்கிறது. 

தீர்ப்பு என்ற என் கதை வழக்கம்போல் விருட்சம் பத்திரிகைக்கான கதை.  நான் மொழி பெயர்த்த அந்நியர்கள் என்ற ஐ பி ஸிங்கரின் கதையில் வயதான கணவன் வேற ஊரில் போய் வசிக்க விரும்புகிறான்.  மனைவி வர மறுக்கிறாள்.  உடனே மனைவியை விவாகரத்து செய்து விடுகிறேன்.  இந்த வயதிலா என்று நமக்கு ஆச்சரியமாக இருக்கிறது.  புதிய ஊருக்குப் போய் 16 வயது பெண்ணைத் திருமணம் செய்து கொண்டு விடுகிறான்.  அவன் மனைவியும் இன்னொருவரைத் திருமணம் செய்து கொண்டு விடுகிறாள்.  கணவன் மனைவியுமாக இருந்தாலும் ஒரு கட்டத்தில் அந்நியர்கள்தான என்கிறது கதை. நந்தாகுமாரன், வசந்த தீபன், பானுமதி தங்கள் திறமைகளைக் கவிதைகள் மூலம் காட்டி உள்ளார்கள். 

ஆக மொத்தம் படிக்கும் வாசகர்களுக்கு ஒரு திருப்திகரமான இதழை வாசித்தோம் என்று தோன்றும்.   இரு வேறு நிலைகள் என்ற தலைப்பில் பாவண்ணன், வண்ணதாசனின் மதுரம் புத்தகத்தை விமர்சனம் செய்துள்ளார். ஒவ்வொரு கதையாக எடுத்து.  அட்டைப்படம் உமா பாலு என்பவர் வரைந்தது.  நான் என்னவோ நினைத்தேன்.  அது வேறு விதமாக வந்துவிட்டது.  இதோ இந்த இதழில் பங்கு கொண்ட படைப்பாளிகளின் விபரம் தருகிறேன்.

1. அந்நியர்கள் – ஐ பி ஸிங்கர் – சிறுகதை                 

2. மீதிக் கவிதை – நந்தாகுமாரன்           

3. வசந்த தீபன் கவிதை-                         

4. தீர்ப்பு  –  சிறுகதை –  அழகியசிங்கர்                   

5. ந பானுமதி கவிதைகள்       

6. பிரயாணம் – கட்டுரை – கணேஷ்ராம்              

7. காவேரியோடு கரையும் சொற்கள் – கட்டுரை – நக்கீரன்  

8.முட்களைச்சிதைத்த மலர்-சிறுகதை-ஸிந்துஜா             

9. அன்றைய அரசியல் காட்சிகள் – கட்டுரை – நடராஜன்

10. இருவேறு நிலைகள் – பாவண்ணன் – பு விமர்சனம்      

11. üüஓýý – சிறுகதை – ஜெ பாஸ்கரன் 

12. அப்பா வேலை – சிறுகதை – பா ராகவன்     

14. புதிய  படையெடுப்பு – கவிதை – மொழிபெயர்ப்பு க்ருஷாங்கினி

05.08.2019

நேற்று சென்னை வந்து சேர்ந்தபோது இரவு மணி 11 ஆகி விட்டது.  எந்தவித ஆடம்பரமும் இல்லாமல் மணல்வீடு அமைப்பினர் சிறப்பாகக் கூட்டத்தை நடத்தி முடித்தனர். 
நவீன விருட்சம் என்ற சிற்றேடு 31 ஆண்டுகளாகத் தொடர்ந்து வருகிறது.  இது ஒரு காலாண்டு இதழ்.  இதுவரை 109 இதழ்கள் வந்துள்ளது.  இப்போது வரப்போகிற இதழ் 110வது இதழ். 
நவீன விருட்சம் என்ற இதழிற்குத்தான் இந்த ஆண்டு மணல் வீடு அஃக் பரந்தாமன் நினைவுப் பரிசு வழங்கி கௌரவம் செய்துள்ளது.  ஒவ்வொரு ஆண்டும் மணல் வீடு ஒரு சிற்றேட்டின் பங்களிப்பைக் கௌரவம் செய்கிறது.  இந்த ஆண்டு விருட்சத்திற்குக் கௌரவம் அளித்துள்ளது.
நானும் மனைவியும் 2ஆம் தேதியே ஈரோடு சென்றடைந் தோம்.  40 ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் ஈரோடு அருகில் உள்ள பவானி ஊரில் அரசாங்க உத்தியோகத்தில் 4 மாதங்கள் பணிபுரிந்த அனுபவம். ஊழலின் கேந்திரம் அந்த அரசாங்க உத்தியோகம்.  எப்போது மாற்றல் கிடைத்து சென்னைக்கு வரமுடியும் என்று ஏங்கிக் கொண்டிருந்தேன்.  அப்பாவிற்கு வாரத்திற்கு ஒருமுறை புலம்பல் கடிதம் எழுதுவேன்.  அப்போது தினமும் பவானி அம்மன் கோயிலுக்குச் செல்வேன்.  மூன்று ஆறுகள் (காவேரி, பவானி, கோயிலிருந்து ஊற்றெடுக்கும் இன்னொரு ஆறு) சங்கமிக்கும் இடத்தை சுதந்திரமாகப் பார்த்து ரசிப்பேன்.  
40 ஆண்டுகளுக்கு மேல் இப்போது அங்குப் போகும்போது அந்த இடமே மாறி எனக்கு அந்நியமாய் தோன்றியது.  திருடர்களிடம் ஜாக்கிரதையாக இருக்க வேண்டுமென்று காவல் துறையிடமிருந்து எச்சரிக்கை.  தலையும் புரியவில்லை.  காலும் புரியவில்லை.  அப்போதெல்லாம் ஆற்றைக் கடந்து ஒரு பாலத்தின் வழியே குமாரபாளையம் என்ற ஊருக்குச் செல்வேன்..  அந்த ஊர் என்னை வசீகரித்த ஊர்.  ஆனால் இப்போதோ புரியாத ஊரைச் சுற்றிப் பார்த்ததுபோல் தோன்றியது.  ஈúôடிலுள்ள ராணா விடுதிக்குத் திரும்பி வந்து விட்டோம்.  
அடுத்தநாள் பரிசளிப்பு விழா.  நாங்கள் தங்கியிருந்த ராணா விடுதி நிகழ்வரங்கில்.  மருத்துவர் ஜீவானந்தம் உரை நிகழ்த்த, விழா இனிதே துவங்கியது.  நா விச்வநாதன். கமலாலயன், அழகியபெரியவன், பிர்வீன் பஃறுளி, ஷாஅ, தேவி பாரதி, மோகனரங்கன், என் அழைப்பின் பேரில் சென்னையிலிருந்து வந்திருந்த மருத்துவர் பாஸ்கரன் என்று பலர் நவீன விருட்சம் இதழையும் என்னையும் புகழ்ந்து தள்ளி விட்டார்கள். என்னால் என்னையே நம்ப முடியவில்லை.  முத்தாய்ப்பாக நாஞ்சில் நாடன் பேசினார்.  அவர் கையால் பரிசை வழங்க பெற்றுக்கொண்டேன்.    இதற்கெல்லாம் மூலகாரணமாக இருந்த ஹரி கிருஷ்ணன் பம்பரமாய் சுழன்று இந்த விழாவை சிறப்பாக நடத்தி முடித்தார்.  காலை பத்து மணிக்கு ஆரம்பித்த விழா இரண்டு மணிக்கு முடிந்தது.  எல்லோருடைய பேச்சுக்களையும் ஆடியோவில் பதிவு செய்திருக்கிறேன். நேரம் கிடைக்கும்போது பின்னால் கேட்பேன். 

இந்த விழா முடிந்தவுடன் ஈரோடில் நடக்கும் புத்தகக் காட்சிக்குச் சென்றோம். நீதியரசர் மகாதேவன் உரை. அந்த உரை நிகழும் இடமெல்லாம் கூட்டம். என்னமோ தெரியவில்லை அன்று உடல் அசதியாக இருந்தது. அதனால் புத்தகக் காட்சியை வேகமாகசு; சுற்றி பொது மேடை நடக்கும் இடத்தில் வந்து உட்கார்ந்து விட்டேன்.
ஈரோடு புத்தகக் காட்சியில் 4 புத்தகங்கள் வாங்கினேன். அவை பின்வருமாறு. 1500 பக்கங்கள் கொண்ட தகழி சிவசங்கர பிள்ளையின் கயிறு, வா மு கோமு சிறுகதைகள், தொ மு சி ரகுநாதன் எழுதிய பாரதி காலமும் கருத்தும், சில விமர்சனங்களும் விஷமத்தனங்களும் (புதுமைப்பித்தன் சிறுகதைகள் பற்றி) என்னுடன் திருவள்ளுவர் என்கிற புத்தக ஆர்வலர் வந்திருந்தார்.
அடுத்தநாள் ஞாயிற்றுக்கிழமை. புத்தக ஆர்வலர் திருவள்ளுவர் எங்களை அங்குள்ள கோயில்களைச் சுற்றிப்பார்க்க அழைத்துப்போனார். 3 கோயில்களைப் பார்த்தோம். அவர் வரவில்லை என்றால் 3 கோயில்களைப் பார்த்திருக்க முடியாது. முதலில் நாமக்கல் ஹனுமார் கோயிலுக்குப் போனோம். திறந்த வெளியில் அனுமாரைப் பார்த்தபோது அசந்து விட்டேன்.. ஒரே கூட்டம். இன்னும் கண்முன்னே ஹனுமார் நடனமாடிக்கொண்டிருக்கிறார். இரண்டாவதாக திருச்செங்கோடிற்குச் சென்றோம். காலை 8.30 மணிக்குக் கிளம்பினோம். இரண்டு கோயில்களைச் சுற்றி பார்த்துவிட்டு வரும்போது மணி 1க்கு மேல் ஆகிவிட்டது. திருச்செங்கோடில் திருவள்ளுவர் வீடு. அங்குச் சென்றோம்.
திருவள்ளுவர் அவர் வீட்டில் ஒரு லைப்ரரியே வைத்திருக்கிறார் ஆயிரத்துக்கும் மேற்பட்ட புத்தகங்கள். அதைப் பார்க்கும்போது எனக்குப் பொறாமையே ஏற்பட்டது. அவர் தாத்தா காலத்திலிருந்து புத்தகங்கள் சேகரித்து வருகிறார். திருவள்ளுவர் சொன்னார் எனக்குப் பிறகு என் குடும்பத்தில் யாருக்கும் படிப்பதற்கு ஆர்வமிருக்காது என்று.
அங்கிருந்து கொடுமுடி என்ற இடத்திற்குச் சென்றோம். கிளம்புவதற்கு முன் நல்ல விருந்தளித்தார். 60 அல்லது 70 கிலோ மீட்டர்கள் உள்ள கொடுமுடி என்ற இடத்திற்கு வந்தோம். கோயிலை தரிசித்தப் பிறகு ராணா விடுதிக்குத் திரும்பினோம். அன்று முழுவதும் சுற்றி சுற்றி ஒரே களைப்பாகிவிட்டது. உடம்பு சூடாகி விட்டது. குரோசின் வாங்கி வைத்துக்கொண்டேன். நான் மாத்திரைகளை விழுங்குவதை விரும்ப மாட்டேன். மாத்திரை வாங்கியும் நான் பயன்படுத்திக் கொள்ளவில்லை. அன்று சரியான தூக்கம் இல்லை.
அடுத்த நாள் மாலை நாலரை மணிக்குத்தான் சதாப்தி. எங்கும் சுற்றவில்லை. ரெஸ்ட். சாப்பாடு கூட இட்லி, தயிர்சாதம்தான். ஒரு சின்ன ஓட்டலில். நாங்கள் தங்கியிருந்த இடத்திற்கு அருகில் சின்ன ஓட்டல்கள்தான் தென்பட்டன. சில ஓட்டல்களில் சைவம் அசைவம் இரண்டும் சேர்ந்திருந்தன. நாங்கள் எடுத்துக்கொண்டு வந்த பைகளில் புத்தகப்பைதான் ஒரே கனம். சதாப்தியைப் பிடித்து நாங்கள் வீடு வந்துசேர்ந்தபோது இரவு 11.30. சதாப்தியில் தொ.மு.சி ரகுநாதன் எழுதிய பாரதி காலமும் கருத்தும் என்ற புத்தகத்தைப் படித்துக்கொண்டு வந்தேன். ஒரே தூக்கம்.
நான் இதில் தெரிந்துகொண்டது என்னவென்றால், போகிற இடமெல்லாம் தூக்கமுடியாமல் புத்தகங்கள் வாங்கக் கூடாது. கோயில் போவதென்றால் ஒருநாளைக்கு ஒரு கோயில்தான் போக வேண்டும். சாப்பிடுவது ஜாக்கிரதையாகச் சாப்பிடவேண்டும். தேவையான அளவிற்கு ரெஸ்ட் எடுத்துக்கொள்ள வேண்டும்.
விழாவிற்கு வந்திருந்த மற்ற எழுத்தாள நண்பர்களை பத்து கேள்விகள் பத்து பதில்கள் என்ற தலைப்பின் கீழ் பேட்டி எடுத்தேன். நா விச்வநாதன், அழகிய பெரியவன், ஷாஅ, தேவி பாரதி என்று மொத்தத்தில் நல்ல அனுபவம். பரிசு கொடுத்து சிறப்பித்த மணல்வீடு இலக்கிய அமைப்புக்கு நன்றி பல.

01.08.2019

அழகியசிங்கர்

போன மாதம் விருட்சம் 110வது இதழ் கொண்டு வந்துவிடலாமென்று நினைத்தேன்.  பின் அவசரப்பட வேண்டாம் என்று தோன்றியது.  சந்தாதாரர்களுக்கு கடிதம் தயார் பண்ணி அனுப்பி உள்ளேன்.  பலர் சந்தாவைப் புதுப்பித்துக் கொள்ள வேண்டும். வேண்டுகோள் விடுத்திருக்கிறேன்.  109வது இதழ் விருட்சம் ஒருபிரதிதான் உள்ளது.  ஆச்சரியம்.  மிகக் குறைவாக பிரதிகள் அச்சடித்ததால் இந்த நிலை.  இதற்கு முன்னால் எண்ணிக்கையில் அதிகமான பிரதிகள் அச்சடித்து விடுவேன்.  அவை என்னைவிட்டு அகலாமல் இருக்கும்.  
எப்போதும் பேப்பர் கடைகளில் அவற்றைப் போட மாட்டேன்.  அட்டைப் பெட்டியில் கட்டி கட்டி வைத்துவிடுவேன்.  அட்டைப் பெட்டியில் ஒரு மாஜிக் இருக்கிறது.  அட்டைப் பெட்டியைத் திறந்து விருட்சம் இதழைப் பிரித்தால் போதும் ஒவ்வொரு இதழும் ஒவ்வொரு கதை சொல்லும். 
சி சு செல்லப்பாவின் புதல்வரை சந்தித்தபோது, எழுத்து இதழ் பிரதிகள் கிடைக்குமா என்று கேட்டேன்.  üநானும் அப்பாவும் ரேர்ந்து எல்லாவற்றையும் பேப்பர் கடையில் போட்டுவிட்டோம்,ý என்றார்.  அன்றிலிருந்து ஒவ்வொரு பேப்பர் கடையாக ஏறி இறங்குகிறேன்.  எழுத்து பிரதி  கண்ணில் தட்டுப்படுகிறதா  என்று பார்க்க.  ஒரு முறை குமரி மலர் ஒரு இதழ் கிடைத்தது திருவல்லிக்கேணி பிளாட்பாரக் கடையில். தேடிப் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறேன் எழுத்து கிடைக்கவில்லை.
அட்டைப்பெட்டியில் உள்ள விருட்சம் இதழ்கள் பத்திரமாக இருக்கின்றன. எல்லா இதழ்களும் இல்லை.  அதிகமாக அச்சடித்த இதழ்கள் மாத்திரம் பத்திரமாக இருக்கின்றன.  நீங்கள் திறந்து அதைத் தொட்டால் போதும். உங்களைப் பிடித்துக்கொண்டு விடும்.  எதாவது கதை சொல்ல ஆரம்பித்து விடும்.  கவிதையை முணுமுணுக்கும்.  ஆனால் பேப்பர் கடைக்கும் மட்டும் போகாது.  சோர்வடைந்து மக்கிப் போனாலும் சரி.  அதன் குரல் உற்சாகமாக ஒலிக்கும்.  நான் எப்பவாவது அட்டைப் பெட்டியைத் திறந்து ஒரு இதழைப் பிரித்துப் படித்தால் கதை சொல்ல ஆரம்பித்துவிடும்.  ஓ. இப்படியெல்லாம் விருட்சம் வந்திருக்கிறதா என்ற ஆச்சரியம் என்னுள் தென்படும்.
நவீன விருட்சம் சந்தா கட்டியவர்களுக்கு ஒரு வேண்டுகோள். தனிப்பட்ட முறையில் அவர்களுக்கு கடிதம் அனுப்பினாலும், அந்த வேண்டுகோளை முகநூலிலும் தெரிவிக்க விரும்புகிறேன். இதோ. 

அன்புடையீர்,

வணக்கம்.

நவீன விருட்சம் 109வது இதழ் கிடைத்திருக்கும்.  நவீன விருட்சம் 31 ஆண்டுகளாகத் தொடர்ந்து வரும் ஒரு சிறுபத்திரிகை.  
தற்போது 110வது இதழ் தயாரித்துக்கொண்டிருக்கிறேன்.  நீங்கள் ஆண்டுச் சந்தாவைப் புதுப்பித்துக் கொள்ளும்படி கேட்டுக்கொள்கிறேன்.
இந்தியன் வங்கிக் கணக்கில் ஆண்டுச் சந்தாவாக ரூ.80ஐ சேர்க்கும்படி கேட்டுக்கொள்கிறேன்.

NAVINA VIRUTCHAM ACCOUNT  
	INDIAN BANK, 
	ASHOKNAGAR BRANCH   
	ACCOUNT No. 462584636
	 IDIB Number. IDIB000A031

நவீன விருட்சம் மாதிரி ஒரு பத்திரிகைக்கு உதவி செய்ய நினைத்தால் இன்னும் சிலரை சந்தாதாரர்களாக மாற்ற முயற்சி செய்யலாம். பணம் கட்டியபிறகு இத்துடன் இணைத்துள்ள கார்டில் உங்கள் முகவரியைத் தெரிவிக்கவும். 

அன்புடன்
அழகியசிங்கர், சீத்தாலட்சுமி அபார்ட்மெண்ட்ஸ், 7 ராகவன் காலனி, மேற்கு மாம்பலம், சென்னை 600 033 செல் எண் : 9444113205
3ஆம் தேதி மணல் வீடு அளிக்கும் அஃக் பரந்தாமன் சிற்றிதழ் பரிசு வாங்குவதற்கு இங்கிருந்து நாளை கிளம்புகிறேன் மனைவியுடன். டாக்டர் பாஸ்கரனும் விருட்சம் குறித்துப் பேச வருகிறார் என்பதை மகிழ்ச்சியுடன் தெரிவித்துக்கொள்கிறேன்.